Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

Stanisław Kulon, wybitny rzeźbiarz, profesor warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych, urodził się w 1930 roku na przedwojennych Kresach Wschodnich, w małej wiosce w powiecie Podhajce. Jego sielskie dzieciństwo zostało brutalnie przerwane 10 lutego 1940 roku, kiedy całą rodzinę Kulonów ? rodziców i sześcioro dzieci ? Rosjanie deportowali aż pod Ural. Ciężkie warunki życia w uralskich obozach pracy szybko doprowadziły do śmierci rodziców, a także młodszego rodzeństwa Autora. Pozostałe przy życiu dzieci trafiły do rosyjskich sierocińców. Interesujące wspomnienia Stanisława Kulona przedstawiają, oprócz bardzo dramatycznych przejść jego rodziny podczas zesłania, także początkowy okres Polski Ludowej, odbudowę kraju po zniszczeniach wojennych, lata stalinizmu i ?odwilż? po 1956 roku.

Kompleksowe, bogate omówienie politycznych powodów organizacji militarnej emigrantów po upadku Rzeczypospolitej w 1795 r.; utworzenie legionów polskich pozwoliło stanąć z bronią przeciwko zaborcom u boku Napoleona I. Autor nie pominął tragicznych losów niechcianego sojusznika Francji na Haiti.

Po zakończeniu II wojny światowej, przed Polskimi Siłami Zbrojnymi na Zachodzie, liczącymi około 211 tysięcy żołnierzy, z tendencją wzrostową, pojawił się bardzo ważny problem - powrót do kraju, gdzie faktyczną władzę sprawowało NKWD i UB, i stale dręczące pytanie, czy wracać, czy wybrać emigrancki żywot z dala od Ojczyzny?

Krzysztof A. Tochman, Z ziemi obcej do Polski t. 1, 2006:"Ta praca, której do tej pory nie było z różnych względów, byc może wypełni lukę w polskiej historiografii. Będzie bowiem o Tych żołnierzach PSZ na Zachodzie, którzy pozostawali operacyjnie najpierw pod dowództwem francuskim, a następnie brytyjskim w latch 1939-1945, a po skończonej wojnie, z różnych powodów zdecydowali się powrócić do kraju pod władzę komunistyczną. I o ich losach w PRL." - fragment ze wstępu.

"Podręczniki dr Ewy Lipińskiej są bardzo znane i często stosowane na wydziałach polonistycznych we Włoszech; należą one do ważnych materiałów dydaktycznych dla studiujących język polski jako obcy. Do najpopularniejszych tytułów należy pozycja Z polskim na ty, która ukazała się w 2003 roku (drugie wydanie w 2006) w Wydawnictwie Universitas. Jest to książka, która dzięki swemu praktycznemu i przejrzystemu podejściu do zagadnień leksykalno-gramatycznych, od samego początku zyskała duże grono zwolenników wśród studentów oraz nauczycieli języka polskiego jako obcego. Wyżej wymieniona pozycja stała się podstawą do stworzenia uaktualnionego i wzbogaconego podręcznika Z ziemi włoskiej do Polski. Manuale di grammatica polacca per italiani, którego tłumaczenia i adaptacji dokonał Mirko Coleschi. W nowej wersji położono nacisk na prezentację zagadnień gramatycznych. Przyczyniło się to do stworzenia adaptacji przygotowanej specjalnie dla tych studentów poznających polski, których językiem ojczystym jest włoski. W wersji włoskiej autorka nie poprzestała na przedstawieniu głównych aspektów gramatyki języka polskiego po włosku i zamieszczenia odpowiednich ćwiczeń. Tłumacz dokonał licznych porównań oraz trafnie wypunktował najtrudniejsze dla Włochów zagadnienia gramatyki polskiej. Tytuł Z ziemi włoskiej do Polski, zaczerpnięty z hymnu narodowego podkreśla bliskie stosunki kulturowe, które od wieków kształtowały się między Polską a Italią. Fragmenty obu hymnów, których treść potwierdza owe zacieśnione relacje polsko-włoskie, stały się mottem publikacji."

Publikowane po latach wspomnienia Franciszka Machalskiego (1904-1979), absolwenta orientalistyki Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie, a powojnie profesora iranistyki na Uniwersytecie Jagiellońskim, mają wyjątkowy charakter. Wśród ponadstutysięcznej rzeszy Polaków ? żołnierzy i cywilów, którzy z armią Andersa w roku 1942 przybyli do Iranu, był prawdopodobnie jedynym znającym język perski i jednym z nielicznych posiadających wiadomości o historii i kulturze tego kraju. Ta wiedza i związane z nią szczególne zainteresowanie realiami kraju, w którym ocaleni z sowieckich łagrów i zsyłki Polacy znaleźli schronienie, wyróżnia jego książkę na tle innych wspomnień z Iranu lat II wojny światowej. (...) Zawiera szczegółowe informacje na temat organizacji życia codziennego Polaków w Iranie, ich instytucji kulturalnych, gospodarczych, politycznych i edukacyjnych, a także ? stosunków z Irańczykami, w kontekście sytuacji politycznej i ekonomicznej Iranu, od września 1941 roku okupowanego przez aliantów.prof. dr hab. Anna Krasnowolska

O kulturalnych i literackich kontaktach polsko-włoskich pisano już wiele, głównie o tym, co Italii zawdzięczamy, ale i o naszym skromnym wkładzie ? zwłaszcza w średniowieczu i w renesansie ? w kulturę Półwyspu. Nie można wyobrazić sobie wielowiekowego procesu kształtowania się polskiej tożsamości kulturowej bez owych kontaktów. O gęstości powiązań i sieci relacji niech świadczy najlepiej ukoronowanie pracy badawczej Tadeusza Ulewicza, dzieło którego nie sposób przecenić, a którego kontynuacja poza próg XVII stulecia, postulowana przez Autora, musiałaby mieć za twórcę chyba samego Profesora, bo gdzież szukać obecnie takiej wiedzy, erudycji, bystrości w kojarzeniu faktów dotyczących zagadnień składających się na Iter Romano-Italicum Polonorum?