Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

Pewnego ranka Miś o Bardzo Małym Rozumku przechadzał się z przyjaciółmi po Stumilowym Lesie. Każdy zakątek, każde drzewo i norka przypominały mu coś niezwykłego! A pamiętasz?! A, pamiętam! - wołały zwierzaki. A czy wy pamiętacie?

Gęsie pióra do pisania, mundurki szkolne, nauka kaligrafii... - tak wyglądała szkoła przed stu laty. Ale czytając te przepiękne wspomnienia, można się przekonać, że problemy, radości, marzenia i plany uczniów z tamtych czasów niewiele się różniły od dzisiejszych, a bohaterowie tej książeczki są bardzo podobni do obecnych szkolnych kolegów...

W pierwszej części pamiętnika, autorka sięga pamięcią do okresu przed rewolucją bolszewicką i opisuje życie w czasach, które minęły bezpowrotnie.Dwadzieścia lat spokojnego życia w wolnej Polsce i znów nieplanowane i przymusowe wędrówki, kiedy nieważne było żeby mieć, tylko aby być - przetrwać.Autorka opisuje przeżycia polskiej rodziny ziemiańskiej z Kresów Wschodnich, na tle historii dwudziestego wieku.

Do maleńkiej wiosku na Polesiu przyjechałą do pracy w charakterze nauczycielki. Gdy rozpoczęła się wojna, była matką zaledwie miesięcznego synka, a jej mąż słuzył w polskim wojsku. Kobieta nie wiedziała jeszcze, że za chwilę zostanie wepchnięta w tryby totalitarnego państwa, a później NKWD przygotuje dla niej koszmarny los...Wspomnienia Kazimiery Rafalskiej stanowią ważne świadectwo gehenny Polaków w Rosji Sowieckiej w czasie II wojny światowej i w pierwszych latach po niej. Gdyby nie stan wojenny w 1981 roku, autorka nie zdecydowałaby się na opisanie swoich przeżyć. na szczeście zrobiła to, i to w sposób doskonały, bowiem opis jej doświadczeń znakomicie trafia do czytelnika, wzbudzając jego empatię. Dzięki temu osoba nawet zupełnie nieznająca historii dowiaduje sie, czym był system stalinowski i z jak błahych powodów mozna było otrzymać wyrok 5., 10. czy 25. lat łagru, a kara odbywała się w upodlających, niezwykle ciężkich warunkach...Dr Hubert ChudzioDyrektor Centrum Dokumentacji Zsyłek, Wypędzeń i Przesiedleń,Uniwersytet Pedagogiczny w Krakowie

Kapłan, żołnierz, nauczyciel - zawsze w służbie Kościołowi i OjczyźnieKsiądz Konopka stale znajdował się w centrum wydarzeń. Obdarzony dociekliwym umysłem, żywiołowym temperamentem i sprytem chętnie podejmował się najtrudniejszych zadań. Oddany duszpasterz, niezawodny przyjaciel, niestrudzenie spieszył z pomocą potrzebującym. Jego prywatne zapiski, nierzadko zabarwione ironią, ukazują prawdziwą codzienność polskich legionistów.To znakomite przedstawienie postaw, osób, podniosłych i tragicznych wydarzeń, a także pasjonująca kronika dziejów Kresów Wschodnich I i II Rzeczpospolitej.

Dla tych, którzy mogli spotkać się z Nim twarzą w twarz, był święty od zawsze. Jako uczeń, poeta, aktor, robotnik, uczony, ksiądz, biskup, kardynał, aż w końcu Następca św. Piotra. Autor książki, Krzysztof Tadej, uznał, że drogę Jana Pawła II do świętości najlepiej opiszą wspomnienia osób, które znały go od pierwszych lat po ostatnie dramatyczne chwile jego życia.Przed nami nieznane i zaskakujące wspomnienia mówiące o tym, jak Karol Wojtyła zachowywał się w konkretnych sytuacjach, np. gdy szkolni koledzy poszli kraść czereśnie, gdy w górach zaginął jego ojciec, albo jak zareagował na strajk pracowników w Watykanie. Bogactwem ich jest z pewnością duża dawka humoru, a przede wszystkim świadectwa świętości naszego Papieża, które pokazują, jaki jest sens życia.

Autorka pamiętnika, siostra Franciszka i Aleksandra Dalewskich (inicjatorów powstania Związku Bratniego Młodzieży Polskiej na Litwie) oraz żona Zygmunta Sierakowskiego (jednego z przywódców powstania styczniowego), poprzez historię członków swojej rodziny ukazuje losy różnych ludzi, kreśli portret środowiska zaangażowanego na Litwie w konspirację i walkę o niepodległość. Pamiętnik zawiera wiele informacji dotyczących polityki i codzienności lat 40.?60. XIX w. na Litwie.

Kolejna powieść autorki bestsellera "PS Kocham cię". Zaskakujący romans obyczajowy, łączący rzeczywistość i fantazję. Joyce, agentka nieruchomości z Dublina, odkrywa, że zna Paryż, w którym nigdy nie była i ma wiedzę z historii sztuki, którą się nigdy nie interesowała! Rozwiedziony Justin przyjeżdża do Irlandii, by wykładać dzieje architektury. Parę nieznajomych zaczyna łączyć coraz więcej zbiegów okoliczności... Czy można znać kogoś, kogo nigdy się nie spotkało? Lekka i krzepiąca opowieść o pokrewieństwie dusz, magii zbiegów okoliczności i oczywiście o miłości.

Po śmierci Rainera Marii Rilkego, ?niezrównanego poety i drogiego, wiernego przyjaciela?, księżna Marie von Thurn und Taxis pragnęła utrwalić na papierze swe wspomnienia, ?wspomnienia tak drogie memu sercu i być może również tym, którzy znali i darzyli uczuciem tego nieodżałowanego, przedwcześnie zmarłego człowieka?. Tak oto narodziła się niniejsza książka, opublikowana po raz pierwszy w roku 1932, a następnie nakładem wydawnictwa Insel w eleganckiej formie słynnej serii Insel-Bücherei (nr 888).Autorka czerpała obficie z własnoręcznych zapisków, redagowanych w języku niemieckim i francuskim, jakie zapełniały karty jej dzienników. ?Wspomnienie? księżnej Taxis to nie tylko zajmująca historia łączącej ich przyjaźni oraz subtelny portret jednego z najznamienitszych poetów języka niemieckiego, lecz również fascynujący obraz zamierzchłej epoki, owego przebrzmiałego ?świata wczorajszego?.

Noblista sam o sobie. Mario Vargas Llosa nigdy nie był grzecznym chłopcem. W swojej autobiografi i bez cenzury pisze o wybrykach młodości, szalonych miłościach i początkach pisarstwa. Trudna relacja z ojcem, który zostawił matkę w ciąży,i pisanie jako rodzaj buntu przeciwko niemu. Lata spędzone w szkole wojskowej Leoncio Prado, które stały się kanwą jego głośnego debiutu Miasto i psy. Skandaliczny ślub z "ciotką Julią", miłość do kuzynki Patrycji, która stanie się jego drugą żoną, czy burdel zwany Zielonym Domem. To tylko niektóre z wielu sensacji, jakie odkrywa przed nami niezwykły pisarz. Kto czytał powieści Vargasa Llosy, odnajdzie tu wiele znanych już wątków, a kto nie czytał, nabierze wielkiej ochoty...

"Aresztowania księży przybrały w 1930 roku masowy charakter. Pozostali księża, wszyscy prawie w podeszłym wieku, schorowani, zmęczeni fizycznie, musieli albo pozostać w jednym miejscu, albo wywijać się z sieci rozmaitych zarządzeń administracyjnych, utrudniających posługi religijne. Z mieszkań kościelnych dawno już zostali wysiedleni, zmuszeni do tułaczki po wynajętych pokojach, nieraz daleko od kościoła. Stałe zwiększanie podatku dochodowego, pozbawienie prawa zaopatrywania się w artykuły żywnościowew kooperatywach, pozbawienie prawa głosu, nawet w sprawach kościelnych, bezustanna inwigilacja wykonywanych funkcji religijnych i głoszonych kazań, prześladowanie ludzi pod byle pretekstem, mających jakikolwiek kontakt z kościołem i księżmi - wszystko to stworzyło niemożliwe warunki dla duszpasterskiej misji pozostałych księży"ks. Wincenty Ilgin, fragment wspomnień

Autorka poznała Kaukaz wpierw od specyficznej strony więziennej, będąc w niewoli, pierwotnie w Dagestanie, a następnie w Czeczenii. Efektem tych doświadczeń był opublikowany w 2000 roku pamiętnik. Teraz, po kilku latach, prof. Fischer wróciła do Dagestanu by spojrzeć na Kaukaz tym razem "przez otwarte drzwi". Nowe wrażenia mieszały się ze wspomnieniami, a ponownie odwiedzane miejsca wyglądały z perspektywy wolnego człowieka jakże inaczej niż wówczas, z perspektywy jeńca.

Świetne, barwne portrety, zapis dawnych obyczajów, przenikliwe obserwacje i znakomite nie pozbawione autoironii anegdoty ? wszystko to składa się tę biografię i zarazem na swoisty dokument historyczny.Moje życie, mój czas to historia polskiej arystokratki Marii ze Zdziechowskich Sapieżyny, córki ministra, uciekinierki spod panowania dwóch totalitaryzmów, kobiety-szpiega, więzionej przez gestapo w Berlinie, urzędniczki w londyńskim biurze, założycielki fundacji Ex Animo, kawalera Orderu Uśmiechu?Książka stanowi zapis niezwykłego życia, obfitującego w przygody i niebezpieczeństwa. Jest to zarazem wyjątkowa perspektywa na szaleństwa XX wieku, oglądanego oczyma arystokratki. Dodatkowym atutem książki są liczne, archiwalne fotografie.Maria ze Zdziechowskich Sapieżyna (ur. 1910) - księżna, córka Jerzego Zdziechowskiego (ministra skarbu II RP), żona Jana Andrzeja Sapiehy, polska działaczka charytatywna, współzałożycielka i prezydent Fundacji Ex Animo, kawaler Orderu Uśmiechu. Mieszka w Warszawie.

Młody chiński intelektualista napisał traktat O pięknie. Teoretyczne rozważania przerodziły się w swobodną ekspresję piękna, ono zaś - w symbol wolności. I tak oto piękno stało się polityczne.Esej powstał w 1957 roku, w okresie złagodzonej cenzury. Ta krótkotrwała odwilż była jednak pozorna. Szybko okazało się, że służyła tylko ?wywabieniu węża z kryjówki?. Nieduży tekst wystarczył, by jego autora uznać za ""prawicowy element? i skazać na zesłanie do prawdziwego piekła - obozu pracy na pustyni Gobi. Gao znalazł się tam razem z byłymi kontrrewolucjonistami, obecnymi kontrrewolucjonistami, kobieciarzami, złodziejaszkami, chuliganami i niepokornymi siejącymi zamęt. Wszystkich Partia reedukowała poprzez pracę. Nieodłącznym elementem reedukacji był głód, mordercza praca, odarcie z woli i godności: słynny aktor kradł koledze kawałek chleba, wielki muzyk bezwstydnie żebrał o jedzenie, a uczony, który miał na koncie dwa zagraniczne doktoraty, bił się z innymi, żeby wyskrobać kadź po zupie. Upokarzanie siebie i innych, donosicielstwo, zobojętnienie stały się codziennością, jedyną siłą napędową była myśl o podłym posiłku.Wspomnienia Gao Ertai to opis działania machiny terroru i dyktatury - którym ulegają wszyscy bez względu na pochodzenie, wykształcenie i zawód, przed którymi uciec można tylko w bezwzględne posłuszeństwo i całkowitą podległość, których nie sposób pojąć ani wytłumaczyć. To także wstrząsające źródło do najnowszej historii Państwa Środka, o którym ciągle tak mało wiemy."

Józef Skakun przekroczył wiele granic. Uciekł z nowogródzkiego, a następnie z wileńskiego getta, by pod przybranym nazwiskiem pojechać do Rzeszy na przymusowe roboty. Po wojnie udał się do Paryża; wreszcie odnalazł nowy dom w Stanach Zjednoczonych. Pobożny młodzieniec, członek religijnego ruchu musar, zakładającego wyrzeczenie się przemocy i dążenie do moralnej doskonałości, przez lata wojny okłamywał wszystkich wokół - aby przetrwać. Narzucił sobie całkowitą zmianę tożsamości. Ortodoksyjny Żyd, polski obywatel Skakun stał się litewskim muzułmaninem Osmanowem (?prawie Aryjczykiem"), karmił świnie i jadł wieprzowinę. Gdy po raz kolejny grunt zaczął mu się palić pod nogami, zdecydował się nawet na wstąpienie do oddziałów Waffen SS; chciał przy pierwszej okazji zdezerterować i przedostać się do aliantów, ale mógł również trafić jako strażnik do jednego z obozów zagłady. Należał do skazanych na śmierć, ale przeżył. Przez sześć lat towarzyszył mu strach o rozmiarach przekraczających naszą wyobraźnię. Po wojnie nie uwolnił się od ciężaru dylematów moralnych, przed którymi postawił go okrutny los. Scenariusz ocalenia jest przejmującą opowieścią syna o życiu ojca oraz historią jednostki, która dzięki szczęściu, inteligencji i woli przetrwania uniknęła zmiażdżenia przez tryby wielkiej Historii.Czytałam każde słowo z przerażeniem, współczuciem, zachwytem... Michael Skakun wykonał wspaniałą literacką robotę. Jego książka to świadectwo, które na zawsze pozostanie żywe.Cynthia OzickWstrząsająca opowieść o wielkiej odwadze, zimnej krwi i o tym, jak ważne jest szczęście.Henry KissingerDramatyczna i uderzająca relacja!Arthur Miller

Opowieść o Hance Bielickiej autorstwa Zbigniewa Korpolewskiego. Autor z właściwym sobie poczuciem humoru przedstawia jedną z najwybitniejszych artystek polskiej sceny. Opisuje jej życie zawodowe, drogę do wielkiej kariery, trudne wybory sceniczne, a potem okres, w którym niepodzielnie królowała na polskiej scenie. Autor pisze także o dotychczas ukrytym za kulisami życiu osobistym Pani Hanki ? o jej charakterze, upodobaniach i rozterkach, o relacjach z mężczyznami i oczywiście o jej niekłamanej miłości do kapeluszy. Książka to hołd dla wielkiej artystki, którą tak bardzo pokochała polska widownia, ale też utrzymana w lekkim tonie refleksja nad sztuką kabaretu i miejscem dobrego humoru w kulturze. EPITAFIUM Tu w tym miejscu miała spocząć Hanka Bielicka ? sługa Boży, ale nie daje się położyć. Krzysztof Daukszewicz (na Jej prośbę napisałem 2 lata przed śmiercią) Zbigniew Korpolewski z właściwą sobie swadą dotyka fenomenalnego i niepowtarzalnego zjawiska, jakim była Hanka Bielicka. Autor przerzuca pomost między czasami, w których tworzyła legendarna już dzisiaj artystka a dniem dzisiejszym, kiedy nie narodziła się żadna jej następczyni. A widzowie wciąż odczuwają brak Bielickiej. Wojciech Malajkat Mój przyjaciel Jerzy Filar, który przez pięć lata występował na scenie razem z Hanką Bielicką, opowiadał mi o koncercie Artystki, jaki odbył się w Domu Kultury w Strykowie. ? Widzisz Jureczku ? mówiła Pani Hania ? myślałam, że ostatni koncert zagram w Sali Kongresowej, a tu proszę, Stryków! Mam propozycję, żeby imieniem Hanki Bielickiej nazwać nieistniejącą autostradę ze Strykowa do Warszawy. Natomiast książka jest wspaniałą autostradą, drogą do zrozumienia fenomenu genialnej Artystki i kochanego człowieka. Jacek Cygan Aktor, reżyser, konferansjer, dyrektor, satyryk. Chodząca encyklopedia polskiego show businessu. Był przy narodzinach big beatu, zapowiadał Animalsów, Rolling Stonesów, ostatnie koncerty Anny German, pisał teksty dla kabaretu ?Dudek?, przez lata kierował Teatrem Syrena... Kiedyś powiedziałam, że jest najbardziej uważnym i dowcipnym świadkiem historii polskiego show businessu. A Zbyszek na to, że jest świadkiem koronnym i w związku z tym liczy na lżejszy wymiar kary. Drogi Autorze, to my, czytelnicy zostaniemy ukarani, jeśli nie zabierzesz się poważnie do spisywania tego wszystkiego, co przeżyłeś. Mam nadzieję, że biografia Hanki Bielickiej, dla której napisałeś tyle monologów i której byłeś nie tylko dyrektorem, ale i przyjacielem, to dopiero początek Twoich ?zeznań?. Maria Szabłowska o Zbigniewie Korpolewskim

Jędrzej Giertych (1903-1992) - polski polityk, dyplomata i publicysta. Jeden z przywódców Stronnictwa Narodowego, bliski współpracownik Romana Dmowskiego. Jako ochotnik walczył w czasie wojny polsko - bolszewickiej, został ranny w czasie bitwy warszawskiej.

Krytyczne wydanie ?Pism zebranych? Stefana Żeromskiego pod redakcją Zbigniewa Golińskiego zaczęło ukazywać się w roku 1981 nakładem SW"Czytelnik". Edycja została zaplanowana na 39 tomów podzielonych na sześć serii: trzy serie utworów literackich (nowele, powieści, dramaty ? łącznie 23 tomy), serię utworów publicystycznych (3 tomy), dzienniki (7 tomów) oraz listy (6 tomów). W latach 1981-1996 ukazało się kilkanaście tomów ?Pism?; w latach późniejszych ? w wyniku najpierw przemian na rynku wydawniczo-księgarskim, a następnie choroby i wreszcie śmierci profesora Golińskiego (w roku 2008) ? tempo prac zostało spowolnione i w końcu ustało. Z planowanych 39 tomów dotychczas ukazało się 21 tomów: 15 tomów utworów literackich i 6 tomów listów.Obecnie Fundacja zdecydowała się ? już samodzielnie, bez współudziału SW ?Czytelnik? ? wznowić edycję ?Pism zebranych?, rozpoczynając ją odopublikowania ośmiu niewydanych dotąd tomów utworów literackich, przygotowywanych jeszcze za życia profesora Golińskiego i pod jego kierunkiem.

Do Wells przyjechałam dwa i pół roku temu...Tak zaczyna się książka, którą oddajemy w ręce Czytelników ? pamiętnik młodej kobiety, która wyemigrowała na Wyspy. Historia jakich wiele? Nie do końca.Marta zostawia w Polsce całe swoje dotychczasowe życie, rodzinę; na pół roku rozstaje się z synem ? stawia wszystko na jedną kartę i... dowiedzcie się Państwo sami, jak kończy się ta historia.