Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

Fenomenologia ducha to niemalże powieść przygodowa. I jak to w powieściach, są tu fragmenty o gigantycznej wręcz sławie; ekscentryczna przedmowa, teoria świadomości nieszczęśliwej, rozważania o pracy, dialektyka pana i niewolnika.Bohaterem jest duch - świadomość, która rozwija się, przechodząc kolejne fazy. Oddala się od siebie w imię jakiejś prawdy, odkrywa jej iluzoryczność, aż wreszcie wraca do siebie dzięki uświadomieniu sobie prawdy już pełniejszej.

Najważniejsze dzieło teoretyczne Jüngera ? prorocze i pionierskie. Jego echa odnaleźć można u Heideggera, Deleuze?a, Baudrillarda czy Virilio, teoretyków społeczeństwa masowego. Lektura daje możliwość obcowania z niezwykłym stylem autora w wywodzie poddanym rygorowi i zasadzie konsekwencji, lecz przy tym wybitnie oryginalnym pojęciowo (charakterystyczne pojęcia, które wprowadza, to np. ?strefa elementarna? czy ?totalna mobilizacja?).Książka przynosi całościową teorię nowoczesności. Penetruje fascynujące obszary ontologii społecznej, filozofii techniki, historii politycznej i antropologii nowoczesności.Bezpośrednią inspiracją dzieła była I wojna światowa i jej następstwa. Jünger już w 1932 roku przepowiadał zmierzch społeczeństwa mieszczańskiego.Tytułowy robotnik to aktywna siła i ucieleśnienie najważniejszego rysu nowej epoki, w której panować będzie ?totalny prymat pracy?. Konserwatywny Jünger rozwinął tu paradoksalnie teorię Marksa. Wszystko staje się formą pracy: wojna, wypoczynek, poznanie. Autor ukazał też koniec epoki indywiduum i masy ? dwóch fenomenów, które cechują jego zdaniem raczej klasyczne społeczeństwo XIX wieku niż świat współczesny.

Tom I Fenomenologii ducha doprowadził perypetie świadomości do momentu, gdy staje się ona rozumna, dzięki czemu tworzy prawo. Tom II wprowadza dojrzewającą świadomość w przestrzeń prawa, państwa, narodu, etyczności, wreszcie sztuki, religii i nauki. Są to nie tylko dzieje świadomości, ale szczególna, zamknięta wizja historii. Zdarzenia historyczne i doświadczenia ducha są dwoma stronami tej samej narracji. Wszystko bowiem, co przeżywa świadomość, ma ciężar realności, staje się w świecie – w świecie natury i historii. Poznanie i rzeczywistość są jednym. Hegel analizuje ewoluujący stosunek świadomości do władzy państwowej i całej sfery kultury. Duch w różnych fazach – jako świadomość szlachetna i nikczemna, jako walka Oświecenia z przesądami (Hegel trzyma się tu bowiem blisko wydarzeń historycznych) – dąży do pięknej katastrofy, przez wolność absolutną do terroru, którego doświadczenie ma charakter wyzwalający. Oto cała Fenomenologia ducha kulminuje w rewolucji francuskiej. Tam, gdzie niebezpieczeństwo, tam też jest ratunek. W pogodzeniu się świadomości z tymi ostatecznymi doświadczeniami, w wiedzy absolutnej, rodzi się spełniona nowoczesność. To niezwykle aktualna wizja – w naszej urzeczywistnionej wolności, w naszej kulturze, podobnie jak w machinie Heglowskiej, mieści się każde zjawisko, emocja, sposób bycia, każda ideologia.