Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

Ks. Krzysztof Porosło - kapłan archidiecezji krakowskiej, wykładowca teologii dogmatycznej na Uniwersytecie Papieskim Jana Pawła II w Krakowie, duszpasterz akademicki i teolog liturgii, autor wielu publikacji o liturgii i organizator rekolekcji liturgicznych "Mysterium fascinans". Konferencje ks. Krzysztofa akcentują i ukazują nieustanne udzielanie się Ducha św. podczas sprawowania sakramentów. Czerpiąc z bogactwa Wschodu i Zachodu, Autor pomaga nam uświadomić sobie niezastąpiony dar Ducha w sakramentalnych spotkaniach z Bogiem. Tym, co zachwyca w pełnym mocy działaniu Ducha, jest Jego subtelna obecność. Duch jest jak kropla rosy z nieba, która nawadnia naszą ziemię, pozostając często niezauważona. Kościół zdumiewa się pokorą Ducha Świętego, który działa z mocą, a jednocześnie w ukryciu, w uniżeniu (...). Pięknie o owej skromności Ducha mówi ks. Krzysztof, nazywając Go "nieznanym Bogiem". I dodaje: "Jest nieznany dlatego, że On sam chce takim być".

Jak zanurzyć się w ciszy, skoro ilekroć próbujemy to uczynić, napotykamy nasz wewnętrzny hałas, namiętności, obrazy, które oddalają nas od Boga i naszej duszy, a skupiają na powierzchni cielesności i zmysłowości. Jak dotrzeć w sobie do owej głębiny ciszy przysypanej stertą trosk, zmartwień, lęków, mrocznych myśli czy cielesnych pożądań? Istnieje najpewniejsza droga do wewnętrznej ciszy, medytacji i adoracji. Jest nią słowo Boga. Trzeba tylko jednego. Otworzyć się na Słowo, nauczyć się słuchać, dać mu pierwszeństwo w życiu, wejść z nim w zażyłą relację miłości. Pierwszeństwo w sercu dajemy tylko temu, co kochamy. Nie istnieje cisza dla ciszy, ale cisza dla miłości. Im większa w nas będzie miłość do Słowa, do Boga, który do nas mówi, tym więcej będzie w nas potrzeby ciszy.

Więź o. Jordana z Jezusem rodziła się z jego osobistej, niepowtarzalnej lektury Ewangelii. W obliczu Jezusa kontemplował Zbawiciela świata i razem z Nim wołał do Ojca: A to jest życie wieczne: aby znali Ciebie, jedynego prawdziwego Boga, oraz Tego, którego posłałeś, Jezusa Chrystusa (J 17,3). Tym wołaniem zapalił dusze wielu: i duchownych, i konsekrowanych, i świeckich. Boskim przymiotem, który stał się Jordanowi szczególnie bliski i który karmił Jego duszę i serce, była tajemnica Bożej Opatrzności. Jezus uczył Jordana, że w relację z Bożą Opatrznością wchodzi się przez bezgraniczne, synowskie zaufanie. Do duchowych synów i córek o. Jordana należy święty obowiązek dzielenia się owym dziedzictwem naszego założyciela, tak potrzebnym Kościołowi i światu. To dziedzictwo przybliża i dzieli się nim Autor niniejszej publikacji Piotr Szyrszeń SDS.

Warto wsłuchać się w człowieka, który całe swoje życie kapłańskie poświęcił zgłębianiu i odnowie świętej liturgii, i który przechowuje w sercu doświadczenie celebrowania Eucharystii u boku Jana Pawła II.Warto razem z nim zapytać: Jak celebrować Eucharystię? i razem z nim szukać odpowiedzi.Liturgię sprawować trzeba sercem. Zależy ona od naszych uczuć, od wiary, z którą przyjmujemy Słowo Boże, od nawrócenia serca, które się w nas dokonuje, od naszego spotkania z Chrystusem. Oprócz tego, co zapisane jest w regułach, wartość sprawowanej celebracji nadaje przemiana serca.abp P. Marini...

Czy Kościół, a więc także my, którzy go tworzymy, mimo upływu dwóch tysięcy lat, zdołał zachować ewangeliczne oblicze? Czy żywa osoba Jezusa Chrystusa jest w nas rozpoznawalna? Pytania te w intencji autora mają pozostać w naszym ...

Zeszytu "Między lękiem a ufnością" dotyka czułej struny naszej ludzkiej kondycji. Prawdziwym wyzwaniem staje się umiejętne przeżywanie napięcia między lękiem a ufnością. Wydaje się, że największy problem rozpoczyna się nie wtedy, gdy nachodzi nas lęk, lecz wtedy, gdy uchodzi z nas wiara. Lęk wydaje się nasilać tam, gdzie zaniedbywana jest, a nawet odrzucana wiara w Boga. Im bardziej świat dzisiejszy żyje, jakby Bóg nie istniał, tym bardziej narasta w nim lęk. Człowiek, który nie potrafi wierzyć, nie potrafi także ufać.Na przewodnika po naszym ważnym temacie wybieramy ojca Jordana. Założyciel salwatorianów należy do tych ludzi, którzy nauczyli się odważnie i twórczo przeżywać napięcie między lękiem a ufnością.

Bliskie relacje ze sobą samym, z drugim człowiekiem oraz z Bogiem stanowią najlepszą profilaktykę przeciwko zaburzeniom psychicznym i duchowym. Sieć relacji, jaką każdy z nas splata wraz z innymi osobami, dobroczynnie wzmacnia nasz system odpornościowy i chroni go przed osłabieniem, spowodowanym przez problemy emocjonalne. Każdy z nas w trudnych momentach swojego życia szuka wsparcia u osób, na których życzliwość może liczyć. Bliskie relacje stanowią podstawę naszej emocjonalnej stabilności. Są dla nas bezcenne.Dyskomfort emocjonalny odczuwamy wtedy, gdy bliskości nam brakuje lub mamy jej nadmiar. Rytm bliskości i dystansu faluje w każdym z nas w zgodzie z indywidualnymi potrzebami. Przesada, przeciąganie się w czasie zarówno jednego, jak i drugiego stanu poza charakterystyczny dla każdego z nas rytm, ujawnia się rozdrażnieniem. Ksiądz Bogusław Szpakowski pokazuje, jak rozpoznać tak istotny dla każdego człowieka rytm bliskości i dystansu, aby móc budować w życiu trwałe relacje w małżeństwie, pomiędzy rodzicami a dziećmi, z osobami bliskimi, z Bogiem. Nieliczenie się z tym rytmem, próby narzucania drugiemu własnego rytmu mogą stać się źródłem cierpienia, poczucia braku bliskości....

Zeszytu "Między lękiem a ufnością" dotyka czułej struny naszej ludzkiej kondycji. Prawdziwym wyzwaniem staje się umiejętne przeżywanie napięcia między lękiem a ufnością. Wydaje się, że największy problem rozpoczyna się nie wtedy, gdy nachodzi nas lęk, lecz wtedy, gdy uchodzi z nas wiara. Lęk wydaje się nasilać tam, gdzie zaniedbywana jest, a nawet odrzucana wiara w Boga. Im bardziej świat dzisiejszy żyje, jakby Bóg nie istniał, tym bardziej narasta w nim lęk. Człowiek, który nie potrafi wierzyć, nie potrafi także ufać.Na przewodnika po naszym ważnym temacie wybieramy ojca Jordana. Założyciel salwatorianów należy do tych ludzi, którzy nauczyli się odważnie i twórczo przeżywać napięcie między lękiem a ufnością....

Wiara nie jest teorią, nie jest wysublimowaną koncepcją, abstrakcją, ona stanowi rzeczywistość głęboko zakorzenioną w naszym życiu, tu i teraz, w historii.Bóg jest zaangażowany we wszystko, co się dzieje w naszym życiu, w naszym świecie. Bóg jest - i o tym ostatecznie mówi Księga Judyty - najważniejszym Aktorem historii świata. Jest Tym, który tę historię trzyma w swoich rękach, nadaje jej sens, kierunek. Bóg objawia się w czasie, w przestrzeni - tam, gdzie człowiek żyje, w samym środku jego życia.Wiara nie jest teorią, wiara jest zmaganiem. Księga Judyty opowiada zatem o zasadniczym wyzwaniu, wobec którego postawiony jest człowiek - w samym środku zmagania pomiędzy dobrem a złem. Postawiony w takiej sytuacji, musi szukać ocalenia poza sobą.Najważniejszym pytaniem w wierze i najważniejszym pytaniem Księgi Judyty jest pytanie o zbawienie.Judyta nie robi nic wielkiego, nic wyjątkowego. Czyni to, co jest dostępne każdemu. Kanały łaski, którymi Pan Bóg do niej dociera i kształtuje w niej heroiczne postawy, są bardzo proste, przeciętne. My też nie potrzebujemy płonących krzewów na pustyni. Biblia wystarczy, liturgia - siedem prostych sakramentów - wystarczy. Chodzi o elementarną wierność prostym narzędziom....

Bliskie relacje ze sobą samym, z drugim człowiekiem oraz z Bogiem stanowią najlepszą profilaktykę przeciwko zaburzeniom psychicznym i duchowym. Sieć relacji, jaką każdy z nas splata wraz z innymi osobami, dobroczynnie wzmacnia nasz system odpornościowy i chroni go przed osłabieniem, spowodowanym przez problemy emocjonalne. Każdy z nas w trudnych momentach swojego życia szuka wsparcia u osób, na których życzliwość może liczyć. Bliskie relacje stanowią podstawę naszej emocjonalnej stabilności. Są dla nas bezcenne.Dyskomfort emocjonalny odczuwamy wtedy, gdy bliskości nam brakuje lub mamy jej nadmiar. Rytm bliskości i dystansu faluje w każdym z nas w zgodzie z indywidualnymi potrzebami. Przesada, przeciąganie się w czasie zarówno jednego, jak i drugiego stanu poza charakterystyczny dla każdego z nas rytm, ujawnia się rozdrażnieniem. Ksiądz Bogusław Szpakowski pokazuje, jak rozpoznać tak istotny dla każdego człowieka rytm bliskości i dystansu, aby móc budować w życiu trwałe relacje w małżeństwie, pomiędzy rodzicami a dziećmi, z osobami bliskimi, z Bogiem. Nieliczenie się z tym rytmem, próby narzucania drugiemu własnego rytmu mogą stać się źródłem cierpienia, poczucia braku bliskości.

Jubileuszowy, 50. numer Zeszytów Formacji Duchowej postanowiliśmy poświęcić formacji do duchowej lektury Słowa Bożego. Zapraszamy Czytelników do otwarcia Biblii na Księdze Kapłańskiej, którą nieczęsto nawiedzamy i czytamy, ponieważ uważamy ją za „zbyt trudną”, tymczasem tradycja żydowska umieściła ją w centrum Tory, a dzieci żydowskie rozpoczynają swoją formację właśnie od jej lektury.Naszym przewodnikiem po Księdze Kapłańskiej będzie biblista, ks. prof. Stanisław Haręzga. Pomoże nam przeczytać ją w taki sposób, abyśmy usłyszeli w niej żywe i aktualne Słowo, które kształtuje naszą chrześcijańską wiarę, podobnie jak kształtuje wiarę Żydów, naszych starszych braci w wierze. Dla nas chrześcijan staje się drogą do zażyłego spotkania i przymierza z Jezusem Chrystusem Najwyższym i Jedynym Kapłanem.Podejmijmy lekturę z przekonaniem, że „Bóg uczynił każdego z nas zdolnym do słuchania słowa Bożego i odpowiadania na nie”. Jesteśmy przecież stworzeni w Słowie i w Nim żyjemy....

List do Rzymian zbyt często kojarzy się z problemami teologicznymi, ze sporami pomiędzy katolikami a protestantami. Uważany jest za tekst, który trzeba zostawić teologom. W rzeczywistości jest to list do wszystkich wierzących, napisany dla bardzo prostych ludzi. Chrześcijanami Rzymu byli przede wszystkim niewolnicy, którzy nie umieli czytać ani pisać. To najpotężniejsza synteza naszej wiary, ale także najskuteczniejszy przewodnik duchowej odnowy i najlepszy plan nowej ewangelizacji. List do Rzymian napisany był niedługo po tym, jak św. Paweł, głosząc zmartwychwstanie Chrystusa, usłyszał: „posłuchamy cię innym razem”. Mimo tego niepowodzenia Paweł miał odwagę powiedzieć, że został powołany, by być apostołem i doprowadzić wszystkie narody do posłuszeństwa wierze. Nie miał wątpliwości, że pewnego dnia Ewangelia zostanie zaakceptowana przez wszystkie narody. Gdybyśmy mieli choć część odwagi św. Pawła, moglibyśmy zewangelizować cały nasz świat....

Bóg mieszka na wysokościach i na głębinach. Chodzenie Jego drogami rozpoczyna się od zerwania z powierzchownością i przeciętnością, które są często naszym „Egiptem”. Potrzebna jest z naszej strony decyzja wyjścia z ziemi własnych zniewoleń, na której ubóstwiani przez nas „faraonowie” rządzili naszym życiem, zajmując miejsce Boga. Bóg nigdy z nas nie zrezygnuje. Słyszy nasze jęki i narzekania w „Egipcie”. Posyła nam przewodników, jak posłał Mojżesza Izraelowi. Przewodnicy duchowi są dani także po to, by pomóc nam uznać prawdę o naszym zagubieniu, gdy błąkamy się po krainie śmierci. Pokazują drogę ku wyzwoleniu. Jeśli zaufamy Bogu i nie cofniemy się przed pierwszą falą trudności, pośle nam przewodników, którzy przeprowadzą nas po suchym dnie morza przeszkód, zasłaniających nam horyzonty nadziei i odcinających drogę do Ziemi Obiecanej. Droga z Bogiem prowadzi zawsze przez „Synaj przymierza i dziesięciu słów”. Przewodnicy są po to, aby nam o tym przypominać....

Alessandro Pronzato pisze o spotkaniach z Jezusem w Ewangelii św. Jana. Ich „bohaterami” są mężczyźni i kobiety o różnej reputacji religijnej, duchowej i moralnej: Nikodem, „nauczyciel życia duchowego”, Samarytanka z Sy...

Autor prezentuje serię artykułów na tematy związane z rozwojem życia duchowego. Wszystkie kolejne teksty można potraktować jako odpowiedź na pytanie: jak zapobiegać duchowemu i moralnemu rozmyciu, wypaleniu, zagubieniu?Ewangeliczna czyst...

Od piętnastu lat uczę się Kościoła w naszym salwatoriańskim domu – w Centrum Formacji Duchowej. Muszę przyznać, że w moim życiu jest to druga najważniejsza lekcja o Kościele. Najpierw poznawałem Kościół w domu, teraz spotykam dom w Kości...