Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

Zwięzła gramatyka polska dla cudzoziemców. Wersja polska. Magdalena Foland-KuglerZwięzła gramatyka polska dla cudzoziemców jest pierwszą polską gramatyką, w całości napisaną z myślą o cudzoziemcach.Zaletami książki są: logiczny układ zagadnień, sprawiających obcokrajowcom najwięcej problemów, przejrzysty i przystępny opis fonetyki, fleksji, składni i słowotwórstwa, ilustrowany licznymi przykładami, ujęcie kontrastywne, a więc odwoływanie się do zjawisk występujących w językach odbiorców. Jej adresatami są cudzoziemcy, mówiący po polsku w stopniu umożliwiającym lekturę tej książki, oraz polscy i zagraniczni nauczyciele języka polskiego.W serii Zwięzła gramatyka polska dla cudzoziemców dostępnych jest 10 wersji językowych książki: polska, angielska, niemiecka, włoska, rosyjska, hiszpańska, francuska, turecka, litewska węgierska. WSTĘPPunktem wyjścia tego podręcznika są słowa. Trzeba je wymówić, więc musimy poznać zasady wymowy; trzeba je zapisać, zatem niezbędny jest alfabet. Ze słów zbudujemy zdania, jeśli poznamy reguły, które nimi rządzą. Ponieważ lista reguł jest określona i zamknięta, liczba typów gramatycznych zdań też jest skończona. Punktem dojścia książki jest składnia zdań pojedynczych, zdań złożonych i wypowiedzi równoważnych. Droga wiedzie tradycyjnie od jednostek najmniejszych po największe, a zatem od głosek, przez wyrazy, do zdań.Dobra gramatyka języka polskiego dla cudzoziemców powinna być kontrastywna, a więc odwoływać się do zjawisk występujących w językach odbiorcy - Anglika, Francuza, Niemca, Hiszpana, Rosjanina... Ten cel będą spełniać przekłady tego podręcznika, uwzględniające różnice między dwoma językami. Z myślą o jak największych korzyściach cudzoziemców z wszystkich krajów, również z Bliskiego czy Dalekiego Wschodu, prezentuję tu taki opis, który pozwala wszystkim zorientować się w sposobie działania polskiego systemu językowego. Cudzoziemiec pragnie wiedzieć, ile w języku polskim jest deklinacji, ile koniugacji, ile czasów można utworzyć, jak liczyć ludzi, a jak rzeczy, jak budować zdania, ale nurtuje go znacznie więcej pytań (i w dodatku zupełnie innych) niż Polaka. Obcokrajowcy szybko zauważają, że w polszczyźnie większość operacji językowych odbywa się na końcu wyrazów. Pytają lektora, co oznaczają w polszczyźnie takie zakończenia, jak np. -a, -ą, -e, -ę, -o, -y, -i, spodziewając się prostej i jednoznacznej odpowiedzi. Otrzymana informacja niestety zwykle frustruje i przygnębia słuchacza, podaje bowiem mnóstwo funkcji znaczeniowo-strukturalnych dla każdego z tych zakończeń. O samej izolowanej końcówce właściwie nic nie możemy powiedzieć poza wskazaniem, czym ona może być w wyrazie, a wyraz w zdaniu. Końcówka -a na przykład jest oznaką rodzaju żeńskiego w liczbie pojedynczej rzeczownika (kawa) i jego określeń (gorąca, twoja, zaparzona, kipiąca), może oznaczać mężczyznę (kierowca), również rzeczowniki rodzaju nijakiego w liczbie mnogiej i to w trzech przypadkach: mianowniku, bierniku i wołaczu (okna), ponadto wskazuje na dopełniacz liczby pojedynczej rodzaju męskiego i nijakiego (brata, dziecka), na formę zbiorową rzeczowników brat i ksiądz (bracia, księża), wreszcie jest oznaką 3. os. liczby pojedynczej czasownika III koniugacji w czasie teraźniejszym (kocha). Cudzoziemcy muszą pogodzić się z tym, że język polski jest językiem fleksyjnym: nie tylko trudno czasem oddzielić w wyrazie część realnoznaczeniową od części formalno- gramatycznej, ale elementy fleksyjne nie pełnią jednej wyraźnej, wyspecjalizowanej funkcji, lecz przeciwnie - są wielofunkcyjne (z wyjątkiem -owi, -owie, -ów, -om, -ach).Niektórzy cudzoziemcy w ogóle kwestionują potrzebę uczenia się końcówek fleksyjnych. Wydaje im się, że i bez tych „ogonków” można się porozumiewać z Polakami i na dowód podają takie przykłady, jak: *Ja prosić kawa-, *On mieszkać dziewczyna; *Oni chodzić pies park; * Dyrektor nie być biuro. Faktycznie te proste informacje nawet bez gramatyki są komunikatywne, ale jakże prymitywne! Ten, kto na nich poprzestanie, nigdy nie zbuduje poprawnego zdania, nie będzie mógł ani czytać, ani pisać po polsku, ani wyrażać bardziej skomplikowanych treści w tym języku.Wierząc, że obcojęzyczni czytelnicy niniejszego przewodnika po gramatyce mają większe ambicje, życzę im cierpliwości i sukcesów.Autorka Zajrzyj do środka książkiSPIS TREŚCI WSTĘP CZĘŚĆ PIERWSZA. SŁOWA Rozdział I Litery, nazwy liter, głoski. Akcent wyrazowy Rozdział II Wymowa wyrazów izolowanych i zintegrowanych z innymi Rozdział III Nazwy rzeczownikowe. Trzy rodzaje gramatyczne - trzy deklinacje Rozdział IV Kategoria liczby i rodzaju. Trójrodzajowość wyrazów określających: - przymiotników, - zaimków, -liczebników Rozdział V Kategoria liczby i osoby Rozdział VI Kategoria czasu. Czasownik być i cztery regularne koniugacje Rozdział VII Kategoria aspektu Rozdział VIII Strony czasownika Rozdział IX Nazwy czynności Rozdział X Tryby czasownika Rozdział XI Zaimki Rozdział XII Liczenie obiektów Rozdział XIII Przysłówki Rozdział XIV Wyrazy pomocnicze CZĘŚĆ DRUGA. FUNKCJE ZNACZENIOWO-SKŁADNIOWE PRZYPADKÓW Rozdział XV Od mianownika do wołacza. Typy zdań z każdym przypadkiem CZĘŚĆ TRZECIA. WZORY DEKLINACYJNE Rozdział XVI Wzory deklinacyjne dla rzeczowników rodzaju męskiego w połączeniu z przymiotnikami i uwagi o repartycji końcówek Rozdział XVII Wzory deklinacyjne dla rzeczowników rodzaju żeńskiego w połączeniu z przymiotnikami Rozdział XVIII Wzory deklinacyjne dla rzeczowników rodzaju nijakiego w połączeniu z przymiotnikami Rozdział XIX Mieszane wzorce deklinacyjne CZĘŚĆ CZWARTA. SKŁADNIA ZDAŃ ZŁOŻONYCH Rozdział XX Zdania współrzędne i podrzędne Rozdział XXI Równoważniki zdań pojedynczych i złożonych CZĘŚĆ PIĄTA. SŁOWOTWÓRSTWO Rozdział XXII Formanty - cząstki słowotwórcze Rozdział XXIII Kategorie słowotwórcze w nauczaniu cudzoziemców INDEKSO autorzeDr Magdalena Foland-Kugler, absolwentka Wydziału Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego, jest doświadczonym lektorem i wykładowcą języka polskiego dla cudzoziemców - prawie od trzydziestu lat pracuje w Instytucie "Polonicum" na Uniwersytecie Warszawskim. Uczyła języka polskiego również za granicą, jako Visiting Professor pracowała w latach 1977-1979 w Glasgow University w Szkocji oraz w latach 1984-1986 w Indiana University w USA. W latach 1989-2001 w ramach współpracy z CODN kształciła nauczycieli języka polskiego wyjeżdżających na Wschód. Autorka książek, wieloaspektowo przybliżających obcokrajowcom język polski.

Zwięzła gramatyka polska dla cudzoziemców. Wersja polska. Magdalena Foland-Kugler Zwięzła gramatyka polska dla cudzoziemców jest pierwszą polską gramatyką, w całości napisaną z myślą o cudzoziemcach uczących się języka polskiego jako obcego. Zaletami książki są: logiczny układ zagadnień, sprawiających obcokrajowcom najwięcej problemów, przejrzysty i przystępny opis fonetyki, fleksji, składni i słowotwórstwa, ilustrowany licznymi przykładami, ujęcie kontrastywne, a więc odwoływanie się do zjawisk występujących w językach odbiorców. Jej adresatami są cudzoziemcy, mówiący po polsku w stopniu umożliwiającym lekturę tej książki, oraz polscy i zagraniczni nauczyciele języka polskiego. WSTĘP Punktem wyjścia tego podręcznika są słowa. Trzeba je wymówić, więc musimy poznać zasady wymowy; trzeba je zapisać, zatem niezbędny jest alfabet. Ze słów zbudujemy zdania, jeśli poznamy reguły, które nimi rządzą. Ponieważ lista reguł jest określona i zamknięta, liczba typów gramatycznych zdań też jest skończona. Punktem dojścia książki jest składnia zdań pojedynczych, zdań złożonych i wypowiedzi równoważnych. Droga wiedzie tradycyjnie od jednostek najmniejszych po największe, a zatem od głosek, przez wyrazy, do zdań. Dobra gramatyka języka polskiego dla cudzoziemców powinna być kontrastywna, a więc odwoływać się do zjawisk występujących w językach odbiorcy - Anglika, Francuza, Niemca, Hiszpana, Rosjanina... Ten cel będą spełniać przekłady tego podręcznika, uwzględniające różnice między dwoma językami. Z myślą o jak największych korzyściach cudzoziemców z wszystkich krajów, również z Bliskiego czy Dalekiego Wschodu, prezentuję tu taki opis, który pozwala wszystkim zorientować się w sposobie działania polskiego systemu językowego. Cudzoziemiec pragnie wiedzieć, ile w języku polskim jest deklinacji, ile koniugacji, ile czasów można utworzyć, jak liczyć ludzi, a jak rzeczy, jak budować zdania, ale nurtuje go znacznie więcej pytań (i w dodatku zupełnie innych) niż Polaka. Obcokrajowcy szybko zauważają, że w polszczyźnie większość operacji językowych odbywa się na końcu wyrazów. Pytają lektora, co oznaczają w polszczyźnie takie zakończenia, jak np. -a, -ą, -e, -ę, -o, -y, -i, spodziewając się prostej i jednoznacznej odpowiedzi. Otrzymana informacja niestety zwykle frustruje i przygnębia słuchacza, podaje bowiem mnóstwo funkcji znaczeniowo-strukturalnych dla każdego z tych zakończeń. O samej izolowanej końcówce właściwie nic nie możemy powiedzieć poza wskazaniem, czym ona może być w wyrazie, a wyraz w zdaniu. Końcówka -a na przykład jest oznaką rodzaju żeńskiego w liczbie pojedynczej rzeczownika (kawa) i jego określeń (gorąca, twoja, zaparzona, kipiąca), może oznaczać mężczyznę (kierowca), również rzeczowniki rodzaju nijakiego w liczbie mnogiej i to w trzech przypadkach: mianowniku, bierniku i wołaczu (okna), ponadto wskazuje na dopełniacz liczby pojedynczej rodzaju męskiego i nijakiego (brata, dziecka), na formę zbiorową rzeczowników brat i ksiądz (bracia, księża), wreszcie jest oznaką 3. os. liczby pojedynczej czasownika III koniugacji w czasie teraźniejszym (kocha). Cudzoziemcy muszą pogodzić się z tym, że język polski jest językiem fleksyjnym: nie tylko trudno czasem oddzielić w wyrazie część realnoznaczeniową od części formalno- gramatycznej, ale elementy fleksyjne nie pełnią jednej wyraźnej, wyspecjalizowanej funkcji, lecz przeciwnie - są wielofunkcyjne (z wyjątkiem -owi, -owie, -ów, -om, -ach). Niektórzy cudzoziemcy w ogóle kwestionują potrzebę uczenia się końcówek fleksyjnych. Wydaje im się, że i bez tych „ogonków” można się porozumiewać z Polakami i na dowód podają takie przykłady, jak: *Ja prosić kawa-, *On mieszkać dziewczyna; *Oni chodzić pies park; * Dyrektor nie być biuro. Faktycznie te proste informacje nawet bez gramatyki są komunikatywne, ale jakże prymitywne! Ten, kto na nich poprzestanie, nigdy nie zbuduje poprawnego zdania, nie będzie mógł ani czytać, ani pisać po polsku, ani wyrażać bardziej skomplikowanych treści w tym języku. Wierząc, że obcojęzyczni czytelnicy niniejszego przewodnika po gramatyce mają większe ambicje, życzę im cierpliwości i sukcesów. Autorka SPIS TREŚCI WSTĘP CZĘŚĆ PIERWSZA. SŁOWA Rozdział I Litery, nazwy liter, głoski. Akcent wyrazowy Rozdział II Wymowa wyrazów izolowanych i zintegrowanych z innymi Rozdział III Nazwy rzeczownikowe. Trzy rodzaje gramatyczne - trzy deklinacje Rozdział IV Kategoria liczby i rodzaju. Trójrodzajowość wyrazów określających: - przymiotników, - zaimków, -liczebników Rozdział V Kategoria liczby i osoby Rozdział VI Kategoria czasu. Czasownik być i cztery regularne koniugacje Rozdział VII Kategoria aspektu Rozdział VIII Strony czasownika Rozdział IX Nazwy czynności Rozdział X Tryby czasownika Rozdział XI Zaimki Rozdział XII Liczenie obiektów Rozdział XIII Przysłówki Rozdział XIV Wyrazy pomocnicze CZĘŚĆ DRUGA. FUNKCJE ZNACZENIOWO-SKŁADNIOWE PRZYPADKÓW Rozdział XV Od mianownika do wołacza. Typy zdań z każdym przypadkiem CZĘŚĆ TRZECIA. WZORY DEKLINACYJNE Rozdział XVI Wzory deklinacyjne dla rzeczowników rodzaju męskiego w połączeniu z przymiotnikami i uwagi o repartycji końcówek Rozdział XVII Wzory deklinacyjne dla rzeczowników rodzaju żeńskiego w połączeniu z przymiotnikami Rozdział XVIII Wzory deklinacyjne dla rzeczowników rodzaju nijakiego w połączeniu z przymiotnikami Rozdział XIX Mieszane wzorce deklinacyjne CZĘŚĆ CZWARTA. SKŁADNIA ZDAŃ ZŁOŻONYCH Rozdział XX Zdania współrzędne i podrzędne Rozdział XXI Równoważniki zdań pojedynczych i złożonych CZĘŚĆ PIĄTA. SŁOWOTWÓRSTWO Rozdział XXII Formanty - cząstki słowotwórcze Rozdział XXIII Kategorie słowotwórcze w nauczaniu cudzoziemców INDEKS O autorze Dr Magdalena Foland-Kugler, absolwentka Wydziału Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego, jest doświadczonym lektorem i wykładowcą języka polskiego dla cudzoziemców - prawie od trzydziestu lat pracuje w Instytucie "Polonicum" na Uniwersytecie Warszawskim. Uczyła języka polskiego również za granicą, jako Visiting Professor pracowała w latach 1977-1979 w Glasgow University w Szkocji oraz w latach 1984-1986 w Indiana University w USA. W latach 1989-2001 w ramach współpracy z CODN kształciła nauczycieli języka polskiego wyjeżdżających na Wschód. Autorka książek, wieloaspektowo przybliżających obcokrajowcom język polski.

Краткая грамматика польского языка для иностранцев Zwięzła gramatyka polska dla cudzoziemców jest pierwszą polską gramatyką, w całości napisaną z myślą o cudzoziemcach rosyjskojęzycznych. Zaletami książki są: logiczny układ zagadnień, sprawiających obcokrajowcom najwięcej problemów, przejrzysty i przystępny opis fonetyki, fleksji, składni i słowotwórstwa, ilustrowany licznymi przykładami, ujęcie kontrastywne, a więc odwoływanie się do zjawisk występujących w językach odbiorców. Jej adresatami są cudzoziemcy, mówiący po polsku w stopniu umożliwiającym lekturę tej książki, oraz polscy i zagraniczni nauczyciele języka polskiego. WSTĘP Punktem wyjścia tego podręcznika są słowa. Trzeba je wymówić, więc musimy poznać zasady wymowy; trzeba je zapisać, zatem niezbędny jest alfabet. Ze słów zbudujemy zdania, jeśli poznamy reguły, które nimi rządzą. Ponieważ lista reguł jest określona i zamknięta, liczba typów gramatycznych zdań też jest skończona. Punktem dojścia książki jest składnia zdań pojedynczych, zdań złożonych i wypowiedzi równoważnych. Droga wiedzie tradycyjnie od jednostek najmniejszych po największe, a zatem od głosek, przez wyrazy, do zdań. Dobra gramatyka języka polskiego dla cudzoziemców powinna być kontrastywna, a więc odwoływać się do zjawisk występujących w językach odbiorcy - Anglika, Francuza, Niemca, Hiszpana, Rosjanina... Ten cel będą spełniać przekłady tego podręcznika, uwzględniające różnice między dwoma językami. Z myślą o jak największych korzyściach cudzoziemców z wszystkich krajów, również z Bliskiego czy Dalekiego Wschodu, prezentuję tu taki opis, który pozwala wszystkim zorientować się w sposobie działania polskiego systemu językowego. Cudzoziemiec pragnie wiedzieć, ile w języku polskim jest deklinacji, ile koniugacji, ile czasów można utworzyć, jak liczyć ludzi, a jak rzeczy, jak budować zdania, ale nurtuje go znacznie więcej pytań (i w dodatku zupełnie innych) niż Polaka. Obcokrajowcy szybko zauważają, że w polszczyźnie większość operacji językowych odbywa się na końcu wyrazów. Pytają lektora, co oznaczają w polszczyźnie takie zakończenia, jak np. -a, -ą, -e, -ę, -o, -y, -i, spodziewając się prostej i jednoznacznej odpowiedzi. Otrzymana informacja niestety zwykle frustruje i przygnębia słuchacza, podaje bowiem mnóstwo funkcji znaczeniowo-strukturalnych dla każdego z tych zakończeń. O samej izolowanej końcówce właściwie nic nie możemy powiedzieć poza wskazaniem, czym ona może być w wyrazie, a wyraz w zdaniu. Końcówka -a na przykład jest oznaką rodzaju żeńskiego w liczbie pojedynczej rzeczownika (kawa) i jego określeń (gorąca, twoja, zaparzona, kipiąca), może oznaczać mężczyznę (kierowca), również rzeczowniki rodzaju nijakiego w liczbie mnogiej i to w trzech przypadkach: mianowniku, bierniku i wołaczu (okna), ponadto wskazuje na dopełniacz liczby pojedynczej rodzaju męskiego i nijakiego (brata, dziecka), na formę zbiorową rzeczowników brat i ksiądz (bracia, księża), wreszcie jest oznaką 3. os. liczby pojedynczej czasownika III koniugacji w czasie teraźniejszym (kocha). Cudzoziemcy muszą pogodzić się z tym, że język polski jest językiem fleksyjnym: nie tylko trudno czasem oddzielić w wyrazie część realnoznaczeniową od części formalno- gramatycznej, ale elementy fleksyjne nie pełnią jednej wyraźnej, wyspecjalizowanej funkcji, lecz przeciwnie - są wielofunkcyjne (z wyjątkiem -owi, -owie, -ów, -om, -ach). Niektórzy cudzoziemcy w ogóle kwestionują potrzebę uczenia się końcówek fleksyjnych. Wydaje im się, że i bez tych „ogonków” można się porozumiewać z Polakami i na dowód podają takie przykłady, jak: *Ja prosić kawa-, *On mieszkać dziewczyna; *Oni chodzić pies park; * Dyrektor nie być biuro. Faktycznie te proste informacje nawet bez gramatyki są komunikatywne, ale jakże prymitywne! Ten, kto na nich poprzestanie, nigdy nie zbuduje poprawnego zdania, nie będzie mógł ani czytać, ani pisać po polsku, ani wyrażać bardziej skomplikowanych treści w tym języku. Wierząc, że obcojęzyczni czytelnicy niniejszego przewodnika po gramatyce mają większe ambicje, życzę im cierpliwości i sukcesów. Autorka SPIS TREŚCI WSTĘP CZĘŚĆ PIERWSZA. SŁOWA Rozdział I Litery, nazwy liter, głoski. Akcent wyrazowy Rozdział II Wymowa wyrazów izolowanych i zintegrowanych z innymi Rozdział III Nazwy rzeczownikowe. Trzy rodzaje gramatyczne - trzy deklinacje Rozdział IV Kategoria liczby i rodzaju. Trójrodzajowość wyrazów określających: - przymiotników, - zaimków, -liczebników Rozdział V Kategoria liczby i osoby Rozdział VI Kategoria czasu. Czasownik być i cztery regularne koniugacje Rozdział VII Kategoria aspektu Rozdział VIII Strony czasownika Rozdział IX Nazwy czynności Rozdział X Tryby czasownika Rozdział XI Zaimki Rozdział XII Liczenie obiektów Rozdział XIII Przysłówki Rozdział XIV Wyrazy pomocnicze CZĘŚĆ DRUGA. FUNKCJE ZNACZENIOWO-SKŁADNIOWE PRZYPADKÓW Rozdział XV Od mianownika do wołacza. Typy zdań z każdym przypadkiem CZĘŚĆ TRZECIA. WZORY DEKLINACYJNE Rozdział XVI Wzory deklinacyjne dla rzeczowników rodzaju męskiego w połączeniu z przymiotnikami i uwagi o repartycji końcówek Rozdział XVII Wzory deklinacyjne dla rzeczowników rodzaju żeńskiego w połączeniu z przymiotnikami Rozdział XVIII Wzory deklinacyjne dla rzeczowników rodzaju nijakiego w połączeniu z przymiotnikami Rozdział XIX Mieszane wzorce deklinacyjne CZĘŚĆ CZWARTA. SKŁADNIA ZDAŃ ZŁOŻONYCH Rozdział XX Zdania współrzędne i podrzędne Rozdział XXI Równoważniki zdań pojedynczych i złożonych CZĘŚĆ PIĄTA. SŁOWOTWÓRSTWO Rozdział XXII Formanty - cząstki słowotwórcze Rozdział XXIII Kategorie słowotwórcze w nauczaniu cudzoziemców INDEKS O autorze Dr Magdalena Foland-Kugler, absolwentka Wydziału Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego, jest doświadczonym lektorem i wykładowcą języka polskiego dla cudzoziemców - prawie od trzydziestu lat pracuje w Instytucie "Polonicum" na Uniwersytecie Warszawskim. Uczyła języka polskiego również za granicą, jako Visiting Professor pracowała w latach 1977-1979 w Glasgow University w Szkocji oraz w latach 1984-1986 w Indiana University w USA. W latach 1989-2001 w ramach współpracy z CODN kształciła nauczycieli języka polskiego wyjeżdżających na Wschód. Autorka książek, wieloaspektowo przybliżających obcokrajowcom język polski.

Краткая грамматика польского языка для иностранцевКраткая грамматика польского языка для иностранцев - это первая польская грамматика, целиком написанная именно с мыслью об иностранных студентах. Преимущества книги: логическая система вопросов, вызывающих наибольшие проблемы у иностранных студентов доступное описание фонетики, флексии, синтаксиса и словообразования, иллюстрированное многочисленными примерами сравнительный подход, a следовательно обращение к феноменам, встречающихся в языках иностранных студентов. Адресаты данного издания - иностранцы, которые знают польский язык на уровне, предоставляющим возможность прочтения этой книги, а также польские и заграничные преподаватели польского языка. Доктор Магдалена Фоланд-Куглер, окончила Факультет Полонистики Варшавского Университета, опытный лектор и преподаватель польского языка для иностранных студентов, около тридцати лет работает в Институте „Полоникум” при Варшавском Университете. Преподавала польский язык за границей, в 1977-1979 гг. работала в качестве Visiting Professor в Glasgow University в Шотландии, а также в Indiana University в США в 1984-1986 гг. В 1989-2001 гг. в рамах сотрудничества с Центром Повышения Квалификации Учителей обучала преподавателей польского языка, выезжающих в страны бывшего СССР. Оглавление Kratkaja gramatika polskowo jazyka dla inastrancew. Zwięzła gramatyka polska dla cudzoziemców. Wersja rosyjska. Magdalena Foland-KuglerZwięzła gramatyka polska dla cudzoziemców jest pierwszą polską gramatyką, w całości napisaną z myślą o cudzoziemcach.Zaletami książki są: logiczny układ zagadnień, sprawiających obcokrajowcom najwięcej problemów, przejrzysty i przystępny opis fonetyki, fleksji, składni i słowotwórstwa, ilustrowany licznymi przykładami, ujęcie kontrastywne, a więc odwoływanie się do zjawisk występujących w językach odbiorców. Jej adresatami są cudzoziemcy, mówiący po polsku w stopniu umożliwiającym lekturę tej książki, oraz polscy i zagraniczni nauczyciele języka polskiego.W serii Zwięzła gramatyka polska dla cudzoziemców dostępnych jest 10 wersji językowych książki: polska, angielska, niemiecka, włoska, rosyjska, hiszpańska, francuska, turecka, litewska węgierska. WSTĘPPunktem wyjścia tego podręcznika są słowa. Trzeba je wymówić, więc musimy poznać zasady wymowy; trzeba je zapisać, zatem niezbędny jest alfabet. Ze słów zbudujemy zdania, jeśli poznamy reguły, które nimi rządzą. Ponieważ lista reguł jest określona i zamknięta, liczba typów gramatycznych zdań też jest skończona. Punktem dojścia książki jest składnia zdań pojedynczych, zdań złożonych i wypowiedzi równoważnych. Droga wiedzie tradycyjnie od jednostek najmniejszych po największe, a zatem od głosek, przez wyrazy, do zdań.Dobra gramatyka języka polskiego dla cudzoziemców powinna być kontrastywna, a więc odwoływać się do zjawisk występujących w językach odbiorcy - Anglika, Francuza, Niemca, Hiszpana, Rosjanina... Ten cel będą spełniać przekłady tego podręcznika, uwzględniające różnice między dwoma językami. Z myślą o jak największych korzyściach cudzoziemców z wszystkich krajów, również z Bliskiego czy Dalekiego Wschodu, prezentuję tu taki opis, który pozwala wszystkim zorientować się w sposobie działania polskiego systemu językowego. Cudzoziemiec pragnie wiedzieć, ile w języku polskim jest deklinacji, ile koniugacji, ile czasów można utworzyć, jak liczyć ludzi, a jak rzeczy, jak budować zdania, ale nurtuje go znacznie więcej pytań (i w dodatku zupełnie innych) niż Polaka. Obcokrajowcy szybko zauważają, że w polszczyźnie większość operacji językowych odbywa się na końcu wyrazów. Pytają lektora, co oznaczają w polszczyźnie takie zakończenia, jak np. -a, -ą, -e, -ę, -o, -y, -i, spodziewając się prostej i jednoznacznej odpowiedzi. Otrzymana informacja niestety zwykle frustruje i przygnębia słuchacza, podaje bowiem mnóstwo funkcji znaczeniowo-strukturalnych dla każdego z tych zakończeń. O samej izolowanej końcówce właściwie nic nie możemy powiedzieć poza wskazaniem, czym ona może być w wyrazie, a wyraz w zdaniu. Końcówka -a na przykład jest oznaką rodzaju żeńskiego w liczbie pojedynczej rzeczownika (kawa) i jego określeń (gorąca, twoja, zaparzona, kipiąca), może oznaczać mężczyznę (kierowca), również rzeczowniki rodzaju nijakiego w liczbie mnogiej i to w trzech przypadkach: mianowniku, bierniku i wołaczu (okna), ponadto wskazuje na dopełniacz liczby pojedynczej rodzaju męskiego i nijakiego (brata, dziecka), na formę zbiorową rzeczowników brat i ksiądz (bracia, księża), wreszcie jest oznaką 3. os. liczby pojedynczej czasownika III koniugacji w czasie teraźniejszym (kocha). Cudzoziemcy muszą pogodzić się z tym, że język polski jest językiem fleksyjnym: nie tylko trudno czasem oddzielić w wyrazie część realnoznaczeniową od części formalno- gramatycznej, ale elementy fleksyjne nie pełnią jednej wyraźnej, wyspecjalizowanej funkcji, lecz przeciwnie - są wielofunkcyjne (z wyjątkiem -owi, -owie, -ów, -om, -ach).Niektórzy cudzoziemcy w ogóle kwestionują potrzebę uczenia się końcówek fleksyjnych. Wydaje im się, że i bez tych „ogonków” można się porozumiewać z Polakami i na dowód podają takie przykłady, jak: *Ja prosić kawa-, *On mieszkać dziewczyna; *Oni chodzić pies park; * Dyrektor nie być biuro. Faktycznie te proste informacje nawet bez gramatyki są komunikatywne, ale jakże prymitywne! Ten, kto na nich poprzestanie, nigdy nie zbuduje poprawnego zdania, nie będzie mógł ani czytać, ani pisać po polsku, ani wyrażać bardziej skomplikowanych treści w tym języku.Wierząc, że obcojęzyczni czytelnicy niniejszego przewodnika po gramatyce mają większe ambicje, życzę im cierpliwości i sukcesów.Autorka Zajrzyj do środka książkiSPIS TREŚCI WSTĘP CZĘŚĆ PIERWSZA. SŁOWA Rozdział I Litery, nazwy liter, głoski. Akcent wyrazowy Rozdział II Wymowa wyrazów izolowanych i zintegrowanych z innymi Rozdział III Nazwy rzeczownikowe. Trzy rodzaje gramatyczne - trzy deklinacje Rozdział IV Kategoria liczby i rodzaju. Trójrodzajowość wyrazów określających: - przymiotników, - zaimków, -liczebników Rozdział V Kategoria liczby i osoby Rozdział VI Kategoria czasu. Czasownik być i cztery regularne koniugacje Rozdział VII Kategoria aspektu Rozdział VIII Strony czasownika Rozdział IX Nazwy czynności Rozdział X Tryby czasownika Rozdział XI Zaimki Rozdział XII Liczenie obiektów Rozdział XIII Przysłówki Rozdział XIV Wyrazy pomocnicze CZĘŚĆ DRUGA. FUNKCJE ZNACZENIOWO-SKŁADNIOWE PRZYPADKÓW Rozdział XV Od mianownika do wołacza. Typy zdań z każdym przypadkiem CZĘŚĆ TRZECIA. WZORY DEKLINACYJNE Rozdział XVI Wzory deklinacyjne dla rzeczowników rodzaju męskiego w połączeniu z przymiotnikami i uwagi o repartycji końcówek Rozdział XVII Wzory deklinacyjne dla rzeczowników rodzaju żeńskiego w połączeniu z przymiotnikami Rozdział XVIII Wzory deklinacyjne dla rzeczowników rodzaju nijakiego w połączeniu z przymiotnikami Rozdział XIX Mieszane wzorce deklinacyjne CZĘŚĆ CZWARTA. SKŁADNIA ZDAŃ ZŁOŻONYCH Rozdział XX Zdania współrzędne i podrzędne Rozdział XXI Równoważniki zdań pojedynczych i złożonych CZĘŚĆ PIĄTA. SŁOWOTWÓRSTWO Rozdział XXII Formanty - cząstki słowotwórcze Rozdział XXIII Kategorie słowotwórcze w nauczaniu cudzoziemców INDEKSO autorzeDr Magdalena Foland-Kugler, absolwentka Wydziału Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego, jest doświadczonym lektorem i wykładowcą języka polskiego dla cudzoziemców - prawie od trzydziestu lat pracuje w Instytucie "Polonicum" na Uniwersytecie Warszawskim. Uczyła języka polskiego również za granicą, jako Visiting Professor pracowała w latach 1977-1979 w Glasgow University w Szkocji oraz w latach 1984-1986 w Indiana University w USA. W latach 1989-2001 w ramach współpracy z CODN kształciła nauczycieli języka polskiego wyjeżdżających na Wschód. Autorka książek, wieloaspektowo przybliżających obcokrajowcom język polski.

Trumpoji lenkų kalbos gramatika užsieniečiamsTrumpoji lenkų kalbos gramatika užsieniečiams - tai pirmoji lenkų kalbos gramatika, kuri skirta būtent užsieniečiams. Šios knygos privalumai: loginis problemų, kurios užsieniečiams sudaro daugiausia rūpesčių, nagrinėjimas, aiškus ir paprastas fonetikos, fleksijos, žodžių darybos ir sintaksės aprašymas, iliustruojamas gausiais pavyzdžiais, lyginamasis metodas: knygoje vertėja nurodo skirtumus tarp lenkų ir lietuvių kalbų. Ši knyga yra skirta užsieniečiams, kurie mokosi lenkų kalbos, bei lenkų kalbos mokytojams, gyvenantiems Lenkijoje ir užsienyje.Daktarė Magdalena Foland-Kugler, Varšuvos universiteto lenkų filologijos absolventė, yra patyrusi lektorė ir lenkų kalbos užsieniečiams dėstytoja - ji dirbo Varšuvos universiteto institute „Polonicum“ beveik trisdešimt metų. Dr. Magdalena Foland-Kugler mokė lenkų kalbos ir užsienyje: 1977-1979 m. ji kaip kviestinė dėstytoja (Visiting Professor) dirbo Glasgow universitete Škotijoje, o 1984-1986 m. - Indianos universitete Jungtinėse Amerikos Valstijose. 1989-2001 m. ji dirbo CODN (Valstybinio mokytojų tobulinimo centro) projekte ir mokė lenkų kalbos mokytojus, išvažiuojančius į Rytus. Jos parašytos knygos įvairiapusiškai palengvina užsieniečiams pramokti lenkų kalbos. Turinys Zwięzła gramatyka Polska dla cudzoziemców. Wersja litewska. Trumpoji lenkų kalbos gramatika užsieniečiams. Magdalena Foland-KuglerZwięzła gramatyka polska dla cudzoziemców jest pierwszą polską gramatyką, w całości napisaną z myślą o cudzoziemcach.Zaletami książki są: logiczny układ zagadnień, sprawiających obcokrajowcom najwięcej problemów, przejrzysty i przystępny opis fonetyki, fleksji, składni i słowotwórstwa, ilustrowany licznymi przykładami, ujęcie kontrastywne, a więc odwoływanie się do zjawisk występujących w językach odbiorców. Jej adresatami są cudzoziemcy, mówiący po polsku w stopniu umożliwiającym lekturę tej książki, oraz polscy i zagraniczni nauczyciele języka polskiego.W serii Zwięzła gramatyka polska dla cudzoziemców dostępnych jest 10 wersji językowych książki: polska, angielska, niemiecka, włoska, rosyjska, hiszpańska, francuska, turecka, litewska węgierska. WSTĘPPunktem wyjścia tego podręcznika są słowa. Trzeba je wymówić, więc musimy poznać zasady wymowy; trzeba je zapisać, zatem niezbędny jest alfabet. Ze słów zbudujemy zdania, jeśli poznamy reguły, które nimi rządzą. Ponieważ lista reguł jest określona i zamknięta, liczba typów gramatycznych zdań też jest skończona. Punktem dojścia książki jest składnia zdań pojedynczych, zdań złożonych i wypowiedzi równoważnych. Droga wiedzie tradycyjnie od jednostek najmniejszych po największe, a zatem od głosek, przez wyrazy, do zdań.Dobra gramatyka języka polskiego dla cudzoziemców powinna być kontrastywna, a więc odwoływać się do zjawisk występujących w językach odbiorcy - Anglika, Francuza, Niemca, Hiszpana, Rosjanina... Ten cel będą spełniać przekłady tego podręcznika, uwzględniające różnice między dwoma językami. Z myślą o jak największych korzyściach cudzoziemców z wszystkich krajów, również z Bliskiego czy Dalekiego Wschodu, prezentuję tu taki opis, który pozwala wszystkim zorientować się w sposobie działania polskiego systemu językowego. Cudzoziemiec pragnie wiedzieć, ile w języku polskim jest deklinacji, ile koniugacji, ile czasów można utworzyć, jak liczyć ludzi, a jak rzeczy, jak budować zdania, ale nurtuje go znacznie więcej pytań (i w dodatku zupełnie innych) niż Polaka. Obcokrajowcy szybko zauważają, że w polszczyźnie większość operacji językowych odbywa się na końcu wyrazów. Pytają lektora, co oznaczają w polszczyźnie takie zakończenia, jak np. -a, -ą, -e, -ę, -o, -y, -i, spodziewając się prostej i jednoznacznej odpowiedzi. Otrzymana informacja niestety zwykle frustruje i przygnębia słuchacza, podaje bowiem mnóstwo funkcji znaczeniowo-strukturalnych dla każdego z tych zakończeń. O samej izolowanej końcówce właściwie nic nie możemy powiedzieć poza wskazaniem, czym ona może być w wyrazie, a wyraz w zdaniu. Końcówka -a na przykład jest oznaką rodzaju żeńskiego w liczbie pojedynczej rzeczownika (kawa) i jego określeń (gorąca, twoja, zaparzona, kipiąca), może oznaczać mężczyznę (kierowca), również rzeczowniki rodzaju nijakiego w liczbie mnogiej i to w trzech przypadkach: mianowniku, bierniku i wołaczu (okna), ponadto wskazuje na dopełniacz liczby pojedynczej rodzaju męskiego i nijakiego (brata, dziecka), na formę zbiorową rzeczowników brat i ksiądz (bracia, księża), wreszcie jest oznaką 3. os. liczby pojedynczej czasownika III koniugacji w czasie teraźniejszym (kocha). Cudzoziemcy muszą pogodzić się z tym, że język polski jest językiem fleksyjnym: nie tylko trudno czasem oddzielić w wyrazie część realnoznaczeniową od części formalno- gramatycznej, ale elementy fleksyjne nie pełnią jednej wyraźnej, wyspecjalizowanej funkcji, lecz przeciwnie - są wielofunkcyjne (z wyjątkiem -owi, -owie, -ów, -om, -ach).Niektórzy cudzoziemcy w ogóle kwestionują potrzebę uczenia się końcówek fleksyjnych. Wydaje im się, że i bez tych „ogonków” można się porozumiewać z Polakami i na dowód podają takie przykłady, jak: *Ja prosić kawa-, *On mieszkać dziewczyna; *Oni chodzić pies park; * Dyrektor nie być biuro. Faktycznie te proste informacje nawet bez gramatyki są komunikatywne, ale jakże prymitywne! Ten, kto na nich poprzestanie, nigdy nie zbuduje poprawnego zdania, nie będzie mógł ani czytać, ani pisać po polsku, ani wyrażać bardziej skomplikowanych treści w tym języku.Wierząc, że obcojęzyczni czytelnicy niniejszego przewodnika po gramatyce mają większe ambicje, życzę im cierpliwości i sukcesów.Autorka Zajrzyj do środka książkiSPIS TREŚCI WSTĘP CZĘŚĆ PIERWSZA. SŁOWA Rozdział I Litery, nazwy liter, głoski. Akcent wyrazowy Rozdział II Wymowa wyrazów izolowanych i zintegrowanych z innymi Rozdział III Nazwy rzeczownikowe. Trzy rodzaje gramatyczne - trzy deklinacje Rozdział IV Kategoria liczby i rodzaju. Trójrodzajowość wyrazów określających: - przymiotników, - zaimków, -liczebników Rozdział V Kategoria liczby i osoby Rozdział VI Kategoria czasu. Czasownik być i cztery regularne koniugacje Rozdział VII Kategoria aspektu Rozdział VIII Strony czasownika Rozdział IX Nazwy czynności Rozdział X Tryby czasownika Rozdział XI Zaimki Rozdział XII Liczenie obiektów Rozdział XIII Przysłówki Rozdział XIV Wyrazy pomocnicze CZĘŚĆ DRUGA. FUNKCJE ZNACZENIOWO-SKŁADNIOWE PRZYPADKÓW Rozdział XV Od mianownika do wołacza. Typy zdań z każdym przypadkiem CZĘŚĆ TRZECIA. WZORY DEKLINACYJNE Rozdział XVI Wzory deklinacyjne dla rzeczowników rodzaju męskiego w połączeniu z przymiotnikami i uwagi o repartycji końcówek Rozdział XVII Wzory deklinacyjne dla rzeczowników rodzaju żeńskiego w połączeniu z przymiotnikami Rozdział XVIII Wzory deklinacyjne dla rzeczowników rodzaju nijakiego w połączeniu z przymiotnikami Rozdział XIX Mieszane wzorce deklinacyjne CZĘŚĆ CZWARTA. SKŁADNIA ZDAŃ ZŁOŻONYCH Rozdział XX Zdania współrzędne i podrzędne Rozdział XXI Równoważniki zdań pojedynczych i złożonych CZĘŚĆ PIĄTA. SŁOWOTWÓRSTWO Rozdział XXII Formanty - cząstki słowotwórcze Rozdział XXIII Kategorie słowotwórcze w nauczaniu cudzoziemców INDEKSO autorzeDr Magdalena Foland-Kugler, absolwentka Wydziału Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego, jest doświadczonym lektorem i wykładowcą języka polskiego dla cudzoziemców - prawie od trzydziestu lat pracuje w Instytucie "Polonicum" na Uniwersytecie Warszawskim. Uczyła języka polskiego również za granicą, jako Visiting Professor pracowała w latach 1977-1979 w Glasgow University w Szkocji oraz w latach 1984-1986 w Indiana University w USA. W latach 1989-2001 w ramach współpracy z CODN kształciła nauczycieli języka polskiego wyjeżdżających na Wschód. Autorka książek, wieloaspektowo przybliżających obcokrajowcom język polski.

Logiczny układ zagadnień, sprawiających obcokrajowcom najwięcej problemów Przejrzysty i przystępny opis fonetyki, fleksji, składni i słowotwórstwa Odwoływanie się do zjawisk występujących w językach odbiorców

Trumpoji lenkų kalbos gramatika užsieniečiams Zwięzła gramatyka polska dla cudzoziemców jest pierwszą polską gramatyką, w całości napisaną z myślą o cudzoziemcach litewskojęzycznych. Zaletami książki są: logiczny układ zagadnień, sprawiających obcokrajowcom najwięcej problemów, przejrzysty i przystępny opis fonetyki, fleksji, składni i słowotwórstwa, ilustrowany licznymi przykładami, ujęcie kontrastywne, a więc odwoływanie się do zjawisk występujących w językach odbiorców. Jej adresatami są cudzoziemcy, mówiący po polsku w stopniu umożliwiającym lekturę tej książki, oraz polscy i zagraniczni nauczyciele języka polskiego. WSTĘP Punktem wyjścia tego podręcznika są słowa. Trzeba je wymówić, więc musimy poznać zasady wymowy; trzeba je zapisać, zatem niezbędny jest alfabet. Ze słów zbudujemy zdania, jeśli poznamy reguły, które nimi rządzą. Ponieważ lista reguł jest określona i zamknięta, liczba typów gramatycznych zdań też jest skończona. Punktem dojścia książki jest składnia zdań pojedynczych, zdań złożonych i wypowiedzi równoważnych. Droga wiedzie tradycyjnie od jednostek najmniejszych po największe, a zatem od głosek, przez wyrazy, do zdań. Dobra gramatyka języka polskiego dla cudzoziemców powinna być kontrastywna, a więc odwoływać się do zjawisk występujących w językach odbiorcy - Anglika, Francuza, Niemca, Hiszpana, Rosjanina... Ten cel będą spełniać przekłady tego podręcznika, uwzględniające różnice między dwoma językami. Z myślą o jak największych korzyściach cudzoziemców z wszystkich krajów, również z Bliskiego czy Dalekiego Wschodu, prezentuję tu taki opis, który pozwala wszystkim zorientować się w sposobie działania polskiego systemu językowego. Cudzoziemiec pragnie wiedzieć, ile w języku polskim jest deklinacji, ile koniugacji, ile czasów można utworzyć, jak liczyć ludzi, a jak rzeczy, jak budować zdania, ale nurtuje go znacznie więcej pytań (i w dodatku zupełnie innych) niż Polaka. Obcokrajowcy szybko zauważają, że w polszczyźnie większość operacji językowych odbywa się na końcu wyrazów. Pytają lektora, co oznaczają w polszczyźnie takie zakończenia, jak np. -a, -ą, -e, -ę, -o, -y, -i, spodziewając się prostej i jednoznacznej odpowiedzi. Otrzymana informacja niestety zwykle frustruje i przygnębia słuchacza, podaje bowiem mnóstwo funkcji znaczeniowo-strukturalnych dla każdego z tych zakończeń. O samej izolowanej końcówce właściwie nic nie możemy powiedzieć poza wskazaniem, czym ona może być w wyrazie, a wyraz w zdaniu. Końcówka -a na przykład jest oznaką rodzaju żeńskiego w liczbie pojedynczej rzeczownika (kawa) i jego określeń (gorąca, twoja, zaparzona, kipiąca), może oznaczać mężczyznę (kierowca), również rzeczowniki rodzaju nijakiego w liczbie mnogiej i to w trzech przypadkach: mianowniku, bierniku i wołaczu (okna), ponadto wskazuje na dopełniacz liczby pojedynczej rodzaju męskiego i nijakiego (brata, dziecka), na formę zbiorową rzeczowników brat i ksiądz (bracia, księża), wreszcie jest oznaką 3. os. liczby pojedynczej czasownika III koniugacji w czasie teraźniejszym (kocha). Cudzoziemcy muszą pogodzić się z tym, że język polski jest językiem fleksyjnym: nie tylko trudno czasem oddzielić w wyrazie część realnoznaczeniową od części formalno- gramatycznej, ale elementy fleksyjne nie pełnią jednej wyraźnej, wyspecjalizowanej funkcji, lecz przeciwnie - są wielofunkcyjne (z wyjątkiem -owi, -owie, -ów, -om, -ach). Niektórzy cudzoziemcy w ogóle kwestionują potrzebę uczenia się końcówek fleksyjnych. Wydaje im się, że i bez tych „ogonków” można się porozumiewać z Polakami i na dowód podają takie przykłady, jak: *Ja prosić kawa-, *On mieszkać dziewczyna; *Oni chodzić pies park; * Dyrektor nie być biuro. Faktycznie te proste informacje nawet bez gramatyki są komunikatywne, ale jakże prymitywne! Ten, kto na nich poprzestanie, nigdy nie zbuduje poprawnego zdania, nie będzie mógł ani czytać, ani pisać po polsku, ani wyrażać bardziej skomplikowanych treści w tym języku. Wierząc, że obcojęzyczni czytelnicy niniejszego przewodnika po gramatyce mają większe ambicje, życzę im cierpliwości i sukcesów. Autorka SPIS TREŚCI WSTĘP CZĘŚĆ PIERWSZA. SŁOWA Rozdział I Litery, nazwy liter, głoski. Akcent wyrazowy Rozdział II Wymowa wyrazów izolowanych i zintegrowanych z innymi Rozdział III Nazwy rzeczownikowe. Trzy rodzaje gramatyczne - trzy deklinacje Rozdział IV Kategoria liczby i rodzaju. Trójrodzajowość wyrazów określających: - przymiotników, - zaimków, -liczebników Rozdział V Kategoria liczby i osoby Rozdział VI Kategoria czasu. Czasownik być i cztery regularne koniugacje Rozdział VII Kategoria aspektu Rozdział VIII Strony czasownika Rozdział IX Nazwy czynności Rozdział X Tryby czasownika Rozdział XI Zaimki Rozdział XII Liczenie obiektów Rozdział XIII Przysłówki Rozdział XIV Wyrazy pomocnicze CZĘŚĆ DRUGA. FUNKCJE ZNACZENIOWO-SKŁADNIOWE PRZYPADKÓW Rozdział XV Od mianownika do wołacza. Typy zdań z każdym przypadkiem CZĘŚĆ TRZECIA. WZORY DEKLINACYJNE Rozdział XVI Wzory deklinacyjne dla rzeczowników rodzaju męskiego w połączeniu z przymiotnikami i uwagi o repartycji końcówek Rozdział XVII Wzory deklinacyjne dla rzeczowników rodzaju żeńskiego w połączeniu z przymiotnikami Rozdział XVIII Wzory deklinacyjne dla rzeczowników rodzaju nijakiego w połączeniu z przymiotnikami Rozdział XIX Mieszane wzorce deklinacyjne CZĘŚĆ CZWARTA. SKŁADNIA ZDAŃ ZŁOŻONYCH Rozdział XX Zdania współrzędne i podrzędne Rozdział XXI Równoważniki zdań pojedynczych i złożonych CZĘŚĆ PIĄTA. SŁOWOTWÓRSTWO Rozdział XXII Formanty - cząstki słowotwórcze Rozdział XXIII Kategorie słowotwórcze w nauczaniu cudzoziemców INDEKS O autorze Dr Magdalena Foland-Kugler, absolwentka Wydziału Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego, jest doświadczonym lektorem i wykładowcą języka polskiego dla cudzoziemców - prawie od trzydziestu lat pracuje w Instytucie "Polonicum" na Uniwersytecie Warszawskim. Uczyła języka polskiego również za granicą, jako Visiting Professor pracowała w latach 1977-1979 w Glasgow University w Szkocji oraz w latach 1984-1986 w Indiana University w USA. W latach 1989-2001 w ramach współpracy z CODN kształciła nauczycieli języka polskiego wyjeżdżających na Wschód. Autorka książek, wieloaspektowo przybliżających obcokrajowcom język polski.

Kis lengyel nyelvtan külföldieknek Zwięzła gramatyka polska dla cudzoziemców jest pierwszą polską gramatyką, w całości napisaną z myślą o cudzoziemcach węgierskojęzycznych. Zaletami książki są: logiczny układ zagadnień, sprawiających obcokrajowcom najwięcej problemów, przejrzysty i przystępny opis fonetyki, fleksji, składni i słowotwórstwa, ilustrowany licznymi przykładami, ujęcie kontrastywne, a więc odwoływanie się do zjawisk występujących w językach odbiorców. Jej adresatami są cudzoziemcy, mówiący po polsku w stopniu umożliwiającym lekturę tej książki, oraz polscy i zagraniczni nauczyciele języka polskiego. WSTĘP Punktem wyjścia tego podręcznika są słowa. Trzeba je wymówić, więc musimy poznać zasady wymowy; trzeba je zapisać, zatem niezbędny jest alfabet. Ze słów zbudujemy zdania, jeśli poznamy reguły, które nimi rządzą. Ponieważ lista reguł jest określona i zamknięta, liczba typów gramatycznych zdań też jest skończona. Punktem dojścia książki jest składnia zdań pojedynczych, zdań złożonych i wypowiedzi równoważnych. Droga wiedzie tradycyjnie od jednostek najmniejszych po największe, a zatem od głosek, przez wyrazy, do zdań. Dobra gramatyka języka polskiego dla cudzoziemców powinna być kontrastywna, a więc odwoływać się do zjawisk występujących w językach odbiorcy - Anglika, Francuza, Niemca, Hiszpana, Rosjanina... Ten cel będą spełniać przekłady tego podręcznika, uwzględniające różnice między dwoma językami. Z myślą o jak największych korzyściach cudzoziemców z wszystkich krajów, również z Bliskiego czy Dalekiego Wschodu, prezentuję tu taki opis, który pozwala wszystkim zorientować się w sposobie działania polskiego systemu językowego. Cudzoziemiec pragnie wiedzieć, ile w języku polskim jest deklinacji, ile koniugacji, ile czasów można utworzyć, jak liczyć ludzi, a jak rzeczy, jak budować zdania, ale nurtuje go znacznie więcej pytań (i w dodatku zupełnie innych) niż Polaka. Obcokrajowcy szybko zauważają, że w polszczyźnie większość operacji językowych odbywa się na końcu wyrazów. Pytają lektora, co oznaczają w polszczyźnie takie zakończenia, jak np. -a, -ą, -e, -ę, -o, -y, -i, spodziewając się prostej i jednoznacznej odpowiedzi. Otrzymana informacja niestety zwykle frustruje i przygnębia słuchacza, podaje bowiem mnóstwo funkcji znaczeniowo-strukturalnych dla każdego z tych zakończeń. O samej izolowanej końcówce właściwie nic nie możemy powiedzieć poza wskazaniem, czym ona może być w wyrazie, a wyraz w zdaniu. Końcówka -a na przykład jest oznaką rodzaju żeńskiego w liczbie pojedynczej rzeczownika (kawa) i jego określeń (gorąca, twoja, zaparzona, kipiąca), może oznaczać mężczyznę (kierowca), również rzeczowniki rodzaju nijakiego w liczbie mnogiej i to w trzech przypadkach: mianowniku, bierniku i wołaczu (okna), ponadto wskazuje na dopełniacz liczby pojedynczej rodzaju męskiego i nijakiego (brata, dziecka), na formę zbiorową rzeczowników brat i ksiądz (bracia, księża), wreszcie jest oznaką 3. os. liczby pojedynczej czasownika III koniugacji w czasie teraźniejszym (kocha). Cudzoziemcy muszą pogodzić się z tym, że język polski jest językiem fleksyjnym: nie tylko trudno czasem oddzielić w wyrazie część realnoznaczeniową od części formalno- gramatycznej, ale elementy fleksyjne nie pełnią jednej wyraźnej, wyspecjalizowanej funkcji, lecz przeciwnie - są wielofunkcyjne (z wyjątkiem -owi, -owie, -ów, -om, -ach). Niektórzy cudzoziemcy w ogóle kwestionują potrzebę uczenia się końcówek fleksyjnych. Wydaje im się, że i bez tych „ogonków” można się porozumiewać z Polakami i na dowód podają takie przykłady, jak: *Ja prosić kawa-, *On mieszkać dziewczyna; *Oni chodzić pies park; * Dyrektor nie być biuro. Faktycznie te proste informacje nawet bez gramatyki są komunikatywne, ale jakże prymitywne! Ten, kto na nich poprzestanie, nigdy nie zbuduje poprawnego zdania, nie będzie mógł ani czytać, ani pisać po polsku, ani wyrażać bardziej skomplikowanych treści w tym języku. Wierząc, że obcojęzyczni czytelnicy niniejszego przewodnika po gramatyce mają większe ambicje, życzę im cierpliwości i sukcesów. Autorka SPIS TREŚCI WSTĘP CZĘŚĆ PIERWSZA. SŁOWA Rozdział I Litery, nazwy liter, głoski. Akcent wyrazowy Rozdział II Wymowa wyrazów izolowanych i zintegrowanych z innymi Rozdział III Nazwy rzeczownikowe. Trzy rodzaje gramatyczne - trzy deklinacje Rozdział IV Kategoria liczby i rodzaju. Trójrodzajowość wyrazów określających: - przymiotników, - zaimków, -liczebników Rozdział V Kategoria liczby i osoby Rozdział VI Kategoria czasu. Czasownik być i cztery regularne koniugacje Rozdział VII Kategoria aspektu Rozdział VIII Strony czasownika Rozdział IX Nazwy czynności Rozdział X Tryby czasownika Rozdział XI Zaimki Rozdział XII Liczenie obiektów Rozdział XIII Przysłówki Rozdział XIV Wyrazy pomocnicze CZĘŚĆ DRUGA. FUNKCJE ZNACZENIOWO-SKŁADNIOWE PRZYPADKÓW Rozdział XV Od mianownika do wołacza. Typy zdań z każdym przypadkiem CZĘŚĆ TRZECIA. WZORY DEKLINACYJNE Rozdział XVI Wzory deklinacyjne dla rzeczowników rodzaju męskiego w połączeniu z przymiotnikami i uwagi o repartycji końcówek Rozdział XVII Wzory deklinacyjne dla rzeczowników rodzaju żeńskiego w połączeniu z przymiotnikami Rozdział XVIII Wzory deklinacyjne dla rzeczowników rodzaju nijakiego w połączeniu z przymiotnikami Rozdział XIX Mieszane wzorce deklinacyjne CZĘŚĆ CZWARTA. SKŁADNIA ZDAŃ ZŁOŻONYCH Rozdział XX Zdania współrzędne i podrzędne Rozdział XXI Równoważniki zdań pojedynczych i złożonych CZĘŚĆ PIĄTA. SŁOWOTWÓRSTWO Rozdział XXII Formanty - cząstki słowotwórcze Rozdział XXIII Kategorie słowotwórcze w nauczaniu cudzoziemców INDEKS O autorze Dr Magdalena Foland-Kugler, absolwentka Wydziału Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego, jest doświadczonym lektorem i wykładowcą języka polskiego dla cudzoziemców - prawie od trzydziestu lat pracuje w Instytucie "Polonicum" na Uniwersytecie Warszawskim. Uczyła języka polskiego również za granicą, jako Visiting Professor pracowała w latach 1977-1979 w Glasgow University w Szkocji oraz w latach 1984-1986 w Indiana University w USA. W latach 1989-2001 w ramach współpracy z CODN kształciła nauczycieli języka polskiego wyjeżdżających na Wschód. Autorka książek, wieloaspektowo przybliżających obcokrajowcom język polski.

Kis lengyel nyelvtan külföldieknekA "Kis lengyel nyelvtan külföldieknek" az első lengyel grammatika, amely kifejezetten külföldiek számára készült. Erényei közé sorolható: a külföldieknek legtöbb problémát okozó kérdések rangsorolása a fonetika, a flexió, a mondattan és a szóalkotás áttekinthető, közérthető, számos példával illusztrált leírása a kontrasztív felfogás, vagyis az olvasó anyanyelvében szereplő nyelvi-nyelvtani jelenségekre történő gyakori hivatkozás A könyv címzettjei a magyar ajkú lengyeltanárok, továbbá azok a magyarok, akik olyan szinten tudnak már lengyelül, hogy tudásuk kiegészítésére élvezettel vehetik kézbe a Kis lengyel nyelvtant.Dr. Magdalena Foland-Kugler a Varsói Egyetem lengyel szakán végzett. A lengyel nyelv tapasztalt lektora, egyetemi tanár, aki majdnem harminc évig dolgozott a Polonicumban, vagyis a Varsói Egyetem Lengyel Nyelvi és Kulturális Központjában, amely intézmény feladata külföldi diákok képzése. Külföldön is tanította a lengyel nyelvet. 1977-1979 között Skóciában a Glasgow-i Egyetemen, 1984-től 1986-ig pedig az USÁ-ban az Indiana Egyetemen volt vendégelőadó. A Tanárképző Központtal együttműködve 1989-2001 között a keletre utazó lengyel nyelvtanárokat oktatta. Olyan könyvek szerzője, amelyek közelebb hozzák a lengyel nyelvet a külföldiekhez. Tartalomjegyzék Zwięzła gramatyka polska dla cudzoziemców. Wersja węgierska. Kis lengyel nyelvtan külföldieknek. Magdalena Foland-KuglerZwięzła gramatyka polska dla cudzoziemców jest pierwszą polską gramatyką, w całości napisaną z myślą o cudzoziemcach.Zaletami książki są: logiczny układ zagadnień, sprawiających obcokrajowcom najwięcej problemów, przejrzysty i przystępny opis fonetyki, fleksji, składni i słowotwórstwa, ilustrowany licznymi przykładami, ujęcie kontrastywne, a więc odwoływanie się do zjawisk występujących w językach odbiorców. Jej adresatami są cudzoziemcy, mówiący po polsku w stopniu umożliwiającym lekturę tej książki, oraz polscy i zagraniczni nauczyciele języka polskiego.W serii Zwięzła gramatyka polska dla cudzoziemców dostępnych jest 10 wersji językowych książki: polska, angielska, niemiecka, włoska, rosyjska, hiszpańska, francuska, turecka, litewska węgierska. WSTĘPPunktem wyjścia tego podręcznika są słowa. Trzeba je wymówić, więc musimy poznać zasady wymowy; trzeba je zapisać, zatem niezbędny jest alfabet. Ze słów zbudujemy zdania, jeśli poznamy reguły, które nimi rządzą. Ponieważ lista reguł jest określona i zamknięta, liczba typów gramatycznych zdań też jest skończona. Punktem dojścia książki jest składnia zdań pojedynczych, zdań złożonych i wypowiedzi równoważnych. Droga wiedzie tradycyjnie od jednostek najmniejszych po największe, a zatem od głosek, przez wyrazy, do zdań.Dobra gramatyka języka polskiego dla cudzoziemców powinna być kontrastywna, a więc odwoływać się do zjawisk występujących w językach odbiorcy - Anglika, Francuza, Niemca, Hiszpana, Rosjanina... Ten cel będą spełniać przekłady tego podręcznika, uwzględniające różnice między dwoma językami. Z myślą o jak największych korzyściach cudzoziemców z wszystkich krajów, również z Bliskiego czy Dalekiego Wschodu, prezentuję tu taki opis, który pozwala wszystkim zorientować się w sposobie działania polskiego systemu językowego. Cudzoziemiec pragnie wiedzieć, ile w języku polskim jest deklinacji, ile koniugacji, ile czasów można utworzyć, jak liczyć ludzi, a jak rzeczy, jak budować zdania, ale nurtuje go znacznie więcej pytań (i w dodatku zupełnie innych) niż Polaka. Obcokrajowcy szybko zauważają, że w polszczyźnie większość operacji językowych odbywa się na końcu wyrazów. Pytają lektora, co oznaczają w polszczyźnie takie zakończenia, jak np. -a, -ą, -e, -ę, -o, -y, -i, spodziewając się prostej i jednoznacznej odpowiedzi. Otrzymana informacja niestety zwykle frustruje i przygnębia słuchacza, podaje bowiem mnóstwo funkcji znaczeniowo-strukturalnych dla każdego z tych zakończeń. O samej izolowanej końcówce właściwie nic nie możemy powiedzieć poza wskazaniem, czym ona może być w wyrazie, a wyraz w zdaniu. Końcówka -a na przykład jest oznaką rodzaju żeńskiego w liczbie pojedynczej rzeczownika (kawa) i jego określeń (gorąca, twoja, zaparzona, kipiąca), może oznaczać mężczyznę (kierowca), również rzeczowniki rodzaju nijakiego w liczbie mnogiej i to w trzech przypadkach: mianowniku, bierniku i wołaczu (okna), ponadto wskazuje na dopełniacz liczby pojedynczej rodzaju męskiego i nijakiego (brata, dziecka), na formę zbiorową rzeczowników brat i ksiądz (bracia, księża), wreszcie jest oznaką 3. os. liczby pojedynczej czasownika III koniugacji w czasie teraźniejszym (kocha). Cudzoziemcy muszą pogodzić się z tym, że język polski jest językiem fleksyjnym: nie tylko trudno czasem oddzielić w wyrazie część realnoznaczeniową od części formalno- gramatycznej, ale elementy fleksyjne nie pełnią jednej wyraźnej, wyspecjalizowanej funkcji, lecz przeciwnie - są wielofunkcyjne (z wyjątkiem -owi, -owie, -ów, -om, -ach).Niektórzy cudzoziemcy w ogóle kwestionują potrzebę uczenia się końcówek fleksyjnych. Wydaje im się, że i bez tych „ogonków” można się porozumiewać z Polakami i na dowód podają takie przykłady, jak: *Ja prosić kawa-, *On mieszkać dziewczyna; *Oni chodzić pies park; * Dyrektor nie być biuro. Faktycznie te proste informacje nawet bez gramatyki są komunikatywne, ale jakże prymitywne! Ten, kto na nich poprzestanie, nigdy nie zbuduje poprawnego zdania, nie będzie mógł ani czytać, ani pisać po polsku, ani wyrażać bardziej skomplikowanych treści w tym języku.Wierząc, że obcojęzyczni czytelnicy niniejszego przewodnika po gramatyce mają większe ambicje, życzę im cierpliwości i sukcesów.Autorka Zajrzyj do środka książkiSPIS TREŚCI WSTĘP CZĘŚĆ PIERWSZA. SŁOWA Rozdział I Litery, nazwy liter, głoski. Akcent wyrazowy Rozdział II Wymowa wyrazów izolowanych i zintegrowanych z innymi Rozdział III Nazwy rzeczownikowe. Trzy rodzaje gramatyczne - trzy deklinacje Rozdział IV Kategoria liczby i rodzaju. Trójrodzajowość wyrazów określających: - przymiotników, - zaimków, -liczebników Rozdział V Kategoria liczby i osoby Rozdział VI Kategoria czasu. Czasownik być i cztery regularne koniugacje Rozdział VII Kategoria aspektu Rozdział VIII Strony czasownika Rozdział IX Nazwy czynności Rozdział X Tryby czasownika Rozdział XI Zaimki Rozdział XII Liczenie obiektów Rozdział XIII Przysłówki Rozdział XIV Wyrazy pomocnicze CZĘŚĆ DRUGA. FUNKCJE ZNACZENIOWO-SKŁADNIOWE PRZYPADKÓW Rozdział XV Od mianownika do wołacza. Typy zdań z każdym przypadkiem CZĘŚĆ TRZECIA. WZORY DEKLINACYJNE Rozdział XVI Wzory deklinacyjne dla rzeczowników rodzaju męskiego w połączeniu z przymiotnikami i uwagi o repartycji końcówek Rozdział XVII Wzory deklinacyjne dla rzeczowników rodzaju żeńskiego w połączeniu z przymiotnikami Rozdział XVIII Wzory deklinacyjne dla rzeczowników rodzaju nijakiego w połączeniu z przymiotnikami Rozdział XIX Mieszane wzorce deklinacyjne CZĘŚĆ CZWARTA. SKŁADNIA ZDAŃ ZŁOŻONYCH Rozdział XX Zdania współrzędne i podrzędne Rozdział XXI Równoważniki zdań pojedynczych i złożonych CZĘŚĆ PIĄTA. SŁOWOTWÓRSTWO Rozdział XXII Formanty - cząstki słowotwórcze Rozdział XXIII Kategorie słowotwórcze w nauczaniu cudzoziemców INDEKSO autorzeDr Magdalena Foland-Kugler, absolwentka Wydziału Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego, jest doświadczonym lektorem i wykładowcą języka polskiego dla cudzoziemców - prawie od trzydziestu lat pracuje w Instytucie "Polonicum" na Uniwersytecie Warszawskim. Uczyła języka polskiego również za granicą, jako Visiting Professor pracowała w latach 1977-1979 w Glasgow University w Szkocji oraz w latach 1984-1986 w Indiana University w USA. W latach 1989-2001 w ramach współpracy z CODN kształciła nauczycieli języka polskiego wyjeżdżających na Wschód. Autorka książek, wieloaspektowo przybliżających obcokrajowcom język polski.

"Zwięzła gramatyka polska dla cudzoziemców" jest pierwszą polską gramatyką, w całości napisaną z myślą o cudzoziemcach. Tłumaczenie Dario Prola i Irena Putka la Ferrara. Zaletami książki są: logiczny układ zagadnień, sprawiających obcokrajowcom najwięcej problemów, przejrzysty i przystępny opis fonetyki, fleksji, składni i słowotwórstwa, ilustrowany licznymi przykładami, ujęcie kontrastywne, a więc odwoływanie się do zjawisk występujących w językach odbiorców. Jej adresatami są cudzoziemcy, mówiący po polsku w stopniu umożliwiającym lekturę tej książki, oraz polscy i zagraniczni nauczyciele języka polskiego.