Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

Zjawisko cenzury stanowi przedmiot nieustannego zainteresowania uczonych różnych specjalności. Jednym z efektów tej aktywności jest niniejszy wybór dwudziestu czterech studiów pod wspólnym tytułem Nie po myśli władzy. Studia nad cenzurą i zakresem wolności słowa na ziemiach polskich od wieku XIX do czasów współczesnych. W tomie zastosowano układ chronologiczny z niewielkimi odstępstwami od tej reguły na rzecz układu przedmiotowego.Różnorodność zagadnień podejmowanych przez autorów tekstów włączonych do niniejszego tomu odzwierciedla skalę złożoności zjawiska, jakim jest cenzura. Przedstawiony wybór studiów to tylko jedna z licznych propozycji realizacji ciągle aktualnego badawczo tematu cenzury i zachęta do podejmowania dalszych wysiłków w tym zakresie....

W XX wieku przestępczość zorganizowana stała się jednym z najniebezpieczniejszych fenomenów przestępczych, a zarazem jednym z najpoważniejszych wyzwań dla współczesnego prawa karnego. Jednak zjawisko organizowania się ludzi w celu popełnienia wspólnie przestępstwa ma długą historię, podobnie jak regulacje prawne służące zwalczaniu takich zjawisk. Autorka podejmuje próbę ukazania rozwoju prawnokarnych sposobów rekacji na zorganizowane zjawiska przestępcze w XIX i XX wieku na ziemiach polskich (pod rządami kodyfikacji zaborcznych, w pierwszym polskim kodeksie karnym z 1932 roku oraz po drugiej wojnie światowej), przedstawiając w tle rozwój zorganizowanych form przestępczości o charakterze politycznym w ówczesnej Europie. Analiza ewolucji prawa karnego w podejściu do problemu zorganizowanej aktywności przestępczej prowadzi do interesujących wniosków na temat rozwoju prawa karnego w omawianym okresie, a także ujawnia pojawiające się w ostatnich latach tendencje do kontrowersyjnego upraszczania zasad odpowiedzialności karnej w przypadku sprawców przynależących do struktur przestępczych, a tym samym powracania do rozwiązań charakteryzujących prawo karne na przełomie XVIII i XIX wieku....

Służba domowa, choć jeszcze sto lat temu powszechnie zatrudniana, nie budziła jak dotąd dużego zainteresowania polskich historyków, którzy jeśli już o niej pisali, to sporadycznie i raczej w odniesieniu do domów arystokracji lub bogatej burżuazji. Prezentowana tu książka stanowi pierwszą monografię poświęconą służbie funkcjonującej w polskich miastach w XVIII i XIX wieku. Jej podstawę źródłową stanowią spisy ludności, akty normatywne, materiały sądowe, poradniki i publicystyka, dzięki którym przedstawiono liczebność służby domowej w dawnych populacjach miejskich, jej strukturę demograficzną, rolę odgrywaną w funkcjonowaniu gospodarstw domowych. Praca służącego została zanalizowana w kontekście wieku wykonujących ją jednostek, kwestii takich, jak: podejmowanie i opuszczanie zawodu, zmiany miejsca zatrudnienia, migracje. Wiele uwagi poświęcono przemianom zachodzącym w omawianym okresie, nowym regulacjom prawnym, feminizacji, kształtowaniu się nowego sposobu postrzegania służby domowej. Otrzymane wyniki zostały porównane z danymi dotyczącymi innych państw europejskich....

Autor: Artur Konopacki Prezentowana książka przez pryzmat islamu przedstawia historię osadników tatarskich przybyłych do Wielkiego Księstwa Litewskiego w XIV stuleciu. Poruszono w niej różne aspekty ich życia religijnego na przestrzeni XVI-XIX wieku. Pracę zaopatrzono w interesujące ilustracje, często wcześniej niepublikowane. W dobie coraz większego zainteresowania islamem warto prześledzić, w jaki sposób przedostawał się on na ziemie dawnej Rzeczypospolitej i ewoluował w środowisku chrześcijańskim. Lektura umożliwi zrozumienie tego, jak różne wyznania współistniały nie tylko obok siebie, ale też ze sobą.

Niniejsza praca powstała na bazie wcześniejszego opracowania Czasopiśmiennictwo protestanckie w Polsce w latach 1918-1939, którą autor opublikował w 2003 roku w Toruniu. W wersji prezentowanej uwzględniono również wydawnictwa ukazujące się w XIX wieku. Ksiązka składa się z dwóch części, z których pierwsza zawiera obszerną charakterystykę wydawnictw protestanckich, druga zawiera bibliografię adnotowaną czasopism protestanckich ukazujących się lub rozpowszechnianych na ziemiach polskich latach 1822-1939.

W XX wieku przestępczość zorganizowana stała się jednym z najniebezpieczniejszych fenomenów przestępczych, a zarazem jednym z najpoważniejszych wyzwań dla współczesnego prawa karnego. Jednak zjawisko organizowania się ludzi w celu popełnienia wspólnie przestępstwa ma długą historię, podobnie jak regulacje prawne służące zwalczaniu takich zjawisk. Autorka podejmuje próbę ukazania rozwoju prawnokarnych sposobów rekacji na zorganizowane zjawiska przestępcze w XIX i XX wieku na ziemiach polskich (pod rządami kodyfikacji zaborcznych, w pierwszym polskim kodeksie karnym z 1932 roku oraz po drugiej wojnie światowej), przedstawiając w tle rozwój zorganizowanych form przestępczości o charakterze politycznym w ówczesnej Europie. Analiza ewolucji prawa karnego w podejściu do problemu zorganizowanej aktywności przestępczej prowadzi do interesujących wniosków na temat rozwoju prawa karnego w omawianym okresie, a także ujawnia pojawiające się w ostatnich latach tendencje do kontrowersyjnego upraszczania zasad odpowiedzialności karnej w przypadku sprawców przynależących do struktur przestępczych, a tym samym powracania do rozwiązań charakteryzujących prawo karne na przełomie XVIII i XIX wieku.

Początki zawodu lekarza wykraczają oczywiście poza wiek XIX, któremu m.in. poświęcamy cały ten zbiór, wydawany od roku 2003 w ramach serii Zawody medyczne na ziemiach polskich w XIX i XX w. Jednak przyjęta dla całości wspomnianej serii cezura, adekwatna dla wielu tworzonych wtedy zawodów medycznych, chociażby pielęgniarki, zobowiązuje nas do ograniczeń, pozostanie w dwóch ostatnich, minionych stuleciach, zarazem do utrzymania się w tej wcześniej przyjętej konwencji. Wydawać się może, że zawód lekarza może poszczycić się wieloma opracowaniami dotyczącymi historii jego rozwoju. Tymczasem penetracja zawartości bibliograficznych niestety na to nie wskazuje… Naszym opracowaniem próbujemy zmienić tę statystykę, a zarazem przedstawić zmieniające się na przestrzeni stuleci oblicze lekarskiej profesji, w dwóch najważniejszych dla medycyny okresach XIX i XX wieku. Koncentrujemy się najpierw na XIX. stuleciu, prezentując tutaj mało znane zagadnienia, jak np. kształtowanie się specjalności medycznych, sylwetki zapomnianych lekarzy, w tym i czasem pierwszych kobiet. Ponadto warunki pracy, wyposażenia, ale staramy się ukazać i nowe, wprowadzane wtedy działy interwencji medycznej jakim była pierwsza pomoc, udzielana w ramach pogotowia ratunkowego. Wykorzystujemy przy tym różne źródła wiedzy historycznej, w tym archiwalia, prasę, ale i zwłaszcza dla XX. stulecia – film polski oraz inną twórczość artystyczną, w tym także lekarską… Publikacja powstała we współpracy z Polską Akademią Nauk i Śląskim Uniwersytetem Medycznym.

Prezentowana książka jest pierwszą tak obszerną i bogato ilustrowaną panoramą architektury ziem polskich XIX wieku. Ukazuje bogactwo znamiennych dla tej epoki form stylowych - od klasycyzmu, poprzez różne odmiany neorenesansu i negotyku, formy orientalne i neobarokowe, aż po „styl zakopiański" — występujących w dziełach o różnorodnym charakterze: pałacach, kościołach, w budownictwie użytecz ności publicznej, czy wielkomiejskich kamienicach. Autor uwypukla znaczenie czołowych ośrodków architektury ziem polskich: Warszawy, Krakowa, Lwowa, Wilna, Łodzi czy Poznania i na tym tle ukazuje działalność wielu znakomitych architektów polskich tego czasu.

W tomie zebrano 16 studiów i szkiców Anny Żarnowskiej publikowanych w latach 1969–2008. Są one plonem jej wieloletnich badań nad rodziną, kulturą robotniczą i przemianami społecznej pozycji kobiet u schyłku XIX i w pierwszych dziesięcioleciach XX wieku. Ze względu na rozległość problematyki i wszechstronność ujęcia książka może być traktowana jako zarys opracowania o charakterze syntetycznym. Zawiera również pełną bibliografię prac autorki i studium poświęcone jej pisarstwu historycznemu.

Opracowanie próbujące przedstawić zmieniające się na przestrzeni lat oblicze lekarskiej profesji w dwóch najważniejszych dla medycyny okresach XIX i XX wieku. Prezentuje między innymi: mało znane zagadnienia jak np. kształtowanie się specjalności medycznych, sylwetki zapomnianych lekarzy w tym pierwszych kobiet pracujących w zawodzie, warunki pracy i wyposażenia, a także wprowadzenie interwencji medycznej, czyli pierwszej pomocy udzielanej w ramach pogotowia ratunkowego. Autorzy wykorzystali różne źródła wiedzy historycznej, w tym archiwalia, prasę oraz film.

Początki naszych rozważań dotyczących kolejnego zawodu medycznego sięgają tym razem połowy XVIII stulecia. W księgach kancelaryjnych tamtego czasu można bowiem odnaleźć słowo "felczer", stosowane wtedy wymiennie z mianem "cyrulik". Jest on pierwszym bohaterem naszej serii wydawniczej Zawody medyczne na ziemiach polskich w XIX i XX w. Drugim jest diagnosta laboratoryjny. W tomie przedstawiono drogę rozwoju zawodu felczera w Królestwie Kongresowym i na ziemiach polskich do połowy XX stulecia. Opisano sposoby przygotowania do profesji, zmiany w systemie kształcenia, obowiązki i uprawnienia felczerów na przestrzeni prawie 200 lat. Ciekawą kwestią, poruszoną niejako na marginesie rodowodu felczera, a wartą zwrócenia uwagi, są wzory czerpane z rosyjskiego, a później sowieckiego systemu oświaty. W dziedzinie diagnostyki, kształcenia wyodrębnionej grupy np. analityków medycznych, rozpoczęło się dopiero w XX wieku. Zawody łączące się z tym działem medycyny nie mają tak długiej tradycji, jak było to w przypadku felczerów. Aczkolwiek czynności związane z wykrywaniem przyczyn choroby prowadzono oczywiście od dawnych stuleci. Funkcje te bowiem sprawowali – rzec można od „niepamiętnych czasów” – lekarze. W książce próbujemy ukazać drogi wyłaniania się odrębnych zawodów oraz sylwetki specjalistów w zakresie diagnostyki na tle rozwijającej się niezwykle żywiołowo medycyny, w tym nowych technik i sposobów poznawania chorób. Publikacja powstała we współpracy ze Śląskim Uniwersytetem Medycznym i Polską Akademią Nauk.

Książka jest zbiorem uzupełnionych referatów wygłoszonych na międzynarodowej konferencji naukowej zorganizowanej z okazji 150-lecia powstania Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk (PTPN). O ile Towarzystwo to oraz inne towarzystwa naukowe funkcjonujące na ziemiach polskich w XIX i na początku XX w. doczekały się różnych monografii, o tyle w znikomym stopniu zajmowano się w nich, do tej pory, kwestią relacji między tymi towarzystwami. Celem konferencji, a co za tym idzie także niniejszej książki, było więc wypełnienie tej luki badawczej na przykładzie przeanalizowanie kontaktów PTPN z innymi towarzystwami naukowymi, działającymi w XIX i na początku XX wieku, zarówno na ziemiach polskich, jak i emigracji. Zamieszczone w tomie artykuły podzielić można na trzy grupy tematyczne. Pierwsza obejmuje teksty poświęcone kontaktom PTPN z polskimi instytucjami i towarzystwami w Galicji, Królestwie Polskim i na emigracji. Druga składa się z artykułów opisujących działalność polskich, litewskich i rosyjskich towarzystw na Litwie oraz kontakty polskich towarzystw historycznych we Lwowie z historykami ukraińskimi. Trzecia grupa referatów odnosi się z kolei do niemieckich towarzystw naukowych we wschodnich prowincjach Prus i ich kontaktów z PTPN. W efekcie książka wzbogaca w znacznym stopniu nader skromną dotychczas wiedzę o współpracy PTPN z innymi polskimi towarzystwami naukowymi i niektórymi towarzystwami niemieckimi. Ponadto, pozwala spojrzeć na polskie towarzystwa naukowe i warunki ich działania podczas zaborów w szerokim kontekście. Dopiero dzięki temu widać wyraźnie różnice i podobieństwa w polityce zaborców wobec polskich towarzystw naukowych oraz relacje zachodzące pomiędzy poszczególnymi instytucjami i badaczami reprezentującymi różne nacje i ośrodki. Grono autorów tekstów tworzących książkę zostało starannie dobrane, co zaowocowało bardzo wysokim jej poziomem merytorycznym.

Postęp cywilizacyjny i wynikające z tego faktu niebezpieczeństwa, w tym wzmożona wypadkowość, miały wpływ na rozwój ratownictwa medycznego. Pierwsza na ziemiach polskich organizacja skupiająca osoby udzielające pierwszej pomocy, w tym lekarzy, została utworzona w 1891 r. w Krakowie, w ówczesnym zaborze austriackim, z inicjatywy Arnolda Banneta i Karola Nałęcza Brudzińskiego. Wkrótce podobną powołano we Lwowie. Dalsze instytucje – funkcjonujące na zasadzie społecznych stowarzyszeń – powstały w Warszawie (1897), Łodzi (1899), Wilnie (na przełomie 1901/1902) oraz Lublinie (1917). Stowarzyszenia te i grupy związanych z nią ratowników stopniowo przekształciły się w publiczną organizację leczniczą, określaną mianem pogotowia ratunkowego – instytucji istniejącej po dzień dzisiejszy.