Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

Książka profesora Ernsta H. Gombricha Zmysł porządku. O psychologii sztuki dekoracyjnej jest rzadkim rodzajem naukowego opracowania, które w sposób przystępny, ale zarazem dogłębnie przemyślany, uczy nas nie tylko patrzeć, ale przede wszystkim widzieć i rozumieć. Gombrich dobywa ze swej niezwykłej pamięci przykłady sztuki z całego świata, z różnych kultur i czasów, by zasugerować czytelnikowi, że dziedzina w XX wieku nieco lekceważona, jaką były dzieje sztuk dekoracyjnych, może być polem głębokich i ważnych refleksji, które dotyczą źródeł twórczości i interpretacji odbioru zjawisk wizualnych. Łącząc elementy psychologii widzenia, psychoanalizy, ikonologii oraz podejście zapowiadające uprawianą - po 2000 roku - neuronalną historię sztuki, autor ukazuje, jak na przykład prosty wzór akantu może odsłonić przed badaczem dzieje przemian duchowych i sposobów rozumienia sztuki jako gry.Dla polskiego czytelnika ten przekład - dokonany 30 lat po pierwszym wydaniu - staje się wstępem do patrzenia na sztukę dawną i współczesną jako jeden stale ulegający przemianom nurt ewolucji widzenia, rozumienia, odczuwania i potrzeby eksperymentu.

HORYZONTY KINA. Tom 9 O wyjątkowości książki Thomasa Elsaessera i Malte Hegenera, czołowych, współczesnych teoretyków filmu, decyduje dokonanie kluczowych podziałów omawianej dziedziny już w punkcie wyjścia. Patrzą oni bowiem na teorię filmu od samego początku jako na zjawisko historyczne i uwarunkowane instytucjonalnie. Autorzy zwracają uwagę na fakt, że teoria filmu często powstawała wśród środowisk propagujących określone ?estetyczne przekonania?, ideologiczne cele kina, faworyzowała pewne rozwiązania, lobbując niejako za pewnymi możliwościami i w ten sposób zakreślając horyzont myślenia o filmie. Teoria filmu nigdy nie była bowiem ?niewinna? i czysto naukowa, a tworzący ją filozofowie, psychologowie, akademicy zawsze sprzyjali pewnym formom robienia filmów. Przykładem tego typu zjawiska była np. grupa skupiona wokół słynnych Cahier du cinema lub rosyjscy formaliści. Pierwsi w jawny sposób faworyzowali kino nowofalowe i charakterystyczne dla niego zaangażowanie społeczne, niecodzienne rozwiązania formalne, efekty obcości itp. W przypadku rosyjskich formalistów związek teoretyka z praktykiem (i jednocześnie pewną postawą ideową) jest jeszcze silniejszy. Ustalenie zależności teorii filmu od określonych ideologii i nurtów w kinie jest pierwszym punktem wyjścia autorów książki.

Joanna Grądziel-Wójcik podjęła się zgłębienia problematyki, która wpisuje się w aktualizowany ostatnio intensywnie, lecz często dość jednostronnie, nurt badań nad somatycznością i psychosomatycznością nowoczesnego podmiotu. [?] Kluczem do pomysłowych analiz i oryginalnych interpretacji autorki okazuje się pojęcie formy ? jej percepcja zarówno zmysłowa, jak i ściśle artystyczna. Grądziel-Wójcik bada i z powodzeniem wynajduje niejawne i nierzadko zaskakujące paralele między porządkami ? somatycznym i semiotycznym. ?Zmysł formy?, pojęcie użyte przez Miłosza w Nieobjętej ziemi, okazuje się ważnym elementem poetyckiej kompetencji nowoczesnego twórcy, którego wybory estetyczne zdeterminowane bywają, częściej niż dotąd myśleliśmy, właściwościami i konceptualizacjami sensualnego doświadczenia. [?] Najnowszą książkę Joanny Grądziel-Wójcik cechuje udane i dające do myślenia połączenie nowych perspektyw badawczych z niekwestionowaną kompetencją filologiczną. Wyczulenie na semantyczno-figuralne układy konstytuujące teksty poetyckie decyduje o zniuansowanej i niedoktrynalnej lekturze. Dzięki temu składające się na książkę rozprawy nie nużą schematyczną ilustracyjnością dowodzonych tez, lecz przeciwnie ? nieprzerwanie angażują czytelnika w kolejne odkrywcze spostrzeżenia, wyprowadzane wprost z wnikliwej i niestrudzonej analizy poetyckich wypowiedzi umieszczanych w intrygujących poznawczo kontekstach. Świetny styl autorki oraz umiejętność prowadzenia zajmującej narracji decyduje o wyjątkowości tej propozycji na rynku książki akademickiej.prof. IBL PAN dr hab. Agnieszka Kluba

W książce Wrażliwość i zmysły autor nawiązuje do rozważanej we wcześniejszych swych pracach kategorii zaangażowania. Nie negując znaczenia innych aspektów doświadczenia ludzkiego wskazuje, że nawet wtedy gdy estetyczność wyraźnie nie dominuje, może stać się kluczem umożliwiającym rozumienie ogólniejszego sensu działalności człowieka we współczesnym świecie. Konstruowanie wizji nowego świata uważa autor za najpilniejsze zadanie współczesnej filozofii i proponuje aby estetyka stanowiła punkt wyjściowy tego procesu.