Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

Początki naszych rozważań dotyczących kolejnego zawodu medycznego sięgają tym razem połowy XVIII stulecia. W księgach kancelaryjnych tamtego czasu można bowiem odnaleźć słowo "felczer", stosowane wtedy wymiennie z mianem "cyrulik". Jest on pierwszym bohaterem naszej serii wydawniczej Zawody medyczne na ziemiach polskich w XIX i XX w. Drugim jest diagnosta laboratoryjny.W tomie przedstawiono drogę rozwoju zawodu felczera w Królestwie Kongresowym i na ziemiach polskich do połowy XX stulecia. Opisano sposoby przygotowania do profesji, zmiany w systemie kształcenia, obowiązki i uprawnienia felczerów na przestrzeni prawie 200 lat. Ciekawą kwestią, poruszoną niejako na marginesie rodowodu felczera, a wartą zwrócenia uwagi, są wzory czerpane z rosyjskiego, a później sowieckiego systemu oświaty.W dziedzinie diagnostyki, kształcenia wyodrębnionej grupy np. analityków medycznych, rozpoczęło się dopiero w XX wieku. Zawody łączące się z tym działem medycyny nie mają tak długiej tradycji, jak było to w przypadku felczerów. Aczkolwiek czynności związane z wykrywaniem przyczyn choroby prowadzono oczywiście od dawnych stuleci. Funkcje te bowiem sprawowali ? rzec można od ?niepamiętnych czasów? ? lekarze. W książce próbujemy ukazać drogi wyłaniania się odrębnych zawodów oraz sylwetki specjalistów w zakresie diagnostyki na tle rozwijającej się niezwykle żywiołowo medycyny, w tym nowych technik i sposobów poznawania chorób. Publikacja powstała we współpracy ze Śląskim Uniwersytetem Medycznym i Polską Akademią Nauk.

Motywy medyczne w literaturze i sztukach pięknych są obecne od zawsze. Są wyrazem zainteresowań twórców problematyką medyczną w sposób świadomy, kiedy choroba, własna lub obecna w otoczeniu rodzinnym czy zawodowym, staje się tworzywem w procesie twórczym, inspiruje i dostarcza tematu, lub nieświadomy – kiedy trwałe następstwa fizyczne i psychiczne przekładają się na sposób postrzegania rzeczywistości, powodują zmiany charakterologiczne lub doprowadzają do przemiany duchowej. Z dzisiejszej perspektywy gruźlica – choroba groźna, aczkolwiek skutecznie leczona – nie budzi już takich emocji. Jej wizerunek jako schorzenia niosącego śmiertelne zagrożenie uległ na przestrzeni ostatnich kilkudziesięciu lat zasadniczej przemianie. Stała się głównie problemem medycznym, nadal ważnym, ale już nie pierwszoplanowym. Nie jest przede wszystkim tym, czym jeszcze nie tak dawno była: chorobą szerzącą się epidemicznie, „białą plagą” o ogromnych następstwach socjalnych i ekonomicznych, zjawiskiem kulturowym, mającym wpływ na losy nie tylko jednostek, nierzadko wybitnych, ale i całych społeczności. Publikacja powstała we współpracy z Instytutem Historii Nauki Polskiej Akademii Nauk....

Inż. Henryk Bryskier urodził się 3 lipca 1899 r. w Warszawie. W czasie I wojny światowej walczył w Legionach; był kapitanem rezerwy Wojska Polskiego. Zawodowo pracował jako inżynier mechanik i opublikował dużo prac i artykułów z zakresu swojej specjalności - gazów przemysłowych. W okresie międzywojennym udzielał się społecznie: w dziedzinie opieki społecznej oraz turystyki (był prezesem żydowskiego Towarzystwa Krajoznawczego).W czasie wojny i okupacji był w Warszawie, gdzie już w pierwszym okresie organizował punkty dla uchodźców, a następnie jako wiceprezes żTOS (żydowskie Towarzystwo Opieki Społecznej) rozwijał szeroką działalność w getcie. Był m. in. Przewodniczącym Komitetu Domowego przy ul. Leszno 15, był inicjatorem Kącików Dziecięcych itp.Podczas wielkiej deportacji latem 1942 r. przeniósł się wraz z żoną (lekarką) i córką do „szopu” Brauera (Nalewki 28/38).W drugiej połowie stycznia 1943 r. Bryskierowie wysłali z getta swą córkę, a sami mieli je opuścić tuż po Wielkanocy. W czasie powstania (kwiecień-maj 1943 r.) żona została zabita, a inż. Bryskier został wywieziony do obozu na Majdanku, skąd po kilku miesiącach zbiegł. Powrócił do Warszawy, gdzie w mieszkaniu przy ul. Czerniakowskiej ukrywał się do maja 1944 r. Tu pisał w łatach 1943-1944 swój Pamiętnik. Następnie przeniósł się na Pragę do mieszkania, w którym ukrywała się jego córka.Autor Pamiętnika zmarł 18 października 1945 r. na skutek choroby (angina pectoris), której się nabawił w czasie wojny.Więcej niż dziwić się przychodzi, że żadna żydowska placówka historio-badawcza (choć znają pamiętnik) nie wzięła na siebie trudu i obowiązku wydania drukiem w całości tego niecodziennego dokumentu, spisanego na kilkuset stronicach szkolnych brulionów.Choć odmienny w charakterze, bo nie pisany przez historyka, plasuje się pamiętnik H. Bryskiera niewątpliwie - swoją dokumentarną wagą wojennego pamiętnikarstwa - obok pamiętników E. Ringelbluma.„Nowiny Kurier”, 4 maja 1990 r, Tel Awiw...

Inż. Henryk Bryskier urodził się 3 lipca 1899 r. w Warszawie. W czasie I wojny światowej walczył w Legionach; był kapitanem rezerwy Wojska Polskiego. Zawodowo pracował jako inżynier mechanik i opublikował dużo prac i artykułów z zakresu swojej specjalności - gazów przemysłowych. W okresie międzywojennym udzielał się społecznie: w dziedzinie opieki społecznej oraz turystyki (był prezesem żydowskiego Towarzystwa Krajoznawczego).W czasie wojny i okupacji był w Warszawie, gdzie już w pierwszym okresie organizował punkty dla uchodźców, a następnie jako wiceprezes żTOS (żydowskie Towarzystwo Opieki Społecznej) rozwijał szeroką działalność w getcie. Był m. in. Przewodniczącym Komitetu Domowego przy ul. Leszno 15, był inicjatorem Kącików Dziecięcych itp.Podczas wielkiej deportacji latem 1942 r. przeniósł się wraz z żoną (lekarką) i córką do ?szopu? Brauera (Nalewki 28/38).W drugiej połowie stycznia 1943 r. Bryskierowie wysłali z getta swą córkę, a sami mieli je opuścić tuż po Wielkanocy. W czasie powstania (kwiecień-maj 1943 r.) żona została zabita, a inż. Bryskier został wywieziony do obozu na Majdanku, skąd po kilku miesiącach zbiegł. Powrócił do Warszawy, gdzie w mieszkaniu przy ul. Czerniakowskiej ukrywał się do maja 1944 r. Tu pisał w łatach 1943-1944 swój Pamiętnik. Następnie przeniósł się na Pragę do mieszkania, w którym ukrywała się jego córka.Autor Pamiętnika zmarł 18 października 1945 r. na skutek choroby (angina pectoris), której się nabawił w czasie wojny.Więcej niż dziwić się przychodzi, że żadna żydowska placówka historio-badawcza (choć znają pamiętnik) nie wzięła na siebie trudu i obowiązku wydania drukiem w całości tego niecodziennego dokumentu, spisanego na kilkuset stronicach szkolnych brulionów.Choć odmienny w charakterze, bo nie pisany przez historyka, plasuje się pamiętnik H. Bryskiera niewątpliwie - swoją dokumentarną wagą wojennego pamiętnikarstwa - obok pamiętników E. Ringelbluma.?Nowiny Kurier?, 4 maja 1990 r, Tel Awiw

Przedmiotem pracy jest francuska polityka mieszkaniowa na przełomie XX i XXI wieku w aspekcie wymiaru mieszkania jako dobra publicznego. Osią rozważań będzie próba weryfikacji wizji mieszkania we Francji, która obecnie jest w dyskursie politycznym, z praktyką francuskiej polityki mieszkaniowej. Celem prowadzonej analizy jest zbadanie segmentu francuskiej polityki społecznej zajmującego się społecznymi aspektami mieszkalnictwa. Publikacja powstała we współpracy z Instytutem Polityki Społecznej Uniwersytetu Warszawskiego....

Motywy medyczne w literaturze i sztukach pięknych są obecne od zawsze. Są wyrazem zainteresowań twórców problematyką medyczną w sposób świadomy, kiedy choroba, własna lub obecna w otoczeniu rodzinnym czy zawodowym, staje się tworzywem w procesie twórczym, inspiruje i dostarcza tematu, lub nieświadomy ? kiedy trwałe następstwa fizyczne i psychiczne przekładają się na sposób postrzegania rzeczywistości, powodują zmiany charakterologiczne lub doprowadzają do przemiany duchowej. Z dzisiejszej perspektywy gruźlica ? choroba groźna, aczkolwiek skutecznie leczona ? nie budzi już takich emocji. Jej wizerunek jako schorzenia niosącego śmiertelne zagrożenie uległ na przestrzeni ostatnich kilkudziesięciu lat zasadniczej przemianie. Stała się głównie problemem medycznym, nadal ważnym, ale już nie pierwszoplanowym. Nie jest przede wszystkim tym, czym jeszcze nie tak dawno była: chorobą szerzącą się epidemicznie, ?białą plagą? o ogromnych następstwach socjalnych i ekonomicznych, zjawiskiem kulturowym, mającym wpływ na losy nie tylko jednostek, nierzadko wybitnych, ale i całych społeczności. Publikacja powstała we współpracy z Instytutem Historii Nauki Polskiej Akademii Nauk.

Początki naszych rozważań dotyczących kolejnego zawodu medycznego sięgają tym razem połowy XVIII stulecia. W księgach kancelaryjnych tamtego czasu można bowiem odnaleźć słowo "felczer", stosowane wtedy wymiennie z mianem "cyrulik". Jest on pierwszym bohaterem naszej serii wydawniczej Zawody medyczne na ziemiach polskich w XIX i XX w. Drugim jest diagnosta laboratoryjny.W tomie przedstawiono drogę rozwoju zawodu felczera w Królestwie Kongresowym i na ziemiach polskich do połowy XX stulecia. Opisano sposoby przygotowania do profesji, zmiany w systemie kształcenia, obowiązki i uprawnienia felczerów na przestrzeni prawie 200 lat. Ciekawą kwestią, poruszoną niejako na marginesie rodowodu felczera, a wartą zwrócenia uwagi, są wzory czerpane z rosyjskiego, a później sowieckiego systemu oświaty.W dziedzinie diagnostyki, kształcenia wyodrębnionej grupy np. analityków medycznych, rozpoczęło się dopiero w XX wieku. Zawody łączące się z tym działem medycyny nie mają tak długiej tradycji, jak było to w przypadku felczerów. Aczkolwiek czynności związane z wykrywaniem przyczyn choroby prowadzono oczywiście od dawnych stuleci. Funkcje te bowiem sprawowali – rzec można od „niepamiętnych czasów” – lekarze. W książce próbujemy ukazać drogi wyłaniania się odrębnych zawodów oraz sylwetki specjalistów w zakresie diagnostyki na tle rozwijającej się niezwykle żywiołowo medycyny, w tym nowych technik i sposobów poznawania chorób. Publikacja powstała we współpracy ze Śląskim Uniwersytetem Medycznym i Polską Akademią Nauk....

Postęp cywilizacyjny i wynikające z tego faktu niebezpieczeństwa, w tym wzmożona wypadkowość, miały wpływ na rozwój ratownictwa medycznego.Pierwsza na ziemiach polskich organizacja skupiająca osoby udzielające pierwszej pomocy, w tym lekarzy, została utworzona w 1891 r. w Krakowie, w ówczesnym zaborze austriackim, z inicjatywy Arnolda Banneta i Karola Nałęcza Brudzińskiego. Wkrótce podobną powołano we Lwowie. Dalsze instytucje – funkcjonujące na zasadzie społecznych stowarzyszeń – powstały w Warszawie (1897), Łodzi (1899), Wilnie (na przełomie 1901/1902) oraz Lublinie (1917). Stowarzyszenia te i grupy związanych z nią ratowników stopniowo przekształciły się w publiczną organizację leczniczą, określaną mianem pogotowia ratunkowego – instytucji istniejącej po dzień dzisiejszy....

W prezentowanej książce znalazły się rozprawy i szkice, omawiające czynniki miastotwórcze mazowieckiego regionu, m.in. wpływ handlu, szlaków komunikacyjnych, garnizonów wojskowych, przemysłu, zmian demograficznych i migracji ludności. Szczególnie miasta większe, siedziby władz administracyjnych, przyciągały coraz liczniejsze jednostki aktywne, osoby poszukujące pełnych możliwości i rozwoju. W omawianych materiałach podjęto również kwestię gospodarki finansowej miast mazowieckich w latach Królestwa Polskiego, co może być też interesujące dla samorządów miejskich III Rzeczypospolitej. Warto podkreślić, iż dwa artykuły nawiązują do stanu sanitarnego miast Mazowsza i rozwiązywania problemów ochrony zdrowia mieszkańców, zarówno w okresie porozbiorowym, jak i w latach II Rzeczypospolitej.Mazowieckie miasta i miasteczka na przestrzeni XIX i XX stulecia i później inspirowały życie gospodarcze, społeczne i kulturalne regionu. Nie było to zadanie ani łatwe, ani proste z uwagi na jego opóźnienie cywilizacyjne i zniszczenia spowodowane wojnami i klęskami żywiołowymi, brakiem środków materialnych. Szczególnie dotkliwe w sytuacji miast i miasteczek Mazowsza i ich mieszkańców stały się represje caratu po stłumieniu powstania styczniowego. Wiele z nich utraciło prawa miejskie, także z przyczyn ekonomicznych, nie mogąc sprostać rywalizacji z innymi ośrodkami. Napływali do nich uwolnieni z pańszczyzny chłopi i tzw. wysadzenia z siodła, tj. szlachta zaściankowa, licząca na Mazowszu ok. 20% jego populacji.Publikacja powstała we współpracy z Akademią Humanistyczną im. A. Gieysztora i Akademickim Towarzystwem Naukowo-Edukacyjnym ATENA....

Prezentowana publikacja pomyślana została jako podstawowe, użyteczne w dydaktyce szkoły wyższej kompendium wiedzy o najważniejszych polskich partiach, nurtach i obozach politycznych oraz ruchach społeczno-politycznych pierwszej połowy XX wieku. Oparte głównie na bogatej literaturze przedmiotu, ale częściowo także na badaniach własnych autorów, ma przede wszystkim charakter pomocy dydaktycznej. Pisząc owe teksty myśleliśmy głównie o potrzebach studentów politologu i innych kierunków politologicznych, jak europeistyka, stosunki międzynarodowe, dziennikarstwo i komunikacja społeczna oraz bezpieczeństwo wewnętrzne. Z pewnością mogą one okazać się użyteczne dla studentów w poznawaniu zagadnień dotyczących różnych aspektów najnowszych dziejów Polski. Sądzimy, iż skrypt ten może być również użyteczny dla słuchaczy kierunku historia, jeśli jego wykorzystaniu towarzyszyć będą równolegle studia źródłowe.Publikacja powstała we współpracy z Uniwersytetem Warszawskim....

Postęp cywilizacyjny i wynikające z tego faktu niebezpieczeństwa, w tym wzmożona wypadkowość, miały wpływ na rozwój ratownictwa medycznego.Pierwsza na ziemiach polskich organizacja skupiająca osoby udzielające pierwszej pomocy, w tym lekarzy, została utworzona w 1891 r. w Krakowie, w ówczesnym zaborze austriackim, z inicjatywy Arnolda Banneta i Karola Nałęcza Brudzińskiego. Wkrótce podobną powołano we Lwowie. Dalsze instytucje ? funkcjonujące na zasadzie społecznych stowarzyszeń ? powstały w Warszawie (1897), Łodzi (1899), Wilnie (na przełomie 1901/1902) oraz Lublinie (1917). Stowarzyszenia te i grupy związanych z nią ratowników stopniowo przekształciły się w publiczną organizację leczniczą, określaną mianem pogotowia ratunkowego ? instytucji istniejącej po dzień dzisiejszy.

Przedmiotem pracy jest francuska polityka mieszkaniowa na przełomie XX i XXI wieku w aspekcie wymiaru mieszkania jako dobra publicznego. Osią rozważań będzie próba weryfikacji wizji mieszkania we Francji, która obecnie jest w dyskursie politycznym, z praktyką francuskiej polityki mieszkaniowej. Celem prowadzonej analizy jest zbadanie segmentu francuskiej polityki społecznej zajmującego się społecznymi aspektami mieszkalnictwa. Publikacja powstała we współpracy z Instytutem Polityki Społecznej Uniwersytetu Warszawskiego.

Początki zawodu lekarza wykraczają oczywiście poza wiek XIX, któremu m.in. poświęcamy cały ten zbiór, wydawany od roku 2003 w ramach serii Zawody medyczne na ziemiach polskich w XIX i XX w. Jednak przyjęta dla całości wspomnianej serii cezura, adekwatna dla wielu tworzonych wtedy zawodów medycznych, chociażby pielęgniarki, zobowiązuje nas do ograniczeń, pozostanie w dwóch ostatnich, minionych stuleciach, zarazem do utrzymania się w tej wcześniej przyjętej konwencji. Wydawać się może, że zawód lekarza może poszczycić się wieloma opracowaniami dotyczącymi historii jego rozwoju. Tymczasem penetracja zawartości bibliograficznych niestety na to nie wskazuje?Naszym opracowaniem próbujemy zmienić tę statystykę, a zarazem przedstawić zmieniające się na przestrzeni stuleci oblicze lekarskiej profesji, w dwóch najważniejszych dla medycyny okresach XIX i XX wieku. Koncentrujemy się najpierw na XIX. stuleciu, prezentując tutaj mało znane zagadnienia, jak np. kształtowanie się specjalności medycznych, sylwetki zapomnianych lekarzy, w tym i czasem pierwszych kobiet. Ponadto warunki pracy, wyposażenia, ale staramy się ukazać i nowe, wprowadzane wtedy działy interwencji medycznej jakim była pierwsza pomoc, udzielana w ramach pogotowia ratunkowego. Wykorzystujemy przy tym różne źródła wiedzy historycznej, w tym archiwalia, prasę, ale i zwłaszcza dla XX. stulecia ? film polski oraz inną twórczość artystyczną, w tym także lekarską? Publikacja powstała we współpracy z Polską Akademią Nauk i Śląskim Uniwersytetem Medycznym.

W prezentowanej książce znalazły się rozprawy i szkice, omawiające czynniki miastotwórcze mazowieckiego regionu, m.in. wpływ handlu, szlaków komunikacyjnych, garnizonów wojskowych, przemysłu, zmian demograficznych i migracji ludności. Szczególnie miasta większe, siedziby władz administracyjnych, przyciągały coraz liczniejsze jednostki aktywne, osoby poszukujące pełnych możliwości i rozwoju. W omawianych materiałach podjęto również kwestię gospodarki finansowej miast mazowieckich w latach Królestwa Polskiego, co może być też interesujące dla samorządów miejskich III Rzeczypospolitej. Warto podkreślić, iż dwa artykuły nawiązują do stanu sanitarnego miast Mazowsza i rozwiązywania problemów ochrony zdrowia mieszkańców, zarówno w okresie porozbiorowym, jak i w latach II Rzeczypospolitej.Mazowieckie miasta i miasteczka na przestrzeni XIX i XX stulecia i później inspirowały życie gospodarcze, społeczne i kulturalne regionu. Nie było to zadanie ani łatwe, ani proste z uwagi na jego opóźnienie cywilizacyjne i zniszczenia spowodowane wojnami i klęskami żywiołowymi, brakiem środków materialnych. Szczególnie dotkliwe w sytuacji miast i miasteczek Mazowsza i ich mieszkańców stały się represje caratu po stłumieniu powstania styczniowego. Wiele z nich utraciło prawa miejskie, także z przyczyn ekonomicznych, nie mogąc sprostać rywalizacji z innymi ośrodkami. Napływali do nich uwolnieni z pańszczyzny chłopi i tzw. wysadzenia z siodła, tj. szlachta zaściankowa, licząca na Mazowszu ok. 20% jego populacji.Publikacja powstała we współpracy z Akademią Humanistyczną im. A. Gieysztora i Akademickim Towarzystwem Naukowo-Edukacyjnym ATENA.