Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

Kalokagathia, czyli ideał pięknego życia, zdefiniował czasy antyczne. Nie mogło być inaczej, skoro dla Greków piękno złączone było nierozerwalnym węzłem z dobrem: to, co piękne, było zarazem dobre i cnotliwe, i odwrotnie. Nic zatem dziwnego, że w kwestii wychowania paideia i etyka podały sobie ręce – harmonijnie rozwinięte, kipiące zdrowiem i witalnością ciało młodego Greka miało warunkować cnotliwość jego charakteru. Filozofia chrześcijańska, ze swymi ideami umartwiania i poświęcenia, zdetronizowała model helleński na długie stulecia, nie zdołała go jednak unicestwić; od tej chwili model antyczny i model ascetyczny dzielą między siebie rozwój myśli o wychowaniu. Książka Ewy Bladej i Janusza Bielskiego opisuje historyczny moment narodzin oraz ewolucję kultury fizycznej i wychowania do zdrowia, łączących aspekty obu wspomnianych wzorców. Pokazuje, jak zaledwie kiełkujące w średniowieczu wychowanie fizyczne z każdym stuleciem przybiera na sile, a pojedyncze głosy humanistów i pedagogów w rodzaju Erazma z Rotterdamu, Andrzeja Frycza Modrzewskiego, Johna Locke’a czy Jeana Jacquesa Rousseau przerodziły się w falę działalności instytucjonalnej, dając współczesnym ogródki jordanowskie, obowiązkowe wychowanie fizyczne w szkole, wreszcie – wznowione w 1896 (nomen omen – w Atenach!) Igrzyska Olimpijskie. Być może za wcześnie jeszcze na tezę o historii zataczającej koło, tym razem w dziedzinie zdrowia i kultury fizycznej, niemniej schyłek wieku XX i początek XXI naznaczone są (chyba już) kultem zdrowia i młodości, będącym czymś więcej niż lansowaniem określonego stylu życia – warto więc pamiętać, skąd bije źródło nowożytnej tradycji....

Autor książki poszukuje odpowiedzi na pytania o uwarunkowania dobrego zdrowia: zachowania dotyczące zdrowia, czynniki ryzyka zachorowań, profilaktyka i promocja zdrowia, skuteczne leczenie i rehabilitacja, poprawa jakości życia. Poszukiwanie odpowiedzi na pytania stawiane w tych obszarach wpływa na kształtowanie czynników poznawczych, a także na podejmowanie zachowań dotyczących zdrowia, które z kolei oddziałują na stan zdrowia i przebieg choroby. W psychologii zdrowia i psychologii klinicznej od wielu lat podkreśla się znaczenie reprezentacji poznawczej dla zdrowia i choroby. Istotne wydają się podmiotowe przekonania o możliwości wpływu na stan zdrowia: poczucie umiejscowienia kontroli zdrowia, określające źródła wpływu na stan zdrowia (działanie własne, oraz innych osób znaczących, lub przypadek) oraz przekonania o własnej skuteczności działań związanych ze zdrowiem. To one właśnie, jak wskazują dane z literatury mogą decydować o przezwyciężeniu choroby. Własna skuteczność uznawana jest bezspornie jako predykator zachowań zdrowotnych. W książce poczucie umiejscowienia kontroli zdrowia oraz przekonania o własnej skuteczności traktowane są jako wymiary indywidualnych zasobów zdrowia.Mimo, że uwarunkowania poznawcze stanowią pewien fragment systemu czynników wpływających na zachowania dotyczące zdrowia, można przytoczyć zaobserwowane i opisane w literaturze dowody zbawiennego wpływu przekonań o własnej skuteczności w sytuacjach krytycznego zagrożenia zdrowia, jakim jest na przykład rak. Warto więc poszerzyć wiedzę i podjąć analizę roli, jaką odgrywają w przypisywanym im zakresie. Książka składa się z ośmiu rozdziałów; cztery pierwsze mają charakter teoretyczny, poglądowy. Rozdział pierwszy poświęcony jest problemom zdrowia i choroby, które stanowią punkt wyjścia i punkt odniesienia dla omawianych zagadnień w dalszej części książki. Znajdujemy w nim wyjaśnienia i charakterystykę podstawowych pojęć dotyczących zdrowia i choroby, ze zwróceniem szczególnej uwagi na przyjęty w książce nurt poznawczy. Z szerokiego obszaru zagadnień dotyczących omawianej w pracy problematyki autor wybrał te, które wydawały się najistotniejsze, a zatem sporo miejsca zajmują zachowania oraz zasoby dotyczące zdrowia. Podmiotowe, indywidualne, poznawcze zasoby zdrowia, którymi są analizowane w książce poczucie umiejscowienia kontroli i przekonania o własnej skuteczności omówiono w rozdziałach: drugim i trzecim. Nieco więcej miejsca poświęcono poczuciu umiejscowienia kontroli, wokół którego koncentrowały się wieloletnie zainteresowania badawcze autora. Poczucie umiejscowienia kontroli i przekonanie o własnej skuteczności są w dużym stopniu powiązane z uczeniem się zaradności lub bezradności w toku socjalizacji; dotyczy to również zachowań zdrowotnych. Z tego też względu w rozdziale czwartym omówiono zespół wyuczonej bezradności, głównie w aspekcie mechanizmów jej uwarunkowań.Kolejne rozdziały zawierają analizę popartą wynikami badań własnych poczucia kontroli i skuteczności własnej w przebiegu takich wybranych chorób przewlekłych, jak: choroba nowotworowa (rozdział V), przewlekła obturacyjna choroba płuc (rozdział VI), ból przewlekły (rozdział VII), choroba alkoholowa (rozdział VIII).

Poradnik zawiera program nauczania wychowania fizycznego, napisany w oparciu o nowa podstawę programową (01.09.2009 r.) wraz z propozycjami zajęć fakultatywnych. W poradniku znajdują się także gotowe propozycje podstawowej dokumentacji pracy nauczyciela - rozkład materiału oraz standardy wymagań wraz z zasadami oceniania. Podstawa programowa określa siedem głównych działów kształcenia: diagnoza sprawności i aktywności fizycznej oraz rozwoju fizycznego, trening zdrowotny, sporty całego życia i wypoczynek, bezpieczna aktywność fizyczna i higiena osobista, sport, taniec, edukacja zdrowotna. Tak posegregowane treści nauczania pozwalają nauczycielowi na precyzyjne zaplanowanie swojej pracy i jednocześnie są czytelną prognozą podejmowanych działań w zakresie edukacji fizycznej. Proponowany materiał należy traktować jako wskazówki i propozycje ułatwiające tworzenie własnych dokumentów pracy, a nie gotowe przepisy działania. przykładowy wzór ankiety już teraz możesz wydrukować tutaj: Co warto wiedzieć o reformie programowej? pobierz wersję PDF Książka dostępna w wersji elektronicznej w witrynie...

PORADNIK METODYCZNYIV ETAP EDUKACYJNY – SZKOŁY PONADGIMNAZJALNEPROGRAM NAUCZANIAPLANY PRACYPRZEDMIOTOWY SYSTEM OCENIANIANowa podstawa programowa określona w Rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej z dnia 23 grudnia 2008 roku (Dz. U. z 2009 r. Nr 4, poz. 17) zostaje wdrożona do szkół ponadgimnazjalnych od 01 września 2012 roku. Najważniejszą zmianą, wprowadzaną tym aktem prawnym, jest zapis treści nauczania w formie wymagań szczegółowych, co jednoznacznie określa, takie same dla całego kraju, efekty nauczania. W ten sposób rozporządzenie ministerialne definiuje wspólne dla wszystkich polskich szkół standardy edukacyjne, które muszą być realizowane w każdym programie nauczania, pozostawia natomiast do decyzji dyrekcji i nauczycieli zakres treści, i form, które pozwolą na osiągnięcie tych efektów.Nauczyciel może stać się autorem własnego programu lub skorzystać z programów opracowanych przez innych.Zgodnie z rozporządzeniem MEN z dnia 08 czerwca 2009 roku w sprawie dopuszczenia do użytku w szkole programów wychowania przedszkolnego i programów nauczania oraz dopuszczenia do użytku szkolnego podręczników (Dz. U. Nr 89, poz. 730) program „ZDROWIE SPORT REKREACJA” stanowi opis realizacji celów kształcenia i zadań edukacyjnych określonych w podstawie programowej oraz zawiera zgodne z podstawą programową, szczegółowe cele kształcenia i wychowania opisane jako przewidywane efekty nauczania, treści nauczania, sposoby osiągania celów kształcenia i wychowania, opis założonych osiągnięć ucznia a także propozycje kryteriów oceny i metod sprawdzania osiągnięć ucznia. Obligatoryjne treści tego programu, zgodne z podstawą programową, zostały uzupełnione o treści fakultatywne, możliwe do realizacji, w zależności od warunków środowiskowych i bazy materialnej. Integralną częścią programu jest szczegółowy plan pracy, czyli rozkład materiału nauczania dla poszczególnych klas oraz standardy wymagań i zasady oceniania tworzące przedmiotowy system oceniania z wychowania fizycznego.Każdy nauczyciel powinien w swej pracy wykazać się innowacyjnością, zaangażowaniem, samodzielnością i twórczym podejściem do założeń programowych. Praktyczne wykorzystanie umiejętności i wiadomości dydaktyczno - wychowawczych winno zaowocować samodzielnie opracowanymi materiałami, w tym także własnymi programami nauczania. Dlatego proponowany materiał należy traktować, jako wskazówki i propozycje ułatwiające tworzenie własnych dokumentów pracy, a nie gotowe przepisy działania. Autorka wyraża zgodę na modyfikowanie programu w zakresie treści, metod i form oraz osiągnięć i sposobów ich sprawdzania, z uwzględnianiem potrzeb i możliwości uczniów oraz warunków w jakich program ma być realizowany z absolutną koniecznością zachowania wymagań szczegółowych określonych w podstawie programowej....

W niniejszej książce autorka skoncentrowała się na psychologicznych aspektach przewlekłego zmęczenia, wskazując na jego zależność od czynników biologicznych i społecznych, w nawiązaniu do holistycznego paradygmatu zdrowia. Obok prezentacji wyników licznych badań światowych i własnych była to próba ukazania rożnie uwarunkowanej patogennej obecności przewlekłego zmęczenia. Przewlekłe zmęczenie ujęte jest więc szeroko: jako obecne u osób jeszcze zdrowych, także jako jeden z symptomów towarzyszących chorym przewlekle i wreszcie jako zaburzenie totalnie obezwładniające człowieka, zwane syndromem chronicznego zmęczenia.W rozdziale pierwszym, wprowadzając problematykę zdrowia i choroby, ich definiowania i wyjaśniania wzajemnych relacji, została zwrócona uwaga na najważniejsze obszary zagrożeń zdrowotnych. Ze względu na główne w niniejszym opracowaniu zagadnienie zmęczenia treści dotyczące zależności pomiędzy zdrowiem a chorobą zostały tu jedynie zasygnalizowane.Psychofizjologicznych aspektów zmęczenia dotyczy rozdział drugi, w którym autorka przedstawia również próby wyjaśnienia zagadkowego zjawiska percepcji zmęczenia. Ten problem, dzięki stale unowocześnianym metodom pomiaru, zbliża się coraz bardziej do granic umożliwiających jego obiektywne poznanie.W rozdziale trzecim opisane zostały uwarunkowania przewlekłego zmęczenia, sytuując je jako element zagrożenia zdrowia wśród zdrowej społeczności. W opisie, wyjaśnianiu, interpretacji i prognozie przewlekle obecnego zmęczenia autorzy literatury przedmiotu odwołują się do modeli czy koncepcji teoretycznych, w tym dobrze znanych, jak na przykład koncepcji stresu i adaptacjiPrzewlekłe zmęczenie jako symptom obecny w zagrażających życiu najczęstszych chorobach cywilizacyjnych, do których należą choroby układu krążenia, nowotwory złośliwe i urazy mózgu, zilustrowałam w rozdziale czwartym.W ostatnim, piątym, rozdziale scharakteryzowano przewlekłe zmęczenie jako wciąż intrygującą i zagadkową chorobę, znaną jako syndrom przewlekłego zmęczenia. Choroba ta występuje coraz częściej wśród dzieci i adolescentów i podobnie jak wśród dorosłych przypisuje się jej wieloczynnikową etiologię. Rozdział ten kończą propozycje terapii, uznane przez specjalistów za sprawdzone i godne uwagi.Monografia adresowana jest do szerokiego grona osób zainteresowanych problematyką zdrowia, jego profilaktyką i promocją, a szczególnie do studentów tych kierunków, których zadaniem jest wyposażenie absolwentów w podstawy wiedzy przygotowujące do dalszego kształcenia w działaniach niosących pomoc w zachowaniu lub przywracaniu optymalnych zasobów zdrowia.

Kalokagathia, czyli ideał pięknego życia, zdefiniował czasy antyczne. Nie mogło być inaczej, skoro dla Greków piękno złączone było nierozerwalnym węzłem z dobrem: to, co piękne, było zarazem dobre i cnotliwe, i odwrotnie. Nic zatem dziwnego, że w kwestii wychowania paideia i etyka podały sobie ręce ? harmonijnie rozwinięte, kipiące zdrowiem i witalnością ciało młodego Greka miało warunkować cnotliwość jego charakteru. Filozofia chrześcijańska, ze swymi ideami umartwiania i poświęcenia, zdetronizowała model helleński na długie stulecia, nie zdołała go jednak unicestwić; od tej chwili model antyczny i model ascetyczny dzielą między siebie rozwój myśli o wychowaniu. Książka Ewy Bladej i Janusza Bielskiego opisuje historyczny moment narodzin oraz ewolucję kultury fizycznej i wychowania do zdrowia, łączących aspekty obu wspomnianych wzorców. Pokazuje, jak zaledwie kiełkujące w średniowieczu wychowanie fizyczne z każdym stuleciem przybiera na sile, a pojedyncze głosy humanistów i pedagogów w rodzaju Erazma z Rotterdamu, Andrzeja Frycza Modrzewskiego, Johna Locke?a czy Jeana Jacquesa Rousseau przerodziły się w falę działalności instytucjonalnej, dając współczesnym ogródki jordanowskie, obowiązkowe wychowanie fizyczne w szkole, wreszcie ? wznowione w 1896 (nomen omen ? w Atenach!) Igrzyska Olimpijskie. Być może za wcześnie jeszcze na tezę o historii zataczającej koło, tym razem w dziedzinie zdrowia i kultury fizycznej, niemniej schyłek wieku XX i początek XXI naznaczone są (chyba już) kultem zdrowia i młodości, będącym czymś więcej niż lansowaniem określonego stylu życia ? warto więc pamiętać, skąd bije źródło nowożytnej tradycji.

Koncepcja edukacji fizycznej ?Zdrowie, Sport, Rekreacja? autorstwa Urszuli Kierczak, to program do nauczania wychowania fizycznego dla czterech etapów edukacyjnych. Jest to jedyny obecnie na rynku edukacyjnym spójny program kształcenia w zakresie wychowania fizycznego dla wszystkich etapów edukacji przygotowany w oparciu o nową podstawę programową wprowadzoną do realizacji 01 września 2012 r oraz 01 września 2009

Codziennie zalewa nas potok wiadomości. Wpatrzeni jesteśmy w bohaterów reality show i seriali. Czy wokół nadal jest świat rzeczywisty czy ten wykreowany przez media? W dużej mierze żyjemy tym, co przedstawią nam gazety, powiedzą prezenterzy programów informacyjnych radia czy telewizji. Nie jesteśmy w stanie uchronić się przed wpływem informacji na naszą podświadomość, jeżeli uczestniczymy w normalnym nurcie obecnego życia. Pewnie nie jest to takie złe, o ile za informacją nie kryje się kłamstwo i oszustwo. Problemy zaczynają się dopiero wtedy, gdy ograniczymy nasze postrzeganie świata jedynie do tego, co przyniosą nam media.Książka dotyczy dwóch obszarów zagadnień. Pierwszy koncentruje się wokół odpowiedzi na pytanie: W jaki sposób programy telewizyjne oddziałują na widzów? Autorzy skupiają się tu przede wszystkim na przemocy w mediach. Drugi obszar, to przedstawienie zdrowia jako wartości w programach telewizyjnych.Książka zasługuje na uwagę co najmniej z dwóch powodów. Po pierwsze dotyczy aktualnej problematyki związanej z istotnymi zagadnieniami pedagogicznymi. Po drugie Autorzy podjęli się dokonania analizy teoretycznej dwóch ważnych społecznie zagadnień: przemocy w mediach i jej oddziaływania na odbiorcę oraz problematyki zdrowia w programach telewizyjnych

Kalokagathia, czyli ideał pięknego życia, zdefiniował czasy antyczne. Nie mogło być inaczej, skoro dla Greków piękno złączone było nierozerwalnym węzłem z dobrem: to, co piękne, było zarazem dobre i cnotliwe, i odwrotnie. Nic zatem dziwnego, że w kwestii wychowania paideia i etyka podały sobie ręce ? harmonijnie rozwinięte, kipiące zdrowiem i witalnością ciało młodego Greka miało warunkować cnotliwość jego charakteru. Filozofia chrześcijańska, ze swymi ideami umartwiania i poświęcenia, zdetronizowała model helleński na długie stulecia, nie zdołała go jednak unicestwić; od tej chwili model antyczny i model ascetyczny dzielą między siebie rozwój myśli o wychowaniu. Książka Ewy Bladej i Janusza Bielskiego opisuje historyczny moment narodzin oraz ewolucję kultury fizycznej i wychowania do zdrowia, łączących aspekty obu wspomnianych wzorców. Pokazuje, jak zaledwie kiełkujące w średniowieczu wychowanie fizyczne z każdym stuleciem przybiera na sile, a pojedyncze głosy humanistów i pedagogów w rodzaju Erazma z Rotterdamu, Andrzeja Frycza Modrzewskiego, Johna Locke?a czy Jeana Jacquesa Rousseau przerodziły się w falę działalności instytucjonalnej, dając współczesnym ogródki jordanowskie, obowiązkowe wychowanie fizyczne w szkole, wreszcie ? wznowione w 1896 (nomen omen ? w Atenach!) Igrzyska Olimpijskie. Być może za wcześnie jeszcze na tezę o historii zataczającej koło, tym razem w dziedzinie zdrowia i kultury fizycznej, niemniej schyłek wieku XX i początek XXI naznaczone są (chyba już) kultem zdrowia i młodości, będącym czymś więcej niż lansowaniem określonego stylu życia ? warto więc pamiętać, skąd bije źródło nowożytnej tradycji.

Poradnik zawiera program nauczania wychowania fizycznego, napisany w oparciu o nowa podstawę programową (01.09.2009 r.) wraz z propozycjami zajęć fakultatywnych. W poradniku znajdują się także gotowe propozycje podstawowej dokumentacji pracy nauczyciela - rozkład materiału oraz standardy wymagań wraz z zasadami oceniania. Podstawa programowa określa siedem głównych działów kształcenia: diagnoza sprawności i aktywności fizycznej oraz rozwoju fizycznego, trening zdrowotny, sporty całego życia i wypoczynek, bezpieczna aktywność fizyczna i higiena osobista, sport, taniec, edukacja zdrowotna. Tak posegregowane treści nauczania pozwalają nauczycielowi na precyzyjne zaplanowanie swojej pracy i jednocześnie są czytelną prognozą podejmowanych działań w zakresie edukacji fizycznej. Proponowany materiał należy traktować jako wskazówki i propozycje ułatwiające tworzenie własnych dokumentów pracy, a nie gotowe przepisy działania. przykładowy wzór ankiety już teraz możesz wydrukować tutaj: Co warto wiedzieć o reformie programowej? pobierz wersję PDF Książka dostępna w wersji elektronicznej w witrynie

II Etap edukacyjnyProgram nauczaniaPlany pracyPrzedmiotowy system ocenianiaKoncepcja edukacji fizycznej ?Zdrowie, Sport, Rekreacja? autorstwa Urszuli Kierczak, to program do nauczania wychowania fizycznego dla czterech etapów edukacyjnych. Jest to jedyny obecnie na rynku edukacyjnym spójny program kształcenia w zakresie wychowania fizycznego dla wszystkich etapów edukacji przygotowany w oparciu o nową podstawę programową wprowadzoną do realizacji 01 września 2012 r oraz 01 września 2009

PORADNIK METODYCZNYIV ETAP EDUKACYJNY ? SZKOŁY PONADGIMNAZJALNEPROGRAM NAUCZANIAPLANY PRACYPRZEDMIOTOWY SYSTEM OCENIANIANowa podstawa programowa określona w Rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej z dnia 23 grudnia 2008 roku (Dz. U. z 2009 r. Nr 4, poz. 17) zostaje wdrożona do szkół ponadgimnazjalnych od 01 września 2012 roku. Najważniejszą zmianą, wprowadzaną tym aktem prawnym, jest zapis treści nauczania w formie wymagań szczegółowych, co jednoznacznie określa, takie same dla całego kraju, efekty nauczania. W ten sposób rozporządzenie ministerialne definiuje wspólne dla wszystkich polskich szkół standardy edukacyjne, które muszą być realizowane w każdym programie nauczania, pozostawia natomiast do decyzji dyrekcji i nauczycieli zakres treści, i form, które pozwolą na osiągnięcie tych efektów.Nauczyciel może stać się autorem własnego programu lub skorzystać z programów opracowanych przez innych.Zgodnie z rozporządzeniem MEN z dnia 08 czerwca 2009 roku w sprawie dopuszczenia do użytku w szkole programów wychowania przedszkolnego i programów nauczania oraz dopuszczenia do użytku szkolnego podręczników (Dz. U. Nr 89, poz. 730) program ?ZDROWIE SPORT REKREACJA? stanowi opis realizacji celów kształcenia i zadań edukacyjnych określonych w podstawie programowej oraz zawiera zgodne z podstawą programową, szczegółowe cele kształcenia i wychowania opisane jako przewidywane efekty nauczania, treści nauczania, sposoby osiągania celów kształcenia i wychowania, opis założonych osiągnięć ucznia a także propozycje kryteriów oceny i metod sprawdzania osiągnięć ucznia. Obligatoryjne treści tego programu, zgodne z podstawą programową, zostały uzupełnione o treści fakultatywne, możliwe do realizacji, w zależności od warunków środowiskowych i bazy materialnej. Integralną częścią programu jest szczegółowy plan pracy, czyli rozkład materiału nauczania dla poszczególnych klas oraz standardy wymagań i zasady oceniania tworzące przedmiotowy system oceniania z wychowania fizycznego.Każdy nauczyciel powinien w swej pracy wykazać się innowacyjnością, zaangażowaniem, samodzielnością i twórczym podejściem do założeń programowych. Praktyczne wykorzystanie umiejętności i wiadomości dydaktyczno - wychowawczych winno zaowocować samodzielnie opracowanymi materiałami, w tym także własnymi programami nauczania. Dlatego proponowany materiał należy traktować, jako wskazówki i propozycje ułatwiające tworzenie własnych dokumentów pracy, a nie gotowe przepisy działania. Autorka wyraża zgodę na modyfikowanie programu w zakresie treści, metod i form oraz osiągnięć i sposobów ich sprawdzania, z uwzględnianiem potrzeb i możliwości uczniów oraz warunków w jakich program ma być realizowany z absolutną koniecznością zachowania wymagań szczegółowych określonych w podstawie programowej.

Kalokagathia, czyli ideał pięknego życia, zdefiniował czasy antyczne. Nie mogło być inaczej, skoro dla Greków piękno złączone było nierozerwalnym węzłem z dobrem: to, co piękne, było zarazem dobre i cnotliwe, i odwrotnie. Nic zatem dziwnego, że w kwestii wychowania paideia i etyka podały sobie ręce – harmonijnie rozwinięte, kipiące zdrowiem i witalnością ciało młodego Greka miało warunkować cnotliwość jego charakteru. Filozofia chrześcijańska, ze swymi ideami umartwiania i poświęcenia, zdetronizowała model helleński na długie stulecia, nie zdołała go jednak unicestwić, od tej chwili model antyczny i model ascetyczny dzielą między siebie rozwój myśli o wychowaniu. Książka Ewy Bladej i Janusza Bielskiego opisuje historyczny moment narodzin oraz ewolucję kultury fizycznej i wychowania do zdrowia, łączących aspekty obu wspomnianych wzorców. Pokazuje, jak zaledwie kiełkujące w średniowieczu wychowanie fizyczne z każdym stuleciem przybiera na sile, a pojedyncze głosy humanistów i pedagogów w rodzaju Erazma z Rotterdamu, Andrzeja Frycza Modrzewskiego, Johna Locke’a czy Jeana Jacquesa Rousseau przerodziły się w falę działalności instytucjonalnej, dając współczesnym ogródki jordanowskie, obowiązkowe wychowanie fizyczne w szkole, wreszcie – wznowione w 1896 (nomen omen – w Atenach!) Igrzyska Olimpijskie. Być może za wcześnie jeszcze na tezę o historii zataczającej koło, tym razem w dziedzinie zdrowia i kultury fizycznej, niemniej schyłek wieku XX i początek XXI naznaczone są (chyba już) kultem zdrowia i młodości, będącym czymś więcej niż lansowaniem określonego stylu życia – warto więc pamiętać, skąd bije źródło nowożytnej tradycji.

PORADNIK METODYCZNY IV ETAP EDUKACYJNY – SZKOŁY PONADGIMNAZJALNE PROGRAM NAUCZANIA PLANY PRACY PRZEDMIOTOWY SYSTEM OCENIANIA Nowa podstawa programowa określona w Rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej z dnia 23 grudnia 2008 roku (Dz. U. z 2009 r. Nr 4, poz. 17) zostaje wdrożona do szkół ponadgimnazjalnych od 01 września 2012 roku. Najważniejszą zmianą, wprowadzaną tym aktem prawnym, jest zapis treści nauczania w formie wymagań szczegółowych, co jednoznacznie określa, takie same dla całego kraju, efekty nauczania. W ten sposób rozporządzenie ministerialne definiuje wspólne dla wszystkich polskich szkół standardy edukacyjne, które muszą być realizowane w każdym programie nauczania, pozostawia natomiast do decyzji dyrekcji i nauczycieli zakres treści, i form, które pozwolą na osiągnięcie tych efektów. Nauczyciel może stać się autorem własnego programu lub skorzystać z programów opracowanych przez innych. Zgodnie z rozporządzeniem MEN z dnia 08 czerwca 2009 roku w sprawie dopuszczenia do użytku w szkole programów wychowania przedszkolnego i programów nauczania oraz dopuszczenia do użytku szkolnego podręczników (Dz. U. Nr 89, poz. 730) program „ZDROWIE SPORT REKREACJA” stanowi opis realizacji celów kształcenia i zadań edukacyjnych określonych w podstawie programowej oraz zawiera zgodne z podstawą programową, szczegółowe cele kształcenia i wychowania opisane jako przewidywane efekty nauczania, treści nauczania, sposoby osiągania celów kształcenia i wychowania, opis założonych osiągnięć ucznia a także propozycje kryteriów oceny i metod sprawdzania osiągnięć ucznia. Obligatoryjne treści tego programu, zgodne z podstawą programową, zostały uzupełnione o treści fakultatywne, możliwe do realizacji, w zależności od warunków środowiskowych i bazy materialnej. Integralną częścią programu jest szczegółowy plan pracy, czyli rozkład materiału nauczania dla poszczególnych klas oraz standardy wymagań i zasady oceniania tworzące przedmiotowy system oceniania z wychowania fizycznego. Każdy nauczyciel powinien w swej pracy wykazać się innowacyjnością, zaangażowaniem, samodzielnością i twórczym podejściem do założeń programowych. Praktyczne wykorzystanie umiejętności i wiadomości dydaktyczno - wychowawczych winno zaowocować samodzielnie opracowanymi materiałami, w tym także własnymi programami nauczania. Dlatego proponowany materiał należy traktować, jako wskazówki i propozycje ułatwiające tworzenie własnych dokumentów pracy, a nie gotowe przepisy działania. Autorka wyraża zgodę na modyfikowanie programu w zakresie treści, metod i form oraz osiągnięć i sposobów ich sprawdzania, z uwzględnianiem potrzeb i możliwości uczniów oraz warunków w jakich program ma być realizowany z absolutną koniecznością zachowania wymagań szczegółowych określonych w podstawie programowej.

Poradnik zawiera program nauczania wychowania fizycznego, napisany w oparciu o nowa podstawę programową (01.09.2009 r.) wraz z propozycjami zajęć fakultatywnych. W poradniku znajdują się także gotowe propozycje podstawowej dokumentacji pracy nauczyciela - rozkład materiału oraz standardy wymagań wraz z zasadami oceniania. Podstawa programowa określa siedem głównych działów kształcenia: diagnoza sprawności i aktywności fizycznej oraz rozwoju fizycznego, trening zdrowotny, sporty całego życia i wypoczynek, bezpieczna aktywność fizyczna i higiena osobista, sport, taniec, edukacja zdrowotna. Tak posegregowane treści nauczania pozwalają nauczycielowi na precyzyjne zaplanowanie swojej pracy i jednocześnie są czytelną prognozą podejmowanych działań w zakresie edukacji fizycznej. Proponowany materiał należy traktować jako wskazówki i propozycje ułatwiające tworzenie własnych dokumentów pracy, a nie gotowe przepisy działania. przykładowy wzór ankiety już teraz możesz wydrukować tutaj: Co warto wiedzieć o reformie programowej? pobierz wersję PDF Książka dostępna w wersji elektronicznej w witrynie

Wartością niniejszej pracy jest próba interdyscyplinarnego ujęcia problemów zdrowia i edukacji oraz ich aspektów wdrożeniowych. Rozważania terminologiczne zostały poprowadzone w duchu współczesnych podejść do edukacji oraz zdrowia jako kategorii aksjologicznej z podkreśleniem ich wielowymiarowych aspektów. Poczesne miejsce w książce znalazły rozważania dotyczące kontekstów zdrowia jako obszaru refleksji pedagogicznej. [...] monografia znajduje pełne uzasadnienie w aktualnej problematyce pedagogicznej oraz szeroko pojętych prewencyjnych działaniach ogólnych.Z recenzji dr. hab. Franciszka Wojciechowskiego, prof. UJ

Codziennie zalewa nas potok wiadomości. Wpatrzeni jesteśmy w bohaterów reality show i seriali. Czy wokół nadal jest świat rzeczywisty czy ten wykreowany przez media? W dużej mierze żyjemy tym, co przedstawią nam gazety, powiedzą prezenterzy programów informacyjnych radia czy telewizji.