[WYDAWCA]
Kategoria: KsiążkiWysyłka: do 7 dni
I ROBI SIĘ CIEMNO. ED E SUBITO SERA. WYBÓR
WIERSZY. POESIE SCELTE Salvatore Quasimodo Dwujęzyczny
wybór wierszy Salvatore Quasimodo (1901-1968) –
jednego z najznakomitszych...
Pełen opis produktu 'I ROBI SIĘ CIEMNO ED E SUBITO SERA WYBÓR WIERSZY' »
I ROBI SIĘ CIEMNO. ED E SUBITO SERA. WYBÓR WIERSZY. POESIE SCELTE
Salvatore Quasimodo Dwujęzyczny wybór wierszy Salvatore
Quasimodo (1901-1968) – jednego z najznakomitszych włoskich autorów
ubiegłego stulecia, wybitnego przedstawiciela hermetyzmu, laureata
Nagrody Nobla z 1959 roku. Quasimodo reprezentuje to, co
najważniejsze u poety. Wyszedł z klasycznej tradycji tłumacząc
poezję grecką i łacińską, ale nie zaniedbywał autorów nowoczesnych,
proponując nam liczne eseje oraz znakomite interpretacje poprzez
przekłady dzieł Moliera i Szekspira. Przedstawiciel „sycylijskiego
mikrokosmosu”, który tak wiele wniósł do literatury włoskiej i
europejskiej, osiąga najwyższe tony poetyckie w wierszach
opiewających upływ czasu i „fragmentaryczną samotność”
współczesności; tematy te zawarł w trzech emblematycznych wersach
tytułowego wiersza I robi się ciemno: Każdy
samotnie tkwi na sercu ziemi, przeszyty promieniem słońca. I robi
się ciemno. Samotność, niemożność porozumienia i kruchość
egzystencjalna, którym towarzyszą uczucia radości i bólu, ogarniają
dzieło sycylijskiego poety i równocześnie przenikają całą myśl XX
wieku, nacechowaną radykalnymi i gwałtownymi przemianami, ogromnymi
tragediami ludzkimi wywołanymi wojennym szaleństwem, budzącymi
wątpliwości u ludzi, uwiedzionych chwilowym promieniem słońca, po
którym następuje ciemność, metafora końca, lecz zarazem
zniechęcenia i pesymizmu, jak u Ugo Foscolo. Dla wielu
czytelników poezji w Polsce i na świecie Salvatore Quasimodo
pozostaje dziś autorem jednego wiersza – Ed e subito
sera, który umieścił na samym początku Acque e
terre, swojego pierwszego zbioru wydanego w 1930 roku. O co
toczy się gra w tym zdumiewającym epigramacie? Salvatore Quasimodo,
poeta z miasta Modica na obrzeżach archaicznej ojczyzny
Śródziemnomorza, Wielkiej Grecji, złapał zasadę życia, jego
aspirację, nadzieję, złudzenie, piękno, wreszcie oszustwo.
Przeświadczenie bezkresu i nieoczekiwany koniec. Nie tylko złapał,
ale też zamknął w maleńkim przedmiocie, który każdy może schować i
trzymać w dłoni, nosić przez resztę życia po świecie i pokazywać
innym mówiąc: oto my, nasza egzystencja i świat.