[produkt polski]
Kategoria: Wyposażenie kościoła > RelikwiarzeWysyłka: do 3 dni
Relikwiarz mosiężny, krzyż Relikwiarz w
kształcie krzyża o nowoczesnej formie wykonany z odlewu mosiężnego,
pozłacany, zabezpieczony lakierem. Kult relikwii stanowi jeden z
głównych ...
Pełen opis produktu 'Relikwiarz mosiężny pozłacany' »
Relikwiarz mosiężny, krzyż Relikwiarz w kształcie krzyża o
nowoczesnej formie wykonany z odlewu mosiężnego, pozłacany,
zabezpieczony lakierem. Kult relikwii stanowi jeden z głównych
przejawów pobożności chrześcijańskiej a sam relikwiarz jest
częścią nieodzownego wyposażenia liturgicznego. Funkcją
relikwiarza jest przechowywanie doczesnych szczątków osób świętych
i błogosławionych, tzw. relikwii. Relikwiarz w kształcie
krzyża mieszczący wewnątrz relikwie, związany jest szczególnie z
męką oraz ukrzyżowaniem Jezusa. Sens kultu relikwii Człowiekowi
wierzącemu relikwie pozwalają przekroczyć próg świata widzialnego,
dotknąć wiecznego. Zmarły, uznany za świętego, przestaje być
umarłym. W swoich relikwiach żyje on nadal. Zostaje włączony w
osobiste życie zwykłego człowieka, który oczekuje od niego
wstawiennictwa, pośrednictwa czy jakiejkolwiek pomocy, doczesnej i
nadprzyrodzonej. Jesteśmy istotami stworzonymi z ducha, duszy
i ciała. Wartości wyższe często poznajemy zmysłami. Tu mieści się
także odpowiedź na pytanie dotyczące relikwii. Dotyczy ono
fundamentalnego pytania: co pozostaje po człowieku, który był i żył
wśród nas? Tylko wspomnienie? Same kości? Chodzi o coś więcej!
Dotykamy tu pytania o życie po życiu”. Nie dziwimy się, zatem jeśli
wierzący człowiek chce jakoby „dotknąć”, „zobaczyć” heroicznego
naśladowcę Chrystusa, który nieprzeciętnie naśladował swojego
Mistrza i równie heroicznie służył swoim bliźnim. Całowanie
relikwii w relikwiarzu, ich dotykanie czy oglądanie, ich
bezpośrednia fizyczna bliskość staje się jakby „pasem
transmisyjnym” ułatwiającym przekazanie danemu świętemu osobistych
próśb i trosk. Poprzez relikwie umieszczone w relikwiarzu człowiek
wierzący chciałby nawiązać bardziej osobisty kontakt ze świętymi
czy wręcz z samym Chrystusem. Plastycznym i wymownym przykładem
takiego myślenia i postawy jest fakt, że liczne w wielkich miastach
kościoły starały się wyróżnić pozyskiwaniem relikwii. Pomyłką,
wręcz zaprzeczeniem kultu relikwii byłoby zatrzymywanie się jedynie
na materialnym wymiarze relikwii, czy choćby na widoku nawet
najpiękniejszego i najstarszego relikwiarza. Wszelkie relikwie w
ostateczności muszą prowadzić do praźródła świętości, do wzorca
świętości, czyli do samego Jezusa Chrystusa. Kościół chce głosić
misterium paschalne Chrystusa, które zrealizowało się w życiu
świętych. Święci odzwierciedlają misterium paschalne, jego
odcienie, walkę i transformację życia. Sprawowanie misterium
paschalnego Chrystusa, które zrealizowało się w życiu świętych jest
podstawą ich kultu. Kult relikwii Historia kultu relikwii świętych
sięga już późnego antyku, kiedy według tradycji święta Helena,
matka cesarza rzymskiego Konstantyna Wielkiego, podczas pielgrzymki
do Jerozolimy w latach 326–328 pozyskiwała liczne relikwie, w tym
relikwie Drzewa Pańskiego. Zdaniem św. Ambrożego z Mediolanu i św.
Jana Chryzostoma, identyfikacja Krzyża była możliwa jedynie dzięki
titulusowi wymieniającemu imię Pierwszego Męczennika. Inna legenda
głosi, że św. Helena miała objawienie i w nim dowiedziała
się, który krzyż jest prawdziwy. Św. Helena podzieliła krzyż
Chrystusa na trzy części, aby ofiarować je głównym ówczesnym
ośrodkom chrześcijaństwa: Jerozolimie, Rzymowi i Konstantynopolowi.
Średnica repozytorium: 3 cm
Szerokość: 11,5 cm
Wysokość: 18 cm
