Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

R.G. Collingwood (1889-1943) angielski filozof i uznany autorytet w studiach archeologicznych nad rzymską Brytanią. Myśliciel oryginalnie łączący niemiecką intelektualną tradycję spod znaku Kanta, Hegla, ale także studiów historycznych jako Geistesgeschichte, z problemami, które wyłoniło odrodzenie filozofii empirycznej na początku XX wieku w Oksfordzie. Rzecznik ważności i filozoficznego znaczenia nauk historycznych oraz twórca nurtu znanego jako „hermeneutyka analityczna”.Intelektualna autobiografia Collingwooda stanowi część jego filozoficznego dzieła, obok takich klasycznych pozycji jak An Essay on Metaphysics (1940) oraz The Idea of History (1946) z okresu „historycznego zwrotu”.Logika humanistyki jest logiką pytania. […] Niemal jedynym, do kogo mogę tu nawiązać, jest R.G. Collingwood. W głębokiej i trafnej krytyce „realistycznej” szkoły oksfordzkiej rozwinął on ideę „logic of question and answer” [...] Z całą przenikliwością rozpoznał on, czego brak naiwnej hermeneutyce, która leży u podstaw zwykłej krytyki filozoficznej.H.-G. Gadamer, Prawda i metoda...

Matka Teresa od Jezusa (Marianna Marchocka, 1603-1652) należała do pierwszego pokolenia polskich karmelitanek bosych. Z racji świętości życia i roli, jaką odgrywała w życiu Zakonu na ziemiach polskich, nazwano ją "polską Teresą". W klasztorach skrzętnie gromadzono informacje o łaskach przypisywanych jej wstawiennictwu, czytano jej teksty i życiorys, napisany przez o. Ignacego od św. Jana Ewangelisty, dzisiaj uważany za arcydzieło hagiografii staropolskiej. U schyłku XIX wieku święty Rafał Kalinowski podjął starania w kierunku otwarcia procesu beatyfikacyjnego m. Teresy. Ostatecznie został on otwarty dopiero w 2007. Jest to pierwsze pełne wydanie pism tej najsłynniejszej polskiej karmelitanki bosej....

Autobiografia jednego z najpopularniejszych gitarzystów rockowych świata.Muzyk z niezwykłą otwartością i bez upiększeń opisuje swoje trudne dzieciństwo, inicjację seksualną, początki kariery, pogrążanie się w piekle nałogu i walkę z uzależnieniem; rozlicza się z przeszłością i wspomina najbardziej bolesne doświadczenia. Odsłania przed fanami kulisy powstania najwspanialszych utworów.Liczne czarno-białe fotografie. Pozycja obowiązkowa na półce fanów rocka i gitary....

M.K.Gandhi to jedna z najbardziej inspirujących postaci dwudziestego wieku, propagator pacyfizmu jako środka walki politycznej i jeden z twórców współczesnej państwowości indyjskiej.Jest to klasyczna autobiografia, która opowiada jego własnymi słowami historię życia Gandhiego oraz tego, jak rozwijał swoją koncepcję niestosowania przemocy oraz biernego oporu, która utorowała Indiom drogę do niepodległości i stała się podstawą wielu ruchów niepodległościowych...

Po „dzienniku choroby” przyszedł czas na jej własny. Krystyna Kofta, po raz kolejny, szczerze o sobie.Autorka przenosi się pamięcią do swojego dzieciństwa, bez skrępowania opisuje okres dojrzewania, pierwszych prób pisarskich, miłości czy nawet inicjacji seksualnej. Przedstawia swoje drzewo genealogiczne – nazywając je skromnie drzewkiem bonsai, starannie prezentuje postaci ze swojego życia i tym samym poszerza wątki autobiograficzne zawarte w powieściach i opowiadaniach. Oprócz opisów miejsc, wydarzeń, ludzi, nie boi się motywów trudnych – bardzo intymnych, barwnie przedstawia swoje relacje z teściową, poruszająco opisuje śmierć ojca, matki, Jonasza czy pogrzeb Pawła Grabiasa.Dla Kofty nie ma tematów tabu - nie unika dywagacji na temat Boga, śmierci (również własnej), feminizmu, polityki, używek. Otwiera się na Czytelnika – pozwala poznać nie tylko jako pisarka, ale i kobieta, żona, kochanka, matka - ze swoim specyficznym humorem i, jeśli sytuacja tego wymaga, ciętym językiem."AUTO-BIO-FOTO-GRAFIA jest odzyskiwaniem przeszłości dla teraźniejszości, i dla przyszłości, zatrzymywaniem jej, nadawaniem odpowiedniej wagi przeszłym wydarzeniom, nawet tym najmniejszym, jak pewien motyl, którego obserwowałam w lipcu, i opisałam to w dzienniku.Jeśli czynię dobro - a robię to, bo im jestem starsza tym więcej widzę ludzi, którym trzeba i należy pomóc - to owo dobro wynika z imperatywu kategorycznego, poczucia obowiązku, litości, miłości, współodczuwania, a nie z woli bożej. Mogę zrobić coś dobrego dla kogoś, kogo nie lubię. Marylka polecała mi zajęcie się autoterapią, psychoterapią, chyba nawet auto psychoanalizą, jej to podobno bardzo pomogło. Chyba wolę już autoerotyzm, powiedzmy wprost – masturbację, bo więcej z tego przyjemności, niż z platonicznej miłości do samej siebie.Ciekawa jestem czy ktoś zauważył związek między żebrem, Ewą i żebraczką, żebraniem, żebraniną. Czasami da się to zauważyć, nawet ja to widzę, gdy żebrzę o łaskę obecności, czułość, albo tylko uwagę własnego męża. Kobiety często muszą o to żebrać."Krystyna Kofta - ukończyła filologię polską na UAM w Poznaniu. Jest autorką powieści: Wizjer (1978), Wióry (1980, wydanie zmienione W.A.B. 2006), Pawilon małych drapieżców (1988), Złodziejka pamięci (W.A.B. 1998), Chwała czarownicom (2002), Krótka historia Iwony Tramp (W.A.B. 2001), Fausta (W.A.B. 2010), jak również scenariuszy filmowych, książek publicystycznych i dramatów. Za słuchowisko radiowe Stare wiedźmy otrzymała Grand Prix na Festiwalu „Dwa Teatry - Sopot 2007". W tym samym roku we Frankfurcie nad Odrą odbyła się premiera jej sztuki Salon profesora Mefisto. Sztuka Pępowina została wystawiona przez teatr z Glasgow i znalazła się w programie tamtejszego festiwalu teatralnego.W 2003 roku nakładem W.A.B. ukazała się najbardziej osobista z książek pisarki: Lewa, wspomnienie prawej. Z dziennika, a w 2006 - Monografia grzechów. Z dziennika 1978-1989. Wydawnictwo W.A.B. wznowiło też w 2011 roku jej bestellerowy poradnik Jak zdobyć, utrzymać i porzucić mężczyznę. Jako felietonistka Kofta współpracuje z czasopismami „Twój Styl" i „Nowe Książki". Maluje, rysuje, bloguje....

Pete Sampras to niezaprzeczalnie jeden z najwybitniejszych zawodników w historii tenisa. Siedmiokrotny mistrz Wimbledonu, światowy numer 1 przez rekordowe 286 tygodni z rzędu, najmłodszy tenisista, który wygrał US Open, w 1990 r. pokonując w finale Andre Agassiego.Tajemniczy w życiu prywatnym, na korcie dawał z siebie wszystko, ale i z tym się nigdy nie obnosił. W swojej książce po raz pierwszy Sampras opowiedział o osobistych doświadczeniach, dążeniu do osiągnięcia celu i presji gry na oczach medialnej machiny żądnej czegoś więcej niż tylko sportowej doskonałości. Opisał swe najtrudniejsze pojedynki, osobowości największych rywali oraz istotne zdarzenia w tenisowej karierze. Umysł mistrza jest wyjątkową opowieścią o tym, czego może nauczyć życie tenisem i z tenisem, a przede wszystkim, kim trzeba być i co trzeba mieć, by wygrywać jak Pete Sampras....

Piotr Marzec, od wielu lat znany w środowisku muzycznym jako Liroy, po raz pierwszy opowiada historię swojego życia. Opowiada bezkompromisowo i do bólu szczerze. Przedstawia historię swojej rodziny, opowiada o pierwszych ucieczkach z domu, o życiu na ulicy, ale także o swojej fascynacji muzyką i początkach sceny hip-hopowej w Polsce....

Rzeczywistość bywa daleka od marzeń. Zwłaszcza, gdy ma się parę kilo nadwagi i ślubna suknia niekoniecznie leży jak ulał, gdy nadopiekuńcza matka chce o wszystkim decydować, a w tym dniu bynajmniej nie wszystko idzie jak z płatka...Laurie wie o tym doskonale. Ale poczucie humoru i odrobina ironii pozwolą jej przeżyć najbardziej nieprzewidziane sytuacje. Nawet własny ślub....

Opowieść o życiu, spotkaniach i zdarzeniach znakomitego autora wierszy, dobrego człowieka i wspaniałego księdza! Autor - z perspektywy lat - opowiada o wydarzeniach, które od dzieciństwa kształtowały jego osobowość, ożywiały wiarę, rozbudzały wrażliwość. Wspomina chwile radosne i trudniejsze. Stara się dostrzec w nich ukryty, głębszy sens. Mówi o ludziach, którzy w jego życiu odegrali znaczącą rolę. Daje wspaniałą lekcję miłości, wdzięczności i radości. Uczy jak czytać książkę swojego życia, "którą pisze sam Pan Bóg". Wrodzone pogodne spojrzenie, poczucie humoru i głęboka ufność księdza Jana Twardowskiego czynią z Autobiografii prawdziwe źródło radości życia, spokoju wiary i niegasnącej nadziei. Nie publikowane dotąd fotografie podnoszą ją do rangi prawdziwego wydarzenia na rynku wydawniczym!...

Książka Józefa Olejniczaka należy do gatunku czy nurtu Miłoszologii polskiej – czegoś prawie takiego, jak los polski, mentalność polska, dziejowość polska – czyli pewnego obszaru myśli, w którym badacz, posługując się metodami swojej dyscypliny, np. literaturoznawstwa, szuka nieprostych odpowiedzi na pytania, których nie można nie zadać.A nie można nie zadać pytań o krzyżowanie się Miłoszowej literatury z najbardziej zasadniczymi kwestiami storicismo Polacco, czyli tego, jak my, zbiorowość znad Wisły, wielokrotnie przekorzeniana, wynaradawiana, o kresowych tradycjach, mesjanistycznych tęsknotach, nabolałej pamięci, toksycznej polityce, ambiwalentnej religijności, sakralizowanym (i wyklinanym) języku, przechorowanym kulcie wieszczów itd., myślimy własną historię jako autobiografię.Ten pomysł książki Józefa Olejniczaka, to otwarcie – świetne. Chodzi o autobiografię jako figurę rozumienia (za de Manem) i możliwość przedstawienia (mimesis) historii, która inaczej przedstawić się literacko nie daje, gdyż cały „zły wiek XX” jest nie do ogarnięcia w dziedziczonych gatunkach, gdyż się w nich utrwaliły XIX-wieczne światopoglądy, a też gdy mniej więcej od połowy XX wieku w literaturze dokonuje się wielki proces wymiany treści i kredytów zaufania między fikcją fabularną (powieścią) a autobiografią, pamiętnikiem, dziennikiem, esejem. A też rodzaj świadectwa jest inny. Wobec rzeczywistości „ukradzionej” przez totalitarne systemy, zakazy, cenzury, w stu odmianach nieprzedstawienia, sposób prezentacji ujawnić ma nie fakty, ale „fakturowanie” rzeczywistości, jej przeżycie, szorstkość materiału, urok i grozę konkretu, traumę, psychologię pamięci i odmiany wyparcia, polityczne i obyczajowe tło zachowań, genezy konfliktów – tego nie da się zrobić bez bardzo wyrafinowanych środków literatury, która, wyrzucana drzwiami fikcji, wraca oknem autobiografii....

Najsłynniejsza powieść Charlotte Brontë, która przyniosła jej międzynarodową sławę.Brontë opowiada historię młodej dziewczyny, która po stracie obojga rodziców, trafia do domu brata swojej matki. Nie potrafi jednak obudzić uczuć u ciotki, która – gdy tylko nadarza się okazja – pozbywa się dziewczynki, wysyłając ją do szkoły dla sierot, słynącej z surowego rygoru. Jane daje sobie jednak radę, zdobywa wykształcenie i wreszcie znajduje pracę jako guwernantka, w domu Edwarda Rochestera, samotnie wychowującego przysposobioną córkę. Wydawałoby się, że tu wreszcie znajdzie prawdziwe szczęście. Jednak los upomni się zadośćuczynienia za winy z przeszłości jej ukochanego pana. Jane nocą ucieka szukać swojej własnej drogi…To j e s t autobiografia – być może nie w ujęciu nagich faktów i okoliczności, lecz prawdziwego cierpienia i doświadczenia – pisał angielski filozof, George H. Lewes – to właśnie nadaje książce jej urok: dusza przemawia tutaj do duszy; jest to wypowiedź z głębin wewnętrznego zmagania i bólu ducha, który wiele przeszedł.Jane Eyre to powieść, o której wnet po jej opublikowaniu gazety angielskie pisały codziennie, do tego – niemal w samych superlatywach, a taki publiczny zachwyt nie zdarza się często. Książka Charlotte Brontë rzeczywiście porwała tłumy. Po ponad stu sześćdziesięciu latach nadal pozostaje powieścią kultową i choć epoka wiktoriańska dawno przeminęła, Jane Eyre wciąż żyje w umysłach czytelników. W czym tkwi jej fenomen? Wydaje się, że w wierności samemu życiu. Charlotte Brontë była pisarką, której nigdy nie myliło się ono ze sztuką. Bez względu na epokę, w której człowiek żyje, samotność, tęsknota i cierpienie są zawsze te same i zawsze tak samo przeżywane. Zwłaszcza jeśli jest to samotność wśród ludzi, tęsknota za zwykłym ciepłem drugiego człowieka i cierpienie wynikające z odtrącenia przez innych. Czy działo się to dawno temu, czy działo się wczoraj – trauma odrzucenia pozostaje ta sama, a lekcja miłości do odrobienia. Tymczasem Jane Eyre ukazała tę drogę nie tylko jako możliwą do przezwyciężenia, ale pewną, przykładem własnej osoby ręcząc, że sprawiedliwość istnieje, a cierpienie zostaje wynagrodzone....

Niedawno odkryte wspomnienia człowieka, który twierdzi, że był Kubą Rozpruwaczem. Tym człowiekiem jest James Carnac. Spisane niedługo przed śmiercią są sprawozdaniem z całego życia, także z tych kilku miesięcy 1888 roku, kiedy stał się seryjnym mordercą, którego ludzkość zapamiętała jako Kubę Rozpruwacza.Czyta Stanisław Biczysko...

Wydłużanie się naszego życia niesie wiele wartości i nowych obszarów aktywności. W wieku późnej dorosłości i wieku emerytalnym powstaje również potrzeba, szansa i wymóg świadomego odnoszenia się do własnej biografii. W pracy wykorzystano tę prawdę do opracowania cyklu zajęć poświęconych własnej biografii. W pierwszej części zawarto teoretyczne podstawy dotyczące biografii, twórczości, autokreacji. Pozwala to na świadome samookreślenie siebie, wychodzenie poza schemat interpretowania zdarzeń, a także odnoszenie się do zadań teraźniejszych i przyszłych. W drugiej części zawarto praktyczne ćwiczenia warsztatowe gotowe do wykorzystania, a w trzeciej propozycje gier na podstawie materiału biograficznego.Jak zaznaczają autorki, książkę kierują do wszystkich zainteresowanych pracą nad rozwijaniem twórczości i kreatywności na podstawie własnych doświadczeń i wspomnień. Szczególnie przydatna może się ona okazać dla osób pracujących z dorosłymi w placówkach wsparcia dziennego i całodobowego – dla pracowników socjalnych, trenerów, arteterapeutów, nauczycieli, animatorów zajęć z domów pomocy społecznej i uniwersytetów trzeciego wieku....

Pasjonujący portret największego mordercy wszech czasówStalin umiera. Dusi się na oczach wszystkich. Nagle półprzytomny wódz otwiera oczy i ujawnia miejsce, gdzie w starej skrzyni ukryta jest jego autobiografia. Okrutna prawda w końcu może wyjść na jaw.Wstrząsająca powieść Louriego w mistrzowski sposób łączy prawdę z fikcją. Pisarz wnika w umysł psychopatycznego mordercy, w którym żądza władzy łączy się z przebiegłością i demonicznym okrucieństwem. Zagląda za kulisy wielkiej historii i szuka odpowiedzi na pytanie: jak rodzi się zbrodniarz? Dyktator, złodziej, niedoszły pop, car wszechświata i szatan. Józef Stalin ma wiele twarzy.Richard Lourie stworzył koszmar, od którego nie sposób się oderwać....

Prace zamieszczone w niniejszym tomie należą do kanonu studiów nad autobiografią i stanowią fundament w dziedzinie badań nad tym gatunkiem literatury. Dokumentują one, klasyczną refleksję nad zjawiskiem autobiografii (teksty Gusdorfa, Renzy czy Starobinskiego), jednocześnie rozszerzając ją na nowe pola badawcze, takie jak antropologia literatury (Janet V. Gunn) czy studia genderowe (Mary G. Mason). Całość dopełniona została wstępem Małgorzaty Czermińskiej, wybitnej znawczyni tego zagadnienia....

Zaskakujące studium związków łączących wyobraźnię muzyczną Karola Szymanowskiego z fantazmatyką jego skrywanych przed publicznością dzieł literackich i zapisków autobiograficznych. Autor, inspirując się myślą psychoanalityczną i genderową oraz przywołując nowe konteksty kulturowe, odkrywa w lekceważonych dotąd marginaliach tropy pozwalające na daleko idącą reinterpretację dzieła i biografii kompozytora....

Jeden z największych rockowych gitarzystów naszych czasów oddaje w Wasze ręce pamiętnik, który redefiniuje pojęcie "sex, drugs and rock'n'roll". Po raz pierwszy Slash opowiada tu historię, której od środka nikt z nas dotąd nie znał: jak powołano do życia legendarną grupę Guns N' Roses, jak tworzyli muzykę, która zdefiniowała nasze czasy, jak udało im się przeżyć szalone, niekończące się trasy, jak ocalili samych siebie i, wreszcie, jak wszystko to legło w gruzach. Slash daje nam możliwość przyjrzenia się życiu słynącego ze skrytości gitarzysty, zabierając nas w niebezpieczną podróż przez historię jednej z najwspanialszych instytucji w dziejach rock'n'rolla, zawsze na krawędzi samozagłady, nawet w chwilach największych triumfów, gdy świat był u ich stóp. Slash jest dokładnie taki jak Slash: zabawny, szczery, pomysłowy, inspirujący, zaskakujący i... jednym słowem - niepohamowany....

14 lutego 1989 roku, w dzień świętego Walentego, do Salmana Rushdiego zadzwoniła dziennikarka BBC z wiadomością, że autor został „skazany na śmierć” przez ajatollaha Chomejniego. Po raz pierwszy usłyszał wtedy słowo fatwa. Jego przewina? Napisał powieść pod tytułem Szatańskie wersety, której zarzucano, że jest  „przeciwko islamowi, Prorokowi i Koranowi”.Tak się zaczyna ta niesamowita historia o pisarzu zmuszonym do ukrywania się, przenoszenia z jednego domu do drugiego, wiecznie w towarzystwie uzbrojonej obstawy. Poproszono go, by wybrał sobie nowe nazwisko, którym mogłaby się posługiwać policja. Pomyślał o pisarzach, których uwielbiał, i kombinacjach ich imion; i wtedy zaświtało mu: Conrad i Czechow – Joseph Anton.Jak pisarz i jego rodzina żyją pod groźbą śmierci przez ponad dziewięć lat? Jak mu się udaje dalej pisać? Jak się zakochuje i odkochuje? Jak rozpacz kształtuje jego myśli i działania, jak i dlaczego się potyka i jak się uczy bronić? W tych niezwykłych wspomnieniach Rushdie opowiada tę historię po raz pierwszy; historię jednej z kluczowych w naszych czasach batalii w obronie wolności słowa. Pisze o chwilami ponurych, chwilami zaś zabawnych okolicznościach życia pod okiem uzbrojonych funkcjonariuszy i o bliskich więzach, jakie połączyły go z jego stróżami; o próbach uzyskania wsparcia i zrozumienia ze strony rządów, szefów wywiadu, wydawców, dziennikarzy oraz innych pisarzy; a także o tym, jak odzyskał wolność.Jest to książka napisana ze szczególną szczerością i otwartością, frapująca, prowokacyjna, wzruszająca i niezmiernie ważna. Ponieważ to, co się przydarzyło Salmanowi Rushdiemu, było pierwszym aktem dramatu, który wciąż się rozgrywa gdzieś na świecie każdego dnia. Salman Rushdie  urodził się w 1947 roku w Indiach. Od czternastego roku życia mieszkał w Wielkiej Brytanii, potem także w Stanach Zjednoczonych. Jest absolwentem Cambridge.Zadebiutował w 1974 roku powieścią Grimus. Międzynarodową sławę przyniosły mu dopiero opublikowane w 1981 roku Dzieci północy, które zdobyły Nagrodę Bookera, a następnie w roku 1993 Bookera Bookerów i w roku 2008  Best of the Booker. W 1988 roku ukazały się Szatańskie wersety – jego najsłynniejsza powieść.Rushdie jest laureatem wielu nagród literackich. W 2006 roku odwiedził Polskę.  Królowa Elżbieta II nadała mu w 2007 roku szlachectwo.Spośród utworów Rushdiego REBIS wydał następujące powieści: Grimus, Dzieci północy, Ostatnie westchnienie Maura, Wstyd, Ziemia pod jej stopami, Furia, Śalimar klaun, Czarodziejka z Florencji, Harun i Morze Opowieści, Luka i Ogień Życia  oraz zbiór opowiadań Wschód, Zachód....

Wzruszająca opowieść o życiu i poglądach Jana Pawła II, opowiedziana Jego własnymi słowami – w znakomitej interpretacji Krzysztofa Gosztyły18 maja 1920 roku, o dziewiątej rano, nie było mnie jeszcze na świecie. Jak mi później powiedziano, urodziłem się po południu między piątą a szóstą.Mniej więcej w tym samym czasie, po południu między piątą a szóstą, tyle że pięćdziesiąt osiem lat później, zostałem wybrany na papieża.Kiedy byłem w gimnazjum... Adam S. Sapieha, metropolita krakowski, wizytował naszą parafię w Wadowicach... Po moim przemówieniu zapytałkatechetę, na jaki kierunek studiów wybieram się po maturze... „Idzie na polonistykę”. Na co arcybiskup miał powiedzieć: „Szkoda, że nie nateologię”.Nie zapomnę słów, które w dniu 16 października 1978... wypowiedział do mnie Prymas Tysiąclecia w momencie, gdy zbliżała się decyzja konklawe:„Jeśli wybiorą, proszę nie odmawiać”. Bardzo mi wówczas pomógł. Mogłem odpowiedzieć na pytanie zadane mi po wyborze: „przyjmuję”.Fragmenty Autobiografii Jana Pawła IICzyta: Krzysztof Gosztyła...

Wszyscy znamy Charliego Chaplina - charakterystyczny wąsik, melonik, przyduże spodnie i laseczka. Postać legendarnego Trampa wykreowana przez aktora niewątpliwie jest ikoną komedii i kina niemego. Lecz Chaplin to nie tylko aktor. To przede wszystkim nieprzeciętna twórcza osobowość, której historia wpisana została w niezwykły czas - w Autobiografii przewijają się nazwiska Einsteina, Poli Negri czy Paderewskiego. Sięgając do wspomnień, Chaplin stworzył żywą, pełną barw opowieść, gdzie obok śmiechu leją się łzy, a poza kadrem kamery dzieją się romanse i wielka polityka. Ta książka to pozycja obowiązkowa, nie tylko dla fanów kina....