Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

Rosja. Mój stosunek do niej jest poważny, ale polski zajad we mnie siedzi i daje o sobie znać od czasu do czasu, ku mojemu niezadowoleniu.Chciałbym jedno: być człowiekiem. To więcej, niż być komunistą czy rasistą, czy liberalnym demokratą. Zmierzyć tą miarą prądy myśli i dzieła sztuki...Polska i Rosja podążały różnymi drogami. Ale jest też coś wspólnego: i wy, i my stoimy wobec Europy Zachodniej, jesteśmy sobie bliscy, a Europa Zachodnia to coś innego. To oczywiście paradoksalne, bo Polska, rzec można, patrząc z waszej strony, jest krajem zachodnim, ale patrząc z Zachodu, Polska wraz z Rosją to Europa Wschodnia.Czesław Miłosz...

Mroczny kryminał mistrza reportażu i jednego z głównych przedstawicieli literatury faktu.Ziuta jest samotną kobietą mieszkającą w Warszawie. Bez celu w życiu, bez szans na lepsze jutro, łączy koniec z końcem, udzielając korepetycji z angielskiego. Pewnego dnia odwiedza ją Mariola, wieloletnia przyjaciółka i powierniczka. Szukając lekarstwa na wszędobylską szarość i niechęć do życia, skłania Ziutę do podjęcia się zadania z ogłoszenia w gazecie – ma pełnić rolę świadka w sprawie wypadku samochodowego, którego jednak nie widziała. Nauczona szczegółów, doskonale wypełnia swoją rolę.Nie wie jednak, że kłamstwo ma krótkie nogi i rozlegające się pukanie do drzwi może oznaczać wielkie kłopoty. Czy Ziuta zobaczy swoją śmierć?...„Krzysztof Kąkolewski mówi, że człowiek sam wybiera swój los. Dla siebie wybrał los reportera i pisarza niezależnego. W reportażu osiągnął wszystko. Stworzył nowy gatunek – reportaż psychologiczny. Wtedy zaczął się dla niego czas introspekcji. Zajął się beletrystyką i w tej dziedzinie również osiągnął mistrzostwo. Stał się klasykiem za życia”.Barbara Stanisławczyk, autorka m.in. Kąkolewski bez litości...

Ile można poświęcić dla ukochanej osoby?Aaron i Ania są dla siebie całym światem. Kiedy ich matka zaczyna chorować, trafiają pod opiekę ciotki. Jej dom, który dziewczynka pamięta jako niezwykle piękny, wypełniony sztuką i antycznymi meblami, staje się miejscem przemocy i dramatycznej walki. Kto ochroni rodzeństwo, gdy wszystkie granice zostaną przekroczone? Czy dziecięca wyobraźnia Ani pozwoli jej zapomnieć o wydarzeniach w zamkniętym pokoju? Czy Aaronowi uda się ochronić swoją siostrę?Poruszająca powieść o ludziach, których życie było piekłem... aż w końcu miłość pokonała strach. Pamiętaj, że zawsze dasz sobie radę z własnym "potworem" pod warunkiem, że przestaniesz się go bać.Małgorzata DomagalikTo książka tyleż ważka, co przerażająca. Historia zwykłej rodziny, w której nic nie jest proste. Jak z puszki Pandory wysypują się nieszczęścia i wstydliwie skrywane tajemnice: samobójcza śmierć ojca, depresja matki, przemoc fizyczna i psychiczna wobec dzieci. Z rodzinną traumą próbuje zmierzyć się nastoletnia Ania. Stawia sobie jasny cel: unicestwić demony nękające jej brata Aarona. Aby to osiągnąć, złamie prawo ludzkie i boskie – by prawda i sprawiedliwość zatriumfowały. Tylko czy na sprawiedliwość nie jest już za późno? Dziewczynka, która widziała zbyt wiele - nie przegapcie jej. To książka ważna. Żywy język, świetne nakreślone portrety, proste dialogi – tak o rzeczach trudnych trzeba pisać. Polecam gorąco, choć po tej lekturze nic już nie będzie takie samo. Anna Dmowska, miesięcznik "Claudia"...

Po 1918 roku pamięć o galicyjskich regimentach ułanów została bardzo szybko wyparta ze świadomości Polaków. Ich miejsce zajęły pułki szwoleżerów, ułanów i strzelców konnych odrodzonej Rzeczpospolitej. Mitem założycielskim II Rzeczpospolitej stała się wojna polsko-bolszewicka 1920 r. Koleje losów dawnych regimentów cesarskich nie budziły już zainteresowania. Dla nowych pokoleń Polaków stały się fragmentem obcej, a często wrogiej historii.z Podsumowania...

Gabrysia niedowidzi. Musi na przykład sprawdzać palcem, ile soku już nalała do szklanki. Rodzice strasznie się o nią boją. A przecież - kiedy ich nie ma - Gabrysia umie i wyjść z psem sąsiadki na spacer, i wrócić sama ze szkoły do domu, i nawet ugotować kompot! Powieść dla dzieci o pierwszych krokach ku samodzielności, o przyjaźni i szkolnej miłości....

"Patataj, patataj, pojedziemy w cudny kraj...", a w trakcie tej podróży dowiemy się, co widziało słonko, wędrując po niebie, i kto namalował tęczę... Tajemniczy świat przyrody stanie się w ten sposób bliższy i bardziej zrozumiały dla każdego młodego czytelnika, a o dobrą zabawę zatroszczy się sam Stefek Burczymucha. Co słonko widziało to zbiór wierszy dla dzieci, stanowiących lekturę obowiązkową dla uczniów szkół podstawowych. Opowiadają o życiu na wsi, o przyrodzie i różnych sytuacjach z nią związanych....

"Rosja" jest zbiorem szkiców będących kontynuacją "Zniewolonego umysłu" w szerszej perspektywie czasu i obszaru geograficznego. Miłosz pisze o specyfice "rosyjskości", przejawiającej się w myśli religijnej, filozofii, literaturze, w dziele tworzenia ładu społecznego i politycznego, i o niebezpieczeństwie odrzucenia wolności indywidualnej. Jego bohaterami kieruje lęk o Rosję, chęć uchronienia jej przed chorobami ducha i umysłu cywilizacji nowoczesnej....

W książce „Moje widzenie rzeczywistości” przedstawiam swoje poglądy na różne zjawiska i fakty, prawa fizyki i biologii, w tym na temat Niepojmowalnej Mocy, obecnej w przestrzeni, która to moc – według mnie – była i jest inspiracją do tworzenia i przekształcania materii i życia organicznego w Kosmosie.Przedstawiłem również pogląd na powstanie ludzkich ras kolorowych i jasnoskórych, na zagadkę grzechu pierworodnego oraz jego zgubnych skutków, którym żadna władza ani religia nie potrafi skutecznie się przeciwstawić.Wskazałem na wielu przykładach, do czego doprowadziło żywiołowe zmieszanie w jednej istocie zwierzęcych instynktów, biologicznego nieprzystosowania do ziemskiego klimatu i przyrody oraz wysokiej inteligencji. Józef Wasilik...

Jest tu historia o czekaniu na brata, który wkrótce ma się urodzić, o magicznym syropie na męczący kaszel, o pierwszych rajdach rowerowych, o pysznym jedzeniu, niebieskim psie i bajecznych wakacjach z rodzicami. Są też wiersze o smutku i złości, które czasem dręczą maluchy. Ale przede wszystkim autorka stworzyła w tej książeczce bezpieczny, pełen miłości świat, gdzie dzieci są szczęśliwe, mamy przytulają je na dobranoc, a tatusiowie dbają o to, by ich dzieci zawsze umiały niebo sobie rozchmurzyć....

Osobista relacja z Bogiem sprawia, że możemy w porę rozpoznać podszepty złego ducha i oprzeć się pokusom. Apostołowie proszą zatem Jezusa: "Przymnóż nam wiary". Bez niej poruszamy się po omacku, dokonujemy złych wyborów. Autor zaprasza do szczerej refleksji o wierze. Pisze o świetle, chlebie i winie, ofierze, celebracji niedzieli, roku liturgicznym, powołaniu czy obcowaniu świętych, wskazując na widzialne znaki, w których możemy dostrzec odbicie rzeczywistości niewidzialnej. Rozważania skłaniają do postawienia sobie pytania o to, czy dajemy autentyczne świadectwo. Czy mamy wiarę, która daje życie wieczne?...

Próba stworzenia nowej teorii widzenia i inne eseje filozoficzne George'a Berkeleya w tłumaczeniu Translatorium z filozofii angielskiej studium doktoranckiego Instytutu Filozofii UMK w Toruniu pod kierunkiem Adama Grzelińskiego jest czwartą publikacją w serii: Klasyka filozofii. Eseje i listy Berkeleya prezentowane w tym zbiorze pochodzą z dwóch różnych okresów twórczości. Próba stworzenia nowej teorii widzenia (1709) oraz Bierne posłuszeństwo (1712) powstały w czasie kształtowania się jego poglądów filozoficznych w latach, gdy światło dzienne ujrzały dzieła, które uczyniły go sławnym: Traktat o zasadach poznania ludzkiego (1710) i Dialogi pomiędzy Hylasem i Filonousem (1713). Rozwinięcie podjętej tam problematyki znajdujemy w dwóch późniejszych pismach zawartych w tym tomie: w stanowiącej kontynuację „eseju optycznego" Obronie i wyjaśnieniu teorii widzenia (1733) i w korespondencji z Samuelem Johnsonem z okresu pobytu Berkeleya w Ameryce. W tym dojrzałym okresie twórczości Berkeley starał się połączyć różne interesujące go kwestie: filozofię nauki, problematykę etyczną i zagadnienia religijne, aby nie rezygnując z przyjętych wcześniej założeń filozoficznych immaterializmu, stworzyć spójne stanowisko filozoficzne....

Bezcenny zbiór utworów Marii Konopnickiej – 65 wierszy "Co słonko widziało" oraz dwie słynne baśnie "Na jagody" i "O krasnoludkach i sierotce Marysi". Są to wyjątkowo piękne utwory, które doskonale znamy dzięki naszym rodzicom i dziadkom. Zadbajmy o to, by najmłodsze pokolenie dowiedziało się, co oglądało wędrujące po niebie słoneczko, kto namalował tęczę i co przytrafiło się małemu chłopcu w starym borze podczas wyprawy na jagody. Niech nasze dzieci zawrą bliższą znajomość z krasnoludkami, istotami sprzyjającymi wszelkim szlachetnym zamiarom, towarzysząc im w baśniowej wędrówce do krainy ludzi, niech poznają niezwykłe przygody dworzan króla Błystka, dole i niedole skrzata Podziomka, wzruszające dzieje sierotki Marysi oraz trud ubogiego chłopa Skrobka. Sięgnijmy wraz z naszymi pociechami jeszcze raz do tych pełnych nieprzemijającego uroku opowieści, które od ponad stu lat najchętniej czytuje się w każdym polskim domu....

Kto to widział?! Przewodnik po Łazienkach Królewskich i książka do rysowania w jednym? Tak!Ciekawi Was, czy w Łazienkach wszędzie stoją wanny i prysznice? Chcecie wiedzieć, co król jadał na obiad i jak tańczy się menueta? Zastanawiacie się, czy w Sta-rej Pomarańczarni trzymane są stare pomarańcze? Sięgnijcie po „Kto to widział?”!„Kto to widział?” to niezwykły przewodnik po Łazienkach Królewskich stworzony specjalnie dla dzieci. Znajdziecie w nim mnóstwo informacji o Ogrodzie Łazienkowskim i zabytkach, które się w nim znajdują. Poznacie ich historię, przeczytacie wiele ciekawostek o królu Stanisławie Auguście i jego czasach, odkryjecie najróżniejsze łazienkowskie tajemnice.A dlaczego ten przewodnik jest tak niezwykły? Bo to, jak będzie wyglądał, zależy także od Was! Możecie nie tylko oglądać go i czytać, ale też pisać w nim i rysować! Na wielu stronach znajdziecie najróżniejsze zadania, ćwiczenia i puste miejsca do uzupełnienia. Zapełnijcie je i stańcie się współtwórcami tej książki! Wybierzcie się z nią na wycieczkę po Łazienkach, a przeżyjecie wspaniałą przygodę. Czytajcie ją i uzupełniajcie w domu, a dostarczy Wam wielu godzin świetnej zabawy!...

Znamy się tylko z widzenia to spełnienie moich marzeń o tym, aby mieć swój własny album w formie papierowej. To kilka lat wkładania pracy i serca w tworzenie. Zamiast chowania w szufladzie - dzielenia się z innymi sprawdzania co się wydarzy. To wielka przygoda. To dowód na to, że warto marzyć i starać się te marzenia spełniać.Z jednej strony inspirują mnie "brzydkie" i "niedbałe" prace innych - myślę sobie wtedy, że ważne, aby chcieć, mieć pomysł. Z drugiej - ciągle mam apetyt na więcej, zarówno jeśli chodzi o warsztat, jak i obszary, które chcę zdobywać.Rysowanie jest pierwszą rzeczą w moim życiu, w której tak bardzo sobie zaufałam. Bezcenne jest dla mnie również to, że uwierzyli we mnie inni. Słowami mogę oddać jedynie część wdzięczności i radości, które czuję, a lista osób jest bardzo długa. Chcę jednak choć niektórym z nich podziękować imiennie:P., Beacie Baradziej i Oksanie, Olci, Zuzi i Jasiowi - za czułość i bycie jak rodzina; Ani Hendryx Wójtowicz - za razem i za normalność; Dobrusi - za szczęście i bliskość; Anuli Szandale - za bycie jedną z pierwszych osób, które wzięły moje prace w świat; Sylwii Chutnik - za inspirację, Cwaniary i Babcię Basię: Babci Basi - za rozmowy i chleb domowej roboty; Kasi Sawko - za to, że mogłam robić zwariowane plakaty na ważne tematy i za fajność; Natalii - za listy w czerwonych kopertach; Kasi Kazimierowskiej - za mądrość; Kasi Woźniak-Kajak - za cudowne historie i rozsądek; Oli Żórawskiej - za otwartość i dobre serce; Karolinie Królikowskiej-Grzelak - za twórczą intensywność; Jarkowi Wasilewskiemu - za rozbrajającą bezinteresowność; Iwonie Wojnarowicz i Magdalenie Kępce - za uważność i dzielenie się swoją wiedzą; Beacie Sosnowskiej, Adzie Gójskiej, Ani Bełz, Ewie Witkowskiej, Andzi Paszko - za Dream Team i za to, że dzięki Wam czuję , że się rozwijam; V9 (w szczególności Zrazikowi i Justynie) - za miejsce i kibicowanie mi oraz moim Dziewczynom z Teamu; Centrali - za wydanie tego albumu; Osobom, które zaglądają na życie-na-kreskę - za wzruszenia i poczucie sensu....

Płyta „Widzę Czuję Jestem” to 11 kompozycji utrzymanych w klimatach hardrockowo-progresywnych, w tym dwa utwory z towarzyszeniem muzyków symfonicznych. „Widzę Czuję Jestem” jest odzwierciedleniem otaczającej człowieka rzeczywistości, reakcją na zdarzenia dobre i złe, które dzieją się na świecie.. 01. MÓJ ŚWIAT – 5:2502. SMAK WOLNOŚCI – 4:1203. SKRZYDŁA – 3:4304. BLISKO TY – 4:5305. CASINO – 4:2506. WIDZĘ, CZUJĘ, JESTEM – 5:3307.WIATR PUSTYNI – 5:3008. PAMIĘĆ JAK STARY DOM – 6:9009. MIEJSCE – 4:3610. COFNĄĆ CZAS – 4:3211. DO KOŃCA – 6:00...

Ewa Schiller zgrabnym piórem, z wielką lekkością wpuszcza nas w dwie wstęgi szos życiowych głównej bohaterki. W jedną wiodąca nas przez jej młodzieńcze, pełne marzeń lata szkolne i drugą przepełnioną zwątpieniami, realiami codziennego nie zawsze łatwego, dorosłego życia. Przez oba wątki przeplata się wszechmogąca, nieśmiertelna miłość. Prowadząc nas po ścieżkach życia bohaterki sprawia, że utożsamiamy się z nią, dzielimy te wspólne chwile, zarówno w szkole, jak i dorosłym jej życiu.Łucja Abrams, Miesięcznik KalejdoskopLondon Ontario...

W Roku Wiary prezentujemy Państwu książkę zawierająca nowatorską problematykę sposobu doświadczenia wiary poprzez widzenie. Jej esencję można by streścić słowami trzeba wierzyć, żeby naprawdę widzieć, choć z drugiej strony prawdziwa jest też odwrotność tej maksymy przyjmująca, że widzenie jest konieczne do wiary. Chrześcijaństwo przez cały okres swojego trwania chętnie odwoływało się do sztuki, stawało się mecenasem dla wielu artystów, uczyło wrażliwości artystycznej, poszukiwało możliwości wyrażenia głębi swego orędzia poprzez kategorię piękna, do tego stopnia, że możemy dziś przyjąć istnienie teologii sztuki. Nie inaczej jest także współcześnie, choć trzeba zauważyć, że w postmodernistycznym świecie etycznego chaosu i relatywizmu prawdy, artystycznej prowokacji i nihilizmu ideologicznego, coraz trudniej rozeznać co jest rzeczywiście piękne i prawdziwe. Mamy nadzieję, że prezentowana publikacja choć w części Państwu w tym pomoże.Ze wstępu...

Zbiór felietonów ks. Piotra Brząkalika, wygłoszonych na antenie Radia eM od 5 września 2010 r. do 25 grudnia 2011 r. We wstępie do książki Krzysztof Łęcki pisze: "...tak się złożyło, że miałem okazję posłuchać ludzi, którzy rozmawiali o felietonach księdza Piotra. Był wśród nich i pewien znany profesor, i moja mama – nie umiałbym odpowiedzieć na pytanie, które z nich bardziej krytycznie ocenia medialne przekazy, którymi nas się próbuje karmić. Dla felietonów księdza Piotra, 'felietonów na początek tygodnia', mieli same komplementy. Jeśli mogę dorzucić swoje własne skromne zdanie – komplementy te były całkowicie uzasadnione. Bo felietony księdza Piotra Brząkalika, to są naprawdę dobre felietony". Do książki dołączony jest dysk CD z felietonami w formacie mp3....

„Widzę” to wybór wierszy, które powstały w latach 1996-2011. Wyraźnie widać w nich inspirację powojennymi poetami polskimi, m.in. Zbigniewem Herbertem i Mironem Białoszewskim. Poezja Jarosława Wojciecha Burgieła jest pełna erudycji i nawiązań intertekstualnych. Obcowanie z nią na pewno przyniesie wiele satysfakcji czytelnikowi, dla którego ważna jest oryginalna, atrakcyjna forma wiersza skrywająca istotne treści. Jarosław Wojciech Burgieł – urodzony w 1962 r. w Krakowie. Muzyk i pedagog, uczy w szkole muzycznej gry na gitarze klasycznej. Przez wiele lat związany z Kołem Młodych przy SPP w Krakowie i poetycką „Formacją 16” działającą przy DDK „Dworek Białoprądnicki”. Wydał dwa tomiki: "Wyszedłem po wiersz" (1992) i "Chwilowe ucieczki ze świata" (2001) oraz książkę dla dzieci „O Kicusiu i Wojtusiu” (2001). Publikował także w prasie (m.in. „Nowa Okolica Poetów”, „Akant”) i współpracował z radiem (Polskie Radio Kraków, Radio Alfa i inne). Jego utwory poety można przeczytać też w e-booku „Dwunastoboczne okienko” i na portalu poetyckim www.emultipoetry.eu. Nagradzany i wyróżniany w ogólnopolskich konkursach literackich, zdobył m.in.: III nagrodę w "Konkursie na Sztukę dla Dzieci i Młodzieży" (Poznań 1996) oraz wyróżnienie w „Dać Świadectwo” (Kraków 2012).PATRONI:Śródmiejski Ośrodek Kultury w KrakowieBookeriada.plArtyści24.pl...

Kontemplacja Jezusa zmartwychwstałego w czwartym tygodniu Ćwiczeń duchownych św. Ignacego Loyoli objawia nam, że ostatecznym celem naszego życia nie jest cierpienie z Jezusem, ale udział w Jego wszystko zwyciężającej miłości. Zmartwychwstały Pan odchodzi z tego świata, by móc powrócić do nas i obdarzyć nas pełnią radości i chwały. Doświadczenie tej prawdy pozwala nam zachować nadzieję i pokój wewnętrzny także w chwilach cierpienia, próby i różnorakich przeciwności życiowych. Na zakończenie Ćwiczeń - zgodnie z myślą św. Ignacego - Józef Augustyn SJ proponuje nam kontemplację Ad amorem. Jest ona pomostem między czasem intensywnej modlitwy rekolekcyjnej a naszą szarą codziennością. Całe Ćwiczenia przeprowadzają nas od pierwszego nawrócenia z grzechu aż po stan bezpośredniego zjednoczenia z Bogiem....