Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

W leksykonie przedstawiono ponad 150 typów uzbrojenia używanego na wszystkich frontach II wojny światowej przez Wojska Lądowe Polskich Sił Zbrojnych i oddziały partyzanckie, a także wyprodukowane podczas Powstania Warszawskiego. Niektóre z nich nigdy dotąd (!) nie były opisywane w literaturze. Książka prezentuje sprzęt bojowy: czołgi, samochody pancerne, broń strzelecką, artylerię, moździerze, granaty, samochody osobowo-terenowe, ciężarowe, sanitarne, motocykle, a nawet skuter spadochroniarzy Excelsior Welbike. Każdy opis zawiera historię omawianego sprzętu, dane techniczno-taktyczne, informację o używaniu danego typu broni przez jednostki Wojska Polskiego, a także kolorowy rysunek sprzętu oraz zdjęcie archiwalne.

Książka jest pierwszym w Polsce tak obszernym leksykonem prezentującym uzbrojenie Wojska Polskiego i oddziałów partyzanckich w okresie II wojny światowej. Autor przedstawił 55 typów najważniejszych samolotów używanych na wszystkich frontach II wojny światowej przez Polskie Siły Powietrzne. Wiele uwagi poświęcił samolotom przygotowanym do produkcji w IV kwartale 1939 r. i na początku 1940 r. Książka zawiera opisy nie tylko samolotów bojowych, ale także łącznikowych, sanitarnych, szkolno-treningowych i transportowych. Leksykon zawiera opisy 36 okrętów Polskiej Marynarki Wojennej i 24 jednostek Flotylli Rzecznej (do 1931 r. Flotylla Pińska) Marynarki Wojennej.W książce przedstawiono również ponad 150 typów uzbrojenia używanego przez Wojska Lądowe Polskich Sił Zbrojnych i oddziały partyzanckie. Niektóre z nich nigdy dotąd (!) nie były opisywane w literaturze. Leksykon zawiera opisy nie tylko sprzętu bojowego (czołgów, samochodów pancernych, broni strzeleckiej, artylerii, moździerzy, granatów), ale także samochodów osobowo-terenowych, ciężarowych, sanitarnych, motocykli, a nawet skutera spadochroniarzy Excelsior Welbike. Każdy opis ilustrowany jest kolorową sylwetką boczną i zdjęciem.

Książka jest pierwszym w Polsce tak obszernym leksykonem prezentującym uzbrojenie Wojska Polskiego i oddziałów partyzanckich w okresie II wojny światowej. Autor przedstawił 55 typów najważniejszych samolotów używanych na wszystkich frontach II wojny światowej przez Polskie Siły Powietrzne. Wiele uwagi poświęcił samolotom przygotowanym do produkcji w IV kwartale 1939 r. i na początku 1940 r. Książka zawiera opisy nie tylko samolotów bojowych, ale także łącznikowych, sanitarnych, szkolno-treningowych i transportowych. Leksykon zawiera opisy 36 okrętów Polskiej Marynarki Wojennej i 24 jednostek Flotylli Rzecznej (do 1931 r. Flotylla Pińska) Marynarki Wojennej. W książce przedstawiono również ponad 150 typów uzbrojenia używanego przez Wojska Lądowe Polskich Sił Zbrojnych i oddziały partyzanckie. Niektóre z nich nigdy dotąd (!) nie były opisywane w literaturze. Leksykon zawiera opisy nie tylko sprzętu bojowego (czołgów, samochodów pancernych, broni strzeleckiej, artylerii, moździerzy, granatów), ale także samochodów osobowo-terenowych, ciężarowych, sanitarnych, motocykli, a nawet skutera spadochroniarzy Excelsior Welbike. Każdy opis ilustrowany jest kolorową sylwetką boczną i zdjęciem.

W leksykonie przedstawiono 55 typów najważniejszych samolotów używanych na wszystkich frontach II wojny światowej przez Polskie Siły Powietrzne. Wiele uwagi poświęcono samolotom przygotowanym do produkcji w IV kwartale 1939 r. i na początku 1940 r. Książka zawiera opisy nie tylko samolotów bojowych, ale także łącznikowych, sanitarnych, szkolno-treningowych i transportowych. Przedstawiono ponadto 36 okrętów Polskiej Marynarki Wojennej i 24 jednostki Flotylli Rzecznej (do 1931 r. Flotylla Pińska) Marynarki Wojennej. Każdy opis ilustrowany jest kolorową sylwetką boczną i zdjęciem. Jednostki Flotylli Rzecznej MW, działające w 1939 r. na Wiśle i na rzekach Polesia, zostały omówione tak szeroko po raz pierwszy w literaturze polskiej.

Autor, specjalista do spraw wojskowych krajów byłego bloku wschodniego podczas II wojny światowej, przybliża w tej publikacji czytelnikowi skomplikowaną historię Wojska Polskiego w latach największego konfliktu zbrojnego w dziejach ludzkości.W opowieści trzyma się chronologii wydarzeń. Swój wykład rozpoczyna wstępem, w którym omawia pokrótce początki tworzenia armii polskiej po odzyskaniu niepodległości, wojnę polsko-radziecką 1920 roku, jak również główne problemy, przed jakimi stanął Józef Piłsudski, tworząc polskie siły zbrojne. Przybliża również czytelnikowi zasadnicze różnice w organizacji i budowie struktur Wojska Polskiego, takich jak duży nacisk na improwizację na polu walki czy przyczyny dużej liczebności kawalerii oraz mniejszą liczbę wojsk zmechanizowanych. Omawia także sytuację, w jakiej znalazło się polskie dowództwo we wrześniu 1939 r. Zasadniczą część publikacji tworzą naturalnie rozdziały poświęcone działaniom Polaków na wszystkich frontach II wojny i w okupowanym kraju.

Pakiet składa się z dwóch książek ?Broń Wojska Polskiego 1939-1945. Lotnictwo i Marynarka Wojenna? i ?Wielkie ewakuacje. Norwegia 1940, Francja 1940, Grecja 1941?W książce ?Broń Wojska Polskiego 1939-1945. Lotnictwo i Marynarka Wojenna? przedstawiono 55 typów najważniejszych samolotów używanych na wszystkich frontach II wojny światowej przez Polskie Siły Powietrzne. Wiele uwagi poświecono samolotom przygotowanym do produkcji w IV kwartale 1939 r. i na początku 1940 r. Książka zawiera opisy nie tylko samolotów bojowych, ale także łącznikowych, sanitarnych, szkolno-treningowych i transportowych. Przedstawiono ponadto 36 okrętów Polskiej Marynarki Wojennej i 24 jednostki Flotylli Rzecznej (do 1931 r. Flotylla Pińska) Marynarki Wojennej. Każdy opis ilustrowany jest kolorową sylwetką boczną i zdjęciem. Jednostki Flotylli Rzecznej MW, działające w 1939 r. na Wiśle i na rzekach Polesia zostały omówione tak szeroko po raz pierwszy w literaturze polskiej. W książce ?Wielkie ewakuacje. Norwegia 1940, Francja 1940, Grecja 1941? A. Perepeczko przedstawił trzy operacje ewakuacyjne na wielką skalę na froncie europejskim: odwrót wojska Sprzymierzonych z Norwegii w czerwcu 1940 r., ewakuację w maju-czerwcu 1940 r. z zajmowanej przez Niemców Francji oraz wycofanie się z Grecji korpusu brytyjskiego najpierw ze stałego lądu na Kretę pod koniec kwietnia 1941 r., a następnie z Krety do Egiptu pod koniec mają 1941 r. Opisane ewakuacje zakończyły się sukcesem, a uratowani żołnierze, jak również sprzęt bojowy, mogli być wykorzystani w innych działaniach bojowych. Podkreślić należy, że w dwóch operacjach istotna rolę odegrały polskie okręty i statki transportowe, a wśród uratowanych żołnierzy było kilkadziesiąt tysięcy Polaków. Relację autora wzbogaca kilkadziesiąt zdjęć dokumentalnych oraz 13 map i szkiców. Pakiet jest zabezpieczony folią termokurczliwą.

W 70. rocznicę najazdu hitlerowskich Niemiec na Polskę i wybuchu II wojny światowej, trafiła do rąk Czytelników publikacja ukazująca zabytki z tamtej epoki, materialne źródła historyczne zachowane w zbiorach Muzeum Wojska Polskiego, instytucji powołanej przez Marszałka Józefa Piłsudskiego, jako ?świątyni pamiątek i sławy oręża polskiego oraz chwały czynów i bohaterów jego?. Zawartość książki ukazuje pamiątki z dziejów Wojska Polskiego w latach 1935-1939 oraz bohaterskich bojów wrześniowych i przekona Czytelników, że Muzeum Wojska Polskiego właściwie realizuje intencje i życzenia sformułowane przez Marszałka.

Rok 1939 był końcem dziejów polskiej piechoty ukształtowanej legendami Księstwa Warszawskiego i Królestwa Kongresowego. Na nich zbudowano tradycje piechoty odradzanej w krwawych walkach Wielkiej Wojny i o granice II Rzeczypospolitej w latach 1918-1921. Spełnione marzenie o wolności pozwoliło na położenie szczególnego nacisku na moralne kształtowanie postawy piechura mającego być następcą poprzedników spod Raszyna czy Olszynki Grochowskiej. Polski piechur był personifikacją dawnych tradycji i tak ruszył do swej ostatniej kampanii. Wojna rozpoczęta 1 września 1939 roku przez Niemcy w miesiąc zweryfikowała dotychczasowe myślenie o nowoczesnej wojnie. O tym jak wyglądały walki i zdawanie egzaminu z tradycji świadczą dziesiątki cmentarzy wojennych, gdzie spoczywają obrońcy Polski 1939 roku. Ci, którzy tam spoczywają, bo podjęli walkę 1 września 1939 roku, byli przedstawicielami tradycji dawnych wieków, ukształtowani na podstawie najlepszych XIX wiecznych wzorców, i z tym samym poczuciem obowiązku i dzielności dołączyli do poprzedników. Odchodząca dawna polska piechota i kawaleria zdobyła się swoją postawą w czasie kampanii 1939 roku na stworzenie nowej legendy ? legendy żołnierzy polskiego września, która może nie tyle przesłoniła stare zasługi żołnierzy polskich, ale wprowadziła zupełnie nową jakość w polskiej tradycji wojskowej. Rzadko się bowiem zdarza, że następcy do rangi narodowych symboli podniosą wszystko co związane z wrześniowym Wojskiem Polskim. Z taką samą atencją traktowany jest orzełek z czapki, jak polski karabinek wz. 1929 z wybitym na komorze zamkowej orłem i napisem ?F. B. Radom?, orzeł ze sztandaru wojskowego, jak i ocalony z otchłani wojny czołg TK-S. Jako kwintesencję polskości traktuje się kurtkę wprowadzoną w 1935 roku, a jako najbardziej typową polską czapkę ? rogatywkę garnizonową wz. 1935 i polową wz. 1937.

Niniejsze opracowanie stanowi pierwszą część zapowiadanego szerokiego katalogu odznak Wojska Polskiego z lat 1914 - 1939 : piechota, kawaleria, artyleria i bronie pancerne, wojska techniczne-służby, organizacje i formacje wojskowe z lat 1914-1221 oraz szkolnictwo wojskowe . Obok przedstawionych odznak i ich wersji pokazano w szerokim zakresie obowiązujące dokumenty -legitymacje i dyplomy. Uwzględniono uwagi i sprostowania zawarte w dotychczasowych katalogach.

Jest to drugie, rozszerzone i poprawione wydanie. W zamierzeniu to swego rodzaju przewodnik po typach i rodzajach pojazdów mechanicznych w Wojsku Polskim II Rzeczpospolitej w momencie najwyższej próby - we wrześniu 1939 roku.Ma uporządkować, choćby w nikłym stopniu, wiedzę na ten temat, naruszyć uparcie odnawiany mit, jak to benzyna przegrywała w WP z owsem - słowem pokazać, że motoryzowanie naszej armii było faktem.

Studium poświęcone koncepcjom rozbudowy Wojska Polskiego w drugiej połowie lat trzydziestych XX wieku, ze zwróceniem szczególnej uwagi na porównanie sił zbrojnych Rzeczypospolitej i armii państw europejskich. W pierwszych czterech rozdziałach opisano ogólne założenia i subiektywne warunki programu rozbudowy, nastepnie przedstwiono jego realizację w lotnictwie i w marynarce. W kolejnych pięciu rozdziałach zaprezentowano rozbudowę w pozostałej części sił zbrojnych Rzeczypospolitej, a ostatni - opisujący możliwy przebieg wojny polsko-niemieckiej po zakończeniu programu rozbudowy - jest specyficzną próbą zaprezentowania jej efektów."Formułowane w sposób żywy sądy mogą być odebrane jako kontrowersyjne, toteż praca ma szansę wywołać burzliwą debatę znawców przedmiotu"Z recenzji prof. dra hab. Andrzeja Chojnowskiego"Rzadko doprawdy zdarza się w kręgu adeptów nauki tak wyraźne eksponowanie krytycznego stanowiska wobec dotychczasowego dorobku historiograficznego; autor uczynił z takiej konfrontacji istotny walor swojego widzenia tezy głównej. I ma rację!"Z recenzji prof. dra hab. Wiesława Jana Wysockiego

Celem niniejszej pracy jest ukazanie warunków formowania, rozwoju ilościowego i jakościowego, przebiegu zmian organizacyjnych, uzbrojenia, zasad taktycznych użycia oddziałów polskiej artylerii w okresie walk o niepodległość oraz prób jej modernizacji w okresie dwudziestolecia międzywojennego a także wykorzystanie artylerii podczas walk we wrześniu 1939 roku.

Tradycje odrodzonego po okresie zaborów Wojska Polskiego, walczącego o wolność i niepodległość w latach 1914-1939, są bardzo chlubne i żywe w naszym kraju. Pamięć tamtych lat jest pieczołowicie kultywowana w szerokim zakresie tematu ?Wojsko Polskie?.Wspomniane 25 lat były okresem tworzenia polskich sił zbrojnych od zera. Był to również pionierski czas motoryzacji, która coraz powszechniej była wdrażania na użytek wojskowy. Motocykle i samochody miały już utrwalony trzon konstrukcyjny. Samochody pancerne dynamicznie były rozwijane za sprawą I wojny światowej. W 1916 roku zrodził się też nowy byt wojskowy ? czołg. Prezentowana w tej książce historia pokazuje rozwój zmotoryzowania Wojska Polskiego od pierwszych formacji (Legiony Polskie) do momentu wybuchu II wojny światowej. Na proces ten wpływało wiele uwarunkowań ekonomicznych, gospodarczych, społecznych i politycznych, które powodowały, że zmotoryzowanie Wojska Polskiego było zagadnieniem bardzo złożonym i nie zawsze tak prosto przebiegającym, jakby nam się dzisiaj wydawało. Mimo zaledwie 25 lat proces motoryzowania polskiej armii dzielił się na kilka charakterystycznych okresów. Mamy nadzieję, że książka ta dobrze je Czytelnikom zobrazuje.

?Polska Walcząca ? Historia Polskiego Państwa Podziemnego? to pierwsze w Polsce wydawnictwo przedstawiające, w sposób fachowy i kompletny, heroiczną walkę Polaków o niepodległość, poczynając od ostatnich strzałów kampanii wrześniowej, a kończąc na nierównym boju z oddziałami NKWD i Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego. W naszej serii przedstawiamy wszystkie aspekty największej podziemnej armii świata, jaką była konspiracja polska, w jej wszystkich barwach i odcieniach. Zapraszamy do poznania niezwykłej historii ludzi pełnych odwagi i pogardy śmierci, którzy walczyli, często w beznadziejnej walce, o dobro dla nich najwyższe ? Niepodległą Polskę.

Badając historię wojskowości wnioskuje się, że wszystkie wynalazki komunikacyjne znajdują militarne zastosowanie. Tak też się stało z pociągiem. Gdy powstały pierwsze maszyny kolejowe, okazało się wkrótce, że opancerzone i uzbrojone stanowią najdoskonalszy środek ochrony ważnych strategicznie szlaków kolejowych. To wywołało konieczność wystawienia pociągu pancernego &ndash, najstarszego komponentu broni pancernej.

Po raz pierwszy w Polsce! Prawdziwy rarytas - nigdy dotychczas niepublikowane po wojnie instrukcje o znakowaniu 1939, a konkretnie album znaków wraz z pełnym opisem sporządzonym, przy pomocy wybitnych znawców tematu. Jest to unikat jedyny w swoim rodzaju bogato ilustrowany oraz zawierający wiele rzadkich zdjęć. Książka jest wydaniem specjalnym niezwykle popularnej serii książek "Wielki Leksykon Uzbrojenia Wrzesień 1939".

Sztab Generalny stanowi podstawowe ogniwo kierownictwa wojskowego, główny organ planowania strategiczno-operacyjnego, a także dowodzenia całością sił zbrojnych. W niektórych armiach stanowił ponadto organ koordynujący pewne dziedziny przygotowań państwa do prowadzenia wojny. Dzieje polskiego Sztabu Generalnego (Głównego) związane są z historią państwa i jego sił zbrojnych. W polskiej historiografii wojskowej brak jest pracy poświęconej historii Sztabu Generalnego (Głównego) w latach międzywojennych. Niewiele jest również na ten temat artykułów naukowych. Stan badań nad tym problemem przedstawia się zatem mniej niż skromnie. Badań nad dziejami Sztabu Generalnego (Głównego) tego okresu długo nie prowadzono zarówno w uczelniach wojskowych, jak i cywilnych. Ostatnio, w związku z jubileuszami 80. I 85. Rocznicy powstania tej instytucji, odnotować należy pewien postęp w badaniach nad historią polskiego Sztabu Generalnego (Głównego) lat międzywojennych. Do zadań Sztabu Generalnego (Głównego) jako podstawowego ogniwa centralnego kierownictwa wojskowego i głównego organu planowania w latach międzywojennych należało opracowanie zasad użycia sił zbrojnych w czasie wojny. Stąd też wydaje się celowe poznanie jego struktury, zadań, kompetencji, opracowywanych planów mobilizacyjnych i rozbudowy sił zbrojnych, by zrozumieć przyczyny klęski we wrześniu 1939 r. Celem książki jest przedstawienie funkcjonowania Sztabu Generalnego (Głównego) od odzyskania niepodległości przez Polskę w 1918 r. do wkroczenia Armii Czerwonej na terytorium Polski we wrześniu 1939 r. Autor starał się wyjaśnić, do jakich tradycji i wzorów nawiązywał powstały w październiku 1918 r. Sztab Generalny, jaką rolę odegrał Sztab Generalny Naczelnego Dowództwa Wojska Polskiego w czasie wojen o granice i suwerenność Polski w latach 1918-1921. Kolejne zagadnienia dotyczą kompetencji i zadań Sztabu Generalnego do przewrotu majowego oraz w latach 1926-1935, w jakim stopniu Sztab Główny przygotowywał wojsko do zbliżającego się konfliktu zbrojnego oraz jak pracował Sztab Naczelnego Wodza we wrześniu 1939 r. Ze względu na ograniczone ramy, praca pomija problematykę wychowania i inne elementy działalności tej instytucji. Nie pretendując do wszechstronnego i wyczerpującego omówienia całej działalności Sztabu Generalnego (Głównego) w latach międzywojennych, prezentuje ona jedynie najważniejsze ? w mniemaniu autora ? zagadnienia.

Cenna publikacja oparta na wieloletnich badaniach źródłowych, która ukazuje m.in. liczne problemy wynikające z wymuszonego przez Niemcy i ZSSR internowania polskich władz cywilnych i wojskowych oraz kilkudziesięciu tysięcy żołnierzy w Rumunii i na Węgrzech. Autor książki przedstawia zakulisowe zabiegi Francji sprzyjające przejęciu steru władzy państwowej przez generała Władysława Sikorskiego i omawia podstawy prawne procesu odbudowy polskich władz cywilnych i oddziałów wojskowych. Analizuje też stwarzane przez władze francuskie trudności dotyczące zakwaterowania, wyposażenia, uzbrojenia i szkolenia wojsk polskich, co miało niewątpliwie negatywny wpływ na przygotowanie bojowe naszych jednostek w czasie kampanii francuskiej.Publikacja opisuje ponadto udział Samodzielnej Brygady Strzelców Podhalańskich w bitwie pod Narwikiem, szlak bojowy 1. Dywizji Grenadierów, 2. Dywizji Strzelców Pieszych, 10. Brygady Kawalerii Pancernej, pododdziałów przeciwpancernych i Polskich Sił Powietrznych. Szczegółowo omawia i rzetelnie ocenia działania generała Władysława Sikorskiego związane z przygotowaniami do ewakuacji wojsk polskich na Wyspy Brytyjskie oraz przedstawia dramatyczny przebieg tej operacji w obliczu nieuchronnej klęski Francji.

18 listopada 1942 roku kompania znalazła się w głównym ośrodku szkoleniowym komandosów ? osławionym Commando Depot w Achnacarry w północnej Szkocji. Komendantem ośrodka był podpułkownik Charles Vaughan, którego komandosi nazywali ?Dziedzicem na Achnacarry? lub ?Rommlem Północy?. W ośrodku żołnierze przechodzili niezwykle ciężki, trzytygodniowy kurs. Zaliczenie całego programu szkolenia uprawniało do noszenia tytułu ?komandosa?. Ćwiczenia prowadzono od świtu do zmroku, często również nocą. Cały obóz tonął w błocie, ale na każdy apel należało stawić się w nieskazitelnie czystym mundurze. Program kursu obejmował między innymi marszobiegi w pełnym oporządzeniu z bronią oraz zajęcia na strzelnicy. Szczególną wagę przywiązywano do treningu tak zwanej cichej roboty na nieprzyjacielskich tyłach. Ćwiczono walkę wręcz, walkę sztyletem, wspinaczkę górską i pływanie. Aby oswoić przyszłych komandosów z ogniem, większość zajęć odbywało się z użyciem ostrej amunicji. Wszystkie komendy musiały być wykonywane w biegu, nawet zbiórki na posiłek przed kuchnią. Tak forsowna zaprawa oprócz doskonalenia umiejętności bojowych miała jeszcze jeden cel. Żołnierze, którzy jej doświadczyli byli zgodni co do tego, że: ?Achnacarry było przede wszystkim szkołą charakterów. Kiedy nogi odmawiały posłuszeństwa, kiedy brakowało w piersiach tchu, wzrok zachodził mgłą, a oporządzenie i broń ciążyły niezmiernie, trzeba było wielkiej siły woli, aby nie ustać, aby wytrwać do końca. Niejeden był bliski załamania i wtedy okazywało się, że Achnacarry było też szkołą koleżeństwa. Podtrzymywano się wzajemnie na duchu, silniejsi pomagali słabszym, choć sami ledwo trzymali się na nogach?.