Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

Tom VII Systemu Prawa Pracy prezentuje zagadnienie niepracowniczych stosunków zatrudnienia. W publikacji szczegółowo omówiono zarówno przypadki dopuszczalności stosowania tych form zatrudnienia, jak i warunki w jakich praca na ich podstawie może być świadczona. Autorzy analizują przedmiotową problematykę nie tylko z punktu widzenia dziedzin prawa, z których wywodzą się poszczególne typy zatrudnienia niepracowniczego, ale przede wszystkim przedstawiają ich związek z przepisami prawa pracy. W opracowaniu opisano wszystkie najważniejsze formy wykonania pracy na innej podstawie niż stosunek pracy, m.in.: cywilnoprawne zatrudnienie niepracownicze, zatrudnienia niepracownicze w organizacjach spółdzielczych, zatrudnienie niepracownicze na podstawie umowy o pracę nakładczą, zatrudnienie niepracownicze na podstawie umowy o praktykę oraz staż absolwencki, niepracownicze zatrudnienie dzieci, zatrudnienie niepracownicze wolontariuszy, zatrudnienie niepracownicze w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej, zatrudnienie sportowców profesjonalnych, naukowoprawne zatrudnienie niepracownicze, administracyjnoprawne zatrudnienie niepracownicze, ustrojowoprawne zatrudnienie niepracownicze, penalnoprawne zatrudnienie niepracownicze, pracę nierejestrowaną. Publikacja prezentuje również problematykę dotyczącą praw i obowiązków stron niepracowniczych stosunków zatrudnienia, w szczególności w zakresie stosowania przepisów bhp, regulacji zbiorowego prawa pracy, praw socjalnych czy prawa do sądu. Poglądy przedstawione przez wybitnych przedstawicieli nauki prawa pracy rozstrzygają szereg wątpliwości pojawiających się na tle stosowania niepracowniczych form zatrudnienia oraz zawierają liczne postulaty zmian w obecnie obowiązujących regulacjach.

Problematyka niniejszej publikacji skupia się wokół zjawiska zatrudnienia niepracowniczego – zagadnienia świadczenia pracy potocznie zwanego samozatrudnieniem – które dotyczy osób pracujących osobiście przez dłuższy czas na rzecz jednego kontrahenta, a więc znajdujących się wobec podmiotu zatrudniającego w uzależnieniu ekonomicznym. Sytuacja faktyczna świadczenia pracy przez owych niepracowniczo zatrudnionych jest bardzo podobna do sytuacji pracowników, ale pod względem prawnych uwarunkowań – status obu grup diametralnie się różni; niepracowniczo zatrudnieni nie korzystają z ochronnej funkcji prawa pracy. Stąd też forma tego typu zatrudnienia staje się szczególnie atrakcyjna z punktu widzenia podmiotów zatrudniających. W takich okolicznościach rozgorzała w kręgach naukowych wielka dyskusja na temat sposobów unormowania zjawiska zatrudnienia niepracowniczego. Co więcej, powstały już pierwsze regulacje prawne dotyczące tego typu zatrudnienia, jak choćby hiszpańska ustawa o pracy autonomicznej; w polskim projekcie nowego kodeksu prawa pracy znajduje nawet dość obszerne unormowanie zatrudnienia niepracowniczego. Celem przedmiotowego opracowania jest rozważenie pewnego wachlarza możliwych unormowań tego typu pracy. Najczęstszymi propozycjami są dwie następujące: opierająca się na założeniu, że możliwe jest wyodrębnienie stosunku zatrudnienia niepracowniczego (a więc stosunku na tyle różniącego się od stosunku pracy, co uniemożliwia włączenie niepracowniczo zatrudnionych w zakres podmiotowy stosunku zatrudnienia pracowniczego), a następnie swoiste dopasowanie dla stosunku zatrudnienia niepracowniczego pewnej ochrony; oraz propozycja, wedle której w związku z tym, że niemożliwe jest wskazanie na odrębność stosunku zatrudnienia niepracowniczego, należy zmodyfikować stosunek pracy tak, aby móc w jego zakres podmiotowy włączyć świadczących pracę w ramach zatrudnienia niepracowniczego.