[sowello]
Kategoria: Literatura piękna>Powieść polskaWysyłka: od ręki
To jest proza o kimś, który sam o sobie powie, że nie ma wielkich
pieniędzy, ani luksusowego auta, ale ,że nie chciałby żyć inaczej.
Dlatego, że będąc blisko ludzi czuje się wolny i potrzebny.
Niezależnie...
Pełen opis produktu 'Ta cisza po zgiełku' »
To jest proza o kimś, który sam o sobie powie, że nie ma wielkich
pieniędzy, ani luksusowego auta, ale ,że nie chciałby żyć inaczej.
Dlatego, że będąc blisko ludzi czuje się wolny i potrzebny.
Niezależnie od przypadłości losu, trudnych osobistych wyborów,
dramatycznych wydarzeń, które nie omijały jego pozornie szare
życie. To jest książka o współczesnym Syzyfie , który jest
wychowawcą w ośrodku, który ma pomóc w rehabilitacji młodzieży
uzależnionej od alkoholu czy narkotyków. Autorka pokazuje nie tylko
zmagania samego bohatera z tymi uzależnieniami, ale ze społeczną
znieczulicą, brakiem pomocy, z pozorowanymi działaniami różnych
instytucji czy urzędów. To, że każdy przypadek, każdy kontakt z
potencjalnym pacjentem jest inny wydaje się oczywiste. Ale tak
naprawdę, w praktyce, okazuje się, że takie stwierdzenie nie oddaje
niczego. Nie przespanych nocy, codziennych zmagań, trudnych
dialogów, działań, które tylko z pozoru są zastępcze. Zaprzecza
temu różnorodność stosowanych terapii. Ich skala jest imponująca ,
zawsze w pełnej symbiozie z grupą, choć indywidualne rozmowy są
równie ważne, jak organizowane przez wychowanków imprezy
artystyczne czy sportowe. Najważniejsza jest aktywność i
komunikacja, w grupie i poza nią. Dotarcie do samego siebie. Próżno
by szukać w tej prozie nadętego i szkodliwego dydaktyzmu, to jest
nieustający dialog serca, wiedzy, intuicji i rozumu. Dlatego, tak
naprawdę, bohaterem tej książki jest , wciąż zmieniająca się , ta
mała , borykająca się ze swoim losem społeczność. Ta proza to
kilkanaście obrazów- rozdziałów, które wiąże narracja bohatera.
Jego opowieści , zwierzenia, dialogi z samym sobą, przywoływane
intrygi, zaskakujące retrospekcje czyta się jak znakomity kryminał.
Ta proza wciąga, poprzez swój dramatyzm, humanitarne przesłanie,
sugestywne ujęcie tematu. Styl bowiem oszczędny i funkcjonalny może
zaimponować . W swej kreacyjności i ekspresji nawiązuje do prozy
znanych przed laty prozaików Józefa Łoźińskiego czy Jana Rybowicza.
Gorąco polecam....