Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

W opinii Jacka Staszewskiego, wybitnego znawcy epoki saskiej, uroczystości weselne Fryderyka Augusta Wettyna i Marii Józefy Habsburg, które odbyły się w Dreźnie w 1719 r., były ostatnim tak wielkim widowiskiem w barokowej Europie. Twórcą koncepcji tych wydarzeń był sam elektor saski i król polski August II Sas, w którego fascynacjach władza oraz rozrywka zajmowały poczesne miejsce. W 1719 r. władca panował i bawił się, a oprócz tego prezentował saskim i polskim poddanym oraz całej Europie swe aspiracje, bogactwo kraju, a także własną wyobraźnię polityczną i artystyczną, która musiała na współczesnych sprawiać wrażenie niczym nieograniczonej. W niniejszej edycji źródłowej zaprezentowano dwie relacje z uroczystości weselnych z 1719 r., które były przeznaczone dla polskich poddanych Augusta II i które przypominały o licznym udziale Polaków w drezdeńskim feście. Relacje te są również bezcennym źródłem informacji o tym, jak mieszkańcy Rzeczypospolitej postrzegali splendor towarzyszący mariażowi, do jakiego stopnia byli urzeczeni bogactwem rozrywek nawiązujących do słynnych saskich karnawałów i wreszcie, czy misterna konstrukcja wesela była w stanie zrodzić w nich poczucie większego niż dotychczas przywiązania do saskiej dynastii Wettynów....

W opinii Jacka Staszewskiego, wybitnego znawcy epoki saskiej, uroczystości weselne Fryderyka Augusta Wettyna i Marii Józefy Habsburg, które odbyły się w Dreźnie w 1719 r., były ostatnim tak wielkim widowiskiem w barokowej Europie. Twórcą koncepcji tych wydarzeń był sam elektor saski i król polski August II Sas, w którego fascynacjach władza oraz rozrywka zajmowały poczesne miejsce. W 1719 r. władca panował i bawił się, a oprócz tego prezentował saskim i polskim poddanym oraz całej Europie swe aspiracje, bogactwo kraju, a także własną wyobraźnię polityczną i artystyczną, która musiała na współczesnych sprawiać wrażenie niczym nieograniczonej. W niniejszej edycji źródłowej zaprezentowano dwie relacje z uroczystości weselnych z 1719 r., które były przeznaczone dla polskich poddanych Augusta II i które przypominały o licznym udziale Polaków w drezdeńskim feście. Relacje te są również bezcennym źródłem informacji o tym, jak mieszkańcy Rzeczypospolitej postrzegali splendor towarzyszący mariażowi, do jakiego stopnia byli urzeczeni bogactwem rozrywek nawiązujących do słynnych saskich karnawałów i wreszcie, czy misterna konstrukcja wesela była w stanie zrodzić w nich poczucie większego niż dotychczas przywiązania do saskiej dynastii Wettynów.

W opinii Jacka Staszewskiego, wybitnego znawcy epoki saskiej, uroczystości weselne Fryderyka Augusta Wettyna i Marii Józefy Habsburg, które odbyły się w Dreźnie w 1719 r., były ostatnim tak wielkim widowiskiem w barokowej Europie. Twórcą koncepcji tych wydarzeń był sam elektor saski i król polski August II Sas, w którego fascynacjach władza oraz rozrywka zajmowały poczesne miejsce. W 1719 r. władca panował i bawił się, a oprócz tego prezentował saskim i polskim poddanym oraz całej Europie swe aspiracje, bogactwo kraju, a także własną wyobraźnię polityczną i artystyczną, która musiała na współczesnych sprawiać wrażenie niczym nieograniczonej. W niniejszej edycji źródłowej zaprezentowano dwie relacje z uroczystości weselnych z 1719 r., które były przeznaczone dla polskich poddanych Augusta II i które przypominały o licznym udziale Polaków w drezdeńskim feście. Relacje te są również bezcennym źródłem informacji o tym, jak mieszkańcy Rzeczypospolitej postrzegali splendor towarzyszący mariażowi, do jakiego stopnia byli urzeczeni bogactwem rozrywek nawiązujących do słynnych saskich karnawałów i wreszcie, czy misterna konstrukcja wesela była w stanie zrodzić w nich poczucie większego niż dotychczas przywiązania do saskiej dynastii Wettynów.