Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

Książka podejmuję tematykę wychowania i edukacji, patrząc na dziecko całościowo, na jego rozwój w różnych wymiarach. Używa do tego narzędzia, jakim jest psychosynteza - psychologię całego człowieka, jednocześnie udowadniając, że jej podstawowa zasada - ?gdy coś przychodzi na czas ? jest to edukacja; gdy za późno to terapia?, podobnie jak zasada Hipokratesa ? przede wszystkim nie szkodzić? - powinny być fundamentem współczesnego przygotowania rodziców i nauczycieli. Poprzez kartki książki Autorka prezentuje przestrzenie wychowania niezbędne do wsparcia w rozwoju dziecka, podejmując trudny temat duchowego wychowania człowieka i różnych podejść do niego, a jednocześnie pokazując jak całościowe wspieranie dziecka przyczynić się może do zrównoważonego rozwoju. Książka pokazuje podejście medyczne, psychologiczne, filozoficzne do poruszanej tematyki, także wkracza głęboko w sferę duchowości z punktu widzenia nauki. Książka jest oparta na osobistym doświadczeniu Autorki, stąd jest unikalna. Niemniej porusza tematy ogólne, wkraczając w różne dziedziny życia społecznego i nauki. Narastające społeczne patologie, kryzys sytemu edukacyjnego, objawiające się agresywnymi zachowaniami na ulicach i w szkole, podobnie jak wzrastająca ilość samobójstw wśród dzieci i młodzieży wymusza na dorosłych spojrzenie głębiej w przyczyny procesu jak i powrotu do początku ? do jakości sprawowanego wychowania i wczesnej edukacji szkolnej, mający wpływ na obraz siebie i świata, budowanie zdrowej osobowości i zachowania, obecna rzeczywistość polityczna i ekonomiczna oraz procesy globalizacyjne wymagają także spojrzenia na edukację w kontekście całościowego obrazu świata, jak i człowieka. Naukowe odkrycia i udokumentowanie holistycznego podejścia wymuszają zmiany całego systemu kształcenia, w tym wychowania, rozpoczynając od przygotowania rodziców, kształcenia przedszkolnego, poprzez cały system szkolny, na przygotowaniu nauczycieli kończąc.

Celem redaktora i autorów pracy było:- przedstawienie zagadnień, które są potrzebne do projektowania, realizowania i kontrolowania edukacji dla zrównoważonego rozwoju;- inspirowanie do poszukiwania wiedzy dydaktycznej, od której zależy zrównoważone wspieranie rozwoju ucznia;- dostarczenie pomocy dydaktycznej nauczycielom, pedagogom, studentom jako materiału do dyskusji nad edukacją dla zrównoważonego rozwoju.Praca składa się z dwóch części. W pierwszej dydaktyczny trop oznacza poszukiwanie wiedzy o zrównoważonym rozwoju. Zamieszczono w niej teksty przedstawiające składniki tej wiedzy, wiadomości o zrównoważonym rozwoju, wartości potrzebne do poznania idei zrównoważonego rozwoju, jej znaczeniu dla edukacji, zakresu wiedzy studentów.Małgorzata Stachowska-Makuchowska zaprezentowała podstawowe źródła informacji o idei zrównoważonego rozwoju. Zalicza do nich konferencje międzynarodowe oraz opublikowane dokumenty, które wyznaczają kierunki działań politycznych, gospodarczych i społecznych, dotyczące zrównoważonego rozwoju. Wymienione podstawowe dokumenty są istotne dla rozumienia sensu idei oraz podstaw prawnych decydujących o jej urzeczywistnieniu.Ewa Szadzińska opisała typologie filozofii zrównoważonego rozwoju oraz ich wpływ na projekt edukacji. Filozofia ma zasadnicze znaczenie dla zbudowania sylwetki absolwenta, od niej zależy sens działań edukacyjnych, zaś od jej wartości ? kierunek tych działań, a ich realizacja zależy od wykorzystania wiedzy dydaktycznej. W budowaniu sylwetki odwoływano się do ideału człowieka homo cooperativus oraz pedagogicznej wizji rozwoju osobowego.Ilona Żeber-Dzikowska przedstawiła wyniki badań dotyczące przekonań i wiedzy studentów o zrównoważonym rozwoju. Postrzegać je można jako efekt ich dotychczasowej edukacji dla zrównoważonego rozwoju. W czasie trwania ich nauki obowiązywała już Narodowa Strategia Edukacji Ekologicznej.W drugiej części pracy dydaktyczny trop oznacza praktyczną wiedzę dydaktyczną, która jest podstawą do budowania metodycznej wiedzy. Zamieszczono w niej trzy teksty.Agnieszka Szplit zaprezentowała interpretację zrównoważonego rozwoju we wczesnej edukacji językowej. Poszukiwanie wymiarów edukacji językowej jest bowiem niezbędne w kulturze. Za bardzo ważne uznano też kształcenie językowe uczniów, ponieważ język jest narzędziem poznania i decyduje o charakterze wiedzy. Jednak to porozumiewanie się, a w nim kluczową rolę odgrywa język, jest istotne w tworzeniu nowej kultury pedagogicznej. A właśnie nowe wzorce działania pedagogicznego są potrzebne w edukacji dla zrównoważonego rozwoju.Ilona Żeber-Dzikowska przedstawiła podstawowe kategorie dydaktyczne: cele, treści kształcenia, metody kształcenia, środki dydaktyczne, formy organizacyjne potrzebne do projektowania, realizowania i kontrolowania edukacji ekologicznej. Przykłady scenariuszy zajęć wzbogacają praktyczną wiedzę dydaktyczną.Małgorzata Stachowska-Makuchowska przedstawiła działania zrealizowane w gimnazjum, przygotowujące uczniów do rozpoznawania zjawisk w rzeczywistości. Uczenie się wykorzystywania wiedzy technicznej sprzyja rozumieniu zagadnień zrównoważonego rozwoju. Metodyczne propozycje lekcji mogą być wzorcem dla własnych opracowań czytelników.Odbiorcami książki mogą być nauczyciele przedszkoli, szkół podstawowych oraz studenci kierunków pedagogicznych po kursie dydaktyki ogólnej.

Celem redaktora i autorów pracy było:- przedstawienie zagadnień, które są potrzebne do projektowania, realizowania i kontrolowania edukacji dla zrównoważonego rozwoju;- inspirowanie do poszukiwania wiedzy dydaktycznej, od której zależy zrównoważone wspieranie rozwoju ucznia;- dostarczenie pomocy dydaktycznej nauczycielom, pedagogom, studentom jako materiału do dyskusji nad edukacją dla zrównoważonego rozwoju.Praca składa się z dwóch części. W pierwszej dydaktyczny trop oznacza poszukiwanie wiedzy o zrównoważonym rozwoju. Zamieszczono w niej teksty przedstawiające składniki tej wiedzy, wiadomości o zrównoważonym rozwoju, wartości potrzebne do poznania idei zrównoważonego rozwoju, jej znaczeniu dla edukacji, zakresu wiedzy studentów.Małgorzata Stachowska-Makuchowska zaprezentowała podstawowe źródła informacji o idei zrównoważonego rozwoju. Zalicza do nich konferencje międzynarodowe oraz opublikowane dokumenty, które wyznaczają kierunki działań politycznych, gospodarczych i społecznych, dotyczące zrównoważonego rozwoju. Wymienione podstawowe dokumenty są istotne dla rozumienia sensu idei oraz podstaw prawnych decydujących o jej urzeczywistnieniu.Ewa Szadzińska opisała typologie filozofii zrównoważonego rozwoju oraz ich wpływ na projekt edukacji. Filozofia ma zasadnicze znaczenie dla zbudowania sylwetki absolwenta, od niej zależy sens działań edukacyjnych, zaś od jej wartości ? kierunek tych działań, a ich realizacja zależy od wykorzystania wiedzy dydaktycznej. W budowaniu sylwetki odwoływano się do ideału człowieka homo cooperativus oraz pedagogicznej wizji rozwoju osobowego.Ilona Żeber-Dzikowska przedstawiła wyniki badań dotyczące przekonań i wiedzy studentów o zrównoważonym rozwoju. Postrzegać je można jako efekt ich dotychczasowej edukacji dla zrównoważonego rozwoju. W czasie trwania ich nauki obowiązywała już Narodowa Strategia Edukacji Ekologicznej.W drugiej części pracy dydaktyczny trop oznacza praktyczną wiedzę dydaktyczną, która jest podstawą do budowania metodycznej wiedzy. Zamieszczono w niej trzy teksty.Agnieszka Szplit zaprezentowała interpretację zrównoważonego rozwoju we wczesnej edukacji językowej. Poszukiwanie wymiarów edukacji językowej jest bowiem niezbędne w kulturze. Za bardzo ważne uznano też kształcenie językowe uczniów, ponieważ język jest narzędziem poznania i decyduje o charakterze wiedzy. Jednak to porozumiewanie się, a w nim kluczową rolę odgrywa język, jest istotne w tworzeniu nowej kultury pedagogicznej. A właśnie nowe wzorce działania pedagogicznego są potrzebne w edukacji dla zrównoważonego rozwoju.Ilona Żeber-Dzikowska przedstawiła podstawowe kategorie dydaktyczne: cele, treści kształcenia, metody kształcenia, środki dydaktyczne, formy organizacyjne potrzebne do projektowania, realizowania i kontrolowania edukacji ekologicznej. Przykłady scenariuszy zajęć wzbogacają praktyczną wiedzę dydaktyczną.Małgorzata Stachowska-Makuchowska przedstawiła działania zrealizowane w gimnazjum, przygotowujące uczniów do rozpoznawania zjawisk w rzeczywistości. Uczenie się wykorzystywania wiedzy technicznej sprzyja rozumieniu zagadnień zrównoważonego rozwoju. Metodyczne propozycje lekcji mogą być wzorcem dla własnych opracowań czytelników.Odbiorcami książki mogą być nauczyciele przedszkoli, szkół podstawowych oraz studenci kierunków pedagogicznych po kursie dydaktyki ogólnej.

Kraków 2014, wydanie 1, format 165 x 235, objętość 146 str., oprawa miękka Celem redaktora i autorów pracy było: - przedstawienie zagadnień, które są potrzebne do projektowania, realizowania i kontrolowania edukacji dla zrównoważonego rozwoju; - inspirowanie do poszukiwania wiedzy dydaktycznej, od której zależy zrównoważone wspieranie rozwoju ucznia; - dostarczenie pomocy dydaktycznej nauczycielom, pedagogom, studentom jako materiału do dyskusji nad edukacją dla zrównoważonego rozwoju. Praca składa się z dwóch części. W pierwszej dydaktyczny trop oznacza poszukiwanie wiedzy o zrównoważonym rozwoju. Zamieszczono w niej teksty przedstawiające składniki tej wiedzy, wiadomości o zrównoważonym rozwoju, wartości potrzebne do poznania idei zrównoważonego rozwoju, jej znaczeniu dla edukacji, zakresu wiedzy studentów. Małgorzata Stachowska-Makuchowska zaprezentowała podstawowe źródła informacji o idei zrównoważonego rozwoju. Zalicza do nich konferencje międzynarodowe oraz opublikowane dokumenty, które wyznaczają kierunki działań politycznych, gospodarczych i społecznych, dotyczące zrównoważonego rozwoju. Wymienione podstawowe dokumenty są istotne dla rozumienia sensu idei oraz podstaw prawnych decydujących o jej urzeczywistnieniu. Ewa Szadzińska opisała typologie filozofii zrównoważonego rozwoju oraz ich wpływ na projekt edukacji. Filozofia ma zasadnicze znaczenie dla zbudowania sylwetki absolwenta, od niej zależy sens działań edukacyjnych, zaś od jej wartości – kierunek tych działań, a ich realizacja zależy od wykorzystania wiedzy dydaktycznej. W budowaniu sylwetki odwoływano się do ideału człowieka homo cooperativus oraz pedagogicznej wizji rozwoju osobowego. Ilona Żeber-Dzikowska przedstawiła wyniki badań dotyczące przekonań i wiedzy studentów o zrównoważonym rozwoju. Postrzegać je można jako efekt ich dotychczasowej edukacji dla zrównoważonego rozwoju. W czasie trwania ich nauki obowiązywała już Narodowa Strategia Edukacji Ekologicznej. W drugiej części pracy dydaktyczny trop oznacza praktyczną wiedzę dydaktyczną, która jest podstawą do budowania metodycznej wiedzy. Zamieszczono w niej trzy teksty. Agnieszka Szplit zaprezentowała interpretację zrównoważonego rozwoju we wczesnej edukacji językowej. Poszukiwanie wymiarów edukacji językowej jest bowiem niezbędne w kulturze. Za bardzo ważne uznano też kształcenie językowe uczniów, ponieważ język jest narzędziem poznania i decyduje o charakterze wiedzy. Jednak to porozumiewanie się, a w nim kluczową rolę odgrywa język, jest istotne w tworzeniu nowej kultury pedagogicznej. A właśnie nowe wzorce działania pedagogicznego są potrzebne w edukacji dla zrównoważonego rozwoju. Ilona Żeber-Dzikowska przedstawiła podstawowe kategorie dydaktyczne: cele, treści kształcenia, metody kształcenia, środki dydaktyczne, formy organizacyjne potrzebne do projektowania, realizowania i kontrolowania edukacji ekologicznej. Przykłady scenariuszy zajęć wzbogacają praktyczną wiedzę dydaktyczną. Małgorzata Stachowska-Makuchowska przedstawiła działania zrealizowane w gimnazjum, przygotowujące uczniów do rozpoznawania zjawisk w rzeczywistości. Uczenie się wykorzystywania wiedzy technicznej sprzyja rozumieniu zagadnień zrównoważonego rozwoju. Metodyczne propozycje lekcji mogą być wzorcem dla własnych opracowań czytelników. Odbiorcami książki mogą być nauczyciele przedszkoli, szkół podstawowych oraz studenci kierunków pedagogicznych po kursie dydaktyki ogólnej.Spis treściWprowadzenie     Część ITrop – wiedza o zrównoważonym rozwojuMałgorzata Stachowska-MakuchowskaPodstawowe założenia zrównoważonego rozwoju    Ewa SzadzińskaFilozoficzne aspekty zrównoważonego rozwoju    Ewa SzadzińskaEdukacja dla zrównoważonego rozwoju    Ewa SzadzińskaUczeń w edukacji dla zrównoważonego rozwoju    Ilona Żeber-DzikowskaWiedza studentów o zrównoważonym rozwoju    Część IITrop – zrównoważony rozwój w edukacjiAgnieszka SzplitIdea zrównoważonego rozwoju we wczesnej edukacji językowej    Ilona Żeber-DzikowskaEdukacja ekologiczna i zrównoważony rozwój w klasach I–IIIszkoły podstawowej    Małgorzata Stachowska-MakuchowskaEdukacja na rzecz zrównoważonego rozwoju w Gimnazjum nr 4im. Kard. Stefana Wyszyńskiego w Tychach   Zakończenie   Bibliografia   Informacje o autorach   ...

Książka podejmuję tematykę wychowania i edukacji, patrząc na dziecko całościowo, na jego rozwój w różnych wymiarach. Używa do tego narzędzia, jakim jest psychosynteza - psychologię całego człowieka, jednocześnie udowadniając, że jej podstawowa zasada - „gdy coś przychodzi na czas – jest to edukacja; gdy za późno to terapia”, podobnie jak zasada Hipokratesa – przede wszystkim nie szkodzić” - powinny być fundamentem współczesnego przygotowania rodziców i nauczycieli. Poprzez kartki książki Autorka prezentuje przestrzenie wychowania niezbędne do wsparcia w rozwoju dziecka, podejmując trudny temat duchowego wychowania człowieka i różnych podejść do niego, a jednocześnie pokazując jak całościowe wspieranie dziecka przyczynić się może do zrównoważonego rozwoju. Książka pokazuje podejście medyczne, psychologiczne, filozoficzne do poruszanej tematyki, także wkracza głęboko w sferę duchowości z punktu widzenia nauki. Książka jest oparta na osobistym doświadczeniu Autorki, stąd jest unikalna. Niemniej porusza tematy ogólne, wkraczając w różne dziedziny życia społecznego i nauki. Narastające społeczne patologie, kryzys sytemu edukacyjnego, objawiające się agresywnymi zachowaniami na ulicach i w szkole, podobnie jak wzrastająca ilość samobójstw wśród dzieci i młodzieży wymusza na dorosłych spojrzenie głębiej w przyczyny procesu jak i powrotu do początku – do jakości sprawowanego wychowania i wczesnej edukacji szkolnej, mający wpływ na obraz siebie i świata, budowanie zdrowej osobowości i zachowania, obecna rzeczywistość polityczna i ekonomiczna oraz procesy globalizacyjne wymagają także spojrzenia na edukację w kontekście całościowego obrazu świata, jak i człowieka. Naukowe odkrycia i udokumentowanie holistycznego podejścia wymuszają zmiany całego systemu kształcenia, w tym wychowania, rozpoczynając od przygotowania rodziców, kształcenia przedszkolnego, poprzez cały system szkolny, na przygotowaniu nauczycieli kończąc....

Celem redaktora i autorów pracy było:- przedstawienie zagadnień, które są potrzebne do projektowania, realizowania i kontrolowania edukacji dla zrównoważonego rozwoju;- inspirowanie do poszukiwania wiedzy dydaktycznej, od której zależy zrównoważone wspieranie rozwoju ucznia;- dostarczenie pomocy dydaktycznej nauczycielom, pedagogom, studentom jako materiału do dyskusji nad edukacją dla zrównoważonego rozwoju.Praca składa się z dwóch części. W pierwszej dydaktyczny trop oznacza poszukiwanie wiedzy o zrównoważonym rozwoju. Zamieszczono w niej teksty przedstawiające składniki tej wiedzy, wiadomości o zrównoważonym rozwoju, wartości potrzebne do poznania idei zrównoważonego rozwoju, jej znaczeniu dla edukacji, zakresu wiedzy studentów.Małgorzata Stachowska-Makuchowska zaprezentowała podstawowe źródła informacji o idei zrównoważonego rozwoju. Zalicza do nich konferencje międzynarodowe oraz opublikowane dokumenty, które wyznaczają kierunki działań politycznych, gospodarczych i społecznych, dotyczące zrównoważonego rozwoju. Wymienione podstawowe dokumenty są istotne dla rozumienia sensu idei oraz podstaw prawnych decydujących o jej urzeczywistnieniu.Ewa Szadzińska opisała typologie filozofii zrównoważonego rozwoju oraz ich wpływ na projekt edukacji. Filozofia ma zasadnicze znaczenie dla zbudowania sylwetki absolwenta, od niej zależy sens działań edukacyjnych, zaś od jej wartości – kierunek tych działań, a ich realizacja zależy od wykorzystania wiedzy dydaktycznej. W budowaniu sylwetki odwoływano się do ideału człowieka homo cooperativus oraz pedagogicznej wizji rozwoju osobowego.Ilona Żeber-Dzikowska przedstawiła wyniki badań dotyczące przekonań i wiedzy studentów o zrównoważonym rozwoju. Postrzegać je można jako efekt ich dotychczasowej edukacji dla zrównoważonego rozwoju. W czasie trwania ich nauki obowiązywała już Narodowa Strategia Edukacji Ekologicznej.W drugiej części pracy dydaktyczny trop oznacza praktyczną wiedzę dydaktyczną, która jest podstawą do budowania metodycznej wiedzy. Zamieszczono w niej trzy teksty.Agnieszka Szplit zaprezentowała interpretację zrównoważonego rozwoju we wczesnej edukacji językowej. Poszukiwanie wymiarów edukacji językowej jest bowiem niezbędne w kulturze. Za bardzo ważne uznano też kształcenie językowe uczniów, ponieważ język jest narzędziem poznania i decyduje o charakterze wiedzy. Jednak to porozumiewanie się, a w nim kluczową rolę odgrywa język, jest istotne w tworzeniu nowej kultury pedagogicznej. A właśnie nowe wzorce działania pedagogicznego są potrzebne w edukacji dla zrównoważonego rozwoju.Ilona Żeber-Dzikowska przedstawiła podstawowe kategorie dydaktyczne: cele, treści kształcenia, metody kształcenia, środki dydaktyczne, formy organizacyjne potrzebne do projektowania, realizowania i kontrolowania edukacji ekologicznej. Przykłady scenariuszy zajęć wzbogacają praktyczną wiedzę dydaktyczną.Małgorzata Stachowska-Makuchowska przedstawiła działania zrealizowane w gimnazjum, przygotowujące uczniów do rozpoznawania zjawisk w rzeczywistości. Uczenie się wykorzystywania wiedzy technicznej sprzyja rozumieniu zagadnień zrównoważonego rozwoju. Metodyczne propozycje lekcji mogą być wzorcem dla własnych opracowań czytelników.Odbiorcami książki mogą być nauczyciele przedszkoli, szkół podstawowych oraz studenci kierunków pedagogicznych po kursie dydaktyki ogólnej....

Ksiązka podejmuję tematykę wychowania i edukacji, patrząc na dziecko całościowo, na jego rozwój w różnych wymiarach. Używa do tego narzędzia, jakim jest psychosynteza - psychologię całego człowieka, jednocześnie udowadniając, że jej podstawowa zasada - ?gdy coś przychodzi na czas ? jest to edukacja; gdy za późno to terapia?, podobnie jak zasada Hipokratesa ? przde wszystkim nie szkodzić? - powinny być fundamentem współczesnego przygotowania rodziców i nauczycieli. Poprzez kartki książki Autorka prezentuje przestrzenie wychowania niezbędne do wsparcia w rozwoju dziecka, podejmując trudny temat duchowego wychowania człowieka i różnych podejść do niego, a jednocześnie pokazując jak całościowe wspieranie dziecka przyczynić się może do zrównoważonego rozwoju. Książka pokazuje podejście medyczne, psychologiczne, filozoficzne do poruszanej tematyki, także wkracza głęboko w sferę duchowości z punktu widzenia nauki. Ksiązka jest oparta na osobistym doświadczeniu Autorki, stąd jest unikalna. Niemniej porusza tematy ogólne, wkraczając w różne dziedziny życia społecznego i nauki. Narastające społeczne patologie, kryzys sytemu edukacyjnego, objawiające się agresywnymi zachowaniami na ulicach i w szkole, podobnie jak wzrastająca ilość samobójstw wśród dzieci i młodzieży wymusza na dorosłych spojrzenie głębiej w przyczyny procesu jak i powrotu do początku ? do jakości sprawowanego wychowania i wczesnej edukacji szkolnej, mający wpływ na obraz siebie i świata, budowanie zdrowej osobowości i zachowania, obecna rzeczywistość polityczna i ekonomiczna oraz procesy globalizacyjne wymagają także spojrzenia na edukację w kontekście całościowego obrazu świata, jak i człowieka. Naukowe odkrycia i udokumentowanie holistycznego podejścia wymuszają zmiany całego systemu kształcenia, w tym wychowania, rozpoczynając od przygotowania rodziców, kształcenia przedszkolnego, poprzez cały system szkolny, na przygotowaniu nauczycieli kończąc.

Celem redaktora i autorów pracy było: przedstawienie zagadnień, które są potrzebne do projektowania, realizowania i kontrolowania edukacji dla zrównoważonego rozwoju, inspirowanie do poszukiwania wiedzy dydaktycznej, od której zależy zrównoważone wspieranie rozwoju ucznia, dostarczenie pomocy dydaktycznej nauczycielom, pedagogom, studentom jako materiału do dyskusji nad edukacją dla zrównoważonego rozwoju. Praca składa się z dwóch części. W pierwszej dydaktyczny trop oznacza poszukiwanie wiedzy o zrównoważonym rozwoju. Zamieszczono w niej teksty przedstawiające składniki tej wiedzy, wiadomości o zrównoważonym rozwoju, wartości potrzebne do poznania idei zrównoważonego rozwoju, jej znaczeniu dla edukacji, zakresu wiedzy studentów. Małgorzata Stachowska-Makuchowska zaprezentowała podstawowe źródła informacji o idei zrównoważonego rozwoju. Zalicza do nich konferencje międzynarodowe oraz opublikowane dokumenty, które wyznaczają kierunki działań politycznych, gospodarczych i społecznych, dotyczące zrównoważonego rozwoju. Wymienione podstawowe dokumenty są istotne dla rozumienia sensu idei oraz podstaw prawnych decydujących o jej urzeczywistnieniu. Ewa Szadzińska opisała typologie filozofii zrównoważonego rozwoju oraz ich wpływ na projekt edukacji. Filozofia ma zasadnicze znaczenie dla zbudowania sylwetki absolwenta, od niej zależy sens działań edukacyjnych, zaś od jej wartości kierunek tych działań, a ich realizacja zależy od wykorzystania wiedzy dydaktycznej. W budowaniu sylwetki odwoływano się do ideału człowieka homo cooperativus oraz pedagogicznej wizji rozwoju osobowego. Ilona Żeber-Dzikowska przedstawiła wyniki badań dotyczące przekonań i wiedzy studentów o zrównoważonym rozwoju. Postrzegać je można jako efekt ich dotychczasowej edukacji dla zrównoważonego rozwoju. W czasie trwania ich nauki obowiązywała już Narodowa Strategia Edukacji Ekologicznej. W drugiej części pracy dydaktyczny trop oznacza praktyczną wiedzę dydaktyczną, która jest podstawą do budowania metodycznej wiedzy. Zamieszczono w niej trzy teksty. Agnieszka Szplit zaprezentowała interpretację zrównoważonego rozwoju we wczesnej edukacji językowej. Poszukiwanie wymiarów edukacji językowej jest bowiem niezbędne w kulturze. Za bardzo ważne uznano też kształcenie językowe uczniów, ponieważ język jest narzędziem poznania i decyduje o charakterze wiedzy. Jednak to porozumiewanie się, a w nim kluczową rolę odgrywa język, jest istotne w tworzeniu nowej kultury pedagogicznej. A właśnie nowe wzorce działania pedagogicznego są potrzebne w edukacji dla zrównoważonego rozwoju. Ilona Żeber-Dzikowska przedstawiła podstawowe kategorie dydaktyczne: cele, treści kształcenia, metody kształcenia, środki dydaktyczne, formy organizacyjne potrzebne do projektowania, realizowania i kontrolowania edukacji ekologicznej. Przykłady scenariuszy zajęć wzbogacają praktyczną wiedzę dydaktyczną. Małgorzata Stachowska-Makuchowska przedstawiła działania zrealizowane w gimnazjum, przygotowujące uczniów do rozpoznawania zjawisk w rzeczywistości. Uczenie się wykorzystywania wiedzy technicznej sprzyja rozumieniu zagadnień zrównoważonego rozwoju. Metodyczne propozycje lekcji mogą być wzorcem dla własnych opracowań czytelników.Odbiorcami książki mogą być nauczyciele przedszkoli, szkół podstawowych oraz studenci kierunków pedagogicznych po kursie dydaktyki ogólnej.