[Fohow Health Products Co., Ltd, China]
Kategoria: Efekt oczyszczającyWysyłka: od ręki
Składniki: ekstrakt wodny z płatków róży (1:8) Rosa
canina, prebiotyki: fruktooligosacharydy sojowe,
ksylooligosacharydy sojowe, stachioza z soi. Zalecana porcja
dzienna : do 15g (do 3 łyżecz...
Pełen opis produktu 'Fohow Meigui 120g tubka Pasta Róża Feniks z płatków róży' »
Składniki: ekstrakt wodny z płatków róży (1:8)
Rosa canina, prebiotyki: fruktooligosacharydy sojowe,
ksylooligosacharydy sojowe, stachioza z soi. Zalecana
porcja dzienna: do 15g (do 3 łyżeczek) dziennie. Porcja
15g zawiera ok. 14,7g błonnika prebiotycznego.
Firma Fohow – Feniks na podstawie badań
opracowała produkt: Fohow Meigu - Pasta owocowa róża
Feniks (różane oligosacharydy). Oligosacharydy są to
cukry o dobrym smaku. Mogą być zamiennikiem cukrów w diecie.
Korzystną mikroflorę charakteryzuje występowanie
bifidobakterii. Są one mikroekologicznym
regulatorem: podnoszą odporność, pomagają przyswajać
substancje odżywcze w jelitach, hamują rozwój patogennej flory
jelit i bakterii glinnych. Według badań, mikroflora
spożyta bezpośrednio egzystuje w jelitach krótkotrwale, ponieważ
nie tworzy kolonii na ścianach jelit człowieka.
Jednak został stworzony czynnik prebiotyczny - Pasta Róża Feniks z
płatków róży - Fohow Meigui, który stanowi specjalne pożywienie
dla bifidobakterii. Organizm ludzki nie przetrawi i nie
przyswoi takiego pożywienia, dzięki czemu trafia ono bezpośrednio
do przewodu pokarmowego. Za sprawą tego patogenna flora w jelitach
ulega zmniejszeniu, a bifidobakkterie ulegają wybiórczej stymulacji
i zwiększają swoją aktywność. Podstawowe składniki Pasty
owocowej "Róża Feniks": Stachioza –
chodzi o trudno przyswajalne cukry. Przyjmowanie jej z pożywieniem
sprawia, że dostaje się ona wprost do przewodu pokarmowego i tam
jest spożytkowana przez bifidobakterie i inną pożyteczną
mikroflorę. Oligoksyloza
Oligosacharydy
Sposób stosowania: Pasta owocowa "Róża
Feniks" jest właściwa dla wszystkich osób, bez ograniczeń.
Przyjmować pół godziny przed jedzeniem rano, i wieczorem, od jednej
łyżeczki do herbaty do jednej łyżki stołowej.
Można również przyjmować tylko wieczorem, przed snem.
Można stosować bezpośrednio jedząc ją, lub smarować nią chleb,
dodawać do herbaty.
Kuracja pastą z płatków róży: minimum 7
- 14 dni. Można stosować przez dłuższy czas.
Zawartość netto: 120g , tubka
Najlepsze wykorzystanie w ciągu 18 miesięcy od daty produkcji.
Sposób zachowania: Przechowywać w chłodnym i suchym miejscu.
Przeczytaj na Blogu o oligosacharydach:
https://e-fohow.pl/pl/n/Oligosacharydy-i-ich-pozytywne-skutki-dla-zdrowia./58
Zobacz Blog Fohow: Jakie działanie na układ pokarmowy i
odpornościowy wykazuje pasta z płatków róży?
Oryginalne preparaty Fohow Feniks - Tradycyjna Medycyna Chińska.
Producent:
FOHOW Health Products Co., Ltd., Chiny
245 Long xia road, Dou men district, Zhuhai, Guangdong province
Importer:
Fohow Polska Sp. z.oo.,
ul. Kordiana 20,
04-451 Warszawa Właściwości Rosa
Canina:
Zdrowie układu pokarmowego.- Przyczynia się do prawidłowego
funkcjonowania przewodu pokarmowego.
Zdrowie układu odpornościowego.
Aktywność antyoksydacyjna, zawartość antyoksydantów, właściwości
antyoksydacyjne.
Ochrona DNA, białek i lipidów przed uszkodzeniem oksydacyjnym.
Dobre źródło przeciwutleniaczy: zawiera naturalnie występujące
przeciwutleniacze.
Rose Canina jest bogata w przeciwutleniacze witaminy C i
polifenole.
Zdrowie układu oddechowego - Pomaga łagodzić przeziębienie /
przyczynia się do dobrego samopoczucia.
Zdrowie układu odpornościowego.
Zdrowie nerek, zdrowie układu moczowego, zdrowie pęcherza
moczowego, zdrowie dolnych dróg moczowych, zdrowie krwi, wydalanie,
eliminacja, korzystny dla układu moczowego, wspomaga wydalniczą
funkcję nerek.
Przyczynia się do czynności nerek i pęcherza moczowego.
Aktywność antyoksydacyjna, zawartość antyoksydantów, właściwości
antyoksydacyjne.
Zwiększenie ruchomości stawów.
Rose canina pomaga utrzymać zdrowe i elastyczne stawy. Rose canina
pomaga utrzymać wspólną mobilność. Rose Hip przyczynia się do
wytrzymałości stawów.
Gojenie ran (skaleczeń) skóry i błon śluzowych dzięki zawartości
egzogennych kwasów tłuszczonych (NNKT) i kwasu retinowego. (Za:
EFSA)
Rosa canina – opis i występowanie
Róża dzika (Rosa canina L.) – gatunek krzewu z rodziny różowatych,
z rodzaju róża. Ludowe nazwy: psia róża, która jest tłumaczeniem
nazwy łacińskiej, oraz szypszyna (stąd szypszyniec różany), nazwa o
pochodzeniu słowiańskim. Występuje na obszarach umiarkowanych i
ciepłych półkuli północnej. Można ją spotkać prawie w całej
Europie, na terenach do 1500 m n.p.m., w Afryce Północnej, na
Wyspach Kanaryjskich, na Maderze, w Azji, rozprzestrzeniła się
także w Australii i Nowej Zelandii. W Polsce jest gatunkiem
pospolitym.
Porasta zarośla, skraje lasów, miedze, przydroża. W klasyfikacji
zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla klasy (Cl.)
Rhamno-Prunetea. Kwitnie od maja do lipca, jej kwiaty wydzielają
przyjemny zapach. Owoce są rozsiewane przez zwierzęta
(endochoria).
W obrębie rodzaju Rosa można spotkać ponad 150 gatunków krzewów i
pnączy. Spotkać ją można niemal w całej Europie. W Polsce w stanie
naturalnym rośnie na obrzeżach lasów, leśnych przydrożach oraz
słonecznych polanach. Kwiaty róż, w kolorach od czerwieni, poprzez
odcienie różu, pomarańczu, żółci aż do bieli, osadzone są
pojedynczo lub zebrane w kwiatostany. Korona jest 5-dzielna, przy
czym może występować nawet do 15 okółków płatkowych. Pierwsze
skamieniałości róż datuje się na 30 milionów lat. W środowisku
naturalnym krzewy różane występowały wyłącznie na półkuli
północnej. Karol Linneusz w XVIII wieku wymienił 12 gatunków róż,
natomiast obecnie znanych jest około 200. Hodowla róż ma około 5000
lat tradycji, rozpoczęli ją Sumerowie i Chińczycy. W Europie róże
rozpowszechniły się dopiero po XIII wieku za przyczyną wracających
z krucjat krzyżowców. W kosmetyce i medycynie najczęściej
wykorzystywanymi odmianami róż są: róża damasceńska (Rosa
damascena) oraz róża karbowana (Rosa rugosa). Wykorzystuje się
również różę stulistną (Rosa centifolia) oraz owoce dzikiej róży
(Rosa canina).
Róża dzika ( Rosa canina L.) jest krzewem ciernistym o wysokości do
3 m. Pędy główne są łukowato wygięte, a na nich umieszczone grube
kolce i liście . Pojedyncze listki mają kształt jajowatoeliptyczny
o długość od 2 do 4 cm, są nagie lub lekko owłosione pod spodem.
Obrzeża zaś są pojedynczo lub podwójnie ząbkowane. Kwiaty dzikiej
róży rosną pojedynczo lub zebrane są po kilka. Gdy kwiaty
przekwitają odginają się w dół i odpadają przed przebarwieniem
owoców. Roślina kwitnie w czerwcu. Owoce mają kształt wrzecionowaty
lub kulistojajowaty i osiągają około 3 cm długości i 1,5 cm
średnicy. Są barwy pomarańczowej lub pomarańczowoczerwonej z
resztkami kielicha na szczycie. Owocostany są twarde, błyszczące i
przeważnie pomarszczone.
Surowcem farmakopealnym mogą być owocostany ( Fructus Cynosbati)
różnych gatunków róży. Poza Rosa canina L. surowca mogą dostarczać
także inne gatunki róż, np. Rosa cinnamomea L., Rosa gallica L.,
Rosa centifolia L. oraz ich mieszańce. Dojrzałe owoce zbierane są
późną jesienią – od września do zimy – ze stanu naturalnego i
suszone w temp. 50-60°C, a następnie 40-50°C. Niekiedy owoce
poddaje się tak zwanemu drążeniu. W tym celu świeże szupinki róży
przepoławia się podłużnie i usuwa znajdujące się wewnątrz drobne
owoce (orzeszki) i włoski, otrzymując surowiec zwany Fructus Rosae
sine semine.
Dzika róża uprawiana była już w Starożytnym Rzymie. Rzymianie
wykonywali z niej wieńce, które nakładali na głowę podczas uczt.
Wypełniali jej płatkami także poduszki, co miało ich usypiać i
uspokajać. Ludowe nazwy: psia róża, która jest tłumaczeniem
nazwy łacińskiej, oraz szypszyna (stąd szypszyniec różany), nazwa o
pochodzeniu słowiańskim. Występuje na obszarach umiarkowanych i
ciepłych półkuli północnej. Można ją spotkać prawie w całej
Europie, na terenach do 1500 m n.p.m., w Afryce Północnej, na
Wyspach Kanaryjskich, na Maderze, w Azji, rozprzestrzeniła się
także w Australii i Nowej Zelandii.
Rosa canina – składniki i zastosowanie
Spośród wszystkich surowców roślinnych naszej strefy klimatycznej
owoce dzikiej róży zawierają najwięcej witaminy C, związku
znanego z właściwości przeciwutleniających. Skład
witaminowy dopełniają także tokoferole i karotenoidy. Owoce tych
gatunków stanowią również znaczne źródło takich
makroelementów, jak: P, K, Ca, Mg. Owoce Rosa canina
stanowią też cenne źródło cukrów prostych (fruktozy,
glukozy, trehalozy) oraz wielocukrów – pektyn (tj. oligosacharydów
i polisacharydów). Inne związki polarne występujące
w owocach gatunku Rosa rugosa to m.in. kwasy fenolowe (galusowy i
genistynowy) wykazujące właściwości przeciwgrzybicze i
przeciwwirusowe.
Owoc róży jest surowcem witaminowym. Zawiera głównie witaminę C,
czyli kwas L-askorbowy. Zawartość tego kwasu zależy od zbioru,
sposobu suszenia, a także czasu przechowywania. Długotrwałe
suszenie powoduje straty kwasu L-askorbowego. Ogólna
zawartość witaminy C wynosi 0,3-1,7%, czasem dochodzi do 6%, a
nawet 12%. Kwas L-askorbowy znajduje się głównie w
miękiszu szupinki. Oprócz niego w owocach znajduje się kwas
dehydroksyaskorbowy, który jest produktem utleniania kwasu
L-askorbowego. W miarę przechowywania zawartość witaminy C szybko
się zmniejsza, a zawartość kwasu dehydroksyaskorbowego ulega
zwiększeniu.
Dojrzałe owoce róży to najbogatsze źródło witaminy C w
naszej strefie klimatycznej, warto też dodać, że witaminy łatwo
przyswajalnej i odpornej na przetwarzanie! Rola witaminy C
w procesie zdrowienia jest ogromna, a niezbędna jej ilość w trakcie
choroby liczona jest w setkach i tysiącach miligramów. Ten poziom
witaminy C w warunkach domowych może być utrzymany tylko przy
pomocy niesłodzonego soku z owoców róży lub odpowiedniego preparatu
zawierającego witaminę C (kwas l-askorbinowy) z dodatkiem owoców
dzikiej róży. Głównym zadaniem witaminy C jest likwidacja
tzw. wolnych rodników. Szczególnie duże zapotrzebowanie na witaminę
C ma nasz mózg. Gdy jej poziom w plazmie krwi spada poniżej 20 µM,
pojawiają się objawy letargu, co wskazuje na zakłócenia w syntezie
neuroprzekaźników i neuropeptydów! Ponadto niedobór witaminy C
powoduje spadek liczby limfocytów T, na których opiera się
działanie układu immunologicznego. Limfocyty T tworzą pierwszą
linię obrony w walce z wirusami i bakteriami atakującymi nasz
organizm. Witamina C Jest aktywatorem wielu enzymów i odgrywa ważną
rolę w oddychaniu komórkowym. Jej różnokierunkowe działanie
sprawia, że jest nieodzowna w przebiegu wielu procesów
metabolicznych.
Zawierają oprócz ogromnej ilości witaminy C garbniki, karotenoidy,
kwasy organiczne, olejki eteryczne, cukry, pektyny. Owoce są
niezwykle bogatym źródłem witaminy C – zawierają jej
dziesięciokrotnie więcej niż porzeczka czarna. Już 1-3 jej
owoce w zupełności wystarczą do pokrycia dziennego zapotrzebowania
człowieka na tę witaminę. Naturalna witamina zawarta w owocach jest
przy tym trzykrotnie bardziej skuteczna od witaminy syntetycznej w
tabletkach.
W surowcu występują także inne witaminy, takie jak B1, B2, B3 (PP),
A, E i K. Ze względu na obecność witaminy C oraz pozostałych
witamin, działanie farmakologiczne polega głównie na
ogólnym charakterze wzmacniającym. Witamina C
odgrywa ważną rolę w procesie tworzenia kolagenu, wzmacnia system
odpornościowy, chroniąc przed grypą i przeziębieniem.
Odkryciem ostatnich lat jest występujący w owocach dzikiej
róży specyficzny galaktolipid (nazywany GOPO) wykazujący silne
działanie przeciwzapalne i będący niezwykle skutecznym w leczeniu
choroby zwyrodnieniowej stawów. Obecność witamin i
flawonoidów wspomaga działanie galaktolipidu. Od kilku lat prowadzi
się badania kliniczne dotyczące przeciwzapalnych właściwości
surowców otrzymanych z owoców Rosa canina. Działanie to wynika z
tego, że następuje hamowanie chemotaksji leukocytów, obniżenie
stężenia białek ostrej fazy (CRP) oraz obniżenie stężenia
kreatyniny w osoczu. Przeprowadzone badania dowodzą, że u
pacjentów cierpiących na przewlekłe stany zapalne kości i stawów,
po przyjęciu sproszkowanych owoców róży nastąpiło polepszenie
ruchowości stawów, a także złagodzenie bólu. Symptomy
ostrego zwyrodnienia stawów ustąpiły u około 65% badanej populacji.
Doświadczenie i obserwacje prowadzono, podając pacjentom 0,5
g/dzień sproszkowanych owoców róży przez okres 4 miesięcy. Nie
stwierdzono przy tym żadnych efektów niepożądanych, takich jakie
można zaobserwować w przypadku leków syntetycznych.
Owoce dzikiej róży i przetwory z nich otrzymywane stosuje
się w celu uzupełnienia niedoborów witamin i zwiększenia odporności
organizmu. Wskazaniem są: rekonwalescencja, stany ogólnego
osłabienia, zmęczenie oraz stres, nadmierna kruchość i
przepuszczalność naczyń włosowatych, a także choroba
przeziębieniowa. Preparaty zawierające owoce róży zalecane są także
kobietom w ciąży i w okresie karmienia piersią, jak również
osobom cierpiącym na różnorodne schorzenia reumatoidalne.
Dotychczas nie stwierdzono w badaniach klinicznych
niepożądanych działań toksycznych, które mogłyby być spowodowane
spożyciem owoców róży.
Ze względu na bardzo wysoką zawartość witaminy C, kilkukrotnie
przewyższającą owoce jagodowe czy cytrusowe, szupinki róży mają
doskonałe działanie wspomagające przy przeziębieniach,
poważniejszych infekcjach układu oddechowego, chorobach przyzębia i
krwawieniu z układu pokarmowego.
Badania nad dziką różą wykazały obecność wielu składników
mineralnych, zarówno makroelementów (Na, K, Ca, P, Mg, S), jak i
mikroelementów (Fe, Cu, Zn, Mn, Al). Zawartość powyższych
pierwiastków w olejku uwarunkowana jest sposobem jego ekstrakcji.
Z obecności makroelementów i mikroelementów w Rosa canina
wynikają właściwości wpływające na prawidłowy wzrost i rozwój
organizmu. Obecność tych pierwiastków ma znaczenie dla
gospodarki wodnej, regulacji równowagi osmotycznej i jonowej
organizmu (Na), prawidłowych skurczy mięśni (K), przepuszczalności
błon komórkowych, wytrzymałości kości i zębów (Ca), prawidłowego
funkcjonowania układu mięśniowego i nerwowego (Mg), magazynowania
insuliny w trzustce, syntezy białek (Zn), transportu tlenu i
magazynowania tlenu w mięśniach (Fe), biosyntezy hemoglobiny (Cu),
prawidłowego rozwoju tkanki kostnej (Mn). Zawartość
poszczególnych pierwiastków jest różnorodna i nie zapewnia
dziennego zapotrzebowania na te składniki, ale może stanowić
uzupełnienie codziennej diety.
Owoce oraz płatki róż działają przeciwutleniająco, wzmacniająco,
witaminizująco. Dzięki polifenolom R. fructus działa rozkurczowo,
moczopędnie i napotnie. Zawiera też flawonoidy, antocyjany, pektyny
i kwasy organiczne. Jest źródłem garbników oraz elagotanin (m.in.
eugenina).
Warto podkreślić, że naturalna witamina C (najbogatszym
źródłem w europejskiej florze jest dzika róża), jest 3-5 razy
skuteczniejsza w porównaniu z syntetyczną. Naturalne witaminy są
również łatwiej przyswajalne przez organizm człowieka.
Dziś praktycznie nie izoluje się witaminy C z roślin, powszechnie
stosuje się jej syntetyczny odpowiednik. Dla zdrowia jest jednak
lepiej uzupełniać niedobór witaminy C w sposób naturalny.
Owoce dzikiej róży są źródłem antyoksydantów nie tylko ze
względu na obecność witaminy C, ale także ze względu na zawartość
polifenoli (flawonoidów, proantocyjanidyn). Polifenole jako
antyoksydanty mogą działać na różne sposoby: poprzez wymiatanie
wolnych rodników, bezpośrednio reagując z wolnymi rodnikami i
poprzez hamowanie lub wzmacnianie działania enzymów.
Róże od starożytności były uznawane za „lekarstwo na wszystko”.
Preparaty różane stosowano w medycynie greckiej, chińskiej,
sumeryjskiej, egipskiej i indyjskiej. W starożytnym Rzymie uważano,
że róże mają działanie wzmacniające i uspokajające oraz łagodzące
skutki nadmiernego spożycia alkoholu. Współcześnie w
ziołolecznictwie, medycynie i kosmetyce stosuje się różne formy
różanych ekstraktów: olejek, absolut, hydrolat, olej z nasion oraz
wyciąg z owoców. Róże mają również szerokie zastosowanie
kulinarne, gdzie wykorzystuje się płatki, owoce oraz całą gamę
wyciągów i przetworów różanych. Płatki róży zawierają związki
fenolowe, szczególnie alkohol fenyloetylowy i antocyjany. Napar lub
odwar z kwiatów róży jako dodatek do kąpieli i przemywań działa
kojąco i stymuluje gojenie drobnych ran. Wyciąg z płatków róży
działa przeciwbakteryjnie, przy czym nie niszczy naturalnej
symbiotycznej flory, a jedynie bakterie chorobotwórcze. Glikozydy
różane działają uspokajająco. Róże mają działanie rozkurczowe,
łagodnie moczopędne i żółciopędne, mogą wspomagać leczenie zaburzeń
trawienia i chorób wątroby. Chronią przed zatruciami i wspomagają
detoksykację organizmu. Wszystkie formy ekstraktów różanych
charakteryzują silne właściwości antyoksydacyjne. Róża zwiększa
także aktywność enzymów przeciwutleniających.
Ze względu na niezwykle bogaty skład, owoce dzikiej róży
wykorzystywane są w przemyśle spożywczym, farmaceutycznym,
kosmetycznym, w ziołolecznictwie oraz aromaterapii. W
ziołolecznictwie stosowane są w schorzeniach wątroby i pęcherzyka
żółciowego, chorobach nerek, przeziębieniach, nadkwasocie i
chorobie wrzodowej.
Preparaty z różą są na ogół bezpieczne i nie wywołujące
działań ubocznych. Jedyne środki ostrożności muszą stosować osoby
przyjmujące koagulanty ponieważ może dojść do niekontrolowanego
krwawienia, jednak ze względu na przyjmowanie stosunkowo
niewielkich dawek „naturalnej witaminy C” w preparatach roślinnych
możliwość interakcji jest bardzo rzadka.
Róże wykorzystywane są w różnego rodzaju postaciach. W zależności
od sposobu przygotowania wyciągu, różnią się składem i zawartością
związków aktywnych, a także właściwościami farmakologicznymi.
Płatki róży Róże suszy się w formie płatków lub pąków. Płatki róż
zawierają terpeny, glikozydy, flawonoidy m.in. kwercetynę i
antocyjaniny, witaminę C, taniny, wielonienasycone kwasy
tłuszczowe. W ziołolecznictwie i gastronomii wykorzystuje się
również owoce róż z gatunków Rosa rugosa, Rosa canina, Rosa
centifolia, rzadziej z Rosa damascena.
Róże są jednym z najważniejszych krzewów uprawianych w florystyce
przemysłowej. Są one hodowane na kwiaty cięte na plantacjach, można
je także sadzić w przydomowych ogrodach i parkanach.
Róża dzika ( Rosa canina L.) to roślina znana od starożytności. Od
wielu tysiącleci wykorzystywana do celów leczniczych i
kosmetycznych. Współczesna wiedza na temat tej rośliny pogłębia się
każdego dnia, dając coraz to nowe doniesienia na temat
potencjalnych możliwości leczniczych i pielęgnacyjnych. Popularność
jej wynika zaś z możliwości stosunkowo łatwej hodowli oraz
szerokiego znaczenia farmakologicznego. Róża może mieć duże
znaczenie w profilaktyce chorób. Liczne badania prowadzone nad tą
rośliną wykazały jak duży ma ona potencjał leczniczy, głównie ze
względu na występowanie galaktolipidu, a także ze względu na
obecność związków fenolowych, witamin i składników mineralnych.
Źródła:
1. ŻYWNOŚĆ. Nauka. Technologia. Jakość, 2012, 4 (83), 32 –
43
JAROSŁAWA RUTKOWSKA, AGATA ADAMSKA, MAGDALENA PIELAT,
MAŁGORZATA BIAŁEK
PORÓWNANIE SKŁADU I WŁAŚCIWOŚCI OWOCÓW DZIKIEJ
RÓŻY (ROSA RUGOSA) UTRWALANYCH METODAMI
LIOFILIZACJI I SUSZENIA KONWENCJONALNEGO
2. Małgorzata Kalemba-Drożdż1, Agnieszka Cierniak2
1Wydział Zdrowia i Nauk Medycznych, Krakowska Akademia im.
Andrzeja Frycza Modrzewskiego
2Wydział Biochemii, Biofi zyki i Biotechnologii, Uniwersytet
Jagielloński
Wpływ róż na zdrowie – farmakologiczne
i biochemiczne działanie ekstraktów z płatków
Rosa rugosa i Rosa damascena1
3. HERBARIUM – „Dzika róża i jej znaczenie prozdrowotne.”
lipiec 2009, nr 35/13 online
4. Borgis - Postępy Fitoterapii 4/2009, s. 245-247
Anna Grys
Dzika Róża ( Rosa canina L.) – chemizm i zastosowanie w
lecznictwie
DOG ROSE (ROSA CANINA) – CHEMICAL CONTENT AND MEDICAL
APPLICATION
Instytut Włókien Naturalnych i Roślin Zielarskich w
Poznaniu
Dyrektor Instytutu: prof. dr hab. Grzegorz Spychalski
5. http://herbarium.republika.pl/ziola/roza-dzika.html
6.
http://www.wikirose.pl/2015/09/dzika-roza-to-prawdziwa-bomba-witaminowa.html