Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

W 1904 r. Cesarska Marynarka Wojenna Japonii była już mocno rozbudowana. Rozwinęła się w zaledwie dwa dziesięciolecia, praktycznie od zera. Gdy zniszczyła rosyjską flotę pod Cuszimą, Japonia stała się jedną z głównych potęg morskich - i rozpaliła ogień rewolucji w technologii morskiej. Katastrofalny wynik wojny rosyjsko-japońskiej, jedynego starcia przeddrednotów w dziejach, zmusił świat do ponownego zastanowienia się nad stosowanymi wówczas rozwiązaniami technicznymi i utorował ścieżkę wyścigowi drednotów, który miał ruszyć w kolejnej dekadzie. Niniejsza książka, pełna drobiazgowych tabel oraz opartych na pieczołowitych badaniach ilustracji, opisuje zwięźle japońską flotę z lat 1904-1905, od pancerników i krążowników pancernych po torpedowce, które przypuściły "pierwszy wielki atak torpedowy w historii", a także dokonania tych okrętów w druzgocących bitwach z Rosjanami.

[] monografia zasługuje na uwagę przede wszystkim ze względu na pionierski charakter i rozległość nowych ustaleń []. Po raz pierwszy w takim zakresie, w sposób kompetentny i odpowiedzialny została w niej zaprezentowana Polska Marynarka Wojenna i kwestie bezpieczeństwa morskiego w ścisłym powiązaniu z potencjałem społeczno-gospodarczym i polityką morską państwa. Autor podważa wiele dotychczasowych ustaleń dotyczących rozwoju morskiego komponentu sił zbrojnych RP i prowokuje do dyskusji, którą ludzie morza proponowali już w 1925 roku, a zawierała się ona w pytaniach: jaka flota jest Polsce potrzebna oraz czy Polskę stać na flotę wojenną? Upływ kilku dziesięcioleci, i tu należy zgodzić się z autorem, wcale nie umniejszył wagi i powagi problemu. Z recenzji prof. dra hab. Mariana Mroczki [] Autor nie prezentuje tytułowej problematyki wyłącznie jako procesu historycznego. Ukazuje sposób postrzegania bezpieczeństwa morskiego państwa i roli morza w prowadzonej polityce przez establishment polityczny Rzeczpospolitej, rolę tego rodzaju sił zbrojnych jako współkreatora i najważniejszego realizatora polityki morskiej państwa polskiego ukierunkowanej na zapewnienie bezpieczeństwa morskiego []. Niezaprzeczalną zaletą ocenianej monografii są autorskie oceny polityki państwa polskiego w omawianych okresach historycznych oraz założeń doktryn i koncepcji bezpieczeństwa []. Publikacja jest jednym z najlepszych opracowań dotyczących historii Marynarki Wojennej RP, z jaką autor recenzji się spotkał. Z recenzji prof. dra hab. Piotra Mickiewicza

Historia Marynarki Wojennej Cesarstwa Austro - Węgierskiego w okresie I wojny światowej. Autor opisuje stan osobowy, sylwetki dowódców, konstruowanie i budowę nowoczesnych okretów nawodnych i podwodnych. Ważną częścią książki jest analiza polityczna tego okresu i doskonałe opisy strategii, operacji wojskowych i potyczek i bitew moskich.

Charles William Chadwick Oman (1860-1946) brytyjski historyk wojskowości, polityk, wykładowca akademicki, przewodniczący Królewskiego Towarzystwa Historycznego i innych stowarzyszeń naukowych, członek British Academy. Jego dzieła historyczne, obejmujące starożytność, średniowiecze, XVI wiek i epokę napoleońską, stosowały pionierską metodę rekonstrukcji przebiegu bitew z fragmentarycznych wzmianek i przeczących sobie źródeł, cechując się zarazem wiernością faktom, jak i żywością stylu. Poglądy Omana stanowiły często podstawę dyskusji naukowców, rozwijających stan wiedzy na dany temat (np. przyczyn wyższości wojsk brytyjskich nad napoleońskimi).

Praca ta opisuje dwie kampanie prowadzone przez Niemcow na ich Polnocnym Teatrze Dzialan Wojennych. Pierwsza z nich, przeciwko Danii i Norwegii, rozpoczeli 9 kwietnia 1940 r. Druga - prowadzona z terytorium Finlandii przeciwko ZSRR i przy wspolpracy z Finami - zaczela sie 22 czerwca 1941 r., a zakonczyla zima 1944-1945, po tym, jak rzad finski poprosil o pokoj. Pod koniec r. 1941 teatr ten rozciagal sie od Morza Polnocnego po Ocean Arktyczny i od Bergen na zachodnim wybrzezu Norwegii do Pietrozawodska, bylej stolicy karelo-finskiej republiki radzieckiej. Od wschodu, na froncie o dlugosci 1100 km, naprzeciw niego znajdowaly sie terytoria Zwiazku Radzieckiego, a od zachodu jego obszar wyznaczala granica morska o dlugosci 2080 km. Hitler uwazal go za majacy kluczowe znaczenie dla jego imperium i po r. 1941 trzymal tam dwie armie, liczace lacznie ponad pol miliona zolnierzy. Teatr ten (pomimo swoich rozmiarow oraz ogromu wysilku wlozonego przez Hitlera w jego utrzymanie i niepokoju, jakiego mu przysparzal) przez wieksza czesc wojny mial poniekad jedynie marginalne znaczenie. Odbywajace sie na nim glowne dzialania pozostawaly w cieniu wydarzen rozgrywajacych sie na innych frontach, a powszechna uwaga koncentrowala sie na tych teatrach, gdzie spodziewano sie operacji decydujacych pod wzgledem strategicznym. Jego oddalenie, srodki bezpieczenstwa stosowane przez Niemcow oraz dobrze znane zamilowanie Rosjan do "tajnosci" powodowaly, ze informacje o panujacej na nim sytuacji byly skape, a w wiekszosci takze niedokladne. Od czasu zakonczenia wojny za sprawa oficjalnych i prywatnych publikacji poszerzono jednak znacznie wiedze na ten temat. Niniejsza praca powstala przewaznie w oparciu o najwieksze zrodlo niewykorzystanych informacji, jakie sie zachowalo - dokumenty z przejetych archiwow niemieckich wojsk ladowych i marynarki. Ponadto bardzo hojny wklad wniosla tu spora liczba uczestników wojny ze strony niemieckiej, użyczając własnej wiedzy i doświadczenia.

W momencie wybuchu I wojny światowej Osmańska Marynarka wojenna posiadała różnorodną flotę złożoną z przestarzałych okrętów, kupionych bez zwracania większej uwagi na strategię morską. Lecz Imperium Osmańskie włączyło się do wojny w spektakularny sposób, oferując schronienie nowoczesnym jednostkom niemieckim - krążownikowi liniowemu i lekkiemu krążownikowi, które później dołączyły do osmańskiej floty.

Ekspert od historii morskiej Angus Konstam bada rozwój raczkującej floty Tudorów od jej początków w charakterze tymczasowo mobilizowanej floty statków handlowych w XV wieku do stałej marynarki pod panowaniem Henryka VIII. Zarysowane zostało innowacyjne użycie przez Henryka okrętów jako platform artyleryjskich w latach przed bitwą pod Portsmouth w 1545 roku, w której jego flota pokonała znacznie większą francuską armadę. Nieszczęsna ?Mary Rose? była zaledwie jednym z wielu potężnych okrętów, które wytyczyły drogę do późniejszej angielskiej morskiej dominacji. Ta książka ożywia te ogromne drewniane okręty wraz z ewolucją ich konstrukcji za pomocą kolorowych rysunków i historycznych źródeł ikonograficznych.

W drugiej części opracowania floty Tudorów marynistyczny ekspert Angus Konstam opisuje niesamowitą transformację floty pod panowaniem królowej Elżbiety I. W okresie tym narodził się zupełnie nowy typ okrętu wojennego, zaprojektowany specjalnie po to, by zdominować oceany i rozszerzyć imperium. Szczegółowo opisując działania wojenne w czasach wilków morskich Francisa Drake?a i Waltera Raleigh oraz walkę z Niezwyciężoną Armadą autor wyjaśnia innowacje technologiczne, które umożliwiły tej niewielkiej, lecz efektywnej marynarce na pokonanie większej floty hiszpańskiej. Wypełniona wynikami najnowszych badań, dogłębnymi analizami, fotografiami, kolorowymi rekonstrukcjami i szczegółowymi przekrojami, ta książka to obowiązkowa pozycja dla każdego miłośnika marynistyki i dla każdego, kto pragnie zrozumieć jak Brytania zdobyła panowanie nad morzami i utrzymała swą hegemonię na oceanach w epoce żagla.

Kolejny piąty już tom Studiów nad staropolską sztuką wojenną obejmuje dwanaście artykułów naukowych i dwa teksty źródłowe - przygotowane pod redakcją Zbigniewa Hunderta, Jana Jerzego Sowy i Karola Żojdzia. Autorzy studiów i wydawcy źródeł są młodymi, ale znanymi historykami, związanymi z ośrodkami uniwersyteckimi Warszawy, Krakowa, Torunia, Kielc i Katowic, posiadającymi znaczące doświadczenie w samodzielnych pracach naukowo - badawczych.

Wojsko to rewelacyjny zestaw klocków dla miłośników, czołgów i armii.Z elementów zawartych w zestawie można zbudować fantastyczny okręt wojenny.Klocki Blocki są kompatybilne z klockami innych firm.Klocki są wykonane z wytrzymałego plastiku w żywych kolorach, ponadto zachwycają dużą ilością ruchomych elementów.Twoje dziecko czeka sporo zabawy!Elementy wszystkich zestawów są ze sobą kompatybilne, mogą być rozszerzone o kolejne części i wykorzystane do tworzenia wymarzonych pojazdów i budowli.Dzięki temu dzieci mogą budować co tylko chcą - ogranicza ich jedynie wyobraźnia.Zabawa klockami: ćwiczy zdolności manualne, koncentrację, cierpliwość oraz koordynację wzrokową i ruchową.Rozwija wyobraźnię i kreatywność.Uczy rozpoznawania kolorów, kształtów, liczenia oraz relacji przestrzennych.

Zbiór zadań dla klasy 3 jest propozycją adresowaną do nauczycieli, rodziców i uczniów, to zbiór dodatkowych ćwiczeń przydatnych w nauczaniu matematyki, w doskonaleniu matematycznych umiejętności oraz wyrównywaniu braków w tym zakresie. Obejmuje zagadnienia związane z następującymi działami: podstawy geometrii ? obliczanie obwodów figur geometrycznych, działania na liczbach naturalnych w zakresie 100, znaki rzymskie, jednostki miar ? obliczenia kalendarzowe, zegarowe i pieniężne, zastosowanie wiedzy matematycznej w praktyce, zestawy zadań tekstowych.

Hans Delbrck, urodzony 11 listopada 1848 w Bergen na wyspie Rugia, polityk, na forum międzynarodowym uznawany za pierwszego prawdziwie współczesnego historyka wojskowości. Studiował począwszy od 1868 na uniwersytetach w Heidelbergu i Bonn. W międzyczasie walczył jako ochotnik w wojnie francusko-pruskiej z 1870 roku. W roku 1874 został nauczycielem Waldemara, szóstego dziecka Fryderyka Wilhelma. W latach 1882-1885 był członkiem pruskiej Izby Posłów z ramienia konserwatywnej Freikonservative Partei, zaś od 1884 do 1890 członkiem Reichstagu. W życiu politycznym intensywnie spierał się z pruskim rządem, między innymi na linii jego obchodzenia się z Polakami i Duńczykami. W roku 1885 został profesorem historii współczesnej na uniwersytecie w Berlinie, gdzie bardzo ceniono jego prace, a od 1883 był współwydawcą periodyku Preussischen Jahrbcher, który wydawał do roku 1920. Swoje badania nad historią wojskowości upatrywał jako kontynuację dzieła Carla von Clausewitza, którego podziwiał i do którego bardzo często się odwoływał. Jego nowatorskie podejście, dekonstrukcja połączona z ponownym budowaniem tez na temat historii sztuki wojennej wywoływały liczne spory ze współczesnymi mu historykami. Obok sztandarowej "Historii sztuki wojennej" (Geschichte der Kriegskunst im Rahmen der politischen Geschichte), napisał liczne prace o charakterze porównawczym, monograficznym i przekrojowym: Die Perserkriege und die Burgunderkriege (1887), Die Strategie des Perikles erlutert durch die Strategie Friedrichs des Grossen (1890), Das Leben des Feldmarschalls Grafen Neithardt von Gneisenau (1894), Bismarcks Erbe (1915), Krieg und Politik (1918), oraz wydana w 1894 Sprawa polska (Die Polenfrage). W czasie I wojny światowej wdawał się w spory ze sztabem generalnym na polu przyjętej strategii w Wielkiej Wojnie. Był członkiem komisji pokojowej, która w Wersalu podpisała traktat pokojowy. Ostro sprzeciwiał się tezie jakoby Niemcy przegrały tę wojnę ze względu na zadany im przez Żydów i komunistów "cios w plecy" (Dolchstosslegende). Na emeryturę przeszedł w roku 1920. Zmarł 14 lipca 1929 roku w Berlinie.

Oto długo oczekiwany podręcznik dla weekendowych wojowników i uczestników wojskowych symulacji. Pomoże ci on rozwinąć kompetencje i rozumienie sztuki i nauki stojącej za wojskową strategią i taktyką. Ta napisana przez amerykańskiego analityka wojskowego, który trenował jednostki wojskowe w USA i na całym świecie biblia paintballu odświeży i wzbogaci wiedzę każdego miłośnika gier wojennych, zarówno całkowitego nowicjusza jak i starego weterana. Jednak na tym nie koniec podręcznik ten zawiera również wiadomości na temat podstawowych umiejętności indywidualnych żołnierzy i liderów, ćwiczenia w grupach i schematy operacji patrolowych wszystko to, co jest niezbędne by rozgrywkę paintbollawą czy airsoftową wnieść na nowy poziom rozrywki i zabawy i poszerzyć praktyczną wiedzę i rozumienie taktyki i strategii działań operacyjnych w małych grupach.

Niniejsza książka zawiera fachowy i dokładny opis broni i taktyki, wykorzystywanych przez Niemców w latach II wojny światowej, w tym najważniejsze typy broni strzeleckiej, czołgów, dział, okrętów i samolotów z niemieckich arsenałów. Wczesne niemieckie czołgi miały udaną konstrukcję i były szybkie i zwrotne, ale przy tym niezbyt silnie uzbrojone i opancerzone. Mimo to właśnie one przyczyniły się najbardziej do serii błyskawicznych zwycięstw Niemców w Europie w pierwszych latach wojny. Z czasem armia niemiecka dorobiła się potężnych wozów bojowych, z których największą sławę zyskał Tiger najlepszy podówczas czołg na świecie, prawdziwy pancerny mocarz na polach bitewnych aż do końca wojny. Ucieleśnieniem straszliwej siły ogniowej były Gustav broń, w jakiej Adolf Hitler pokładał wielkie nadzieje, należąca do rodziny gigantycznych dział kolejowych, a także seria nadzwyczaj skutecznych armat przeciwlotniczych 88 mm. Uniwersalne karabiny maszynowe armii niemieckiej z czasów II wojny światowej należały do najlepszych typów broni strzeleckiej, a pod względem konstrukcyjnym wyprzedziły swoją epokę. Siły powietrzne Rzeszy posiadały zabójczo groźne samoloty, takie w jaki sposób Junkers Ju-87 Sturmkampfflugzeug (Stuka) i szybkie bombowce Junkers Ju-88, które stanowiły podstawowy sprzęt jednostek bombowych Luftwaffe. Niemcy produkowali także klasyczne typy myśliwców, FW-190 i Bf-109;

Kolejny tom z cyklu powieści Alfreda Szklarskiego. Opisuje przygody Tomka Wilmowskiego w krainie Indian. Tomek włącza się w ich walkę o zachowanie godności i prawa do swobodnego przemierzania amerykańskiej prerii.

Przez pół wieku dwaj pierwsi królowie z dynastii saskiej, Henryk I (919-936) i Otto I (936-973), toczyli wojny wzdłuż i wszerz Europy. Armie Ludolfingów prowadziły kampanie od brzegów Odry na wchodzie do Sekwany na zachodzie i od brzegów Morza Bałtyckiego na północy do Adriatyku i Morza Śródziemnego na południu. W dziesiątkach operacji militarnych, którym towarzyszyły staranne wysiłki dyplomatyczne, Henryk i Otto odtworzyli imperium Karola Wielkiego i zapewnili sobie hegemonię w Europie Zachodniej. Niniejsza książka pokazuje jak Henryk I i Otto I dokonali tego nadzwyczajnego wyczynu i zawiera wyczerpującą analizę organizacji, szkolenia, morale, taktyki i strategii armii Ludolfingów na przestrzeni długiego półwiecza. Czerpiąc z rozległego szeregu źródeł, w tym wyjątkowo ważnych informacji uzyskanych poprzez wykopaliska archeologiczne, pokazuje, że królowie z dynastii Ludolfingów dowodzili bardzo dużymi armiami podczas operacji militarnych, które skupiały się przede wszystkim na zdobyciu fortyfikacji, w tym wielu ufortyfikowanych miast pochodzenia rzymskiego. Ten długoterminowy sukces militarny pokazuje, że budując na spuściźnie swych karolińskich poprzedników, a ostatecznie późnego cesarstwa rzymskiego, Henryk I i Otto I posiadali rozbudowaną i dobrze zorganizowaną administrację i biurokrację, która zmobilizowała zasoby niezbędne do udanego prowadzenia wojny. David S. Bachrach jest profesorem nadzwyczajnym historii na Uniwersytecie w New Hampshire.

Niezwykłe świadectwo odwagi i patriotyzmu. Doskonały portret kobiety silnej i imponującej swą bezkompromisową postawą wobec zła.Karolina Lanckorońska (18982002) o swoich dramatycznych i heroicznych losach z okresu II wojny światowej opowiedziała we Wspomnieniach wojennych. Zaczynają się one z chwilą zajęcia Lwowa przez wojska radzieckie w 1939 roku, a kończą na zwolnieniu z obozu koncentracyjnego Ravensbrck w kwietniu 1945. Pokazują niezwykłą osobowość autorki, jej temperament, zaradność, lwią odwagę i umiejętność działania w ekstremalnych sytuacjach.Autorka była ostatnią przedstawicielką znakomitego rodu Lanckorońskich z Brzezia. Jako jedyna dziedziczka gromadzonej w XIX i XX wieku kolekcji w 1994 roku przekazała rodakom niezwykły dar dzieła sztuki, których wartość artystyczna i historyczna nie ma sobie równej w Polsce.Działalność Cioci Karli i pamięć o niej są dla mnie punktem odniesienia i wzorem do naśladowania. Spuścizna pozostawiona przez nią i zadanie kontynuowania jej to wielki zaszczyt, a zarazem olbrzymia odpowiedzialność.Jan Lubomirski-Lanckoroński, prezes Fundacji Książąt Lubomirskich

Poruszający obraz relacji Polek z Niemcami podczas drugiej wojny światowej.Długo przemilczana strona niemieckiej okupacji.W okupowanej przez III Rzeszę Polsce Niemcom zabroniono nawiązywania wszelkich kontaktów seksualnych z Polkami. Mimo to ani Wehrmacht, ani SS nie potrafiły skutecznie egzekwować tego zakazu. Maren Rger w swojej książce opisuje kontakty dobrowolne, ale też liczne gwałty i brutalne wymuszenia oraz sytuację panującą w domach publicznych utrzymywanych przez wojsko, w których kobiety zmuszane były do prostytucji. Przedstawia wstrząsające losy kobiet, padających ofiarą brutalnych przestępstw seksualnych. Opowiada też o parach, które połączyła miłość i o rozpaczliwych próbach uzyskania przez nie pozwolenia na ślub.Książka wyróżniona Fraenkel Prize in Contemporary History 2014.Maren Rger, ur. w 1981 roku, studiowała kulturoznawstwo i historię w Lneburgu i Wrocławiu, doktoryzowała się na Uniwersytecie Justusa Liebiga w Giessen. W latach 2010-2015 była pracownikiem naukowym w Niemieckim Instytucie Historycznym w Warszawie. W 2015 roku objęła stanowisko profesora na Uniwersytecie w Augsburgu.W źródłach dokładnie udokumentowane jest zniewolenie seksualne Marii K., ekspedientki mieszkającej w Poznaniu. W maju 1940 roku po raz pierwszy pojawiła się na policji, ponieważ posądzona została o zakazane stosunki płciowe z Niemcem. Gdy ta młoda kobieta w innym przypadku ponownie została obwiniona (utrzymywała się między innymi dzięki sponsoringowi, seks z Niemcem w zamian za drobne prezenty), trafiła najpierw do aresztu ochronnego, a w końcu 23 listopada 1940 roku przymusowo umieszczono ją w domu publicznym. W podpisanym przez nią protokole czytamy:Oznajmiono mi, że z dniem dzisiejszym poddana zostaję kontroli obyczajowej i mam zająć mieszkanie w domu publicznym przy ulicy Fischerei 19. W dalszej kolejności oznajmiono mi, że mam obowiązek zgłaszania się dwa razy w tygodniu, we wtorki i czwartki, w Miejskim Urzędzie ds. Zdrowia w celu badania, w przeciwnym razie zostanę poddana karze. Wydano mi instrukcję dla prostytutek. Zobowiązana jestem do przestrzegania wymienionych w niej zasad postępowania, w przeciwnym razie będzie zastosowany wobec mnie areszt zapobiegawczy lub zostanę umieszczona w obozie koncentracyjnym.

Z posłowiem i w opracowaniu Hansa Hllera. Dziennik wojenny jest dokumentem mało znanego fragmentu życia autorki. W krótkich, sugestywnych obrazkach opisuje ona ostatnie miesiące II wojny światowej, nie ukrywając nienawiści do nazistów, piętnując absurdy i chaos końca wojny, a także pierwszego roku okupacji brytyjskiej w Austrii. Roku, który zaowocował niezwykłym spotkaniem z brytyjskim oficerem Jackiem Hameshem. Dla tego wiedeńskiego Żyda, który w 1938 roku uciekł do Anglii, poznanie Ingeborg stało się głęboko poruszającym doświadczeniem. Wspólnie spędzone lato znajdzie kontynuację w listach, które zakochany Jacky będzie pisał po wyjeździe do Izraela. Listach odsłaniających jego dojmującą samotność, poczucie wykorzenienia, tęsknotę za rodziną, zamordowaną w obozach koncentracyjnych, ale także opisujących pierwsze lata tworzenia się państwa Izraela i realia życia pierwszych lat jego istnienia. Dziennik pokazuje nieznaną twarz przyszłej autorki Maliny, a uzupełnione przez poruszające listy napisane ręką wrażliwego, głęboko poranionego wojną jej przyjaciela, stają się przykuwającym uwagę dokumentem odradzania się Europejczyków po zakończeniu II wojny światowej.

MARIUSZ BOROWIAK (ur. 1964 w Gnieźnie), pisarz, dziennikarz-publicysta; autor 60 książek i broszur oraz kilkuset artykułów o tematyce wojennomorskiej, współautor haseł do słowników i encyklopedii. Na podstawie książki Westerplatte. W obronie prawdy powstał scenariusz do filmu fabularnego. Jego artykuły prasowe i książki były pretekstem do przygotowania licznych reportaży radiowych i telewizyjnych. Znany z obalania prawd historycznych o Polskiej Marynarce Wojennej w latach 1918-1947 i niemieckiej U-Bootwaffe w latach II wojny światowej. Współpracownik magazynu Morze. Członek Stowarzyszenia Wyprawy Wrakowe. Uczestnik dwóch międzynarodowych ekspedycji na wrak niszczyciela eskortowego ORP Kujawiak w latach 2015-2016 u wybrzeży La Valletty na Malcie.Historia torpedowców i minowców, niewielkich okrętów w PMW w latach 1920-1939, miała znaczący wpływ na postrzeganie małej floty wśród Polaków. Przeciwności, wobec których stanęło odrodzone państwo polskie, zdewastowane po I wojnie światowej, nie zniechęciły twórców MW do rozbudowy floty wojennej oraz wychowania i wyszkolenia kolejnych roczników oficerów, podoficerów i marynarzy. Autor wykorzystał liczne relacje i wspomnienia naocznych świadków oraz wykonał kwerendę w archiwach w kraju i za granicą. Ogromnym walorem opracowania jest bogaty materiał ikonograficzny. Jest to pierwsza tak obszerna publikacja o dziejach okrętów, które stanowiły o sile biało-czerwonej floty na wodach Zatoki Puckiej i Zatoki Gdańskiej w latach II RP.Borowiak to człowiek niezwykle aktywny, zapracowany i zaangażowany w zgłębianie i odkrywanie przed czytelnikami kolejnych tajemnic historii. [] Ma dzisiaj sporą przewagę nad konkurentami marynistycznego rynku przez dostęp do wielu archiwów, do których nie dotarli jego poprzednicy. Dzięki kolejnym wyprawom gromadzi cenne dane umykające dotąd polskim historykom. To czyni z niego swego rodzaju prekursora, który nie zapomina jednak o korzeniach. Podąża sprawdzonym szlakiem przetartym przez klasyków polskiej historiografii.Portal historyczny II wojna światowa