Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

Na dwa okrążenia przed końcem wyprzedzam Gebremeskela. Tłum szaleje. Zbliżam się do mety. Ryk na widowni staje się coraz głośniejszy. Prowadzę. Jeden z zawodników próbuje się wysunąć przede mnie, ale mu nie pozwalam. Kiedy rozpoczynam ostatnie okrążenie, cały stadion wstaje z miejsc, sekcja po sekcji, jakby ścigała mnie na trybunach meksykańska fala. Słowa nie są w stanie tego oddać. Nigdy w życiu nie słyszałem tak donośnego zgiełku. Doping kibiców niemal dosłownie pcha mnie ku linii mety. Jeszcze dwieście metrów. Nadal wygrywam. Kibice, choć to niewiarygodne, wydają z siebie jeszcze głośniejszy krzyk. Gebremeskel przyspiesza i na finiszu usiłuje mnie dogonić, ale nie udaje mu się. Jestem pierwszy! Igrzyska Olimpijskie w Londynie 2012 Mohamed „Mo” Farah, chłopiec z Somalii, który przyjechał do Anglii w wieku ośmiu lat, przeżył rozłąkę z bratem bliźniakiem, znał raptem kilka słów po angielsku, ale za to miał talent do biegania. Na igrzyskach olimpijskich w Londynie w 2012 roku zdobył złoty medal w biegu na 10 000 metrów. Kilka dni później wygrał bieg na 5000 metrów, czym w opinii Dave’a Moorcrofta – byłego mistrza świata na tym dystansie – zasłużył sobie na miano „najlepszego długodystansowca w historii Wielkiej Brytanii”. Ponadto może się pochwalić wieloma rekordami Europy: w biegach na 1500, 5000 (halowy) i 10 000 metrów, i Wielkiej Brytanii: na 3000 (halowy) i 5000 metrów oraz na 10 km w biegu ulicznym. W 2013 roku Mo odebrał Order Imperium Brytyjskiego. Obecnie mieszka w Portland w stanie Oregon razem ze swoją żoną Tanią i córkami: Rhianną, Aishą i Amani. Pod okiem legendarnego Alberta Salazara przygotowuje się do swojego pierwszego startu na dystansie maratonu. Siła ambicji to więcej niż autobiografia wielkiego olimpijczyka – to poruszająca historia człowieka, który dorastał w trudnych warunkach, w młodym wieku rozstał się z rodziną, a dążąc do realizacji swoich marzeń, musiał pokonać przeszkody z pozoru nie do pokonania.

Mroczny książę polskiego jazzu Najsławniejszy i najwyżej ceniony na świecie polski muzyk jazzowy opowiada o początkach polskiego jazzu, legendarnych koncertach i sesjach nagraniowych, o wspaniałych muzykach, z którymi miał okazję współpracować. Razem z trębaczem zaglądamy w nuty, za kulisy i w głąb jego własnej duszy. Idziemy drogą, która zaprowadziła go na szczyty plebiscytów w najlepszych jazzowych periodykach świata, oraz ścieżką wiodącą wprost na dno. Wraz ze Stańką poznajemy podziemny świat ćpunów, dilerów i szaleństwa, by przekonać się, jak po latach w nim spędzonych można powrócić do rzeczywistości. Dopełnieniem opowieści o muzyce i życiu są barwne reprodukcje niezwykle oryginalnych szkiców kompozycji i liczne, często niepublikowane wcześniej, fotografie. Tomasz Stańko (ur. 1942) – trębacz i kompozytor, powszechnie uważany za jednego z najlepszych trębaczy jazzowych na świecie. Koncerty jego zespołów wypełniają sale we wszystkich zakątkach globu, a jego płyty wydaje monachijska ECM – najważniejsza wytwórnia w Europie i jedna z najlepszych na świecie. Rafał Księżyk (ur. 1970) – dziennikarz i krytyk muzyczny. Od początku lat 90. współtworzył oblicze rodzącej się wówczas nowej prasy muzycznej i popkulturowej. Jako redaktor pracował m. in. w magazynach „Brum”, „Plastik”, „Antena Krzyku”, a jego teksty o muzyce ukazywały się we wszystkich liczących się czasopismach specjalistycznych oraz . w „Gazecie Wyborczej”, „Newsweeku” i „Przekroju". Aktualnie pracuje jako zastępca redaktora naczelnego „Playboya”, a jako krytyk muzyczny współpracuje z „Machiną” i kanałem TVP Kultura.

Jeden z najbardziej intrygujących i tajemniczych gwiazdorów piłki nożnej zdradza sekrety na temat swojego życia i kariery. Opowiada o tym, co go motywuje i co jest jego inspiracją. Uznany przez kibiców za jedną z najbardziej wpływowych postaci w historii Premier League. Do historii przeszedł jego gol strzelony na mundialu we Francji w ostatniej minucie ćwierćfinałowego spotkania z Argentyną. Przez kibiców Arsenalu został okrzyknięty najlepszym strzałem w historii klubu.

Stalin umiera. Dusi się na oczach wszystkich. Nagle półprzytomny wódz otwiera oczy i ujawnia miejsce, gdzie w starej skrzyni ukryta jest jego autobiografia. Okrutna prawda w końcu może wyjść na jaw. Wstrząsająca powieść Louriego w mistrzowski sposób łączy prawdę z fikcją. Pisarz wnika w umysł psychopatycznego mordercy, w którym żądza władzy łączy się z przebiegłością i demonicznym okrucieństwem. Zagląda za kulisy wielkiej historii i szuka odpowiedzi na pytanie: jak rodzi się zbrodniarz? Dyktator, złodziej, niedoszły pop, car wszechświata i szatan. Józef Stalin ma wiele twarzy. Richard Lourie stworzył koszmar, od którego nie sposób się oderwać.

Autobiografia Christiana Diora (1905-1957) po raz pierwszy ukazała się drukiem w roku 1956, dosłownie na kilka miesięcy przed śmiercią autora. Dior zaczyna swoją opowieść od chwili, gdy zdecydował się „iść na swoje”, odejść z lukratywnego stanowiska w znanym paryskim domu mody i założyć własny, stworzyć osobistą kolekcję. Krok po kroku opisuje wątpliwości, lęki, rozmowy z bankierami, rolę szczęśliwych zbiegów okoliczności, mozolne budowanie własnej marki. Dopiero na zakończenie, w ostatnich rozdziałach, powraca do swojego dzieciństwa, młodości, przyjaciół. Dior lubi i umie z siebie kpić, widzi własne słabości, ma ciepły dystans i do siebie, i do świata.

Profesor Daniel Beauvois, historyk i polonista urodził się w 1938 roku. Jest emerytowanym profesorem Sorbony (Université Paris 1 Panthéon-Sorbonne), a od 1991 r. członkiem zagranicznym Polskiej Akademii Nauk. Dorobek Autora ściśle wpisuje się w historiografię krajów, którymi się zajmował. W 1977 roku Jerzy Giedroyć zwrócił uwagę Czesława Miłosza na jego „naprawdę rewelacyjną książkę o uniwersytecie wileńskim”. Była to praca habilitacyjna Beauvois, która z powodu cenzury została wydana w Polsce dopiero w 1991 roku. Wznowiono ją w 2012 roku. Jest również znany jako autor trylogii o stosunkach polsko-ukraińsko-rosyjskich: Trójkąt ukraiński, która od 2005 do 2016 roku została wydana trzykrotnie. Po wydaniu pierwszej części tego tryptyku Józef Czapski napisał, że mógłby porównać wrażenie, jakie na nim wywarł „z wrażeniami wywołanymi lekturą Brzozowskiego w czasach mojej młodości”. Stefan Kieniewicz zaś określił ustalenia Beauvois mianem „naukowej sensacji”. W swoich licznych artykułach Daniel Beauvois zabiera głos szczególnie w dyskusjach o kresach. W 2016 roku w liście do niego Olga Tokarczuk napisała: „Kolokwialnie mogłabym powiedzieć, że ozdrowieńczo przemeblowuje Pan polską głowę”. Uznanie to miało swoją cenę. Autor w swojej autobiografii nie kryje trudności, z jakimi spotykały się jego koncepcje i jakie przykrości przytrafiały mu się w świecie akademickim. Niniejsza książka ukazuje niecodzienne koleje jego życia zawodowego i przywołuje ważne aspekty polsko-francuskich stosunków naukowych, a także bogate związki Autora z historykami Europy Środkowo-Wschodniej. Daniel Beauvois został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej.

Autobiografia w pewien sposób założona jest już w samej strukturze człowieka. Towarzyszy ludzkiemu istnieniu nieomal "od początku" - obecna nawet wówczas, kiedy słowo "ja" nie wyraża jeszcze indywidualnego poczucia odpowiedzialności za czyny, a jednostka czuje się w całości "człowiekiem wspólnoty" - tak, jak nieoddzielalne od egzystencji pozostaje samoodniesienie, z którym wiąże się dwuznaczne, ryzykowne położenie "ja": "pęknięcie" w strukturze wewnętrzności, którego konsekwencją są wolność, ale i brak stabilności, stałe oscylowanie między "własnym" i "obcym", ontologiczna "bezdomność", zasadniczy dystans wobec siebie, konieczność grania i utrzymywania się w roli, potrzeba opracowania "sztuki życia", historyczność. W zjawisku autobiografii zawiera się cała antropologia istoty, której rzeczywistość Helmuth Plessner określał mianem "położenia eks-centrycznego" albo "bytowania od-środkowego". ...autobiografia nie jawi się jako temat często podejmowany, a już jako temat filozoficzny stanowi rzadkość. (...) Publikacja recenzowanej książki jest godna polecenia jako wartościowej filozoficznej pozycji naukowej. z recenzji prof. dr hab. Czesławy Piecuch

Książka-drogowskaz, klasyczna autobiografia, która opowiada jego własnymi słowami historię życia Gandhiego. M.K.Gandhi to jedna z najbardziej inspirujących postaci dwudziestego wieku, propagator pacyfizmu jako środka walki politycznej i jeden z twórców współczesnej państwowości indyjskiej. Jest to klasyczna autobiografia, która opowiada jego własnymi słowami historię życia Gandhiego oraz tego, jak rozwijał swoją koncepcję niestosowania przemocy oraz biernego oporu, która utorowała Indiom drogę do niepodległości i stała się podstawą wielu ruchów niepodległościowych.

Autobiografia Jacka Kuronia to historia o Jacku, polskiej lewicy i opozycji demokratycznej, o Polsce i o nas samych. Przedstawiamy wybrane fragmenty tomu. "Zamieszczone w tej książce wspomnienia z dość już zamierzchłej przeszłości okazały się nagle bardzo aktualne. Cieszy mnie to jako autora, ale niepokoi jako obywatela i polityka. W tej aktualności zawiera się swoisty paradoks. Napisałem te wspomnienia tak osobiście, że czytelnicy uznali je za opowieść o miłości. Skąd więc jej polityczna aktualność?" Jacek Kuroń, fragment książki Książka ukazała się przy wsparciu Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Drugie wydanie dofinansowane przez Fundację im. H. Boella.

Czyta Beata PawlikowskaKulisy pracy w radiu i telewizji, porady dla początkujących pisarzy.Pablo Picasso, Beatlesi i Alicja w Krainie Czarów, czyli bohaterowie mojego dzieciństwa.Ćwiczenia z wyobraźni, pieniądze i miłość w czasach komuny.Ptysie z bitą śmietaną, rewolucyjne pomysły, ucieczki i powroty.A także - po raz pierwszy - cała prawda o moich dzieciach.Moja podróż przez życie.Prawie autobiografia.

Poznajcie wspomnienia, barwy, smaki i aromaty z podwarszawskiego Komorowa, Sofii, Hawany, Madrytu, Lizbony, Toronto, które ukształtowały bujną osobowość Królowej Polskich Smakołyków. Co łączy ją z Fidelem Castro? Co gotowała królowi Hiszpanów? Dlaczego nie akceptuje jej warszawska kanapa? Pasjonująca lektura i oryginalne przepisy. /Maciej Nowak/ Polska kuchnia mojej mamy była słynna na całą Hawanę, a dzięki tym kolacjom tata zdobywał znacznie więcej informacji niż jakikolwiek inny dziennikarz na Kubie. Wśród wielu gości moich rodziców był tez i Fidel Castro. Zakochał się w sałatce jarzynowej, kołdunach i rosole mojej mamy, a na deser - to właśnie wtedy siedziałam mu na kolanach - dostał mój tort ananasowy. To chyba wtedy zrozumiałam, że za pomocą jedzenia można pozyskiwać przyjaciół i sprawować władzę. /Magda Gessler/ Magda Gessler bez tajemnic! W wyjątkowo szczerej autobiografii ilustrowanej jej oryginalnymi rysunkami i przepisami oraz nigdy niepublikowanymi prywatnymi zdjęciami, mówi wszystko o miłości, mężczyznach, dzieciach i potrawach, które zmieniły jej życie.

"Głos wewnętrzny" to autobiografia jednej z największych gwiazd współczesnej sceny operowej - Renée Fleming. Artystka szczerze i otwarcie opowiada o wyzwaniach stawianych jej przez międzynarodową publiczność, o muzycznych i pozamuzycznych pasjach, o scenicznych przyjaciołach i rodzinie. Dzięki tej opowieści snutej na kartach "Głosu wewnętrznego" poznajemy cienie i blaski sławy operowej diwy, dowiadujemy się o rozterkach towarzyszących artyście na kolejnych etapach kariery oraz otrzymujemy garść praktycznych porad dotyczących kształcenia głosu.

Phil Collins – piosenkarz, autor tekstów, zdobywca najważniejszych nagród. Nie wzbudza kontrowersji, nie jest bohaterem skandali. Co kilka lat powraca z nowym materiałem muzycznym. Tym razem szykuje materiał niezwykły: swoje wspomnienia, w których odsłoni kulisy życia artystycznego i prywatnego, rozprawi się z traumami młodości i rozliczy ze słabościami. Książka wywoła poruszenie, będą sprostowania gwiazd. Do tego niepublikowane wcześniej fotografie z prywatnego archiwum. Według Collinsa nie warto czytać jego istniejących biografii, bo niewiele mają wspólnego z prawdą. Tę artysta odkryje dopiero teraz.

Z medycznego punktu widzenia Lemmy już dawno powinien być martwy. Po latach życia na krawędzi jego krew ma skład chemiczny, który zabiłby innego człowieka. Oto historia najostrzej imprezującego, najmocniej używającego życia szaleńca w muzycznym biznesie. Ian Fraser Kilmister urodził się w Wigilię 1945 roku. Już jako pacholę zauważył, że laski lubią facetów z gitarą. Mając Elvisa i Buddy Holly'ego za drogowskazy Lemmy szybko wyrósł ponad lokalne walijskie zespoły, więc wyruszył do Manchesteru, na poszukiwanie nowych wrażeń. Nigdy nie obejrzał się za siebie. Początek kariery upłynął mu na dawaniu czadu w Rocking Vicars, kręceniu się na zapleczu koncertów Jimiego Hendrixa i muzykowaniu w Opal Butterfly oraz Hawkwind. W 1975 roku stworzył legendę - formację Motrhead. W trakcie swej trwającej trzy dekady z okładem kariery Motrhead wydali ponad 20 płyt, zdobyli nagrodę Grammy (w lutym 2005 roku, paradoksalnie za wykonanie coveru Metalliki!) i przeszli do historii rocka takimi kompozycjami jak Ace of Spades, Bomber i Overkill. Skład zespołu zmieniał się wielokrotnie, ale głównodowodzącym zawsze był Lemmy. Biała gorączka to zapierająca dech w piersi podróż u boku faceta, którego ekscesy was ubawią, a czasem i zaszokują. U boku faceta, który pozostał wierny swojej ukochanej muzyce i swoim ulubionym grzesznym przyjemnościom. Biała gorączka to zaproszenie do szalonej jazdy u boku frontmana najgłośniejszego zespołu w historii rocka. Współautorka książki, Janiss Garza od 1987 roku pisze o muzyce rockowej i alternatywnej. Współpracowała m.in. z RIP, Los Angeles Times, Entertainment Weekly i New York Timesem. Na język polski Białą gorączkę przełożył Jarek Szubrycht, dziennikarz publikujący m.in. w Przekroju, Dzienniku, Rzeczpospolitej i portalu Onet.pl, autor Bez litości, pierwszej na świecie biografii Slayera.

Po raz pierwszy ROD STEWART o swoim niezwykłym życiu i karierze muzycznej! Pasjonująca autobiografia legendy rock & rolla. Raz przed świętami Rod Stewart wpadł na pomysł, by dać w prezencie Eltonowi Johnowi najnowocześniejszy model przenośnej lodówki. Urządzenie było hitem, a cena 300 funtów imponująca. Jednak Elton John zepsuł niespodziankę... Podarował Rodowi rysunek Rembrandta Adoracja pasterzy ze sceną ze stajenki w Betlejem. „Pieprzony Rembrandt! Poczułem się taki małostkowy – no, może nie tak bardzo, jak chciałby Elton, gdy później ironicznie określił mój prezent jako „wiaderko z lodem”. To nie było żadne wiaderko, tylko supernowoczesna przenośna lodówka!” – pisze w autobiografii. 40 lat temu Rod Stewart osiągnął coś, co nie udało się nawet Presleyowi czy Beatlesom – był numer 1 na listach singli i albumów po obu stronach Atlantyku. Jego soulowy głos, jedna z najsłynniejszych chrypek w muzyce rozrywkowej i pełne ekspresji występy na żywo uczyniły go jednym z najlepszych wokalistów wszech czasów. Zasłynął jako autor takich piosenek, jak: „Maggie May”, „Sailing”, „Tonight’s the Night”, „Hot Legs”, „Da Ya Think I’m Sexy? ”, „Young Turks”, „Forever Young”, i „You Wear It Well”. Rod Stewart szczerze opisuje skromne brytyjskie korzenie i dorastanie podczas tras koncertowych. Nie pomija swoich wielkich miłości – trzech małżeństw i ośmiorga dzieci – oraz setek koncertów po całym świecie. Opowiada też o słabości do Celticu Glasgow, pięknych blondynek i narkotyków. W licznych anegdotach wspomina nieustającą rywalizację z Eltonem Johnem i przyjaźnie z największymi muzykami swoich czasów. Wybierz się w fascynującą podróż poprzez życie jednej z najwybitniejszych ikon muzyki!

14 lutego 1989 roku, w dzień świętego Walentego, do Salmana Rushdiego zadzwoniła dziennikarka BBC z wiadomością, że autor został „skazany na śmierć” przez ajatollaha Chomejniego. Po raz pierwszy usłyszał wtedy słowo fatwa. Jego przewina? Napisał powieść pod tytułem Szatańskie wersety, której zarzucano, że jest  „przeciwko islamowi, Prorokowi i Koranowi”. Tak się zaczyna ta niesamowita historia o pisarzu zmuszonym do ukrywania się, przenoszenia z jednego domu do drugiego, wiecznie w towarzystwie uzbrojonej obstawy. Poproszono go, by wybrał sobie nowe nazwisko, którym mogłaby się posługiwać policja. Pomyślał o pisarzach, których uwielbiał, i kombinacjach ich imion; i wtedy zaświtało mu: Conrad i Czechow – Joseph Anton. Jak pisarz i jego rodzina żyją pod groźbą śmierci przez ponad dziewięć lat? Jak mu się udaje dalej pisać? Jak się zakochuje i odkochuje? Jak rozpacz kształtuje jego myśli i działania, jak i dlaczego się potyka i jak się uczy bronić? W tych niezwykłych wspomnieniach Rushdie opowiada tę historię po raz pierwszy; historię jednej z kluczowych w naszych czasach batalii w obronie wolności słowa. Pisze o chwilami ponurych, chwilami zaś zabawnych okolicznościach życia pod okiem uzbrojonych funkcjonariuszy i o bliskich więzach, jakie połączyły go z jego stróżami; o próbach uzyskania wsparcia i zrozumienia ze strony rządów, szefów wywiadu, wydawców, dziennikarzy oraz innych pisarzy; a także o tym, jak odzyskał wolność. Jest to książka napisana ze szczególną szczerością i otwartością, frapująca, prowokacyjna, wzruszająca i niezmiernie ważna. Ponieważ to, co się przydarzyło Salmanowi Rushdiemu, było pierwszym aktem dramatu, który wciąż się rozgrywa gdzieś na świecie każdego dnia.  Salman Rushdie  urodził się w 1947 roku w Indiach. Od czternastego roku życia mieszkał w Wielkiej Brytanii, potem także w Stanach Zjednoczonych. Jest absolwentem Cambridge. Zadebiutował w 1974 roku powieścią Grimus. Międzynarodową sławę przyniosły mu dopiero opublikowane w 1981 roku Dzieci północy, które zdobyły Nagrodę Bookera, a następnie w roku 1993 Bookera Bookerów i w roku 2008  Best of the Booker. W 1988 roku ukazały się Szatańskie wersety – jego najsłynniejsza powieść. Rushdie jest laureatem wielu nagród literackich. W 2006 roku odwiedził Polskę.  Królowa Elżbieta II nadała mu w 2007 roku szlachectwo. Spośród utworów Rushdiego REBIS wydał następujące powieści: Grimus, Dzieci północy, Ostatnie westchnienie Maura, Wstyd, Ziemia pod jej stopami, Furia, Śalimar klaun, Czarodziejka z Florencji, Harun i Morze Opowieści, Luka i Ogień Życia  oraz zbiór opowiadań Wschód, Zachód.

Pierwsza na rynku autobiografia Lukasza Podolskiego, niemieckiego piłkarza pochodzenia polskiego. Gwiazda Arsenalu barwnie i z werwą opisuje swoją drogę z podwórkowego boiska w Bergheim na stadiony świata.

Usain Bolt dał się poznać jako fenomen na światową skalę, niezrównana ikona sportu swojego pokolenia. Wychowany w odległej wiosce na Jamajce, po raz pierwszy zabłysnął sprinterskim talentem jako nastolatek, gdy w 2004 roku ustanowił nowy rekord świata juniorów. Od tego czasu w brawurowym stylu torował sobie drogę do lekkoatletycznego panteonu, a jego rywale padali kolejno, jak kostki domina. Zdobył sześć złotych medali olimpijskich i ustanawiał rekordy świata na dystansach 100, 200 i 400 metrów. Jego status najszybszego człowieka w historii jest bezdyskusyjny. W książce, swojej pierwszej pełnej autobiografii, Usain Bolt ujawnia, jak naprawdę wygląda droga, która wiedzie do olimpijskich laurów. Opowiada o wyzwaniach, z którymi się mierzył w swym niezwykłym życiu. Dolegliwe schorzenie pleców omal nie zakończyło jego kariery, jeszcze zanim rozpoczęła się na dobre, a w 2009 roku, kiedy był już najsłynniejszą gwiazdą lekkoatletyki na świecie, omal nie zginął w wypadku samochodowym. Od samego początku przyciąga uwagę mediów, a jego styl bycia prowokuje krzykliwe nagłówki prasowe równie często, co jego sukcesy na bieżni.Szybszy niż błyskawica to książka pełna energii, swady i charyzmy Usaina. Nikt nie potrafiłby opowiedzieć tej historii lepiej niż on sam.

Brawura. Charyzma. Tragizm. Całe życie naznaczone piętnem fatalizmu. Katastrofalne wypadki, seryjne defekty, pechowo stracone kolejne tytuły mistrza świata. Był szybki, piekielnie szybki. Uwielbiany przez kibiców za straceńczy styl jazdy i obcesowe traktowanie każdego, kto stawał mu na drodze do zwycięstwa. Zginął tak, jak żył - pilotując helikopter na krawędzi ryzyka... Colin McRae zdradza, o czym myślał, tracąc przytomność zakleszczony we wraku swojej rajdówki, bezceremonialnie obnaża mechanizmy team orders i tłumaczy, dlaczego nienawidził Rajdu Monte Carlo. Ta książka to nie tylko błyskotliwa autobiografia, ale przede wszystkim kopalnia wiedzy i prawdziwa biblia dla każdego fana rajdów samochodowych.

Harry Redknapp to menedżer, który widział wszystko – od posępnego baraku w Oxford City i boisk treningowych z rosnącymi na środku drzewami aż do długich serii zwycięstw w Premiership, zdobycia Pucharu Anglii i podejmowania Realu Madryt w Lidze Mistrzów. W charakterystyczny, rzetelny sposób, z pasją i humorem, przedstawia nam historię swojego życia. Opowiada o swoich kontrowersyjnych wzlotach i upadkach – o udrękach podczas procesu sądowego, przyjaźni z Bobbym Moore’em, przygodach w Portsmouth za czasów Milana Mandaricia, klęsce Southampton, pracy z Tottenhamem, a także oczywiście o wielu latach spędzonych w West Ham i dzisiejszych wyzwaniach związanych z prowadzeniem Queens Park Rangers. „Od kopania piłki jako dzieciak pod latarniami Poplar i kibicowania na północnej trybunie Highbury z ojcem, aż po pierwszą grę w barwach West Ham - urodziłem się bezgranicznie zakochany w futbolu. To właśnie piłka nożna uratowała mi życie i przez pięćdziesiąt lat ta jedna rzecz pozostaje bez zmian - bez niej byłbym nikim” - Harry Redknapp. To imponująca podróż przez życie jednego z najwspanialszych menedżerów angielskiej piłki ostatniego półwiecza. W czasach dominacji zagranicznych trenerów w Wielkiej Brytanii Harry pozostaje staromodnym, angielskim do szpiku kości i przesiąkniętym tamtejszą kulturą futbolu menedżerem. Człowiekiem, który ciągle był zmuszany do nowych wyzwań i który nigdy nie przestał walczyć. Harry Redknapp urodził się w 1947 roku w Londynie. Trenował z Tottenhamem, po czym podpisał kontrakt z West Ham i grał w tej drużynie w latach 1965–1972. Występował również w Bournemouth i Seattle Sounders. Po kontuzji został menedżerem i trenerem. Prowadził Bournemouth, West Ham, Portsmouth, Southampton i Tottenham Hotspur, obecnie pracuje w Queens Park Rangers. Zdobył Puchar Anglii z Portsmouth w 2008 roku i doprowadził Tottenham do Ligi Mistrzów UEFA w 2010 roku. Ma żonę Sandrę oraz dwóch synów, Marka i Jamiego (który grał w Liverpoolu, Tottenhamie i reprezentacji Anglii). Poza tym jest właścicielem dwóch buldogów o imionach Rosie i Buster.