Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

Atlas ukazuje, obok działań militarnych na różnych frontach wojny, także sytuację polityczną, która stanowiła ważniejszy element całej wojny niż działania militarne będące skutkiem określonych decyzji politycznych. To właśnie niuanse polityczne pozwalają w pełni zrozumieć przebieg II wojny światowej i jej konsekwencje. To one spowodowały, że Polska, chociaż należ ąca do koalicji państwa zwycięskich, stała się wielkim przegranym tej wojny. Najczęstsza dzisiaj perspektywa spoglądania na drugą wojnę światową jest perspektywą aliantów zachodnich lub perspektywą wschodnią, widzianą z Moskwy. Różnią się one między sobą i żadna nie uwzględnia w całej rozciągłości interesów krajów Europy Środkowej, w tym zwłaszcza Polski. Atlas po raz pierwszy próbuje ukazać złożone położenie krajów tej części Europy w szerszym kontekście wojennym.

Bonaparte był święcie przekonany, że kluczem do każdego podboju jest zniszczenie armii nieprzyjaciela. Państwo zaś pozbawione zorganizowanej siły militarnej powinno poddać się samo. "Jest wielu dobrych generałów w Europie - mówił - ale chcą oni widzieć za wiele rzeczy na raz: ja zaś widzę tylko jedno - masy (nieprzyjacielskie) i dążę do zniszczenia ich". Zmierzając konsekwentnie do realizacji tego celu Napoleon we wszystkich okolicznościach stosował podstawową zasadę koncentracji w odpowiednim czasie i miejscu sił większych od tych, jakie w tym samym czasie i miejscu posiadał przeciwnik. Zdobycie wiadomości o ruchach i położeniu nieprzyjaciela, błyskawiczne kolejne uderzenie na zgrupowania jego wojsk, okrążenie ich i odcięcie od połączeń z krajem, a następnie pościg bez wytchnienia, aż do pełnego rozproszenia lub zniszczenia sił przeciwnika - oto system, jaki Napoleon uważał za najlepszy i jaki stosował z powodzeniem w większości swoich kampanii. Fragment przedmowy gen. Tadeusza Pióro.

Książka, zgodnie ze swoim tytułem obrazuje zmagania partyzantów AK z okupantami i kolaborującymi z nimi litewskimi formacjami. Opisane są w niej śmiałe, brawurowe akcje AK, jak m.in. rozgromienie Litewskiego Korpusu Posiłkowego "LVR" pod Murowaną Oszmianką i najbardziej spektakularne działania w ramach operacji "Ostra Brama", czyli próbie zdobycia Wilna przed nadejściem Armii Czerwonej.Książka zawiera też sensacyjne działania wileńskiego Kedywu, polegające na dywersji na szlakach komunikacyjnych, likwidowaniu zdrajców, agentów i konfidentów. Opisane są również śmiałe ucieczki z więzienia śledczego przy wileńskiej ul. Ofiarnej, jak też z wielkiego kompleksu więzienia łukiskiego. Sporo uwagi poświęcone jest opisowi zbrodni w lesie ponarskim, z fragmentami opisu w dzienniku Kazimierza Sakowicza....

O wyhamowanie rewolucji „Solidarności” intensywnie zabiegały zarówno polskie władze, jak i przywódcy innych państw Układu Warszawskiego. Nie tylko władze i wojskowi specjaliści wiedzieli, że trwały przygotowania do obcej interwencji wojskowej w Polsce. Autor podkreśla, że stan zagrożenia taką interwencją nie powstaje dopiero w momencie przekroczenia granicy przez obce wojska, lecz znacznie wcześniej. Dowodem tego jest rozwój wydarzeń na Węgrzech w 1956 r., w Czechosłowacji w 1968 r. oraz Afganistanie w 1979 r. Chociaż zasadnicze dokumenty związane z wprowadzeniem stanu wojennego zostały przez Wojciecha Jaruzelskiego i Stanisława Kanię podpisane 27 marca 1981 r., to już nocą z 3 na 4 kwietnia w wagonie na bocznicy kolejowej w Brześciu zmuszano ich do podpisania nieznanych dokumentów radzieckich. Wywieziono ich tam radzieckim samolotem wojskowym.Autor próbuje wyjaśnić zagadkowe zachowanie kierownictwa radzieckiej partii komunistycznej 10 grudnia 1981 r., tuż przed wprowadzeniem stanu wojennego. Rzekomo nie wiedziało ono jeszcze o zamiarze wprowadzenia stanu wojennego, a przecież marsz. Kulikow i rezydent KGB w Warszawie gen. Pawłow na bieżąco informowali o tym Moskwę.Franciszek Puchała napisał książkę na podstawie wielu źródeł, w tym zachowanych w zbiorach Instytutu Pamięci Narodowej, Archiwum Mitrochina i dokumentów własnych. Służąc na odpowiedzialnym stanowisku w Sztabie Generalnym Wojska Polskiego, poznał on w latach 1980–1983 wiele skrywanych dotąd tajemnic towarzyszących przygotowaniu i wprowadzeniu stanu wojennego....

Życiem przedwojennych gwiazd kina, teatru i artystów kabaretowych nie pasjonowały się wyłącznie nastoletnie panienki. Wiele osób śledziło doniesienia prasy i plotki o swoich ulubieńcach, do aktorki Jadwigi Smosarskiej przychodziły listy pisane krwią jej wielbicieli, a ściany na klatkach schodowych domów, w których mieszkali Bodo i Żabczyński, pokrywały wyznania miłosne pisane przez zakochane w nich kobiety. Przedwojenne gwiazdy kina i kabaretu były celebrytami swoich czasów, ikonami stylu i elegancji, korzystającymi z uroków życia i nienarzekającymi na brak gotówki. Wielka zawierucha dziejowa, jaką była druga wojna światowa, ich życie zmieniła jednak diametralnie. Część wielkich przedwojennych artystów, zwłaszcza tych legitymujących się żydowskim pochodzeniem, musiała uciekać z kraju, inni stanęli przed wyborem życia w biedzie, kelnerowania lub występów w teatrach koncesjonowanych przez okupanta. O tym, jak potoczyły się okupacyjne losy Eugeniusza Bodo, Hanki Ordonówny, Iny Benity czy Mieczysławy Ćwiklińskiej i innych gwiazd, a także jak zginął zdrajca Igo Sym, opowiada właśnie publikacja Wojenne losy przedwojennych gwiazd.

Autorki przedstawiają największe zbrodnie wojenne i zbrodnie przeciw ludzkości - od starożytności do czasów współczesnych. Książka podzielona jest na siedem części poświęconych poszczególnym faktom lub ich sekwencjom. Każdorazowo przywoływane są okoliczności, w jakich doszło do zbrodni, jej przebieg, uczestnicy, ofiary oraz następstwa. Część pierwsza dotyczy czasów starożytnych; druga - średniowiecza i czasów wczesnonowożytnych; trzecia - epoki kolonialnej; czwarta - frontów II wojny światowej i okresu ją poprzedzającego; piąta - procesów wielkich zbrodniarzy wojennych. Część szósta zawiera opisy zbrodni w II poł. XX w., część ostatnia poświęcona jest konfliktom, które zakończyły się niedawno albo jeszcze trwają.

Autor, badacz z uniwersytetu w Glasgow, przedstawia podstawowe sposoby walki stosowane przez Rzymian w okresie od schyłku republiki do późnego cesarstwa rzymskiego.We wstępie omawia organizację rzymskiego legionu po reformach zmieniających go z legionu manipularnego w składający się z kohort. Prezentowana jest struktura dowodzenia i podstawowe formacje. Część druga poświęcona jest sposobom ustawienia armii na polu bitwy i najważniejszym manewrom. Omówione są tutaj zarówno szyki (od pojedynczego do poczwórnego), jak również sposoby ich łączenia i bardziej skomplikowane metody walki, jak wydzielanie części sił, ataki z zaskoczenia bądź w dół czy w górę zbocza. Trzecią część stanowi opis stosowanych przez Rzymian formacji ofensywnych i defensywnych, takich jak klin, "łeb dzika", orbis czy słynny "żółw".

1294 rok p.n.e. Ramzes II prowadzi swoją armię na twierdzę Hetytów. Wyprawa kończy się klęską, bo Egipcjanie zostają wciągnięci w zasadzkę.1991 rok n.e. Saddam Husajn spodziewa się, że wojska koalicji uderzą od strony Zatoki Perskiej. Atrapy sprzętu wojskowego i fałszywe wiadomości radiowe wprowadzają Irakijczyków w błąd, bo zwycięski atak następuje w zupełnie innym miejscu.Stosowanie podstępu na polu bitwy jest równie stare, jak sama wojna. Ta książka pokazuje fortele wojenne na lądzie, morzu i w powietrzu od starożytności po czasy współczesne. Wojny Cezara w Galii, wyprawy krzyżowe, rozgrywki o władzę renesansowych książąt, kampanie napoleońskie, wojny światowe ? podczas wszystkich tych konfliktów walczący usiłowali różnymi sposobami zmylić przeciwnika. Dezinformacja, fałszerstwo, mistyfikacja, kamuflaż, ?maskirowka? to tylko część arsenału wojennych blefów. Dziś, gdy najważniejsza stała się wywiadowcza ?bitwa na informacje?, rozwój techniki dostarcza nowych możliwości oszukania wroga. Jon Latimer ? brytyjski historyk, wykładowca University of Wales, autor poczytnych książek poświęconych historii militarnej, takich jak Alamein, Burma: The Forgotten War, 1812: War with America, przez wiele lat służył w armii brytyjskiej

Marynarka wojenna III Rzeszy siała postrach wśród alianckich okrętów nawodnych, szczególną grozę budziła ataki tzw. wilczych stad, czyli zgrupowań okrętów podwodnych na konwoje płynące z Ameryki do Wielkiej Brytanii i Związku Radzieckiego. uznanie wśród przeciwnika wzbudziły też rajdy wielkich okrętów nawodnych Rzesz, np. pancernika Bismarck.

O wyhamowanie rewolucji ?Solidarności? intensywnie zabiegały zarówno polskie władze, jak i przywódcy innych państw Układu Warszawskiego. Nie tylko władze i wojskowi specjaliści wiedzieli, że trwały przygotowania do obcej interwencji wojskowej w Polsce. Autor podkreśla, że stan zagrożenia taką interwencją nie powstaje dopiero w momencie przekroczenia granicy przez obce wojska, lecz znacznie wcześniej. Dowodem tego jest rozwój wydarzeń na Węgrzech w 1956 r., w Czechosłowacji w 1968 r. oraz Afganistanie w 1979 r. Chociaż zasadnicze dokumenty związane z wprowadzeniem stanu wojennego zostały przez Wojciecha Jaruzelskiego i Stanisława Kanię podpisane 27 marca 1981 r., to już nocą z 3 na 4 kwietnia w wagonie na bocznicy kolejowej w Brześciu zmuszano ich do podpisania nieznanych dokumentów radzieckich. Wywieziono ich tam radzieckim samolotem wojskowym.Autor próbuje wyjaśnić zagadkowe zachowanie kierownictwa radzieckiej partii komunistycznej 10 grudnia 1981 r., tuż przed wprowadzeniem stanu wojennego. Rzekomo nie wiedziało ono jeszcze o zamiarze wprowadzenia stanu wojennego, a przecież marsz. Kulikow i rezydent KGB w Warszawie gen. Pawłow na bieżąco informowali o tym Moskwę.Franciszek Puchała napisał książkę na podstawie wielu źródeł, w tym zachowanych w zbiorach Instytutu Pamięci Narodowej, Archiwum Mitrochina i dokumentów własnych. Służąc na odpowiedzialnym stanowisku w Sztabie Generalnym Wojska Polskiego, poznał on w latach 1980?1983 wiele skrywanych dotąd tajemnic towarzyszących przygotowaniu i wprowadzeniu stanu wojennego.

Książka, zgodnie ze swoim tytułem obrazuje zmagania partyzantów AK z okupantami i kolaborującymi z nimi litewskimi formacjami. Opisane są w niej śmiałe, brawurowe akcje AK, jak m.in. rozgromienie Litewskiego Korpusu Posiłkowego "LVR" pod Murowaną Oszmianką i najbardziej spektakularne działania w ramach operacji "Ostra Brama", czyli próbie zdobycia Wilna przed nadejściem Armii Czerwonej.Książka zawiera też sensacyjne działania wileńskiego Kedywu, polegające na dywersji na szlakach komunikacyjnych, likwidowaniu zdrajców, agentów i konfidentów. Opisane są również śmiałe ucieczki z więzienia śledczego przy wileńskiej ul. Ofiarnej, jak też z wielkiego kompleksu więzienia łukiskiego. Sporo uwagi poświęcone jest opisowi zbrodni w lesie ponarskim, z fragmentami opisu w dzienniku Kazimierza Sakowicza.

Koedycja z oficyna wydawniczą Volumen.W 1982 roku Marek Nowakowski publikował już pod własnym nazwiskiem na łamach paryskiej "Kultury" i podziemnego "Tygodnika Mazowsze" opowiadania, które wkrótce ukazały się jako Raport o stanie wojennym - nakładem Instytutu Literackiego w Paryżu i równolegle w kraju w Niezależnej Oficynie Wydawniczej NOWa. W następnym roku wyszły Notatki z codzienności (grudzień 1982 - lipiec 1983) - fabularyzowane zapiski z życia, portrety osób bliskich i ludzi anonimowych, napotkanych w sytuacjach codziennych oraz drugi tom Raportu... . Krytycy zarzucali tym książkom schematyczność, ale czytelnicy podziemnej literatury przyjmowali je z entuzjazmem. Raport o stanie wojennym został przełożony na dziesięć języków i zdobył szereg wyróżnień literackich - Puls Roku 1982 (kwartalnika "Puls"), Nagrodę Literacką "Solidarności" za lata 1981-1982, emigracyjną nagrodę im. M. Grydzewskiego (1983) i francuską Prix de la Liberté (1983) - stając się najsłynniejszym świadectwem literackim epoki podziemnej "Solidarności".

Zapis doświadczeń Rosjanina z czasu Wielkiej Wojny Ojczyźnianej. Autor trafił na front dopiero wiosną 1942 r. kiedy to po dodatkowym szkoleniu i po zakończeniu kursów w szkole oficerskiej został adiutantem w 1028. pułku artylerii w 52. dywizji piechoty. Zbieg okoliczności sprawił, że swoje pierwsze doświadczenia zbierał w bodaj największej i najkrwawszej bitwie stoczonej przez Niemców i Rosjan na froncie wschodnim - bitwie o Rżew w drugiej połowie 1942 roku. Młody oficer opisuje swoje pierwsze doświadczenia na froncie, zarówno w walkach, w których brał udział jako dowódca pododdziału obserwatorów odpowiadający za naprowadzanie ognia artylerii z wysuniętych punktów, jak i w swojej jednostce, czy w końcu na zapleczu własnego frontu. Walczył następnie nad Donem, gdzie dokonano koncentracji w związku z przygotowaniem zimowej ofensywy przeciw wojskom niemieckim i węgierskim. W czasie tych walk autor niejednokrotnie stawał w obliczu sytuacji ekstremalnych. Pisze o swoim strachu i niesamowitym szczęściu, które pozwoliło mu przeżyć najbardziej niebezpieczne sytuacje i krwawe starcia. Dzięki temu zyskał oddanie swoich żołnierzy. W 1944 r. znalazł się na południowej flance frontu wschodniego biorąc udział w walkach i marszach wojsk radzieckich w południowej Europie.

Książka jest opowieścią o życiu XVII-wiecznych wojaków, obrońców Rzeczypospolitej Obojga Narodów, o których tak wspaniale pisał w Trylogii Henryk Sienkiewicz. Ich żywot jest w pewien sposób odzwierciedleniem zakrętów dziejowych ówczesnego naszego państwa - zgryzoty i radości, odwagi i haniebnych ucieczek, mądrości i głupoty na polu bitwy, głodu, deszczu, noclegów pod gołym niebem, mrozu takiego, że "lodem poplowali", a czasem wylegiwania się w pierzynach na zimowych leżach, obżerania się i rozbijania winnych piwniczek szlachty.To opowieść o bohaterskich szarżach husarii, ale i grabieniu oraz mordowaniu ludności cywilnej i innych wyczynach polskiego "żołnierza swawolnego".

Rok 1939 rozpoczął się od złowieszczego znaku. 22 stycznia najstarszy gdański dziennik, konserwatywny i szacowny "Danziger Neueste Nachrichten", poinformował czytelników: "Wczoraj, około godz. 22.03, zauważono nad Wrzeszczem, z kierunku południowego, wielki meteor, którego blask oświetlił mieszkania jak za dnia. Z początku meteor wyglądał jak jasne, błyszczące słońce, toczył się po firmamencie w skrętach, potem przybrał barwę czerwoną i zgasł".Ta prasowa notka okazała się trafną i prawie dosłowną przepowiednią nadchodzących wydarzeń. Jeszcze w tym samym roku w Gdańsku wybuchła wojna, w której zginęło ponad sześćdziesiąt milionów ludzi. Dokładnie pięć i pół roku od pierwszych strzałów na Westerplatte Gdańsk był dopalającym się morzem ruin. Gasła gwiazda Hitlera.W dziejach Gdańska rok 1945 był wydarzeniem bez precedensu. Zabudowa historycznego centrum została zniszczona całkowicie. Odbudową Gdańska zająć się mieli przybysze z Mazowsza, Galicji, z polskich Kresów. W rzeczywistości stworzyli zupełnie nowe miasto.

W latach 1933-1945 miliony Niemców uwierzyły Adolfowi Hitlerowi. Ruch nazistowski szczególną popularność zyskał wśród młodzieży. Jak to się stało, że tylu młodych bezkrytycznie uwierzyło opętanemu dyktatorowi? Jak przebiegało ich dorastanie, dojrzewanie w totalitarnym systemie Trzeciej Rzeszy? Wener Holt, tytułowy bohater klasycznej już powieści Dietera Nolla, jest reprezentatywną postacią dla tego straconego pokolenia, które prosto z ławy szkolnej poszło na front. Książka jest próbą przewartościowania dotychczasowych złudzeń, próbą obrachunku z otumanieniem. Brutalna rzeczywistość pola walki stopniowo obala mit wszechwiedzącego wodza, u bohatera narastają wątpliwości. Książka, mimo że powstała w "głębokim" NRD, nadal należy do kanonu światowej literatury wojennej.

Dlaczego, stojąca u szczytu potęgi Rzeczpospolita szlachecka doznała upokarzających porażek w walce z buntującymi się Kozakami Bohdana Chmielnickiego, jakie okoliczności doprowadziły do klęski wojsk polskich w trzydniowej bitwie pod Warszawą ze Szwedami w 1656 r., czy można było wygrać bitwę pod Maciejowicami?Książka Romualda Romańskiego ukazuje znaczenie błędów polskich dowódców, które doprowadziły do militarnych klęsk i zaważyły na losach państwa.