Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

Moneta obiegowa 2 zł - Zamki i pałace w Polsce: Zamek w Lidzbarku Warmińskim, 1996 Nominał: 2 zł Metal: stop CuAl5Zn5Sn1 Stempel: zwykły Średnica: 27,00 mm Waga: 8,15 g Wielkość emisji: 300.000 szt. Data emisji monety: 1996 r. Moneta obiegowa Nordic Gold obrazująca zamek w Lidzbarku Warmińskim, największym niegdyś mieście na Warmii. Zamek stoi przy ujściu rzeki Symsarny do Łyny. Awers monety: Wizerunek orła ustalony dla godła Rzeczypospolitej Polskiej, ujęty w kole z lilijkami. Po bokach orła oznaczenie roku emisji: 19-96. W otoku napis: RZECZPOSPOLITA POLSKA ZŁ 2 ZŁ. Pod lewą łapą orła znak mennicy: mw. Rewers monety: Widok zamku w Lidzbarku Warmińskim od południowego wschodu, poniżej herb biskupstwa warmińskiego. Na dole półkolem napis: ZAMEK W LIDZBARKU WARMIŃSKIM. Projektant awersu monety: Ewa Tyc-Karpińska Projektant rewersu monety: Andrzej Nowakowski Zamek biskupi w Lidzbarku Warmińskim -zamek z XIV wieku mieszczący się w Lidzbarku Warmińskim.Zamek w Lidzbarku należy do najcenniejszychzabytków architektury gotyckiej nie tylko w Polsce.Rozpoczęta w połowie XIV w. budowa zamku w jego pierwotnym kształcierealizowana była przez biskupów od Hermana z Pragi doHenryka Sorboma.W czasie kadencji biskupa Sorboma dziedziniec zamku otoczony zostałdwukondygnacyjnymi krużgankami. Budynek zamku wzniesiony został naplanie czworoboku o wymiarach 48,5x48,5 m. Wybudowany w widłach rzekŁynyi Smysarny zamek chroniony był dodatkowo murami obwodowymi i fosami odpołudnia i wschodu (wschodnia fosa równoległa do rzekiSmysarny). Wczęści południowej zamku zlokalizowano przedzamcze. Dojazd do zamku zmiasta odbywał się przez Bramę Młyńską po moście przez Łynę do jakbypółnocnego przedzamcza, gdzie zlokalizowany był młyn wodny.Dalejprzejechać trzeba było wzdłuż zachodniej strony zamku przez kilka bramdo przedzamcza od strony południowej. Przedzamcze to od zamkuwłaściwego oddzielone jest suchą fosą. Po przejechaniu mostu nawymienionej fosiemożna było się dostać na dziedziniec zamkowy przez bramę usytuowaną wcentralnej części skrzydła południowego. Bryłę zamku w narożupółnocno-wschodnim zdobi wieżawysoka, a w pozostałych narożach wieżyczki na konsolach. Wieżyczki tedobudowano po pożarze zamku w 1442r. Ostateczny kształt te wieżyczkiuzuskały w czasie rządów biskupa Watzenrode.Zamek posiada piwnice, które służyły jako magazynyżywności,więzienie oraz w ich w części znajdowały się piece do ogrzewania zamkuciepłym powietrzem. Obecnie część piwnic pod skrzydłem wschodnim zamkuprzeznaczona jest na sale ekspozycyjne (elementy architektury ogrodoweji armaty z herbami biskupów).W pomieszczeniach parteru głównej bryły zamkuznajdowały się: wskrzydle zachodnim kuchnia, północnym browar i piekarnia,wschodnimmagazyny żywnościowe, południowym zbrojownia i szkoła dlachłopców pruskich.Dziedziniec lidzbarskiego zamku ze względu na krużgankiprzypomina dziedziniec Królewskiego Zamku na Wawelu. Zdziedzińca lidzbarskiego zamku przechodzi się po kamiennych schodach (zpoczątków XVII w.) na główną kondygnację, gdzieznajdują się pomieszczenia reprezentacyjne lidzbarskiego zamku.Architektura zamku uzupełniona była przez dobudowany w 1673r.przy skrzydle południowym pałac (zamek średni) przez biskupawarmińskiego Wydżgę. Z pałacu tego korzystało 8 biskupów.Pałac został rozebrany w latach 1839-1840. Pozostał po nim zarysfundamentów- między południowym skrzydłem zamku, a suchą fosą znajdującą sięmiędzy zamkiem , a południowym przedzamczem. Na dziedzińcu przedzamczaw centralnym miejscu znajduje się barokowy pomnik św. Katarzyny z 1756r.,ufundowany przez biskupa Grabowskiego. W II poł. XIX w. restauracjęzamku prowadził konserwator królewski Ferdinand von Quast.PrzedzamczePrzedzamcze otoczone jest trzema skrzydłami budowli,które naprzestrzeni wieków zmieniały kształt i charakter. Skrzydłowschodnie wobecnej postaci - pałac ufundowany przez biskupa Grabowskiego ,użytkowany był przez wójta krajowego i pełnił funkcję sądu.Skrzydło południowe dobudowane pod koniec XVIIIw. przy murze łączącym skrzydło wschodnie z ze skrzydłem zachodnimprzedzamcza. W narożu południowo-wschodnim przedzamcza zachowała siębaszta cylindryczna (stan z XVI w.) oraz w części centralnej skrzydłapołudniowego wieża bramna z XIVw. Najwcześniej w XIV w. powstałoskrzydło zachodnie przedzamcza, które obecny kształt ma zpołowy XVIII w.źródło: NBP / Mennica Polska / Wikipedia /

Moneta obiegowa 2 zł - Zamki i pałace w Polsce: Zamek w Pieskowej Skale, 1997 Nominał: 2 zł Metal: stop CuAl5Zn5Sn1 Stempel: zwykły Średnica: 27,00 mm Waga: 8,15 g Wielkość emisji: 315.000 szt. Data emisji monety: 6.10.1996 r. Moneta obiegowa Nordic Gold przedstawiająca zamek w Pieskowej Skale. Pieskowa Skała - znajduje się w Dolinie Prądnika, nieopodal Krakowa (27 km na północ od miasta) na terenie Ojcowskiego Parku Narodowego, znana przede wszystkim z pięknego zamku.Wieś po raz pierwszy wzmiankowana jest jako Peskenstein w dokumencie wydanym w 1315 roku przez Władysława Łokietka. W I połowie XIV wieku Kazimierz III Wielki wybudował tu zamek, element łańcucha obronnych "Orlich Gniazd", składający się z dwóch części: górnej i dolnej. Górna, niezachowana, wzniesiona była na niedostępnej skale zwanej "Dorotką".W latach 1377-1608 zamek był siedzibą rodu Szafrańców - niektórzy z nich wykorzystywali go jako punkt wypadowy do napadów na kupców przejeżdżających biegnącym przez Dolinę Prądnika traktem łączącym Kraków ze Śląskiem. W roku 1484 Krzysztof Szafraniec, prawnuk pierwszego właściciela, został za to ścięty na Wawelu. W latach 1542-1580 gotycki zamek przekształcono w renesansową rezydencję. W XVII wieku, za czasów Michała Zebrzydowskiego dobudowano system fortyfikacji bastionowych. W czasie potopu szwedzkiego (1655) zamek został zniszczony, zaś w 1718 uległ pożarowi. Odbudowano go jako siedzibę rodu Wielkopolskich w 1768 roku. W 1787 gościł w swych murach króla Stanisława Augusta Poniatowskiego. W wyniku kolejnego pożaru (1850) zniszczeniu uległa najstarsza jego część, tj. wysoki zamek.W czasie powstania styczniowego rosyjski ostrzał spowodował kolejny pożar i zniszczenie cennego wyposażenia wnętrz. W 1842 roku Pieskową Skałę kupił od rodziny Wielopolskich hrabia Jan Mieroszewski. W dniach 4 i 5 marca 1863 w Pieskowej Skale i pobliskiej Skale miała miejsce bitwa powstańców pod dowództwem Mariana Langiewicza z wojskami rosyjskimi, podczas której śmierć poniósł walczący po stronie Polaków rosyjski pułkownik Andrij Potebnia. W latach osiemdziesiątych, kolejny z Mieroszewskich - Sobiesław prowadzi w zamku prace remontowe wzbogacając go o elementy neogotyckie. Znany z hulaszczego trybu życia hrabia Krzysztof Mieroszewski - syn Sobiesława trwoni rodzinny majątek sprzedając między innymi zamek. Po krótkim czasie, nowy właściciel Michał Wilczyński odsprzedaje zamek Serafinowi Chmurskiemu, który to buduje u stóp zamku wille starając się nadać Pieskowej Skale charakter letniskowy. W 1902 roku w wyniku zadłużenia majątku Serafina Chmurskiego, ostatniego, prywatnego właściciela Pieskowej Skały zamek trafia na licytację. Adolf Dygasiński zwrócił się na łamach "Kuriera Warszawskiego" a apelem ratowania zamku, perły polskiego renesansu, jedynego na szlaku Orlich Gniazd, który przetrwał w dobrym stanie. Dzięki tej inicjatywie powstało "Towarzystwo Akcyjne Pieskowa Skała", które wykupiło zamek za kwotę 60 tysięcy rubli. Po II wojnie światowej zamek w Pieskowej Skale przejął Skarb Państwa, po generalnej renowacji w latach 1950-1963 stał się on Oddziałem Państwowych Zbiorów Sztuki na Wawelu. Obecnie znajduje się tu stała ekspozycja "Przemiany stylowe w sztuce europejskiej od średniowiecza do połowy XIX wieku".Do zamku przylega park krajobrazowy. W pobliżu stoi słynna wapienna skała zwana Maczugą Herkulesa, Czarcią Skałą lub Sokolicą.U podnóża wzgórza na którym znajduje się zamek znajduje się kompleks pięciu stawów przepływowych założony w XVI wieku. Hodowano w nich karpia, szczupaka i karasia, a w późniejszym czasie pstrągi tęczowe. Od 1993 roku zaprzestano hodowli. Obecnie są one na terenie Ojcowskiego Parku Narodowego ostoją płazów (traszka zwyczajna, traszka grzebieniasta, ropucha szara, ropucha zielona, żaba trawna, rzekotka drzewna, kumak nizinny). Wszystkie one odbywają gody w pieskoskalskich stawach, migrując do nich z zimowisk niekiedy oddalonych nawet o 3 km. W czasie tych migracji szlak godowej wędrówki płazów jest zabezpieczany przez wolontariuszy i pracowników Ojcowskiego Parku Narodowego, którzy przenoszą zwierzęta przez biegnącą obok drogę. źródło: NBP / Mennica Polska / Wikipedia

Moneta obiegowa 2 zł - Zamki i Pałace w Polsce: Zamek w Kórniku, 1998 Nominał: 2 zł Metal: stop CuAl5Zn5Sn1 Stempel: zwykły Średnica: 27,00 mm Waga: 8,15 g Wielkość emisji: 20.000 szt. Data emisji monety: 1998 r. Moneta obiegowa Nordic Gold obrazująca romantyczny zamek w Kórniku, który otoczony jest największym w Polsce parkiem dendrologicznym, pełnym egzotycznych drzew i krzewów (ok. 3000 gatunków). Awers monety: Wizerunek orła ustalony dla godła Rzeczypospolitej Polskiej, ujęty w kole z lilijkami. Po bokach orła oznaczenie roku emisji: 19-98. W otoku napis: RZECZPOSPOLITA POLSKA ZŁ 2 ZŁ. Pod lewą łapą orła znak mennicy: mw. Rewers monety: Widok zamku w Kórniku na tle stylizowanego fragmentu sklepienia sali mauretańskiej. Poniżej napis: ZAMEK W KÓRNIKU. Projektant awersu monety: Ewa Tyc-Karpińska Projektant rewersu monety: Ewa Olszewska-Borys Zamek w Kórniku - otoczony malowniczą fosą i pięknym parkiem zamek w Kórniku powstał w wyniku przebudowy (w latach 1843 - 1861) istniejącej rezydencji Górków, według projektu najwybitniejszego architekta niemieckiego doby romantyzmu, Karla Friedricha Schinkla. Ówczesny właściciel Kórnika, hrabia Tytus Działyński, wielki patriota i zapalony kolekcjoner, większość pomieszczeń przeznaczył na ekspozycje zgromadzonych przez siebie pamiątek narodowych i dzieł sztuki oraz wspaniałej biblioteki z cennym zbiorem rękopisów i starych druków. Siostrzeniec Tytusa, Władysław Zamojski, w 1924 roku przekazał w testamencie cały majątek narodowi w formie fundacji "Zakłady Kórnickie". Podczas zwiedzania zamku warto zwrócić uwagę na ogromny portret przedstawiający właścicielkę Kórnika, Teofilę Szołdrską-Potulicką (1714-1790). To słynna Biała Dama, która straszy w zamku. Kórnik - miasto w woj. wielkopolskim, w powiecie poznańskim, nad Jeziorem Kórnickim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Kórnik. W latach 1975-1998 miasto administracyjnie należało do woj. poznańskiego. Położone 20 km na południowy wschód od Poznania przy drodze krajowej nr 11.Według danych z 2006 roku, miasto miało 6807 mieszkańców ( razem z Bninem ).Siedziba fundacji Zakłady Kórnickie.W przeszłości dwa odrębne miasta, istniejące obok siebie w odległości 1 km: * Bnin z prawami miejskimi od 1395 roku, * Kórnik z prawami miejskimi od 1426.W roku 1961 dla Bnina ustanowiono odgórnie wspólną administrację z Kórnikiem. Obecnie mieszkańcy Bnina usilnie starają się o przywrócenie praw miejskich swemu miastu.W 1923 roku w Bninie (w Prowencie) urodziła się polska poetka, laureatka Nagrody Nobla z 1996 roku - Wisława Szymborska. źródło: NBP / Mennica Polska / Wikipedia / Polska Skarby Kultury - Wydawnictwo Podsiedlik-Raniowski i Spółka

Moneta obiegowa 2 zł -Zabytki kultury materialnej w Polsce: Zamek w Malborku, 2002 Nominał:2 zł Metal: stopCuAl5Zn5Sn1 Stempel: zwykły Średnica:27,00 mm Waga: 8,15 g Wielkość emisji:700.000 szt. Data emisji monety: 2002r. Projektant monety:Ewa Tyc-Karpińska(awers), RoussankaNowakowska (rewers) Monetaobiegowa Nordic Gold prezentuje monumentalną gotycką twierdzę,wzniesioną przez Krzyżaków w latach 1274-1457. Zamek krzyżacki w Malborku przyciąga turystów z całegoświata. Nic dziwnego - jest największym tego typu zabytkiem w Europie. W grudniu 1997 roku został wpisany na Listę Światowego DziedzictwaKulturalnego i Przyrodniczego UNESCO. Awers monety: wizerunekorła ustalony dla godła Rzeczypospolitej Polskiej, po bokach orłaoznaczenie roku emisji: 2002, pod orłem napis: Zł 2 Zł, w otoku napis:RZECZPOSPOLITA POLSKApoprzedzony oraz zakończony sześcioma perełkami. Pod lewą łapą orłaznak mennicy. Rewers monety:wizerunek zamku w Malborku od strony BasztMostowych. U góry napis: ZAMEK W MALBORKU. Zamek w Malborku Zamek krzyżacki w Malborku (niem. Ordensburg Marienburg) trzyczęściowatwierdza obronna w stylu gotyckim o kubaturze ponad 250 000 m3. Składasię z podzamcza, zamku średniego i zamku wysokiego. Jest to jeden znajwiększych zachowanych zespołów gotyckiej architektury naświecie. Pierwotna nazwa zamku używana przez zakon krzyżacki brzmiała Marienburg, czyli Gród Marii.Od 14 września 1309 do 1457 zamek w Malborku był siedzibą wielkiegomistrza krzyżackiego, a miasto stolicą państwa zakonnego. Czasywspółczesne Pod koniec lat 50. XX wieku powołano Społeczny Komitet Odbudowy Zamku.Od 1961 roku jest siedzibą muzeum polskiego. W 1997 roku zamekkrzyżacki w Malborku został zapisany na liście światowego dziedzictwaUNESCO. Od kilku lat, organizowane są inscenizacje zdobywania zamkumalborskiego przez wojska polskie po bitwie pod Grunwaldem. W okresieod maja do września odbywają się tu też od wielu lat spektakle typuŚwiatło i dźwięk. Zamek połozony jest nad Nogatem - szeroką odnogą Wisły. Widok zprzeciwległego brzegu dostarcza niezapomnianych wrażeń.Równie wspaniałą panoramę można podziwiać z przecinającychNogat mostów. Latem organizowane są rejsy po rzece. Na zamkunadal prowadzone są skomplikowane prace remontowe. źródło: NBP /Mennica Polska / Wikipedia / Polska Skarby Kultury - WydawnictwoPodsiedlik-Raniowski i Spółka

Moneta obiegowa 2 zł - Zamki i Pałace w Polsce : Radzyń Podlaski, 1999 Nominał: 2 zł Metal: stop CuAl5Zn5Sn1 Stempel: zwykły Średnica: 27,00 mm Waga: 8,15 g Wielkość emisji: 450.000 szt. Data emisji monety: 1999 r. Moneta obiegowa Nordic Gold przedstawiająca Pałac Potockich w Radzyniu Podlaskim. Awers monety: Wizerunek orła ustalony dla godła Rzeczypospolitej Polskiej, ujęty w kole z lilijkami. Po bokach orła oznaczenie roku emisji: 1999. W otoku napis: RZECZPOSPOLITA POLSKA ZŁ 2 ZŁ. Pod lewą łapą orła znak mennicy: MW. Rewers monety: Wizerunek pałacu Potockich w Radzyniu Podlaskim. Poniżej heraldyczna kompozycja rzeźbiarska oraz napis: RADZYŃ PODLASKI. U góry półkolem napis: PAŁAC POTOCKICH. Na boku napis: Narodowy Bank Polski Projektant awersu monety: Ewa Tyc-Karpińska Projektant rewersu monety: Robert Kotowicz Pałac Potockich w Radzyniu Podlaskim Decyzja o budowie pałacu zapadła w drugiej połowie lat czterdziestych XVIII w., a w końcu lat pięćdziesiątych – pałac był gotowy. Zbudowany jest w kształcie podkowy: od głównego korpusu stanowiącego główną część budowli biegną w kierunku południowym, po stronie wschodniej i zachodniej, dwa skrzydła. Korpus główny i oba skrzydła okalają dziedziniec, zamknięty od strony południowej murem i żelazną, rzeźbioną bramą. W środkowej części obu skrzydeł znajdują się bramy wyjazdowe, z gestem zachęcającym gości do zwiedzania pałacu, nad nimi zbudowane zostały pięknie zaprojektowane wieże. Tutaj architekt umieścił emblematy herbów: Brochwicz (herb Kątskich) i Pilawa (herb Potockich) oraz figuralne rzeźby Redlera. Bardzo bogatą dekorację posiada środkowa część pałacu od strony dziedzińca, którego centralnym punktem są dwa rokokowe kartusze z inicjałami MK oraz EP (Maria Kątska i Eustachy Potocki). Projekt budowy pałacu wykonał architekt włoskiego pochodzenia Jakub Fontana. Pochodził on z rodziny od wielu lat związanej z Polską i zasłużonej dla polskiego budownictwa świeckiego i sakralnego. Malowaniem wnętrz radzyńskiego pałacu zajmował się malarz Jan Bogumił Plersch, natomiast rzeźby dekorujące poszczególne elementy pałacu wykonał śląski rzeźbiarz Jan Chryzostom Redler. Przy wykonywanej sztukaterii i pomocniczych pracach dekoratorskich projektowanych przez Fontanę, pracował mniej znany sztukator Józef Lapen. Michał Dollinger wykonał zaś bardzo strojne balustrady i schody. Ich charakter został utrzymany bez zmian do dzisiejszego dnia. Nie trzeba wielkiego wysiłku, aby zauważyć, że obrys gmachu pałacu posiada podobieństwo do koronki utworzonej przez dużą ilość rzeźb i naszczytników ustawionych na tle spadzistych dachów. Piękne kompozycje heraldyczne herbów Karskich i Potockich, rzeźb niewolników, panoplia i akroteriony umieszczone w wielu miejscach podnosiły wartości estetyczne budowli i akcentowały, że jest ona siedzibą rycerską stanowiły jej apoteozę. Są też przejawem panującej wówczas mody barokowej. Płyciny elewacji i głowice pilastrów posiadają bogatą ornamentację, wykonaną techniką narzutową i w widoczny sposób ożywiają je w bardzo finezyjny sposób. Niezwykle bogata była dekoracja pomieszczeń pałacowych, boazerie, malarstwo, snycerstwo i złotnictwo, kominki, piece saskie, gdańskie meble, galerie portretów – wszystko to zostało zniszczone w rezultacie podpalenia pałacu przez wycofujące się wojska rosyjskie w roku 1915 oraz niemieckie w roku 1944. Pałac radzyński był świadkiem i miejscem wielu wydarzeń historycznych, w jego komnatach przygotowano część projektu Konstytucji 3 Maja 1791, tu zatrzymywał się cesarz Aleksander I spieszący do Puław. O paląc otarły się wydarzenia Powstania Listopadowego i Powstania Styczniowego, rusyfikacji i prześladowań unitów, tutaj kwaterował w sierpniu 1920 roku gen. Edward Rydz Śmigły, gdy jego armie dokonywały pościgu za uciekającymi w popłochu oddziałami Armii Czerwonej. Fakt ten upamiętniony został tablicą ufundowaną w roku 1995 przez władze miasta. Upadający, zmniejszający swe dochody majątek i piękny pałac prowadziły do zmiany właścicieli. Na krótko nabył je ks. Stanisław Staszic, następnie Anna, Sapieżyna, która w 1818 roku założyła szkołę elementarną i w 1824 roku sprzedała dobra radzyńskie Czartoryskim. Za patriotyczną postawę i udział w Powstaniu Listopadowym dobrom groziła konfiskata. Aby jej zapobiec, dobra sprzedano w r. 1834 Korwin – Szlubowskim. W ich rękach dobra pozostały aż do roku 1944. Do dawnej świetności, mimo prób nowych właścicieli, pałacu nic doprowadzono i w roku 1920 Stanisław Korwin – Szlubowski przekazał go na własność Państwu Polskiemu. W okresie międzywojennym mieściły się w nim urzędy administracji państwowej. Niemcy, w czasie okupacji też rozlokowali w nim władze niemieckiej administracji okupacyjnej. Skorzystali ze swoich możliwości i przy pomocy taniej lub bezpłatnej siły roboczej przeprowadzili szereg prac konserwatorskich, licząc na to, że będą tej ziemi wieczystymi gospodarzami. Uciekające w lipcu 1944 roku oddziały niemieckie podpaliły pałac, a pożar doprowadził do jego ogromnych zniszczeń. W latach sześćdziesiątych ówczesne władze powiatowe, w miarę swoich możliwości, odbudowały go i przeznaczyły na siedzibę instytucji powiatowych. Po likwidacji powiatu w roku 1975, pałac został zajęty na siedziby różnych instytucji, które nie troszczyły się o jego konserwację. Stan pałacu w widoczny sposób z dnia na dzień pogarszał się. W roku 1980 rozpoczęty został nowy etap gruntownego remontu, który od tego czasu systematycznie jest prowadzony przez kolejne ekipy włodarzy miasta. Powołana przez Radę Miejską Fundacja Ochrony Zespołu Pałacowo-Parkowego w Radzyniu Podlaskim przez różne formy promocji miasta i jego zabytków tworzy korzystną atmosferę w tej dziedzinie. Jest też liczącym się czynnikiem w kulturze starego grodu. Efekty tych wszystkich poczynań są już widoczne. W odremontowanych pomieszczeniach pałacowych lokowane są radzyńskie instytucje służące kulturze. Stary, zabytkowy pałac, wzniesiony z wykorzystaniem wzorów saskich, francuskich i włoskich oraz otaczający park dodają wiele uroku liczącemu ponad 500 lat Radzyniowi Podlaskiemu. Oranżeria Wysokiej klasy zabytkiem zaliczanym w tej grupie do najpiękniejszych w Polsce jest znajdująca się w parku pałacowa oranżeria, która stanowi również dzieło Jakuba Fontany i jego współpracowników budujących pałac Potockich. Jest to budynek usytuowany na rzucie dwóch krzyżujących się prostokątów z fasadą od strony południowej. Wyraźnie widoczne kolumny i pilastry jońskie podtrzymują belkowanie, na których znajdują się rzeźby przedstawiające wspaniały rydwan Apollina wyjeżdżający na niebieski firmament. Boczne ryzality fasady oranżerii ozdobione są wazonami i puttami. W ten sposób radzyński zespól pałacowo-parkowy jest unikalny w skali krajowej. Pozostałe zabytki: * Park Pałacowy * Cmentarz żydowski * Pałac Szlubowskich tzw. "Gubernia" * Kaplica na cmentarzu * Słup sakralny źródło: NBP / Mennica Polska / Wikipedia

Moneta obiegowa 2 zł, Zamki i Pałace w Polsce: Pałac Królewski w Łazienkach, 1995 Nominał: 2 zł Metal: stop CuNi Stempel: zwykły Średnica: 29,5 mm Waga: 10,8 g Wielkość emisji: 287.300 szt. Data emisji monety: 20.09.1995 r. Moneta obiegowa wyemitowana przez NBP w 1995 roku w celu uwiecznienia Pałacu Królewskiego w Łazienkach. Pałac Łazienkowski, zwany też Pałacem na Wodzie lub Pałacem na Wyspie - główny kompleks architektoniczny w Parku Łazienkowskim. Zbudowany wg projektu Dominika Merliniego i Jana Chrystiana Kamsetzera. Został rozbudowany przez króla Stanisława Augusta Poniatowskiego w latach 1772-1793 na bazie tzw. Łazienki Lubomirskiego, zaprojektowanej i zbudowanej w latach 1680-1690 przez Tylmana van Gameren dla marszałka wielkiego koronnego Stanisława Herakliusza Lubomirskiego. Nowo powstały pałac był od 1775 letnią rezydencją króla. Tu w lecie odbywały się organizowane przez władcę obiady czwartkowe. W latach 1788-1793 pałac rozbudowano w stylu klasycystycznym wg projektu Dominika Merliniego. Autorami dekoracji malarskiej i rzeźbiarskiej byli m.in. Marcello Bacciarelli i Jan Bogumił Plersch. Leży na sztucznej wyspie, wokół której rozciąga się jeziorko. Jest połączony z lądem dwoma mostami zwieńczonymi klasycystycznymi kolumnami. Przy jeziorze znajduje się również Teatr na Wyspie, a przed budową pałacu (w roku 1767) utworzono ogród francuski.Po śmierci Stanisława Augusta Poniatowskiego był własnością kolejno ks. Józefa Poniatowskiego i ks. Marii Poniatowskiej. Od 1817 był rezydencją cesarską. W 20-leciu międzywojennym był, wraz z parkiem, własnością Państwowych Zbiorów Sztuki. Jesienią 1944 roku sprzęty znajdujące się w pałacu zostały wywiezione przez stacjonujących w nim hitlerowców do III Rzeszy, a pałac spalono. Odbudowę pałacu, pod kierownictwem architekta Jana Dądrowskiego, rozpoczęto w roku 1945 a zakończono w 1960. Bogate wnętrze zostało zrekonstruowane po zniszczeniach wojennych. Pałac został włączony w charakterze oddziału do Muzeum Narodowego, a od roku 1995 jest samodzielną instytucją. źródło: NBP / Mennica Polska / Wikipedia

Seria: "Zabytki kultury materialnej w Polsce" Stan zachowania monety: I (menniczy) Nominał: 20 zł Srebro: Ag 925 + ceramika Stempel: lustrzany Średnica: 38,61 mm Waga: 28,28 g Wielkość emisji: 51 000 szt. Cena emisyjna NBP: 68 zł Data emisji monet: 23.10.2002 r. Dodaj splendoru i uroku Twojej kolekcji, uzupełniając ją o srebrną monetę z popularnej serii "Zabytki kultury materialnej w Polsce". Moneta z ceramiką przedstawia gotycki zamek w Malborku - jedną z największych twierdz średniowiecznej Europy i przykład średniowiecznej architektury obronnej. Rewers: wizerunek zamku w Malborku od strony rzeki. Na jego tle średniowieczny portal z kaplicy św. Anny, wykonany z ceramiki. U góry półkolem napis: ZAMEK W MALBORKU. Awers: wizerunek orła ustalony dla godła Rzeczypospolitej Polskiej na tle panoramy zamku w Malborku. Z lewej strony orła oznaczenie roku emisji: 2002, z prawej napis: 20 / ZŁ. U góry półkolem napis: RZECZPOSPOLITA POLSKA. Pod lewą łapą orła znak mennicy: m/w. Zamek w Malborku Zamekkrzyżacki w Malborku (niem. OrdensburgMarienburg) to trzyczęściowa twierdza obronna w stylugotyckim o kubaturze ponad 250 000 m3. Składa się z podzamcza, zamkuśredniego i zamku wysokiego. Jest to jeden z największych zachowanych zespołów gotyckiejarchitektury na świecie. Pierwotna nazwa zamku używana przez zakonkrzyżacki brzmiała Marienburg,czyli GródMarii. Od 14 września 1309 do 1457 zamek w Malborku był siedzibą wielkiegomistrza krzyżackiego, a miasto stolicą państwa zakonnego. Czasywspółczesne Pod konieclat 50. XX wieku powołano Społeczny Komitet Odbudowy Zamku. Od 1961roku jest siedzibą muzeum polskiego. W 1997 roku zamek krzyżacki wMalborku został zapisany na liście światowego dziedzictwa UNESCO. Od kilku lat, organizowane są inscenizacje zdobywania zamkumalborskiego przez wojska polskie po bitwie pod Grunwaldem. W okresieod maja do września odbywają się tu też od wielu lat spektakle typuŚwiatło i dźwięk. Zamek położony jest nad Nogatem - szeroką odnogą Wisły. Widok zprzeciwległego brzegu dostarcza niezapomnianych wrażeń. Równie wspaniałą panoramę można podziwiać z przecinającychNogat mostów. Latem organizowane są rejsy po rzece. Na zamkunadal prowadzone są skomplikowane prace remontowe. źródło: NBP / MennicaPolska / Wikipedia / Polska Skarby Kultury - WydawnictwoPodsiedlik-Raniowski i Spółka

Moneta obiegowa 2 zł - Zamki i Pałace w Polsce: Pałac w Wilanowie, 2000 Nominał: 2 zł Metal: stop CuAl5Zn5Sn1 Stempel: zwykły Średnica: 27,00 mm Waga: 8,15 g Wielkość emisji: 500.000 szt. Data emisji monety: 17.05.2000 r. Moneta obiegowa NG przedstawiająca Pałac w Wilanowie - ulubioną rezydencję Jana III Sobieskiego. Wzniesiona przez włoskiego architekta Augustyna Locciego, była dwukrotnie przebudowywana za życia króla, nabierając coraz większego rozmachu i elegancji. Nazwano ją Villa Nova, co wkrótce spolszczono na Wilanów. Awers monety: Wizerunek orła ustalony dla godła Rzeczypospolitej Polskiej, ujęty w kole z lilijkami. Po bokach orła oznaczenie roku emisji: 2000. W otoku napis: RZECZPOSPOLITA POLSKA ZŁ 2 ZŁ. Pod lewą łapą orła znak mennicy: MW. Rewers monety: Wizerunek elewacji zachodniej pałacu w Wilanowie. Poniżej orzeł z herbem Jana III Sobieskiego na piersi. Z lewej strony fragment bramy pałacu z postacią Marsa Sarmackiego. U góry półkolem napis: PAŁAC W WILANOWIE. Projektant awersu monety: Ewa Tyc-Karpińska Projektant rewersu monety: Andrzej Nowakowski Na boku napis: NARODOWY BANK POLSKI rozdzielony gwiazdką Pałac w Wilanowie - pałac barokowy znajdujący się w warszawskim Wilanowie. Wzniesiony w latach 1677-1696 dla króla Jana III Sobieskiego według projektu Augustyna Locciego i rozbudowany (skrzydła boczne) przez kolejnych właścicieli Wilanowa. Wystrój sztukatorski i malarski pałacu jest dziełem tej miary tworców co Józef Szymon Bellotti, Jerzy Siemiginowski-Eleuter, Michelangelo Palloni, Claude Callot, Jan Samuel Mock (obrazy Augusta II Mocnego w Gabinecie Holenderskim). Dekoracje w tarczach elewacji wykonał Francesco Fumo. Ornamentyka regencyjna (l. 20. - 30. XVIII) jest dziełem Pietro Innocente Comperetiego. Autorem rzeźby gabinetowej jest pochodzący z płd.-wsch. Polski (Puławy) z rodziny rzeźbiazy działających dla Lubomirskich - Eliasz Hofmann. Początkowo była to typowa podmiejska rezydencja magnacka, w kształcie dworu polskiego z alkierzami. W kształcie z 1696 reprezentuje charakterystyczny typ barokowej rezydencji podmiejskiej entre cour et jardin (między dziedzińcem i ogrodem). W latach 1720-1728 dobudowano skrzydła boczne (autor projektu: Giovanni Spazzio - główny architekt Elżbiety z Lubomirskich Sieniawskiej). Na jego wyjątkową wartość składa się oryginalna architektura - efekt połączenia sztuki europejskiej ze staropolską tradycją budowlaną oraz zachowany wystrój malarsko-rzeźbiarski elewacji i wnętrz pałacowych, który w nawiązaniu do symboliki antycznej głosi apoteozę rodu Sobieskich i gloryfikację sukcesów militarnych króla. Po śmierci Sobieskiego w 1696 roku pałac był własnością jego synów, a następnie - od 1720 - siedzibą znanych rodów magnackich: Sieniawskich, Czartoryskich, Lubomirskich, Potockich i Branickich. W latach 1730-1733 był rezydencją króla Augusta II Mocnego. Każda z rodzin dokonywała zmian we wnętrzach pałacu, w ogrodzie i najbliższym otoczeniu zgodnie z aktualną modą i potrzebami. W 1805 z inicjatywy ówczesnego właściciela, Stanisława Kostki Potockiego, w części pałacu powstało jedno z pierwszych publicznych muzeów w Polsce. Obok prezentacji bogatych zbiorów sztuki europejskiej i dalekowschodniej, część centralną pałacu poświęcono pamięci Jana III i wspaniałej przeszłości narodowej. Przejęty po ostatniej wojnie na własność państwa, po gruntownych pracach konserwatorskich i rewaloryzacyjnych oraz rewindykacji znacznej części zbiorów wywiezionych przez Niemców, został udostępniony publiczności w 1962 roku. Zespół pałacowo-parkowy w Wilanowie jest nie tylko bezcennym świadectwem dawnej świetności Rzeczypospolitej, ale również miejscem wydarzeń kulturalnych, koncertów i spotkań. Do najbardziej znanych imprez należą: Letnie Koncerty Królewskie w Ogrodzie Różanym oraz Międzynarodowa Letnia Akademia Muzyki Dawnej. Pod patronatem Burmistrza Gminy Warszawa-Wilanów spotykają się tu młodzi muzycy i ich mistrzowie z całego świata. Wraz z otaczającym go parkiem i zabudowaniami, który przetrwał czasy zaborów, wojen i okupacji, zachowując swe autentyczne walory historyczne i artystyczne, należy do najcenniejszych zabytków polskiej kultury narodowej. Od 1995 pałacem i zespołem pałacowo-parkowym zarządza Muzeum Pałac w Wilanowie. źródło: NBP / Mennica Polska / Wikipedia / Polska Skarby Kultury - Wydawnictwo Podsiedlik-Raniowski i Spółka