Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

To wobec żądań Hitlera gotowego uczynić z okrojonego terytorialnie państwa polskiego państwo satelickie III Rzeszy miało wielkie znaczenie dla przyszłości nie tylko Polski, ale całej Europy. Dla podtrzymania pokoju wielu dyplomatów europejskich podpowiadało naczelnym władzom II RP ustępstwa wobec żądań dyplomacji III Rzeszy.

Do dziś nie ukazała się publikacja dokumentująca 1939 rok w warszawskim teatrze, systematyzująca i zbierająca informacje o tym, jak w ostatnich dniach Dwudziestolecia Międzywojennego wyglądał repertuar warszawskich scen - od Teatru Narodowego i Polskiego aż po scenki kabaretowe, teatry rosyjski i żydowski. Jak przyjmowano i oceniano wówczas życie teatralne, jak było zorganizowane, a wreszcie: jak dokonała się zagłada tego świata i jak wyglądał on w pierwszych miesiącach niemieckiej okupacji. Książka jest próbą zebrania tych faktów w formie kroniki. Podzielona na 12 rozdziałów odpowiadających 12 miesiącom. Wydarzenia teatralne i wokółteatralne opatrzone są cytatami z ówczesnej prasy, relacjami świadków epoki, fragmentami pamiętników i wspomnień, a także - co ważne przy publikacjach tego rodzaju w miarę wyczerpującą bibliografią recenzji spektakli i wydarzeń opisywanych w tej kronice.

Obrona Warszawy we wrześniu 1939 roku stanowiła swoisty fenomen w polskim wysiłku militarnym w wojnie z Niemcami. Była wielką improwizacją, tworzona początkowo z oddziałów nieliniowych z dużym udziałem ochotników, w końcowym etapie rozrosła się do załogi liczącej około 100 tys. żołnierzy, chociaż w dalszym ciągu przeważał element wojska nieliniowego, oddziałów i pododdziałów wcześniej rozbitych w polu, sfrustrowanych i zdemoralizowanych. Motywująco na morale tych wojsk wpływała postawa cywilnych mieszkańców miasta, których uosobieniem był legendarny prezydent Stefan Starzyński. W czasie analizowanych walk najwięcej strat osobowych doznała ludność cywilna stolicy.

Publikacja przygotowana na 65. rocznicę wybuchu Powstania Warszawskiego i 70. rocznicę wybuchu II wojny światowej (oraz wrześniowej obrony Warszawy). Gromadzi w jednym tomie świadectwa autora, odgrywającego ważną rolę zarówno w oblężonej Warszawie we Wrześniu\'39 (jedna z ważniejszych postaci cywilnej obrony Warszawy), jak w konspiracji i w Powstaniu Warszawskim. Zygmunt Zaremba (1895-1967) we Wrześniu\'39 prowadził diariusz, zaś podczas Powstania Warszawskiego na łamach \"Robotnika\" ogłaszał codziennie świetne komentarze-felietony, tworzące znakomitą kronikę Powstania.\"...Pozostaje sposobić się do przetrwania ciężkich chwil,które przyjdą i zachować siły, które jutro będą potrzebne dla walki o nową Polskę i dla jej budownictwa. Jutro czy pojutrze będzie już w Warszawie panowała władza okupacyjna. Ostatni to czas na wolne słowo polskie. Będzie ono musiało zamilknąć lub odrodzić się w podziemiach konspiracji na długi może okres czasu. Dlatego też chcemy na świeżo przekazać opinii opowieść o obronie Warszawy. Niech towarzyszy nam ona w ciężkich dniach, które nadchodzą...\"(fragm. z broszury \"Obrona Warszawy.Wrzesień 1939 roku\", wydanej po raz pierwszy w październiku/listopadzie 1939)

Opis wojennych zmagań o Warszawę we wrześniu 1939 r.; organizacji obrony pod dowództwem gen. Waleriana Czumy, bohaterskich zachowań mieszkańców i ich prezydenta, Stefana Starzyńskiego. Autor wykorzystał szeroki zasób różnorodnych źródeł, tworząc książkę rzetelną i kompetentną; jej dodatkową zaletę stanowi godny uwagi literacki język. Tytuł, Barykada Września, jest tożsamy z nazwą znanego, warszawskiego pomnika projektu Juliana Pałki, usytuowanego przy zbiegu ulic Grójeckiej i Opaczewskiej, upamiętniającego obronę Stolicy. Książka wydana po raz pierwszy w 1984 r., cieszyła się dużym uznaniem czytelników i krytyki; po 25 latach znów powraca do czytelniczego obiegu, przynosząc nowym generacjom miłośników historii sugestywny obraz ?miasta nieujarzmionego?, które za swą postawę we wrześniu 1939 r. oznaczone zostało Orderem Wojennym Virtuti Militari.