[Zielona Sowa]
Kategoria: Książki i Komiksy > Literatura piękna i popularna > Literatura piękna zagranicznaWysyłka: od ręki
WYGNANIE I KRÓLESTWO Albert Camus Wygnanie
i królestwo. Seria: Arcydzieła literatury światowej - Albert Camus
Albert Camus w Wygnaniu i królestwie - zbiorze
sześciu opowiadań...
Pełen opis produktu 'WYGNANIE I KRÓLESTWO Albert Camus' »
WYGNANIE I KRÓLESTWO Albert Camus Wygnanie i królestwo.
Seria: Arcydzieła literatury światowej - Albert Camus Albert
Camus w Wygnaniu i królestwie - zbiorze sześciu opowiadań
powstałych w 1957 roku - dotyka problemu kondycji ludzkiej
widzianej z perspektywy samotności psychicznej, społecznej i
egzystencjalnej. W kilku spośród nich autor wyrusza w podróż
wiążącą się z odkrywaniem egzotyki miejsc, jak i niezwykłych krain
ludzkich myśli i wierzeń. Bohaterowie opowiadań obdarzeni są
szczególnym darem budzenia się i klarowania samoświadomości. Jak
pisze w swoich esejach Thomas Merton - żarliwy interpretator i
admirator twórczości Camusa - Człowiek sam, jak Syzyf, musi podjąć
swoje absurdalne zadanie - swój głaz, lub jeśli ktoś woli, swój
Krzyż. W kontekście współczesności biały Europejczyk, Mulat z
Południowej Afryki i czarny Afrykanin muszą razem toczyć kamień
Syzyfa, mimo iż ich trud wydaje się daremny. Albert Camus to
francuski pisarz, eseista, filozof, dramatopisarz i dziennikarz
wywodzący się z Algierii, laureat literackiej Nagrody Nobla. Jest
najbardziej znany jako autor parabolicznej powieści „Dżuma”, a
także innych, jak „Upadek” oraz „Obcy”, esejów takich jak „Mit
Syzyfa” oraz licznych sztuk teatralnych, między innymi „Kaliguli”
Po śmierci ojca wychowywała go matka i babcia. Dzięki
uzyskanemu stypendium ukończył liceum, a następnie rozpoczął studia
na Uniwersytecie Algierskim – studiował literaturę i filozofię. W
liceum i na studiach uwielbiał uprawiać sport – trenował piłkę
nożną (był bramkarzem w uniwersyteckiej reprezentacji), boks i
pływanie. Karierę sportową zakończył atak gruźlicy, który również
utrudnił mu studia. Aby się utrzymać, brał każdą pracę,
która wpadła mu w ręce – był korepetytorem, sprzedawcą części
samochodowych, a przez jakiś czas pracował też jako asystent w
Instytucie Meteorologii. W 1936 roku uzyskał tytuł licencjata z
filozofii – kontynuowałby karierę akademicką, gdyby nie kolejny,
ciężki atak gruźlicy. Aby wrócić do zdrowia, udał się do sanatorium
we francuskich Alpach. Od tego momentu bardziej identyfikował się z
Francją, chociaż przez całe życie często podróżował między Algierią
a Francją. Pracował jako dziennikarz – najpierw w „Algiers
Républicain”, następnie współpracował również z „France-Soir”, a po
1940 roku był jednym z redaktorów „Combat” – konspiracyjnego
nacjonalistycznego pisma ruchu oporu, w którym później objął
stanowisko redaktora naczelnego. W latach trzydziestych
Camus dołączył do partii komunistycznej, gdyż widział w niej
potencjał na zwalczanie nierówności między napływowymi
Europejczykami oraz mieszkańcami Algierii. Jego afirmacja komunizmu
nie trwała jednak długo, gdyż już po 2 wojnie światowej
współorganizował protesty przeciw sowieckiej inwazji na Węgry oraz
przeciwko brutalnym pacyfikacjom strajkujących robotników w Polsce,
Niemczech i na Węgrzech. Jego krytyka komunizmu był powodem
zakończenia bliskiej przyjaźni z Jean-Paulem Sartrem. W 1942
ukazała się pierwsza powieść Alberta Camusa pod tytułem „Obcy”,
książka będąca, zdaniem krytyków, wyrazem myśli filozoficznej
bliskiej pisarzowi w tym okresie jego twórczości – filozofii
absurdu oraz nihilizmu. W miarę upływu czasu pogląd ten ustąpił
miejsca humanizmowi i głębokiej empatii, których przykładem jest
kolejna głośna powieść pisarza – wydana w 1947 roku książka pod
tytułem „Dżuma”, która na stałe wpisała się do kanonu światowej
literatury. W 1957 otrzymał literacką Nagrodę Nobla za
„ogromny wkład w literaturę, ukazującą znaczenie ludzkiego
sumienia”. We Francji, gdzie Camus zyskał ogromną popularność,
pisarz był pod koniec życia stale atakowany – za brak reakcji na
wojnę w ojczystej Algierii, za brak zaangażowania lewicowego, za
niemoralność jego książek. Trzy lata po otrzymaniu Nagrody Nobla
Camus – w wieku 46 lat – zginął w wypadku samochodowym, gdy wracał
do Paryża wraz z przyjacielem i wydawcą Michelem Gallimardem. W
torbie miał niedokończony szkic powieści Pierwszy człowiek.
Dane techniczne: Autor: Albert Camus, oprawa twarda, Rok wydania:
2004, Stron: 136 wymiary(mm): 145x205,