Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

Opracowanie poświęcone organizacji służb specjalnych II Rzeczypospolitej oraz głównym kierunkom ich działalności. Polskie służby specjalne w zasadzie nie prowadziły wywiadu globalnego. Wywiad i kontrwywiad wojskowy oraz służby graniczne skupiały uwagę na zagrożeniu ze strony sowieckiej Rosji i Niemiec. Działaniami objęto również kierunki czeski i litewski. Natomiast cywilne organy bezpieczeństwa koncentrowały się na zwalczaniu działalności komunistycznej i irredenty mniejszości narodowych traktowanych jako największe zagrożenie wewnętrznego ładu społecznego w państwie.

Dźwięki kozackich teorbanów i szczęk mołojeckich szabel rozbrzmiewały przez wiele stuleci na dalekich kresach Rzeczypospolitej, tworząc atmosferę niepowtarzalnego w czasach nowożytnych fenomenu ukrainnej Kozaczyzny. Kozaczyzny, a zatem wspólnoty wojskowego bractwa, słynącego męstwem i odwagą, brawurą i walecznością jej mołojców. Szła za nimi, także tworzyła legendę Kozaków, stojących na straży granic Rzeczypospolitej i broniących jej mieszkańców, tradycja wyrażona w przepełnionych smutkiem dumkach, w barwnych strojach i w codziennych obyczajach, w mentalności wolnych ludzi, kochających nade wszystko wolność, brawurę i przygodę. Któż z nas nie zna przygód walecznego, ale też niepokornego Bohuna, w którego postaci niezapomniana wyobraźnia Henryka Sienkiewicza zawarła cechy charakteru dawnego Kozaka, któż z nas nie podziwiał wątpliwości i rozterek dumnego hetmana Chmielnickiego, mądrości starego Barabasza, lub waleczności dzielnego Krzywonosa. To właśnie oni, hetmani, pułkownicy i atamani kozaccy, stawali na czele owej wspólnoty wojskowej, a w trudnych dla Kozaczyzny momentach brali na siebie odpowiedzialność za wolność i życie mołojców. Niejednokrotnie wspierali działania polskiego monarchy, stali w jednym szeregu z jego żołnierzami, ale także buntowali się, wypowiadając nieraz posłuszeństwo Rzeczypospolitej. Tym właśnie przywódcom ukrainnej Kozaczyzny poświęcona jest ta książka."(Ze Wstępu)

Praca zawiera nowe spojrzenie na aparat policyjny Drugiej Rzeczypospolitej, począwszy od zagadnień dotyczących funkcjonariuszy, zasad ich naboru, szkolenia, liczebności, charakterystyki stanowisk służbowych, relacji między przełożonymi i podwładnymi, dyscypliny, karania i nagradzania, po takie problemy jak: motywacja służby w policji, specyfika służby, apolityczność czy system prewencji i represji lub integracja, życie rodzinne, opieka lekarska, przechodzenie na emeryturę. Takie oryginalne spojrzenie na policję jest niezwykle ważne, ale i trudne. Autor właściwie nie miał zbyt wielu wskazówek wynikających z wcześniejszych opracowań i dlatego był zmuszony poszukiwać odpowiedzi na nasuwające się pytania w dostępnych, rozproszonych zazwyczaj, źródłach archiwalnych i innych materiałach. Za podjęcie tak skomplikowanej problematyki dotyczącej całego aparatu policyjnego w Drugiej Rzeczypospolitej i obiektywne oraz kompetentne jej ukazanie należą się mu słowa uznania.

Kryminalne rozgrywki, działania pozorowane i garstka wybrańców pracujących w najgłębszej konspiracji. Budowa od podstaw polskiej państwowości po pierwszej wojnie światowej obejmowała również skonstruowanie sprawnie działającej siatki agentów. Andrzej Pepłoński, wybitny znawca tej tematyki, zrealizował ambitne zadanie zamknięcia w jednym tomie całego najciekawszego okresu działania polskich służb specjalnych ? od odrodzenia Rzeczpospolitej do zakończenia drugiej wojny światowej. Efektem jest książka, która będzie nie tylko wielkim skarbem dla osób interesujących się historią wywiadu i kontrwywiadu, ale również bardzo atrakcyjną pozycją dla czytelników, stykających się z tym tematem po raz pierwszy.

Tadeusz Bobrowski (ur. 24 stycznia 1873, zm. 11 maja 1930) - polski generał brygady i inżynier mechanik okrętowy. W okresie od 1891 do 1918 służył w Imperialistycznej Marynarce Wojennej Rosji, a następnie do 1925 w polskiej Marynarce Wojennej. Brał udział w I wojnie światowej i wojnie polsko-bolszewickiej. Karierę w Polsce zakończył na stanowisku szefa Służby Technicznej Kierownictwa Marynarki Wojennej.