Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

WOJNA PRUSKA CZYLI WOJNA POLSKI Z ZAKONEM KRZYŻACKIM Z LAT 1519-1521 U ŹRÓDEŁ SEKULARYZACJI PRUS KRZYŻACKICH M BISKUP W 1514 r. w Moskwie podpisano rosyjsko-niemiecki sojusz zaczepno-odporny, wymierzony w Polskę. Nad państwem Zygmunta I zawisła groźba uderzenia oskrzydlającego. Dopiero udana interwencja polskiej dyplomacji w czasie zjazdu wiedeńskiego w 1515 r. doprowadziła do zawarcia porozumienia z Maksymilianem I, mocą którego uznawał on stan prawny Prus z 1467 r. i rezygnował z sojuszu z Rosją. Rozstrzygnięcie sprawy hołdu zawieszono na 5 lat... W swojej książce Marian Biskup omawia przyczyny oraz potencjał stron walczących w "Wojnie Pruskiej", fazy działań militarnych, próby rozjemstwa oraz pertraktacji pokojowych, a także dokonuje ogólnej charakterystyki lat 1519-1521. W aneksach znajdziemy zestawienie rotmistrzów oraz rot konnych i pieszych. KSIĄŻKA DOSTĘPNA OD 06.11.2019

Celem niniejszej pracy, idącej oczywiście tropem poprzedników, jest zatem przezwyciężenie niektórych uprzednich ograniczeń historiograficznych, przede wszystkim przez możliwie pełne wykorzystanie nie drukowanej i drukowanej bazy źródłowej oraz realizację wysuwanych już wcześniej, zwłaszcza przez S. Herbsta, postulatów badawczych. Autor dążyć więc będzie do pokazania całokształtu działań wojennych na lądzie i na wodach Bałtyku, akcji politycznych i dyplomatycznych z lat 1519-1521, zarówno faktografii jak i jej głębszych uwarunkowań, także natury finansowej. Dążyć zamierza do ukazania postaw i działań obu stron walczących w kontekście uwarunkowań wewnętrznych oraz wpływu czynników zewnętrznych, międzynarodowych. Pragnie też zaprezentować w granicach możliwości formy organizacyjne obu stron walczących i rodzaje stosowanych przez nie broni, zarysować koszty całości działań wojennych. Na koniec pragnie przedstawić – w odniesieniu do strony polskiej – miejsce i rolę wojny z lat 1519-1521 w całokształcie dziejów wojskowości Rzeczypospolitej, a także skutki tej wojny w sferze tak zagadnień militarnych, jak politycznych....

Celem niniejszej pracy, idącej oczywiście tropem poprzedników, jest zatem przezwyciężenie niektórych uprzednich ograniczeń historiograficznych, przede wszystkim przez możliwie pełne wykorzystanie nie drukowanej i drukowanej bazy źródłowej oraz realizację wysuwanych już wcześniej, zwłaszcza przez S. Herbsta, postulatów badawczych. Autor dążyć więc będzie do pokazania całokształtu działań wojennych na lądzie i na wodach Bałtyku, akcji politycznych i dyplomatycznych z lat 1519-1521, zarówno faktografii jak i jej głębszych uwarunkowań, także natury finansowej. Dążyć zamierza do ukazania postaw i działań obu stron walczących w kontekście uwarunkowań wewnętrznych oraz wpływu czynników zewnętrznych, międzynarodowych. Pragnie też zaprezentować w granicach możliwości formy organizacyjne obu stron walczących i rodzaje stosowanych przez nie broni, zarysować koszty całości działań wojennych. Na koniec pragnie przedstawić ? w odniesieniu do strony polskiej ? miejsce i rolę wojny z lat 1519-1521 w całokształcie dziejów wojskowości Rzeczypospolitej, a także skutki tej wojny w sferze tak zagadnień militarnych, jak politycznych.

W 1514 r. w Moskwie podpisano rosyjsko-niemiecki sojusz zaczepno-odporny, wymierzony w Polskę. Nad państwem Zygmunta I zawisła groźba uderzenia oskrzydlającego. Dopiero udana interwencja polskiej dyplomacji w czasie zjazdu wiedeńskiego w 1515 r. dopr

Wojny z Zakonem Krzyżackim odegrały istotną rolę w dziejach Polski Piastowskiej i Jagiellońskiej od XIV aż do początków XVI stulecia. Rezultatami tych wojen stały się nie tylko traktaty pokojowe, lecz także doświadczenia polityczno-militarne oraz poniesione straty materialne. Poznanie poważnego wysiłku zbrojnego, finansowego i dyplomatycznego, jaki musiał być poniesiony dla złamania przewagi niemieckich rycerzy zakonnych i zapewnienia Polsce i Litwie należnego im miejsca nad dolną Wisłą i Niemnem, pozwala lepiej zrozumieć istotę konfliktu Polski, a od roku 1409 także Litwy z Zakonem Krzyżackim w Prusach i po części w Inflantach.Badania polskie nad tymi problemami mają dosyć dawną metrykę, sięgającą początków XX stulecia. Powstały wówczas poważne studia, które polemizując z historiografią niemiecko-pruską stworzyły podwaliny nowoczesnej historiografii polskiej, związanej przede wszystkim z bitwą grunwaldzką (Stanisław Kujot). W okresie Polski Odrodzonej rozwinęły się badania szczególnie w odniesieniu do wojen czasów Władysława Łokietka i bitwy pod Płowcami (Stanisław Zajączkowski), kampanii grunwaldzkiej (Otton Laskowski) oraz wojny trzynastoletniej (Karol Górski). Po roku 1945 nasiliły się poważnie badania odnoszące się do kampanii grunwaldzkiej (Stefan Maria Kuczyński, Andrzej Nadolski) i wojny trzynastoletniej oraz ostatniej wojny pruskiej z początków XVI w. (Marian Biskup).W dorobku tym, wzbogacanym ujęciami historiografii niemieckiej, a w ostatnich latach także szwedzkiej (prace Svena Ekdahla) zaznaczyła się przewaga ujęć analitycznych oraz opracowań jedynie poszczególnych fragmentów walki Polski i Litwy z Zakonem Krzyżackim, bez dążenia do opracowania całościowej syntezy. Na podstawie dotychczasowego znacznego dorobku polskiej i obcej historiografii możliwe stało się jego podsumowanie i ukazanie całości zmagań Polski z Zakonem w latach 1308-1521, tj. w okresie ponad dwóch wieków. Zadanie takie próbuję realizować w niniejszej książce, starając się zbilansować pokaźny dorobek poprzedników, częściowo i własnych badań. W toku pisania okazało się jednak konieczne dopracowanie tzw. małych wojen z lat 1414-1435, które w stopniu wyraźnie niewystarczającym były dotąd uwzględniane przez badaczy. Dla tego okresu podjąłem więc próbę pełniejszej analizy (rozdz. IV-V), opartej głównie na materiale źródłowym.

Praca Mariana Biskupa składa się z trzech części. W pierwszej, autor omawia ogólne przyczyny wojny trzynastoletniej, przedstawiając w najogólniejszych tylko zarysach przeobrażenia wewnętrzne zachodzące w państwie zakonnym połowy XV w., opozycję stanów pruskich i ich poddanie się Polsce w lutym 1454 r. Więcej uwagi poświęcono analizie potencjału zbrojnego i wojskowości stron walczących z uwzględnieniem wpływów niemieckiej i czeskiej sztuki wojskowej. W części drugiej i trzeciej ukazano zasadniczy zrąb działań militarnych i polityczno-dyplomatycznych lat 1454-1466 oraz rokowania pokojowe z lat 1464-1466, uwieńczone zawarciem traktatu toruńskiego. W części podsumowującej omówione zostały zagadnienia wojskowości tego okresu. Autor podjął próbę analizy charakteru wojsk zaciężnych, jak również poruszył niektóre kwestie finansowe wojny oraz jej wpływ na przeobrażenia wewnętrzne Polski, Prus i Zakonu Krzyżackiego.

Opis - Ostatnia wojna Polski z Krzyżakami, prowadzona w latach 1519-1521, jest słabo znana i praktycznie zapomniana w historiografii. Całkiem niesłusznie, wtedy to bowiem doszło do pierwszej nowożytnej kampanii wojskowej w dziejach Polski. Co więcej, zwycięstwo Rzeczypospolitej okazało się zgoła pyrrusowe - nie dość, że po wojnie sytuacja międzynarodowa Polski mocno się skomplikowała, a kraj popadł w poważne trudności finansowe, to w dalszej perspektywie koniec owej wojny doprowadził do powstania państwa pruskiego, w przyszłości stale zagrażającego Polsce.  Pomimo ponad dwudziestu lat od pierwszego wydania książki, pozostaje ona właściwie jedyną polską monografią na temat ostatniej wojny Polski z Zakonem. Autor bardzo ciekawie i rzetelnie, na podstawie dostępnych źródeł przedmiotu, przedstawia zagadnienia polityczne, wojskowe, gospodarcze i społeczne związane z prowadzonym konfliktem. Nowe wydanie zostało wzbogacone o posłowie, zaktualizowaną bibliografię i zmienione ilustracje. Nazwa - Ostatnia wojna z Zakonem Krzyżackim 1519-1521 Autor - Jan Tyszkiewicz Oprawa - Miękka Wydawca - Wydawnictwo Naukowe PWN Kod ISBN - 9788301181086 Kod EAN - 9788301181086 Wydanie - 2 Rok wydania - 2015 Język - polski Format - 14.5x20.5cm Ilość stron - 200 Podatek VAT - 5% Premiera - 2015-05-21

Opis - Wojny zakonu krzyżackiego z Litwą były częścią zapoczątkowanego w końcu XI wieku ruchu krucjatowego. Powstały na Ziemi Świętej zakon poszukiwał okazji do stworzenia własnego państwa. Na początku XIII wieku dał mu ją Konrad Mazowiecki. Wsparci przez pielgrzymów z Zachodu Krzyżacy dokonali podboju i kolonizacji Prus. Już wtedy rozbudowywali swe posiadłości, łącząc się z pochodzącymi z Inflant kawalerami mieczowymi. Do trwających już od trzech dziesięcioleci zmagań między kawalerami a Litwą włączył się teraz zakon krzyżacki. Kolejne próby podboju Litwy nie przyniosły efektu. Krzyżacy wykorzystywali w walkach siłę oręża przybywających, głównie z Niemiec, pielgrzymów. Władcy litewscy odpierali zarówno ataki militarne, jak również starali się stępić ostrze roztaczanej przez Krzyżaków propagandy misyjnej. Giedymin jako pierwszy z władców litewskich zrozumiał, że ratunkiem dla jego państwa jest przyjęcie chrztu. Dokonać tego udało się jednak dopiero jego wnukowi - Jagielle. Nazwa - Wojna zakonu krzyżackiego z Litwą w latach 1283-1325 Autor - Dariusz Prekop Oprawa - Miękka Wydawca - Adam Marszałek Kod ISBN - 9788377808719 Kod EAN - 9788377808719 Rok wydania - 2014 Język - polski Format - 17.0x24.0cm Ilość stron - 188 Podatek VAT - 5%

Praca omawia w części I ogólne przyczyny wojny trzynastoletniej, przedstawiając z konieczności w najogólniejszych tylko zarysach przeobrażenia wewnętrzne zachodzące w państwie zakonnym połowy XV w., opozycję stanów pruskich i ich poddanie się Polsce w lutym 1454 r. Więcej uwagi poświęcono analizie potencjału zbrojnego i woj­skowości stron walczących z uwzględnieniem wpływów niemieckiej i czeskiej sztuki wojskowej. Naszkicowano także sytuację międzynarodową na przełomie 1453-1454 r., oddziałującą na całokształt wydarzeń militarnych i politycznych w toku wojny, oraz zanalizowano najogólniej „teatr wojny” – jego główne warunki naturalne (morfologia, klimat, hydrografia), osadnicze i obronne.Część II i III ukazuje zasadniczy zrąb działań militarnych i polityczno-dyplomatycznych lat 1454-66 oraz rokowania pokojowe z lat 1464-66, uwieńczone zawarciem trak­tatu toruńskiego z 19 października 1466 r.W końcowej części podsumowującej omówione zostały zagadnienia wojskowości tego okresu i podjęta próba analizy charakteru wojsk zaciężnych, jak również poru­szone niektóre kwestie finansowe wojny oraz jej wpływu na przeobrażenia wewnętrzne Polski, Prus i Zakonu Krzyżackiego....

Ostatnia wojna Polski z Krzyżakami, prowadzona w latach 1519–1521, jest słabo znana i praktycznie zapomniana w historiografii. Całkiem niesłusznie, wtedy to bowiem doszło do pierwszej nowożytnej kampanii wojskowej w dziejach Polski. Co więcej, zwycięstwo Rzeczypospolitej okazało się zgoła pyrrusowe – nie dość, że po wojnie sytuacja międzynarodowa Polski mocno się skomplikowała, a kraj popadł w poważne trudności finansowe, to w dalszej perspektywie koniec owej wojny doprowadził do powstania państwa pruskiego, w przyszłości stale zagrażającego Polsce.Pomimo ponad 20 lat od pierwszego wydania książki, pozostaje ona właściwie jedyną polską monografią na temat ostatniej wojny Polski z Zakonem. Autor bardzo ciekawie i rzetelnie, na podstawie dostępnych źródeł przedmiotu, przedstawia zagadnienia polityczne, wojskowe, gospodarcze i społeczne związane z prowadzonym konfliktem.Nowe wydanie zostało wzbogacone o posłowie, zaktualizowaną bibliografię i zmienione ilustracje....

Praca omawia w części I ogólne przyczyny wojny trzynastoletniej, przedstawiając z konieczności w najogólniejszych tylko zarysach przeobrażenia wewnętrzne zachodzące w państwie zakonnym połowy XV w., opozycję stanów pruskich i ich poddanie się Polsce w lutym 1454 r. Więcej uwagi poświęcono analizie potencjału zbrojnego i woj­skowości stron walczących z uwzględnieniem wpływów niemieckiej i czeskiej sztuki wojskowej. Naszkicowano także sytuację międzynarodową na przełomie 1453-1454 r., oddziałującą na całokształt wydarzeń militarnych i politycznych w toku wojny, oraz zanalizowano najogólniej ?teatr wojny? ? jego główne warunki naturalne (morfologia, klimat, hydrografia), osadnicze i obronne.Część II i III ukazuje zasadniczy zrąb działań militarnych i polityczno-dyplomatycznych lat 1454-66 oraz rokowania pokojowe z lat 1464-66, uwieńczone zawarciem trak­tatu toruńskiego z 19 października 1466 r.W końcowej części podsumowującej omówione zostały zagadnienia wojskowości tego okresu i podjęta próba analizy charakteru wojsk zaciężnych, jak również poru­szone niektóre kwestie finansowe wojny oraz jej wpływu na przeobrażenia wewnętrzne Polski, Prus i Zakonu Krzyżackiego.

Wojny z Zakonem Krzyżackim odegrały istotną rolę w dziejach Polski Piastowskiej i Jagiellońskiej od XIV aż do początków XVI stulecia. Rezultatami tych wojen stały się nie tylko traktaty pokojowe, lecz także doświadczenia polityczno-militarne oraz poniesione straty materialne. Poznanie poważnego wysiłku zbrojnego, finansowego i dyplomatycznego, jaki musiał być poniesiony dla złamania przewagi niemieckich rycerzy zakonnych i zapewnienia Polsce i Litwie należnego im miejsca nad dolną Wisłą i Niemnem, pozwala lepiej zrozumieć istotę konfliktu Polski, a od roku 1409 także Litwy z Zakonem Krzyżackim w Prusach i po części w Inflantach.Badania polskie nad tymi problemami mają dosyć dawną metrykę, sięgającą początków XX stulecia. Powstały wówczas poważne studia, które ? polemizując z historiografią niemiecko-pruską ? stworzyły podwaliny nowoczesnej historiografii polskiej, związanej przede wszystkim z bitwą grunwaldzką (Stanisław Kujot). W okresie Polski Odrodzonej rozwinęły się badania szczególnie w odniesieniu do wojen czasów Władysława Łokietka i bitwy pod Płowcami (Stanisław Zajączkowski), kampanii grunwaldzkiej (Otton Laskowski) oraz wojny trzynastoletniej (Karol Górski). Po roku 1945 nasiliły się poważnie badania odnoszące się do kampanii grunwaldzkiej (Stefan Maria Kuczyński, Andrzej Nadolski) i wojny trzynastoletniej oraz ostatniej ?wojny pruskiej? z początków XVI w. (Marian Biskup).W dorobku tym, wzbogacanym ujęciami historiografii niemieckiej, a w ostatnich latach także szwedzkiej (prace Svena Ekdahla) zaznaczyła się przewaga ujęć analitycznych oraz opracowań jedynie poszczególnych fragmentów walki Polski i Litwy z Zakonem Krzyżackim, bez dążenia do opracowania całościowej syntezy. Na podstawie dotychczasowego znacznego dorobku polskiej i obcej historiografii możliwe stało się jego podsumowanie i ukazanie całości zmagań Polski z Zakonem w latach 1308-1521, tj. w okresie ponad dwóch wieków. Zadanie takie próbuję realizować w niniejszej książce, starając się zbilansować pokaźny dorobek poprzedników, częściowo i własnych badań. W toku pisania okazało się jednak konieczne dopracowanie tzw. małych wojen z lat 1414-1435, które w stopniu wyraźnie niewystarczającym były dotąd uwzględniane przez badaczy. Dla tego okresu podjąłem więc próbę pełniejszej analizy (rozdz. IV-V), opartej głównie na materiale źródłowym.

Wojny z Zakonem Krzyżackim odegrały istotną rolę w dziejach Polski Piastowskiej i Jagiellońskiej od XIV aż do początków XVI stulecia. Rezultatami tych wojen stały się nie tylko traktaty pokojowe, lecz także doświadczenia polityczno-militarne oraz poniesione straty materialne. Poznanie poważnego wysiłku zbrojnego, finansowego i dyplomatycznego, jaki musiał być poniesiony dla złamania przewagi niemieckich rycerzy zakonnych i zapewnienia Polsce i Litwie należnego im miejsca nad dolną Wisłą i Niemnem, pozwala lepiej zrozumieć istotę konfliktu Polski, a od roku 1409 także Litwy z Zakonem Krzyżackim w Prusach i po części w Inflantach.Badania polskie nad tymi problemami mają dosyć dawną metrykę, sięgającą początków XX stulecia. Powstały wówczas poważne studia, które ? polemizując z historiografią niemiecko-pruską ? stworzyły podwaliny nowoczesnej historiografii polskiej, związanej przede wszystkim z bitwą grunwaldzką (Stanisław Kujot). W okresie Polski Odrodzonej rozwinęły się badania szczególnie w odniesieniu do wojen czasów Władysława Łokietka i bitwy pod Płowcami (Stanisław Zajączkowski), kampanii grunwaldzkiej (Otton Laskowski) oraz wojny trzynastoletniej (Karol Górski). Po roku 1945 nasiliły się poważnie badania odnoszące się do kampanii grunwaldzkiej (Stefan Maria Kuczyński, Andrzej Nadolski) i wojny trzynastoletniej oraz ostatniej ?wojny pruskiej? z początków XVI w. (Marian Biskup).W dorobku tym, wzbogacanym ujęciami historiografii niemieckiej, a w ostatnich latach także szwedzkiej (prace Svena Ekdahla) zaznaczyła się przewaga ujęć analitycznych oraz opracowań jedynie poszczególnych fragmentów walki Polski i Litwy z Zakonem Krzyżackim, bez dążenia do opracowania całościowej syntezy. Na podstawie dotychczasowego znacznego dorobku polskiej i obcej historiografii możliwe stało się jego podsumowanie i ukazanie całości zmagań Polski z Zakonem w latach 1308-1521, tj. w okresie ponad dwóch wieków. Zadanie takie próbuję realizować w niniejszej książce, starając się zbilansować pokaźny dorobek poprzedników, częściowo i własnych badań. W toku pisania okazało się jednak konieczne dopracowanie tzw. małych wojen z lat 1414-1435, które w stopniu wyraźnie niewystarczającym były dotąd uwzględniane przez badaczy. Dla tego okresu podjąłem więc próbę pełniejszej analizy (rozdz. IV-V), opartej głównie na materiale źródłowym.

Ostatnia wojna Polski z Krzyżakami, prowadzona w latach 1519?1521, jest słabo znana i praktycznie zapomniana w historiografii. Całkiem niesłusznie, wtedy to bowiem doszło do pierwszej nowożytnej kampanii wojskowej w dziejach Polski. Co więcej, zwycięstwo Rzeczypospolitej okazało się zgoła pyrrusowe ? nie dość, że po wojnie sytuacja międzynarodowa Polski mocno się skomplikowała, a kraj popadł w poważne trudności finansowe, to w dalszej perspektywie koniec owej wojny doprowadził do powstania państwa pruskiego, w przyszłości stale zagrażającego Polsce.Pomimo ponad 20 lat od pierwszego wydania książki, pozostaje ona właściwie jedyną polską monografią na temat ostatniej wojny Polski z Zakonem. Autor bardzo ciekawie i rzetelnie, na podstawie dostępnych źródeł przedmiotu, przedstawia zagadnienia polityczne, wojskowe, gospodarcze i społeczne związane z prowadzonym konfliktem.Nowe wydanie zostało wzbogacone o posłowie, zaktualizowaną bibliografię i zmienione ilustracje.

Wojny zakonu krzyżackiego z Litwą były częścią zapoczątkowanego w końcu XI wieku ruchu krucjatowego. Powstały na Ziemi Świętej zakon poszukiwał okazji do stworzenia własnego państwa. Na początku XIII wieku dał mu ją Konrad Mazowiecki. Wsparci przez pielgrzymów z Zachodu Krzyżacy dokonali podboju i kolonizacji Prus. Już wtedy rozbudowywali swe posiadłości, łącząc się z pochodzącymi z Inflant kawalerami mieczowymi. Do trwających już od trzech dziesięcioleci zmagań między kawalerami a Litwą włączył się teraz zakon krzyżacki. Kolejne próby podboju Litwy nie przyniosły efektu. Krzyżacy wykorzystywali w walkach siłę oręża przybywających, głównie z Niemiec, pielgrzymów. Władcy litewscy odpierali zarówno ataki militarne, jak również starali się stępić ostrze roztaczanej przez Krzyżaków propagandy misyjnej. Giedymin jako pierwszy z władców litewskich zrozumiał, że ratunkiem dla jego państwa jest przyjęcie chrztu. Dokonać tego udało się jednak dopiero jego wnukowi - Jagielle.

WstępPrzedmowaJerzy Mazurek "Międzynarodowe uwarunkowania wielkiej wojny z Zakonem Krzyżackim."Benon Dymek "Mazowsze a Grunwald."Elżbieta Kowalczyk-Heyman "Problemyterytorialne Mazowsza w dobie wielkiej wojny z Zakonem."Krzysztof Braun "Przygotowania i przemarsz wojsk Jagiełły przez Mazowsze."Stefan Józef Pastuszka "Tradycja grunwaldzka na ziemiach polskich w XIX i XX wieku."Tadeusz Skoczek "Tradycje grunwaldzkie w sztuce i literaturze."Małgorzata Kucharska "Problematyka Grunwaldu w pisemkach dla dzieci i młodzieży oraz jej funkcje dydaktyczno-wychowawcze."Marian Grzegorz Gerlich, Krzysztof Braun "Grunwaldzka wiktoria w perspektywie śląskiego folkloru i agitacji patriotycznej. Twórczość Wawrzyńca Hajdy jako przykład działalności narodowej."Janusz Gmitruk "Rota w panoramie dziejów."Indeks nazwiskIndeks nazw geograficznych

Tytuł WIELKA WOJNA Z ZAKONEM KRZYŻACKIM Autor Stefan M.Kuczyński Język polski Okładka twarda Format 14.8x21.0 cm Stan bardzo dobry Liczba stron 622 Waga 1.4

TRZYNASTOLETNIA WOJNA Z ZAKONEM KRZYŻACKIM 1454-1466 M BISKUP Praca Mariana Biskupa składa się z trzech części. W pierwszej, autor omawia ogólne przyczyny wojny trzynastoletniej, przedstawiając w najogólniejszych tylko zarysach przeobrażenia wewnętrzne zachodzące w państwie zakonnym połowy XV w., opozycję stanów pruskich i ich poddanie się Polsce w lutym 1454 r. Więcej uwagi poświęcono analizie potencjału zbrojnego i wojskowości stron walczących z uwzględnieniem wpływów niemieckiej i czeskiej sztuki wojskowej. W części drugiej i trzeciej ukazano zasadniczy zrąb działań militarnych i polityczno-dyplomatycznych lat 1454-1466 oraz rokowania pokojowe z lat 1464-1466, uwieńczone zawarciem trak­tatu toruńskiego. W części podsumowującej omówione zostały zagadnienia wojskowości tego okresu. Autor podjął próbę analizy charakteru wojsk zaciężnych, jak również poruszył niektóre kwestie finansowe wojny oraz jej wpływ na przeobrażenia wewnętrzne Polski, Prus i Zakonu Krzyżackiego. KSIĄŻKA DOSTĘPNA OD 06.11.2019

WOJNY POLSKI Z ZAKONEM KRZYŻACKIM 1308-1521 M BISKUP Wojny z Zakonem Krzyżackim odegrały istotną rolę w dziejach Polski Piastowskiej i Jagiellońskiej od XIV aż do początków XVI stulecia. Rezultatami tych wojen stały się nie tylko traktaty pokojowe, lecz także doświadczenia polityczno-militarne oraz poniesione straty materialne. Poznanie poważnego wysiłku zbrojnego, finansowego i dyplomatycznego, jaki musiał być poniesiony dla złamania przewagi niemieckich rycerzy zakonnych i zapewnienia Polsce i Litwie należnego im miejsca nad dolną Wisłą i Niemnem, pozwala lepiej zrozumieć istotę konfliktu Polski, a od roku 1409 także Litwy z Zakonem Krzyżackim w Prusach i po części w Inflantach. Badania polskie nad tymi problemami mają dosyć dawną metrykę, sięgającą początków XX stulecia. Powstały wówczas poważne studia, które – polemizując z historiografią niemiecko-pruską – stworzyły podwaliny nowoczesnej historiografii polskiej, związanej przede wszystkim z bitwą grunwaldzką (Stanisław Kujot). W okresie Polski Odrodzonej rozwinęły się badania szczególnie w odniesieniu do wojen czasów Władysława Łokietka i bitwy pod Płowcami (Stanisław Zajączkowski), kampanii grunwaldzkiej (Otton Laskowski) oraz wojny trzynastoletniej (Karol Górski). Po roku 1945 nasiliły się poważnie badania odnoszące się do kampanii grunwaldzkiej (Stefan Maria Kuczyński, Andrzej Nadolski) i wojny trzynastoletniej oraz ostatniej „wojny pruskiej” z początków XVI w. (Marian Biskup). W dorobku tym, wzbogacanym ujęciami historiografii niemieckiej, a w ostatnich latach także szwedzkiej (prace Svena Ekdahla) zaznaczyła się przewaga ujęć analitycznych oraz opracowań jedynie poszczególnych fragmentów walki Polski i Litwy z Zakonem Krzyżackim, bez dążenia do opracowania całościowej syntezy. Na podstawie dotychczasowego znacznego dorobku polskiej i obcej historiografii możliwe stało się jego podsumowanie i ukazanie całości zmagań Polski z Zakonem w latach 1308-1521, tj. w okresie ponad dwóch wieków. Zadanie takie próbuję realizować w niniejszej książce, starając się zbilansować pokaźny dorobek poprzedników, częściowo i własnych badań. W toku pisania okazało się jednak konieczne dopracowanie tzw. małych wojen z lat 1414-1435, które w stopniu wyraźnie niewystarczającym były dotąd uwzględniane przez badaczy. Dla tego okresu podjąłem więc próbę pełniejszej analizy (rozdz. IV-V), opartej głównie na materiale źródłowym. KSIĄŻKA DOSTĘPNA OD 06.11.2019