Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

Po raz pierwszy w jednym tomie spotykają się Wasi ulubieni bohaterowie "Falbanek", "Woalek" i "Wachlarzy"! Falbanki: Pierwsza część tryptyku OPOWIEŚCI RODZINNE. Zajrzyjcie z nami do tego domu. Panuje w nim specyficzna atmosfera, bo wszystko jest tu stare i piękne. Już u progu witają Was miłe psy i koty, które są tu domownikami. Możesz wybrać sobie własnoręcznie zrobione przez babcię Różę Firlej włóczkowe pantofle z wielkimi pomponami Macie też szansę zjeść kolację, bo babcia często stoi przy kuchni i zawsze ma pełną lodówkę. Znajdzie się tu coś dla wygłodzonych siedemnastolatków, takich jak Jonasz i Pete i coś dla wiecznie odchudzającej się modelki Tamary. A babcia? Babcia wcale nie jest staruszką w okularach. Jest piękną kobietą, która pisze wiersze i rozmawia o "falbankach". A co to są "falbanki", przekonacie się czytając książkę. Woalki: Kolejna część tryptyku OPOWIEŚCI RODZINNE. Zaczynają się w niej splatać losy bohaterów tryptyku, pojawiają się nowi bohaterowie , zawsze gościnni i pomocni. Duszą wspaniałego domostwa jest dziadek Joachim Mors, a każdy, kto tu zawita, czuje się doskonale w pełnej przyjaźni i zrozumienia atmosferze. Radośnie witają nas: wnuczka dziadka Joachima, Paulina, jej przyjaciółka Marysieńka, Pani Wielka Czyściocha, czyli Pani Lucynka, Radek, syn Pana Poczta Polska oraz kocur Pinek i papuga Danka. A szperając w starych "dziadkowych" szufladach, można odnaleźć piękne haftowane woalki babci, stare koronki, tasiemki i aksamitki, w nich zaś miniony czas i ukochane osoby... Wachlarze: III część tryptyku "Opowieści rodzinnych". Bohaterów dwóch poprzednich oglądamy oczami przybywającej do miasteczka pani Elizy. To ona zostaje sekretarką (właściwie dobrym, pomocnym "duchem") Róży Firlej, od której już na powitanie dostaje na szczęście czarny wachlarz z Andory i od razu czuje się przyjaźnie w tym domu. W krajobrazie malowniczego miasteczka pojawiają się oczywiście poznani wcześniej bohaterowie: oprócz babci -poetki, dziadek-malarz Joachim Mors, ich dzieci Filip i Tamara, wnuki Pete czy Paulina, przyjaciele - Radek, Marysieńka, Pani Lucynka....

Spotykają się w Nowym Jorku, Warszawie, Tel Awiwie. Łączy ich to, że mieli nie istnieć. Że są Żydami i zostali wychowani przez ocalałych z Holokaustu w domach pełnych niewypowiedzianego smutku i wciąż obecnego strachu. Także to, że w większości nigdy nie poznali swych babć i dziadków, czasami nawet nie wiedzieli o istnieniu wujków, cioć czy siostrzeńców. Woleliby nie rozmawiać, bo w słowa trzeba ująć przeszłość, przez którą czują się okrutnie ,,wybrani". Dla niektórych jednak to powinność, nadanie sensu życiu. "Mikołaj Grynberg w swojej książce zbiera dwadzieścia kilka rozmów z dziećmi ocalałych z Holocaustu - rozmów niejednokrotnie trudnych, przejmujących, bolesnych, chwilami zabawnych, ale przede wszystkim niezwykle szczerych. Mówi się tu o cierpieniu, odpowiedzialności, o wojennych doświadczeniach rodziców. Ale przede wszystkim te rozmowy są o miłości." prof. Barbara Engelking "Drugie pokolenie - dzieci ocalałych z Zagłady nie ukrywa się: nie wymazuje, nie chce zapomnieć. Przeciwnie. Drugie pokolenie szuka wszystkich strzępów i nitek, którymi może powiązać historie swoich rodziców w pierwszym rzędzie, a potem swoje historie wiąże mocno z ich historiami. I chce o tym mówić! Dlatego powstała ta książka. Mikołaj Grynberg rozmawia ze swoimi ,,braćmi i siostrami po Zagładzie"." Anka Grupińska, ze Wstępu

SZUFLADA KOWALCZUK RODZINNE HISTORIE OPOWIEŚĆ Katarzyna Szczepańska-Kowalczuk Co może kryć rodzinna szuflada? Jaką tajemnicę ujawnić? Czy po jej otwarciu życie może wyglądać tak samo? Znaleziona w listach ze starej szuflady historia Juliusza Wolskiego (syna poetki Maryli Wolskiej) i Stefanii Hrachowiny (Rusinki pracującej w domu Wolskich) to piękna osobista opowieść o ludziach i miejscach. O rodzinach Wolskich, Pawlikowskich, Turowiczów, Szumanów, Szczepańskich O dawnej Galicji – Krakowie, Goszycach, Lwowie I o tym, jak odkrywanie rodzinnych historii przekształca naszą tożsamość i teraźniejszość. Czasem trzeba zatrzasnąć za sobą drzwi, żeby można było otworzyć inne, dotąd zamknięte. Remont starego mieszkania po rodzicach niespodziewanie odsłonił przede mną historię będącą dotąd rodzinnym tabu mojej matki. Dzięki szufladzie skrywającej listy i dokumenty udało mi się zrekonstruować wydarzenia sprzed lat. Szuflada wyprawiła mnie także w podróż do źródeł przysypanych przez kurz dramatów. To, na co natrafiałam, bywało czasem bolesne, ale pomogło mi połatać ubytki we własnej tożsamości. Teraz, kiedy poznałam Juliusza i Stefanię – moich dziadków – trochę lepiej rozumiem, kim jestem. Katarzyna Szczepańska-Kowalczuk