Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

Sprawy związane wyjazdami służbowymi - delegacjami pracowników reguluje  rozporządzenia z 29 stycznia 2013 r. w sprawie  należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub  samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dziennik Ustaw z  5 lutego 2013 r., poz. 167). Na warunkach określonych przepisami ww. rozporządzeń, pracownikowi  zatrudnionemu w jednostce organizacyjnej sfery budżetowej przysługują diety oraz zwrot kosztów: 1) przejazdów i dojazdów; 2) noclegów; 3) innych udokumentowanych wydatków. określonych przez pracodawcę odpowiednio  do uzasadnionych potrzeb. (opłaty parkingowe, opłaty za autostrady, używanie telefonu prywatnego, koszty mycia samochodu, koszty poczęstunku kontrahenta)   Wymienione przepisy regulują także kwestię zaliczki, jaką pracodawca jest  obowiązany udzielić pracownikowi na przewidywane wydatki związane z podróżą  służbową oraz terminu, w jakim pracownik powinien przedstawić rozliczenie  kosztów podróży służbowej (14 dni). W świetle art. 775 § 3-4 Kodeksu pracy pracodawcy spoza sfery  budżetowej mogą ustalać we własnym zakresie warunki wypłacania  pracownikom należności z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju i poza jego  granicami - w tym także diet - w drodze postanowień układu zbiorowego pracy,  regulaminu wynagradzania lub umowy o pracę, jeżeli pracodawca nie jest objęty  układem zbiorowym pracy lub nie jest obowiązany do ustalenia regulaminu  wynagradzania. Wysokości diet i innych świadczeń z tytułu podróży służbowej nie mogą być jednak niższe niż dla pracowników jednostek budżetowych. Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku  dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.),  wolne od podatku dochodowego są diety i inne  należności za czas podróży służbowej pracownika, do wysokości określonej w  odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących  pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery  budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami  kraju. Osoby  prowadzące  działalność  gospodarczą  powinny  ująć  swoje  diety,  diety osób współpracujących oraz diety pracowników kierowców w kol. 13 KPiR „Pozostałe wydatki”. Jan Kowalski prowadzący działalność gospodarczą w zakresie usług transportowych przewoził towary z Warszawy do Gdańska. Wyjechał 18 marca o 8.00,  a wrócił 19 marca o 18.00. Podróż zatem trwała 1 dobę i 10 godzin, w związku z czym przedsiębiorcy przysługują 2 diety. Nie dokona ich wypłaty, ale ma prawo ująć je w koszty prowadzonej działalności w kolumnie „Pozostałe wydatki”. Pan Kowalski powinien sporządzić dowód wewnętrzny, który zgodnie z § 14 ust. 3 rozporządzenia Ministra Finansów  z 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów  i rozchodów (Dz.U. z 2003 r. nr 152, poz. 1475 ze zm.) powinien zawierać na- stępujące elementy:  z imię i nazwisko,  z cel podróży,  z nazwę miejscowości docelowej,  z liczbę godzin i dni przebywania w podróży służbowej (data i godzina wyjazdu oraz powrotu),  z stawkę i wartość przysługujących diet.   Podróż krajowa § 6. 1. Miejscowość rozpoczęcia i zakończenia podróży krajowej określa pracodawca. 2. Pracodawca może uznać za miejscowość rozpoczęcia lub zakończenia podróży krajowej miejscowość pobytu stałego lub czasowego pracownika. § 7. 1. Dieta w czasie podróży krajowej jest przeznaczona na pokrycie zwiększonych kosztów wyżywienia i wynosi 30 zł za dobę podróży. 2. Należność z tytułu diet oblicza się za czas od rozpoczęcia podróży krajowej (wyjazdu) do powrotu (przyjazdu) po wykonaniu zadania służbowego w następujący sposób: 1)   jeżeli podróż trwa nie dłużej niż dobę i wynosi: a)   mniej niż 8 godzin – dieta nie przysługuje, b)  od 8 do 12 godzin – przysługuje 50% diety, c)  ponad 12 godzin – przysługuje dieta w pełnej wysokości; 2)  jeżeli podróż trwa dłużej niż dobę, za każdą dobę przysługuje dieta w pełnej wysokości, a za niepełną, ale rozpoczętą dobę: a)  do 8 godzin – przysługuje 50% diety, b)   ponad 8 godzin – przysługuje dieta w pełnej wysokości.Dziennik Ustaw  – 3 –   Poz. 167   3. Dieta nie przysługuje: 1)  za czas delegowania do miejscowości pobytu stałego lub czasowego pracownika oraz w przypadkach, o których mowa w § 10; 2)   jeżeli pracownikowi zapewniono bezpłatne całodzienne wyżywienie. 4. Kwotę diety, o której mowa w ust. 1, zmniejsza się o koszt zapewnionego bezpłatnego wyżywienia, przyjmując, że każdy posiłek stanowi odpowiednio: 1)  śniadanie – 25% diety; 2)  obiad – 50% diety; 3)   kolacja – 25% diety. 5. W przypadku korzystania przez pracownika z usługi hotelarskiej, w ramach której zapewniono wyżywienie, przepisy ust. 4 stosuje się odpowiednio. § 8. 1. Za nocleg podczas podróży krajowej w obiekcie świadczącym usługi hotelarskie pracownikowi przysługuje zwrot kosztów w wysokości stwierdzonej rachunkiem, jednak nie wyższej za jedną dobę hotelową niż dwudziestokrotność stawki diety. 2. W uzasadnionych przypadkach pracodawca może wyrazić zgodę na zwrot kosztów noclegu stwierdzonych rachun- kiem w wysokości przekraczającej limit, o którym mowa w ust. 1. 3.  Pracownikowi,  któremu  nie  zapewniono  bezpłatnego  noclegu  i  który  nie  przedłożył  rachunku,  o  którym  mowa w ust. 1, przysługuje ryczałt za każdy nocleg w wysokości 150% diety. 4. Ryczałt za nocleg przysługuje, jeżeli nocleg trwa co najmniej 6 godzin pomiędzy godzinami 21 i 7. 5. Zwrot kosztów noclegu lub ryczałt za nocleg nie przysługuje za czas przejazdu, a także jeżeli pracodawca uzna, że pracownik ma możliwość codziennego powrotu do miejscowości stałego lub czasowego pobytu. § 9. 1. Za każdą rozpoczętą dobę pobytu w podróży krajowej pracownikowi przysługuje ryczałt na pokrycie kosztów dojazdów środkami komunikacji miejscowej w wysokości 20% diety. 2. Ryczałt, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje, jeżeli pracownik nie ponosi kosztów dojazdów. 3. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli na wniosek pracownika pracodawca wyrazi zgodę na pokrycie udokumentowa- nych kosztów dojazdów środkami komunikacji miejscowej. § 10. Pracownikowi przebywającemu w podróży krajowej trwającej co najmniej 10 dni przysługuje zwrot kosztów prze- jazdu w dniu wolnym od pracy, środkiem transportu określonym przez pracodawcę, do miejscowości pobytu stałego lub czasowego i z powrotem. § 11. Na wniosek pracownika pracodawca przyznaje zaliczkę na niezbędne koszty podróży krajowej w wysokości wy- nikającej ze wstępnej kalkulacji tych kosztów.

Przedmiotem transakcji jest druk Karta zlecenia wyjazdu zespołu ratownictwa medycznego, wykonany na papierze offsetowym 80 g/m, nadruk 1-stronny w kolorze czarnym, kartki sklejone w krótkim boku w blok o objętości 100 kartek.    Wzór druku określa zał. nr 3 do  Dz. U. 8 grudnia 2015 r., poz. 2069   Powyższy Dziennik ustaw określa także sposób wypełniania i karty

Podróż zagraniczna § 12. Czas podróży zagranicznej liczy się w przypadku odbywania jej środkami komunikacji: 1)  lądowej – od chwili przekroczenia granicy państwowej w drodze za granicę do chwili jej przekroczenia w drodze po- wrotnej do kraju; 2)  lotniczej – od chwili startu samolotu w drodze za granicę z ostatniego lotniska w kraju do chwili lądowania samolotu w drodze powrotnej na pierwszym lotnisku w kraju; 3)  morskiej – od chwili wyjścia statku (promu) z ostatniego portu polskiego do chwili wejścia statku (promu) w drodze Dziennik Ustaw  – 4 –   Poz. 167   § 13. 1. Dieta w czasie podróży zagranicznej jest przeznaczona na pokrycie kosztów wyżywienia i inne drobne wydatki. 2. Dieta przysługuje w wysokości obowiązującej dla docelowego państwa podróży zagranicznej. W przypadku podróży zagranicznej odbywanej do dwóch lub więcej państw pracodawca może ustalić więcej niż jedno państwo docelowe. 3. Należność z tytułu diet oblicza się w następujący sposób: 1)   za każdą dobę podróży zagranicznej przysługuje dieta w pełnej wysokości; 2)  za niepełną dobę podróży zagranicznej: a)   do 8 godzin – przysługuje 1/3 diety, b)   ponad 8 do 12 godzin – przysługuje 50% diety, c)   ponad 12 godzin – przysługuje dieta w pełnej wysokości. 4. Wysokość diety za dobę podróży zagranicznej w poszczególnych państwach jest określona w załączniku do rozporzą- dzenia. § 14. 1. Pracownikowi, któremu zapewniono w czasie podróży zagranicznej bezpłatne, całodzienne wyżywienie, przy- sługuje 25% diety ustalonej zgodnie z § 13 ust. 3. 2. Kwotę diety zmniejsza się o koszt zapewnionego bezpłatnego wyżywienia, przyjmując, że każdy posiłek stanowi odpowiednio: 1)   śniadanie  – 15% diety; 2)   obiad  – 30% diety; 3)   kolacja  – 30% diety. 3. W przypadku korzystania przez pracownika z usługi hotelarskiej, w ramach której zapewniono wyżywienie, przepisy ust. 2 stosuje się odpowiednio. 4. Pracownikowi, który otrzymuje w czasie podróży zagranicznej należność pieniężną na wyżywienie, dieta nie przysłu- guje. Jeżeli należność pieniężna jest niższa od diety, pracownikowi przysługuje wyrównanie do wysokości należnej diety. § 15. Za każdy dzień (dobę) pobytu w szpitalu lub innym zakładzie leczniczym w czasie podróży zagranicznej pracow- nikowi przysługuje 25% diety. § 16. 1. Za nocleg podczas podróży zagranicznej pracownikowi przysługuje zwrot kosztów w wysokości stwierdzonej rachunkiem, w granicach limitu określonego w poszczególnych państwach w załączniku do rozporządzenia. 2. W razie nieprzedłożenia rachunku za nocleg, pracownikowi przysługuje ryczałt w wysokości 25% limitu, o którym mowa w ust. 1. Ryczałt ten nie przysługuje za czas przejazdu. 3. W uzasadnionych przypadkach pracodawca może wyrazić zgodę na zwrot kosztów za nocleg, stwierdzonych rachun- kiem, w wysokości przekraczającej limit, o którym mowa w ust. 1. 4. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się, jeżeli pracodawca lub strona zagraniczna zapewniają pracownikowi bezpłatny nocleg. § 17. 1. Pracownikowi przysługuje ryczałt na pokrycie kosztów dojazdu z i do dworca kolejowego, autobusowego, por- tu lotniczego lub morskiego w wysokości jednej diety w miejscowości docelowej za granicą oraz w każdej innej miejscowo- ści za granicą, w której pracownik korzystał z noclegu. 2. W przypadku gdy pracownik ponosi koszty dojazdu, o których mowa w ust. 1, wyłącznie w jedną stronę, przysługuje ryczałt w wysokości 50% diety. 3. Na pokrycie kosztów dojazdów środkami komunikacji miejscowej pracownikowi przysługuje ryczałt w wysokości 10% diety za każdą rozpoczętą dobę pobytu w podróży zagranicznej. 4. Ryczałty, o których mowa w ust. 1–3, nie przysługują, jeżeli pracownik: 1)  odbywa podróż zagraniczną służbowym lub prywatnym pojazdem samochodowym, motocyklem lub motorowerem;Dziennik Ustaw  – 5 –   Poz. 167   2)  ma zapewnione bezpłatne dojazdy; 3)  nie ponosi kosztów, na pokrycie których są przeznaczone te ryczałty. § 18. Pracodawca może wyrazić zgodę na zwrot kosztów przewozu samolotem bagażu osobistego o wadze do 30 kg, liczonej łącznie z wagą bagażu opłaconego w cenie biletu, jeżeli podróż zagraniczna trwa ponad 30 dni lub jeżeli państwem docelowym jest państwo pozaeuropejskie. § 19. 1. W przypadku choroby powstałej podczas podróży zagranicznej pracownikowi przysługuje zwrot udokumento- wanych niezbędnych kosztów leczenia za granicą. 2. Zwrot kosztów, o których mowa w ust. 1, następuje ze środków pracodawcy, z wyjątkiem świadczeń gwarantowa- nych udzielonych zgodnie z przepisami o koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego w Unii Europejskiej, o któ- rych mowa w art. 5 pkt 32 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2008 r. Nr 164, poz. 1027, z późn. zm. 3) ). 3. Nie podlegają zwrotowi koszty zakupu leków, których nabycie za granicą nie było konieczne, koszty zabiegów chi- rurgii plastycznej i kosmetycznych oraz koszty nabycia protez ortopedycznych, dentystycznych lub okularów. 4. W razie zgonu pracownika za granicą, pracodawca pokrywa koszty transportu zwłok do kraju. § 20. 1. Pracownik otrzymuje zaliczkę w walucie obcej na niezbędne koszty podróży zagranicznej, w wysokości wyni- kającej ze wstępnej kalkulacji tych kosztów. 2. Za zgodą pracownika zaliczka może być wypłacona w walucie polskiej, w wysokości stanowiącej równowartość przysługującej pracownikowi zaliczki w walucie obcej, według średniego kursu złotego w stosunku do walut obcych okreś- lonego przez Narodowy Bank Polski z dnia wypłaty zaliczki. 3. Rozliczenie kosztów podróży zagranicznej jest dokonywane w walucie otrzymanej zaliczki, w walucie wymienialnej albo w walucie polskiej, według średniego kursu z dnia jej wypłacenia. § 21. W przypadku odbywania podróży zagranicznej w połączeniu z przejazdem na obszarze kraju, przepisy rozdziału 2 stosuje się odpowiednio.