Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

Cała Polska milczy. Ofiary księży pedofilów mówią. W tej książce polscy katolicy opowiadają jak w dzieciństwie padli ofiarami księży pedofilów. Opowiadają o samotności, bólu i lęku przed reakcją otoczenia, rodziny i samego Kościoła. Dwanaście świadectw daje kłam przekonaniu, że problem pedofilii nie istnieje w polskim Kościele. Dlaczego ofiary boją się mówić? Dlaczego media chronią chorych księży, a pomijają odpowiedzialność biskupów? Dlaczego nie ma reakcji instytucjonalnej, jak w innych krajach? Dlaczego wierni akceptują sytuację, w której nie wiadomo gdzie w Kościele kryją się pedofile? Książka jest skierowana do wszystkich tych, którzy zadają sobie te pytania i chcą się dowiedzieć jak w innych krajach problem pedofilii w Kościele jest rozwiązywany. Autor od ponad dziesięciu lat jest korespondentem holenderskich i belgijskich mediów w Polsce.

We wczesnym średniowieczu prawo wznoszenia zamków miał wyłącznie panujący. Była to bowiem gwarancja orężnej przewagi i znak panowania nad ziemiami. Dopiero na przełomie wieków XII i XIII pojawiły się zamki budowane przez biskupów na terenie ich kasztelanii majątkowych. Do przełamania zakazu budowy zamków przez osoby prywatne doszło po połowie XIII wieku. Pod koniec tego stulecia i w wieku następnym możnowładcy zaczęli wznosić w centrach swych posiadłości obronne rezydencje. W okresie nowożytnym pańskie siedziby z wolna traciły charakter obronny i zmieniały się – zgodnie z wymogami epoki i rezydentów – w pałace. Niedościgłym wzorem na ziemiach polskich był wówczas Wawel, ale nie ustawano w próbach przewyższenia jego splendoru. Renesansowe wille i manierystyczne kasztele zostały w XVII wieku zastąpione przez masywne, bogato zdobione rezydencje barokowe, Budowle takie jak Krzyżtopór czy pałace kresowych „królewiąt“ były symbolem potęgi i chwały. Najznamienitsze rody, chcąc podkreślić swą powagę, przeznaczały na ten cel fortuny. Powstawały prawdziwe arcydzieła architektury, tworzone przez najlepszych artystów, zazwyczaj sprowadzanych z zagranicy.

"Dwory i pałace Polski północno-wschodniej" Katarzyny i Jerzego Samusików, to świetny przewodnik dla tych wszystkich, którzy interesują się kulturą, historią, architekturą i śladami wielkiej przeszłości, jaka była udziałem tego skrawka Polski. Autorzy w znakomitym eseju opisują ponad sto ocalałych z wojennych pożóg dworów i pałaców i losy ich właścicieli – możnych rodów magnackich i szlacheckich (Branickich, Ossolińskich, Starzeńskich czy Lutosławskich), a także losy takich rodzin jak Józefa Piłsudskiego czy... Wojciecha Jaruzelskiego. Opisane tu zostały dwory i pałace znane (m.in. pałac Branickich w Białymstoku, Buchholtzów w Supraślu, Starzeńskich w Ciechanowcu, Ossolińskich w Rudce) i mniej znane (m.in. pałac Tolsdorffów w Białej Oleckiej, dwór Wołłowiczów w Pawłowiczach, Rembielińskich w Jedwabnem, Karola Brzostowskiego w Cisowie), ich bogate, pełne ciekawostek historie, tworzące barwną panoramę świata, który odszedł dawno w zapomnienie. Świata kresowego ducha, szlacheckiej gościnności, gorącego patriotyzmu, powstańczych czynów... Bogata warstwa fotograficzna, przejrzysty układ i podział sprawiają, że książka Katarzyny i Jerzego Samusików jest nie tylko znakomitym historycznym reportażem, lecz także leksykonem, bez którego obejść się nie sposób. Bo takiej książki, zbierającej w jednym tomie opisy ziemiańskich i szlacheckich siedzib Polski północno-wschodniej, jeszcze nie było. To znakomity przewodnik po bogatej przeszłości tych ziem.