Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

Komiks nie jest dla dzieci, ale jest komiks dla dzieci. Wiedzą o tym wszyscy, nawet jeśli wiedza sporej części społeczeństwa na temat komiksu ogranicza się do, niekoniecznie pogłębionej, znajomości losów Kaczora Donalda. W niniejszym numerze przypominamy, że o komiksie dla dzieci mówi się od dawna, a ustalenia poczynione przed laty nadal pozostają aktualne (Birek). Pokazujemy również, że poglądy na temat tej odmiany komiksu nie muszą należeć do kategorii oczywistości.Nie ma w tym numerze snutych po raz kolejny narracji o dawnych mistrzach i pracach znanych przede wszystkim tym, którzy pamiętają jeszcze minioną epokę. Mamy nadzieję, że nowe spojrzenia na tę twórczość pojawią się z kolejnymi pokoleniami, którym dziś serwowana jest ona w nowych wydaniach. Jest natomiast o tym, co dzieje się obecnie. O twórcach, którzy doczekali się uznania (jakże zbieżne są losy Tomasza Samojlika i Pau), o czytelnikach, którzy mogą cieszyć się kolejnymi tytułami dla najmłodszych (nie zawsze ci, którzy cieszą się najbardziej, należą do najmłodszej kategorii wiekowej). Jest wreszcie o szkole, która dojrzewa, choć cały czas bardzo powoli, do komiksu.Wracamy w tym numerze również jeszcze raz do lat dziewięćdziesiątych - okresu, który miał według nas kolosalne znaczenie dla rozwoju polskiego rynku komiksowego.Chcemy przy okazji podziękować Maciejowi Gierszewskiemu za pomoc w zorganizowaniu pospolitego ruszenia młodych artystów, których prace znalazły się w tym numerze, oraz przeprosić Luo RongRong za publikację jej artykułu z tak dużym opóźnieniem.Życzymy miłej lektury!Michał Błażejczyk i Michał Traczyk...

Ostatnimi laty dostrzec można w Polsce ogromny wzrost zainteresowania komiksem historycznym. Ukazuje się coraz więcej tytułów, propozycji upamiętniających mniej lub bardziej znane postaci i wydarzenia, mających na celu bądź przypomnienie, bądź przywrócenie społecznej pamięci wycinków historii jakże przecież rozległego spektrum, współdecydującego o tym, kim jesteśmy. I to zarówno w perspektywie społecznej (Historia), i jednostkowej (coraz bardziej popularne w badaniu przeszłości mikrohistorie). Jednak czy dające się obecnie dostrzec nagromadzenie komiksów poruszających w różnoraki sposób tematykę historyczną jest wyrazem rzeczywistego społecznego zainteresowania, zapotrzebowania na zwizualizowaną historię? A może jest ledwie próbą odświeżenia (przywrócenia za wszelką cenę) przez przedstawicieli różnych instytucji, przede wszystkim państwowych, zakurzonego nieco hasła: Bóg, Honor, Ojczyzna? Szansą dla patriotyzmu, nowym fundamentem jego nowoczesnej odmiany? Zatem czy nie mamy przypadkiem do czynienia jedynie z przemyślanym stymulowaniem świadomości powszechnej za pomocą narzędzi (w tym niezwykle przydatnego komiksu) tzw. polityki historycznej, czyli tego, co kiedyś było nazywane wprost propagandą? Czym jest komiks historyczny? Jak go rozumieć? Czy możliwe jest zdefiniowanie tego zjawiska? Czy jesteśmy w stanie wymienić elementy konstytuujące komiks historyczny, elementy konieczne do jego zaistnienia? Czy zatem jest to zjawisko jednorodne? Czy postawione tu kwestie dotyczą jedynie Polski, czy też zwrot ku komiksowej wersji historii jest tendencją światową? Czy warto tworzyć takie komiksy? Czy komiks jest w stanie udźwignąć ciężar historii? Tego typu pytania można by w tym przypadku mnożyć. Nas interesują odpowiedzi.

Drodzy Czytelnicy,Kim są twórczynie komiksów w Polsce i na świecie? Co je interesuje? Dlaczego tworzą? Czym ich komiksy różnią się od komiksów "męskich"? Czy można w ogóle mówić o "komiksie kobiecym"? Kim są jego czytelniczki i czytelnicy? Jakie stereotypy dotyczące kobiet są rozpowszechnione w komiksach tworzonych przez mężczyzn??

Drodzy Czytelnicy, Numer, który trzymacie w rękach, poświęcony został komiksowi eksperymentalnemu, czyli takiemu, który spędza sen z powiek tym wszystkim, którzy dość mają szablonowości i prostoty historyjek obrazkowych.W tym jubileuszowym - dziesiątym - numerze również nasze pismo przekroczyło pewną granicę: jest to pierwszy numer mający międzynarodowy charakter.Wisienką na tym torcie jest pierwszy polski wywiad ze Scottem McCloudem. Cóż więcej dodać...Zapraszamy do lektury !Michał Błażejczyk i Michał Traczyk

"Zeszyty Komiksowe" to magazyn krytyczno-komiksowy, założony w 2004 roku, redagowany przez Michała Błażejczyka, a wydawany od niedawna przez Fundację Tranzyt.

"Zeszyty Komiksowe" to magazyn krytyczno-komiksowy, założony w 2004 roku, redagowany przez Michała Błażejczyka, a wydawany od niedawna przez Fundację Tranzyt.

Drodzy Czytelnicy,Macie przed sobą od dawna zapowiadany numer poświęcony komiksografiom środkowo- i wschodnioeuropejskim, a jednocześnie numer, jakiego się nie spodziewaliście (gdyż - tak jak do pewnego stopnia my - nie mogliście przewidzieć tak nagłej przemiany). Zeszyty Komiksowe, które trzymacie w rękach, są jeszcze bardziej międzynarodowe niż poprzednie z tego wzglądu, że nie da się - naszym zdaniem - pisać w sposób przekonujący o dziejach scen komiksowych poszczególnych krajów, na które składają się nierzadko ciężkie doświadczenia, nie będąc ich bezpośrednim świadkiem i uczestnikiem. Stąd nasza prośba do Przyjaciół z zagranicy (czyż nie brzmi to socjalistycznie?) i ich nieoceniona pomoc w realizacji naszego niełatwego przedsięwzięcia. Dołożyliśmy wszelkich starań, by teksty i komiksy zgromadzone w niniejszym numerze móc nazwać reprezentacyjnymi. Choć przyznajemy szczerze - nie do wszystkich krajów udało nam się dotrzeć, nie wszyscy współpracownicy byli w stanie wywiązać się ze swych zobowiązań, natomiast teksty drukowane przez nas czasami noszą piętno subiektywizmu. Jak to w życiu. Z całości materiału, który udało nam się zgromadzić, wyłania się obraz dynamicznych przemian, dramatycznych zwrotów i tytanicznej pracy niektórych uczestników komiksowych scen z krajów bliskiej nam części Europy. Krople komiksu powoli drążą skały kultury i - co cieszy - Polska na tym tle wcale nie wygląda źle.

Drodzy Czytelnicy,Wokół komiksu nadal krążą opinie nie mające wiele wspólnego z rzeczywistością, powtarzające banały i stereotypy myślowe, wymagające prostowania i wyjaśnień nie tylko poza środowiskiem czytelników komiksów, ale i wewnątrz niego. Z jednej strony - ugruntowane na niewiedzy, krzywdzące, niekiedy zwyczajnie głupie (nie będziemy ich tutaj przypominać) wypowiedzi, z drugiej - świadomość, że słowo "komiks" jest bardzo pojemne, czasem do tego stopnia, iż zestawiwszy dwa dzieła, dziwimy się, że oba można nazwać tak samo. A to w prosty sposób prowadzi do przekonania o (różnorako rozumianej) wyjątkowości, autonomiczności tego gatunku.W dużym stopniu za nasze sądy odpowiedzialna jest intuicja. To ona sprawia, że mamy poczucie i trwania w jakiejś tradycji, i przekraczania granic, wykraczania poza kanon. To ona każe nam doszukiwać się (lub nie) powinowactw między różnymi gatunkami czy twórczymi aktywnościami. Świadomi tego wszystkiego, a także istnienia różnorodnych odmian relacji słowa i obrazu, postanowiliśmy tym razem wyjść poza ścisłe ramy (ramki?) komiksu.Historie, książki (książeczki) obrazkowe, picturebooki, ikonoteksty to pojęcia pojawiające się na łamach niniejszego numeru, budujące nowy / stary kontekst, przypominające, że komiks należy do bogatego świata obrazów i stanowi zaledwie jeden z wielu jego elementów, oraz zmuszające w końcu do dyskusji o miejscu komiksu w szeroko rozumianej komunikacji wizualnej. Mamy nadzieję, że wyjście poza ciasne i arbitralne gatunkowe ramy otworzy nowe perspektywy przed badaczami komiksu. I nie tylko przed nimi.Zwracamy również uwagę na poemiksy i komiksy abstrakcyjne, formy inspirujące (nas - nie po raz pierwszy) do stawiania pytań o granice, zależności i różnice pomiędzy gatunkami czy używanymi przez twórców kodami, ale też o cele i kierunki rozwoju opowieści obrazkowych.W tym miejscu musimy i chcemy podziękować profesorowi Jerzemu Szyłakowi, bez którego pomysłu i pracy ten numer nigdy nie zyskałby równie pełnej i dojrzałej merytorycznie postaci.Życzymy miłej lektury,Michał Błażejczyk i Michał Traczyk

Komiks nie jest dla dzieci, ale jest komiks dla dzieci. Wiedzą o tym wszyscy, nawet jeśli wiedza sporej części społeczeństwa na temat komiksu ogranicza się do, niekoniecznie pogłębionej, znajomości losów Kaczora Donalda. W niniejszym numerze przypominamy, że o komiksie dla dzieci mówi się od dawna, a ustalenia poczynione przed laty nadal pozostają aktualne (Birek). Pokazujemy również, że poglądy na temat tej odmiany komiksu nie muszą należeć do kategorii oczywistości.Nie ma w tym numerze snutych po raz kolejny narracji o dawnych mistrzach i pracach znanych przede wszystkim tym, którzy pamiętają jeszcze minioną epokę. Mamy nadzieję, że nowe spojrzenia na tę twórczość pojawią się z kolejnymi pokoleniami, którym dziś serwowana jest ona w nowych wydaniach. Jest natomiast o tym, co dzieje się obecnie. O twórcach, którzy doczekali się uznania (jakże zbieżne są losy Tomasza Samojlika i Pau), o czytelnikach, którzy mogą cieszyć się kolejnymi tytułami dla najmłodszych (nie zawsze ci, którzy cieszą się najbardziej, należą do najmłodszej kategorii wiekowej). Jest wreszcie o szkole, która dojrzewa, choć cały czas bardzo powoli, do komiksu.Wracamy w tym numerze również jeszcze raz do lat dziewięćdziesiątych - okresu, który miał według nas kolosalne znaczenie dla rozwoju polskiego rynku komiksowego.Chcemy przy okazji podziękować Maciejowi Gierszewskiemu za pomoc w zorganizowaniu pospolitego ruszenia młodych artystów, których prace znalazły się w tym numerze, oraz przeprosić Luo RongRong za publikację jej artykułu z tak dużym opóźnieniem.Życzymy miłej lektury!Michał Błażejczyk i Michał Traczyk

Lata dziewięćdziesiąte XX wieku to etap historii polskiego komiksu ważny (przez wzgląd na to, co się kończy, ale i na to, co zaczyna) i specyficzny (analogicznie do czasów gwałtownych przemian politycznych, społecznych i gospodarczych zachodzących w Polsce po przełomie 1989 roku).

Manga jest ważną częścią komiksowego uniwersum. Także w Polsce. Nie sposób nie zauważyć jej obecności, nie sposób choć przez chwilę nie zastanowić się nad jej fenomenem. Trudno znaleźć miłośnika komiksów, który nie umiałby powiedzieć czegoś na jej temat i który nie miałby wyrobionego na jej temat zdania. Skąd bowiem obecny w potocznej świadomości pogląd o różnicach mangi i komiksu zachodniego, skąd podziały i opowiadanie się po jednej ze stron oraz częsta niechęć do zrozumienia i porozumienia? Nie jest to - na szczęście - jedyny sposób odbioru mangi i ta odmiana komiksu ma w Polsce grono oddanych (i światłych) artystów, fanów, krytyków i badaczy. Tak jak w przypadku komiksu w ogóle, nie jest to liczna grupa, ale wchodzą w jej skład pasjonaci, czytający mangę na wiele różnych sposobów. I tak znajdziecie w tym numerze teksty nie tylko krajowych naukowców (jako kontekst dla rodzimych rozważań prezentujemy artykuły badaczek z Kyoto Seika University), również tych czynnie uczestniczących w kształtowaniu się środowiska mangowego w Polsce, ale także przedstawicieli fandomu. Chcemy w tym miejscu gorąco podziękować Radkowi Bolałkowi, znawcy kultury japońskiej, za wszelką pomoc (organizowanie, pisanie, tłumaczenie, konsultowanie), której nam udzielił podczas pracy nad tym numerem. Mamy nadzieję, że materiały zgromadzone w niniejszym numerze pozwolą lepiej zrozumieć fenomen, jakim jest manga, oraz poznać historię jej obecności i recepcji w Polsce, że zachęcą do bliższego przyjrzenia się tej odmianie twórczości komiksowej, choć rodem z Japonii, to już od dawna globalnej i transkulturowej. Jesteśmy przekonani, że po lekturze zgodzicie się z nami: Nie ma podziału na mangę i komiks. Manga znaczy komiks. Życzymy miłej lektury! Michał Błażejczyk i Michał Traczyk

Prawie siedemdziesiąt pięć lat temu w pulpowym magazynie Detective Comics ukazała się niepozorna, kilkustronicowa historia obrazkowa. W niej - mściciel przebrany za nietoperza, przemieszczający się po miejskiej dżungli czerwonym sedanem, próbował powstrzymać kryminalistów związanych z chemicznym syndykatem. Stworzony jako śmiertelna wersja Supermana, Batman ewoluował przez dziesięciolecia, by stać się popkulturową ikoną rozpoznawalną w skali globu.Komiksy o Mrocznym Rycerzu od dawna stanowią nie tylko inspirację dla kolejnych pokoleń twórców i źródło fascynacji czy wręcz kultu dla fanów, ale również przedmiot zainteresowania przedstawicieli środowisk naukowych, którzy przy użyciu różnych metod analizują i interpretują wszystko, co dzieje się na ulicach Gotham City.Inne postacie z uniwersum Batmana również stały się na tyle popularne, że zaczęły żyć własnym życiem, czy to służąc ukazywaniu zmian w otaczającej rzeczywistości, czy to podnosząc kwestie światopoglądowe. Wreszcie, ich losy przestały należeć wyłącznie do Warner Bros i DC Comics. Dzięki Internetowi fani dzielą się miłością i pasją, tworząc własne filmy, ilustracje oraz inne teksty kultury.Pomysł na niniejszy numer wziął się z fascynacji Batmanem oraz chęci zaprezentowania różnorodności refleksji towarzyszącej jego mitowi. Staraliśmy się ująć temat jak najszerzej, ze szczególnym uwzględnieniem tego wszystkiego, co działo się ostatnimi laty w k inematografii i przemyśle komiksowym, głos oddając zarówno rodzimym badaczom, jak i gościom z zagranicy. Zaproszenie do rozmowy przyjęli Will Brooker, najbardziej znany batmanolog na świecie, Bruce Scivally, historyk popkultury i autor monumentalnej książki o filmowym Batmanie, oraz Travis Langley, autor monografii Batman and Psychology: A Dark and Stormy Knight, a swoimi przemyśleniami na temat niedawno opublikowanych zeszytów Scotta Snydera postanowił podzielić się William Proctor z Uniwersytetu w Sunderland w Wielkiej Brytanii.Batman, wyłaniający się z łam niniejszego numeru, nie ma jednego oblicza, bo też trudno odnaleźć jedną, uniwersalną formułę Mrocznego Rycerza. Komiksy, filmy, gry a nawet słuchowiska radiowe (a przecież nie byliśmy w stanie powiedzieć o wszystkim) składają się na złożony wizerunek, budzący często skrajne emocje i podatny na różnorakie interpretacje. To, co zachwyca jednych, dla drugich stanowi podstawę do krytycznych odczytań, co nie powinno dziwić, gdyż Batman jest postacią niejednoznaczną, wewnętrznie sprzeczną, która może być równie dobrze mroczna, jak i komiczna, cicha i refleksyjna oraz patetycznie wzniosła. Potwierdzają to nie tylko teksty, ale i rysunki nam ofiarowane, wśród których znalazł się również odręczny szkic Dave'a McKeana.Życzymy miłej lektury!

Drodzy Czytelnicy,Macie przed sobą od dawna zapowiadany numer poświęcony komiksografiom środkowo- i wschodnioeuropejskim, a jednocześnie numer, jakiego się nie spodziewaliście (gdyż - tak jak do pewnego stopnia my - nie mogliście przewidzieć tak nagłej przemiany). Zeszyty Komiksowe, które trzymacie w rękach, są jeszcze bardziej międzynarodowe niż poprzednie z tego wzglądu, że nie da się - naszym zdaniem - pisać w sposób przekonujący o dziejach scen komiksowych poszczególnych krajów, na które składają się nierzadko ciężkie doświadczenia, nie będąc ich bezpośrednim świadkiem i uczestnikiem. Stąd nasza prośba do Przyjaciół z zagranicy (czyż nie brzmi to socjalistycznie?) i ich nieoceniona pomoc w realizacji naszego niełatwego przedsięwzięcia. Dołożyliśmy wszelkich starań, by teksty i komiksy zgromadzone w niniejszym numerze móc nazwać reprezentacyjnymi. Choć przyznajemy szczerze - nie do wszystkich krajów udało nam się dotrzeć, nie wszyscy współpracownicy byli w stanie wywiązać się ze swych zobowiązań, natomiast teksty drukowane przez nas czasami noszą piętno subiektywizmu. Jak to w życiu. Z całości materiału, który udało nam się zgromadzić, wyłania się obraz dynamicznych przemian, dramatycznych zwrotów i tytanicznej pracy niektórych uczestników komiksowych scen z krajów bliskiej nam części Europy. Krople komiksu powoli drążą skały kultury i - co cieszy - Polska na tym tle wcale nie wygląda źle....

Drodzy Czytelnicy,Latem ubiegłego roku, na łamach AQQ nr 30, Witek Tkaczyk pytał: "Czy już czas na pismo wyłącznie krytyczne - bez komiksów, a jedynie z tekstami o nich?" Nie dowiemy się, jeśli nie spróbujemy. My zaryzykowaliśmy i w Wasze ręce oddajemy pierwszy numer nowego magazynu o komiksie.Chcemy pisać o komiksach i pozwalać sobie na własną interpretację tego, co dzieje się w polskiej komiksowej kulturze. Mamy ambicję opisywania najciekawszych zjawisk, stawiając je w odpowiedniej perspektywie historycznej i geograficznej. Nie chcemy relacjonować bieżących wydarzeń ani publikować recenzji, gdyż nie sądzimy, by drukowane czasopismo było w stanie konkurować na tym polu z serwisami internetowymi. Szczególnie czasopismo, ukazujące się dwa razy do roku.Każdy numer Zeszytów Komiksowych będzie poświęcony jednemu zagadnieniu i zilustrowany tematycznie dobranymi rysunkowymi historiami. Chcielibyśmy uniknąć lapidarności i uproszczeń, ale również nudy i hermetyczności.Drodzy czytelnicy - liczymy na Waszą przychylność, ale uprzedzamy, że nie damy się łatwo zniechęcić! Miłej lektury i do zobaczenia podczas MFK w Łodzi!Michał Błażejczyk i Redakcja...