Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

Poznaj prawdziwe historie niezwykłych ludziCZTERECHJak złapać rosyjskiego szpiega? O co grał teczkami Antoni Macierewicz? Jak zdemaskować prowokatora, dawnego agenta SB? Co było w „szafie Lesiaka” i kim był sam Jan Lesiak? Do czego służyła instrukcja 0015, przez lata funkcjonująca jako narzędzie do walki z prawicową opozycją? Co to takiego operacja „Most”, o której przez lata praktycznie nie mówiono, choć była jednym z większych sukcesów młodych służb specjalnych III RP? A moskiewska pożyczka?„Czterech”, opowieść o narodzinach Urzędu Ochrony Państwa udziela odpowiedzi na pytania, które przez lata były przedmiotem medialnych rozważań i elementem politycznych rozgrywek. Jest to jednak przede wszystkim opowieść o ludziach i ich życiowych niebanalnych doświadczeniach, którzy wzięli udział w jednej z największych i najtrudniejszych operacji budowy fundamentów demokratycznego państwa, jakim było przekształcenie prawie 25 - tysięcznego aparatu represji, czyli Służby Bezpieczeństwa w niewielki Urząd Ochrony Państwa. Autor, Grzegorz Chlasta określa ich jako pacyfistów, poetów, anarchistów. Bo tacy byli Bartłomiej Sienkiewicz, Wojciech Brochwicz, Piotr Niemczyk i nieżyjący już Konstanty Miodowicz. Czterech spośród kilku, może kilkunastu, którzy w 1990 weszli do „jaskini smoka”. Być może tylko tacy mogli porwać się na coś, co wydawało się niemożliwe, a stało się rzeczywistością. I dobrze, że po 25 latach zdecydowali się opowiedzieć historię budowania nowych służb specjalnych. Opowiadają historię pasjonującą i w dodatku prawdziwą. Taką „ z pierwszej ręki” o czasach, które w latach następnych podlegały wielkiej politycznej manipulacji.Janina ParadowskaKORESPONDENCI.PLKsiążka przedstawia kulisy pracy polskich korespondentów wojennych ? Marii Wiernikowskiej, Jacka Czarneckiego, fotoreportera Krzysztofa Millera, Wojciecha Jagielskiego, Wiktora Batera, Miłady Jędrysik, Radosława Kietlińskiego, Waldemara Milewicza, kamerzysty TVN Artura Łukaszewicza, Piotra Góreckiego, Wojciecha Rogacina. Wszyscy oni relacjonowali najważniejsze wojny przełomu XX i XXI wieku.Po czym poznać tych ludzi? Kiedy wszyscy uciekają, bo właśnie rozpoczął się atak, oni biegną dokładnie w przeciwnym kierunku. Choć widzowie i czytelnicy podziwiają ich fachowość, oni sami nierzadko płacą za swą pasję wysoką cenę – chorobą własną lub bliskich, utratą i rozpadem więzi rodzinnych, a czasami życiem. A jednak podejmują ryzyko, bo bycie dziennikarzem, fotoreporterem czy operatorem kamery to nie jest dla nich zwykły zawód, to sposób na życie.ZAWÓD: SZPIEGPułkownik Aleksander Makowski to legenda polskiego wywiadu. Syn szpiega, wychowany w Londynie oraz Waszyngtonie, stypendysta Harvardu i absolwent szkoły wywiadu w Kiejkutach. Nikt przed Makowskim nie odpowiedział aż tyle o kuchni pracy polskich szpiegów.Pułkownik – w wywiadzie-rzece, który prowadzą Paweł Reszka i Michał Majewski – ze szczegółami relacjonuje, jak wyglądało szpiegowskie szkolenie w tajnym ośrodku w Kiejkutach. Odpowiada, jak uczono go werbować agentów, nagrywać spotkania z ukrycia i wykrywać tych, którzy go śledzą. Makowski mówi, jak wyglądały relacje PRL-owskiego wywiadu z towarzyszami radzieckimi. Opowiada o swojej pracy szpiegowskiej w Stanach Zjednoczonych i o tym, jak próbowało go zwerbować FBI.Zdradza, jak wyglądała praca polskich „nielegałów” za granicą, przedstawia największe sukcesy i wpadki polskich szpiegów. Przez kolegów, przełożonych, ale i przeciwników Makowski (doktor prawa, znakomicie poruszający się na Zachodzie) był i jest uważany za jednego z najzdolniejszych oficerów polskiego wywiadu.Żaden z weteranów służb specjalnych nie opowiedział do tej pory tyle i tak szczegółowo o działaniach polskiego wywiadu w ostatnich dekadach....

W sprzedaży od 24 września b.r.Mirosław Ikonowicz ? dziennikarz Polskiej Agencji Prasowej; przez 30 lat ściśle współpracował z "Polityką"; od ponad 20 lat zajmuje się dziennikarsko Watykanem. Wcześniej był korespondentem w Sofii, Hawanie, Madrycie i Lizbonie, także korespondentem wojennym, relacjonującym konflikty w Angoli i Mozambiku. Przyjaciel i współpracownik Ryszarda Kapuścińskiego; pracowali razem jako korespondenci PAP w Ameryce Łacińskiej i Afryce.Książka Zawód: korespondent to napisana świetnym językiem autobiografia dziennikarska. Wspomnienia z dzieciństwa, młodość w trudnych czasach powojennych, początki w zawodzie dziennikarza oraz niesłychanie aktywna praca korespondenta na kilku kontynentach. Wszystko opisane w niezwykle interesujący sposób, pełen humoru i wyrafinowanej autoironii, a zarazem refleksji...O książce i jej Autorze piszą:Alicja KapuścińskaO. Wacław Oszajca (SJ)Marek ZającFRAGMENTY(...) na Konarskiego zamieszkaliśmy, gdy Litwini wysiedlili nas z porządnej, żółtej kamienicy w górnej części miasta, z rzeźbionym drewnianym paradniakiem. Paradniak, to po wileńsku główne wejście. Musieliśmy się wyprowadzić wkrótce po tym, jak w południe 19 września 1939 roku czołgi z czerwonymi gwiazdami wymalowanymi na wieżyczkach wjechały ze strasznym zgrzytem na brukowaną ulicę Sierakowskiego i pojechały w dół ku głównej ulicy Mickiewicza. Miałem wtedy niecałe 8 lat, ale pamiętam każdy szczegół. Rudy, to znaczy tata, jak go nazwaliśmy poprzedniego lata, gdy spalony słońcem i cały w piegach wrócił z urlopu w Zaleszczykach, stał w oknie i łzy leciały mu po policzkach. ?Boże, jak to krótko trwało!? - jęknął, gdy tanki pojawiły się pod naszymi oknami. Nie wiedziałem, co tak krótko trwało i dopiero znacznie później zaskoczyłem, że ojciec, który walczył jako 17-letni ochotnik w 20. roku, miał na myśli naszą 20-letnią niepodległość. Dla mnie obrazek za oknem miał w sobie coś podniecającego. Gdyby nie to, ze ojciec płacze... Od rana ulicą Sierakowskiego jeździły konne furki powożone przez ułanów w czapkach z czerwonymi otokami i woziły jakieś zielone skrzynie. Tata powiedział: to wywożą dokumenty ze sztabu. Potem jak na Sierakowskiego wjechała kolumna czołgów, ułańskie furki kursowały jeszcze jakiś czas do sztabu i z powrotem, a czołgiści w skórzanych pilotkach lub spiczastych czapkach z gwiazdą nie zwracali na nie najmniejszej uwagi.(...) Moje nowe życie na Nowostrojce zaczęło się od tego, że właściciel domu podzielił podwórko na pięć części i każda rodzina skopała swój kawałek twardej czarnej ziemi, żeby uprawiać ziemniaki i jarzyny. My dostaliśmy tylko mały pasek podwórka, jako sublokatorzy. Rodzinnym ogrodnikiem zostałem ja i na długiej wąskiej grządce posiałem wszystko, co lubię. Tak powstała prawdziwa dżungla złożona ze słodkiego, zielonego groszku, który wił się wśród żółtych dyń i oplatał łodygi słoneczników. Po brzegach bujnie pleniła się nasturcja nie tylko dla ozdoby. Jej pomarańczowe, słodkie i zarazem szczypiące w język kwiaty świetnie smakowały na wojennym jęczmiennym chlebie z margaryną. (...) Enrique , jako czteroletni Henio Oltuski, wyemigrował z ojcem, ubogim żydowskim szewcem z Kobrynia na polskich Kresach. Ojciec, stary polski Żyd, człowiek łagodny i bogobojny, trzymał się z dala od polityki. Dopiero na krótko przed wkroczeniem kolumny partyzanckiej Che do Santa Clara , dowiedział się, że jego syn kieruje ruchem podziemnym w całej prowincji. Bardzo się zmartwił gdy znajomi powiedzieli mu, że tajemniczy nieustraszony przywódca rewolucyjnego podziemia w prowincji Las Villas o pseudonimie Angel Serra, to jego własny syn. A tak się cieszył, że syn robi karierę w takiej porządnej firmie, jak Shell.

Opis - Poznaj prawdziwe historie niezwykłych ludziCZTERECHJak złapać rosyjskiego szpiega" O co grał teczkami Antoni Macierewicz" Jak zdemaskować prowokatora, dawnego agenta SB" Co było w "szafie Lesiaka" i kim był sam Jan Lesiak" Do czego służyła instrukcja 0015, przez lata funkcjonująca jako narzędzie do walki z prawicową opozycją" Co to takiego operacja "Most", o której przez lata praktycznie nie mówiono, choć była jednym z większych sukcesów młodych służb specjalnych III RP" A moskiewska pożyczka""Czterech", opowieść o narodzinach Urzędu Ochrony Państwa udziela odpowiedzi na pytania, które przez lata były przedmiotem medialnych rozważań i elementem politycznych rozgrywek. Jest to jednak przede wszystkim opowieść o ludziach i ich życiowych niebanalnych doświadczeniach, którzy wzięli udział w jednej z największych i najtrudniejszych operacji budowy fundamentów demokratycznego państwa, jakim było przekształcenie prawie 25 - tysięcznego aparatu represji, czyli Służby Bezpieczeństwa w niewielki Urząd Ochrony Państwa. Autor, Grzegorz Chlasta określa ich jako pacyfistów, poetów, anarchistów. Bo tacy byli Bartłomiej Sienkiewicz, Wojciech Brochwicz, Piotr Niemczyk i nieżyjący już Konstanty Miodowicz. Czterech spośród kilku, może kilkunastu, którzy w 1990 weszli do "jaskini smoka". Być może tylko tacy mogli porwać się na coś, co wydawało się niemożliwe, a stało się rzeczywistością. I dobrze, że po 25 latach zdecydowali się opowiedzieć historię budowania nowych służb specjalnych. Opowiadają historię pasjonującą i w dodatku prawdziwą. Taką " z pierwszej ręki" o czasach, które w latach następnych podlegały wielkiej politycznej manipulacji.Janina ParadowskaKORESPONDENCI.PLKsiążka przedstawia kulisy pracy polskich korespondentów wojennych " Marii Wiernikowskiej, Jacka Czarneckiego, fotoreportera Krzysztofa Millera, Wojciecha Jagielskiego, Wiktora Batera, Miłady Jędrysik, Radosława Kietlińskiego, Waldemara Milewicza, kamerzysty TVN Artura Łukaszewicza, Piotra Góreckiego, Wojciecha Rogacina. Wszyscy oni relacjonowali najważniejsze wojny przełomu XX i XXI wieku.Po czym poznać tych ludzi" Kiedy wszyscy uciekają, bo właśnie rozpoczął się atak, oni biegną dokładnie w przeciwnym kierunku. Choć widzowie i czytelnicy podziwiają ich fachowość, oni sami nierzadko płacą za swą pasję wysoką cenę " chorobą własną lub bliskich, utratą i rozpadem więzi rodzinnych, a czasami życiem. A jednak podejmują ryzyko, bo bycie dziennikarzem, fotoreporterem czy operatorem kamery to nie jest dla nich zwykły zawód, to sposób na życie.ZAWÓD: SZPIEGPułkownik Aleksander Makowski to legenda polskiego wywiadu. Syn szpiega, wychowany w Londynie oraz Waszyngtonie, stypendysta Harvardu i absolwent szkoły wywiadu w Kiejkutach. Nikt przed Makowskim nie odpowiedział aż tyle o kuchni pracy polskich szpiegów.Pułkownik " w wywiadzie-rzece, który prowadzą Paweł Reszka i Michał Majewski " ze szczegółami relacjonuje, jak wyglądało szpiegowskie szkolenie w tajnym ośrodku w Kiejkutach. Odpowiada, jak uczono go werbować agentów, nagrywać spotkania z ukrycia i wykrywać tych, którzy go śledzą. Makowski mówi, jak wyglądały relacje PRL-owskiego wywiadu z towarzyszami radzieckimi. Opowiada o swojej pracy szpiegowskiej w Stanach Zjednoczonych i o tym, jak próbowało go zwerbować FBI.Zdradza, jak wyglądała praca polskich "nielegałów" za granicą, przedstawia największe sukcesy i wpadki polskich szpiegów. Przez kolegów, przełożonych, ale i przeciwników Makowski (doktor prawa, znakomicie poruszający się na Zachodzie) był i jest uważany za jednego z najzdolniejszych oficerów polskiego wywiadu.Żaden z weteranów służb specjalnych nie opowiedział do tej pory tyle i tak szczegółowo o działaniach polskiego wywiadu w ostatnich dekadach. Nazwa - Czterech / Korespondenci.pl / Zawód szpieg Autor - Praca zbiorowa Oprawa - Miękka Wydawca - Czarna Owca Kod ISBN - 9788380152878 Kod EAN - 9788380152878 Rok wydania - 2015 Język - polski Seria wydawnicza - Literatura faktu Format - 13.5x21.0cm Ilość stron - 1016 Podatek VAT - 5% Premiera - 2015-11-17

Poznaj prawdziwe historie niezwykłych ludziCZTERECHJak złapać rosyjskiego szpiega? O co grał teczkami Antoni Macierewicz? Jak zdemaskować prowokatora, dawnego agenta SB? Co było w ?szafie Lesiaka? i kim był sam Jan Lesiak? Do czego służyła instrukcja 0015, przez lata funkcjonująca jako narzędzie do walki z prawicową opozycją? Co to takiego operacja ?Most?, o której przez lata praktycznie nie mówiono, choć była jednym z większych sukcesów młodych służb specjalnych III RP? A moskiewska pożyczka??Czterech?, opowieść o narodzinach Urzędu Ochrony Państwa udziela odpowiedzi na pytania, które przez lata były przedmiotem medialnych rozważań i elementem politycznych rozgrywek. Jest to jednak przede wszystkim opowieść o ludziach i ich życiowych niebanalnych doświadczeniach, którzy wzięli udział w jednej z największych i najtrudniejszych operacji budowy fundamentów demokratycznego państwa, jakim było przekształcenie prawie 25 - tysięcznego aparatu represji, czyli Służby Bezpieczeństwa w niewielki Urząd Ochrony Państwa. Autor, Grzegorz Chlasta określa ich jako pacyfistów, poetów, anarchistów. Bo tacy byli Bartłomiej Sienkiewicz, Wojciech Brochwicz, Piotr Niemczyk i nieżyjący już Konstanty Miodowicz. Czterech spośród kilku, może kilkunastu, którzy w 1990 weszli do ?jaskini smoka?. Być może tylko tacy mogli porwać się na coś, co wydawało się niemożliwe, a stało się rzeczywistością. I dobrze, że po 25 latach zdecydowali się opowiedzieć historię budowania nowych służb specjalnych. Opowiadają historię pasjonującą i w dodatku prawdziwą. Taką ? z pierwszej ręki? o czasach, które w latach następnych podlegały wielkiej politycznej manipulacji.Janina ParadowskaKORESPONDENCI.PLKsiążka przedstawia kulisy pracy polskich korespondentów wojennych ? Marii Wiernikowskiej, Jacka Czarneckiego, fotoreportera Krzysztofa Millera, Wojciecha Jagielskiego, Wiktora Batera, Miłady Jędrysik, Radosława Kietlińskiego, Waldemara Milewicza, kamerzysty TVN Artura Łukaszewicza, Piotra Góreckiego, Wojciecha Rogacina. Wszyscy oni relacjonowali najważniejsze wojny przełomu XX i XXI wieku.Po czym poznać tych ludzi? Kiedy wszyscy uciekają, bo właśnie rozpoczął się atak, oni biegną dokładnie w przeciwnym kierunku. Choć widzowie i czytelnicy podziwiają ich fachowość, oni sami nierzadko płacą za swą pasję wysoką cenę ? chorobą własną lub bliskich, utratą i rozpadem więzi rodzinnych, a czasami życiem. A jednak podejmują ryzyko, bo bycie dziennikarzem, fotoreporterem czy operatorem kamery to nie jest dla nich zwykły zawód, to sposób na życie.ZAWÓD: SZPIEGPułkownik Aleksander Makowski to legenda polskiego wywiadu. Syn szpiega, wychowany w Londynie oraz Waszyngtonie, stypendysta Harvardu i absolwent szkoły wywiadu w Kiejkutach. Nikt przed Makowskim nie odpowiedział aż tyle o kuchni pracy polskich szpiegów.Pułkownik ? w wywiadzie-rzece, który prowadzą Paweł Reszka i Michał Majewski ? ze szczegółami relacjonuje, jak wyglądało szpiegowskie szkolenie w tajnym ośrodku w Kiejkutach. Odpowiada, jak uczono go werbować agentów, nagrywać spotkania z ukrycia i wykrywać tych, którzy go śledzą. Makowski mówi, jak wyglądały relacje PRL-owskiego wywiadu z towarzyszami radzieckimi. Opowiada o swojej pracy szpiegowskiej w Stanach Zjednoczonych i o tym, jak próbowało go zwerbować FBI.Zdradza, jak wyglądała praca polskich ?nielegałów? za granicą, przedstawia największe sukcesy i wpadki polskich szpiegów. Przez kolegów, przełożonych, ale i przeciwników Makowski (doktor prawa, znakomicie poruszający się na Zachodzie) był i jest uważany za jednego z najzdolniejszych oficerów polskiego wywiadu.Żaden z weteranów służb specjalnych nie opowiedział do tej pory tyle i tak szczegółowo o działaniach polskiego wywiadu w ostatnich dekadach.

Książka Zawód: korespondent to napisana świetnym językiem autobiografia dziennikarska. Wspomnienia z dzieciństwa, młodość w trudnych czasach powojennych, początki w zawodzie dziennikarza oraz niesłychanie aktywna praca korespondenta na kilku kontynentach. Wszystko opisane w niezwykle interesujący sposób, pełen humoru i wyrafinowanej autoironii, a zarazem refleksji...

Książka Zawód: korespondent to napisana świetnym językiem autobiografia dziennikarska. Wspomnienia z dzieciństwa w formie kompozycyjnie zamkniętych obrazków, młodość w trudnych czasach powojennych, początki pracy dziennikarskiej oraz niesłychanie aktywne życie zawodowe opisane w niezwykle interesujący sposób, pełen humoru i wyrafinowanej autoironii ? sprawia, że nie sposób oderwać od lektury. FRAGMENTY (...)na Konarskiego zamieszkaliśmy, gdy Litwini wysiedlili nas z porządnej, żółtej kamienicy w górnej części miasta, z rzeźbionym drewnianym paradniakiem. Paradniak, to po wileńsku główne wejście. Musieliśmy się wyprowadzić wkrótce po tym, jak w południe 19 września 1939 roku czołgi z czerwonymi gwiazdami wymalowanymi na wieżyczkach wjechały ze strasznym zgrzytem na brukowaną ulicę Sierakowskiego i pojechały w dół ku głównej ulicy Mickiewicza. Miałem wtedy niecałe 8 lat, ale pamiętam każdy szczegół. Rudy, to znaczy tata, jak go nazwaliśmy poprzedniego lata, gdy spalony słońcem i cały w piegach wrócił z urlopu w Zaleszczykach, stał w oknie i łzy leciały mu po oliczkach. ?Boże, jak to krótko trwało!? - jęknął, gdy tanki pojawiły się pod naszymi oknami. Nie wiedziałem, co tak krótko trwało i dopiero znacznie później zaskoczyłem, że ojciec, który walczył jako 17-letni ochotnik w 20. roku, miał na myśli naszą 20-letnią niepodległość. Dla mnie obrazek za oknem miał w sobie coś podniecającego. Gdyby nie to, ze ojciec płacze... Od rana ulicą Sierakowskiego jeździły konne furki powożone przez ułanów w czapkach z czerwonymi otokami i woziły jakieś zielone skrzynie. Tata powiedział: to wywożą dokumenty ze sztabu. Potem jak na Sierakowskiego wjechała kolumna czołgów, ułańskie furki kursowały jeszcze jakiś czas do sztabu i z powrotem, a czołgiści w skórzanych pilotkach lub spiczastych czapkach z gwiazdą nie zwracali na nie najmniejszej uwagi. (...)Moje nowe życie na Nowostrojce zaczęło się od tego, że właściciel domu podzielił podwórko na pięć części i każda rodzina skopała swój kawałek twardej czarnej ziemi, żeby uprawiać ziemniaki i jarzyny. My dostaliśmy tylko mały pasek podwórka, jako sublokatorzy. Rodzinnym ogrodnikiem zostałem ja i na długiej wąskiej grządce posiałem wszystko, co lubię. Tak powstała prawdziwa dżungla złożona ze słodkiego, zielonego groszku, który wił się wśród żółtych dyń i oplatał łodygi słoneczników. Po brzegach bujnie pleniła się nasturcja nie tylko dla ozdoby. Jej pomarańczowe, słodkie i zarazem szczypiące w język kwiaty świetnie smakowały na wojennym jęczmiennym chlebie z margaryną. (...) Enrique , jako czteroletni Henio Oltuski, wyemigrował z ojcem, ubogim żydowskim szewcem z Kobrynia na polskich Kresach. Ojciec, stary polski Żyd, człowiek łagodny i bogobojnym, trzymał się z dala od polityki. Dopiero na krótko przed wkroczeniem kolumny partyzanckiej Che do Santa Clara , dowiedział się, że jego syn kieruje ruchem podziemnym w całej prowincji. Bardzo się zmartwił gdy znajomi powiedzieli mu, że tajemniczy nieustraszony przywódca rewolucyjnego podziemia w prowincji Las Villas o pseudonimie Angel Serra, to jego własny syn. A tak się cieszył, że syn robi karierę w takiej porządnej firmie, jak Shell.