Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

Od ponad pięćdziesięciu lat Oddział Terapii Nastolatków Kliniki Tavistock pomaga młodym ludziom i ich rodzinom. W tej książce pracownicy Oddziału przystępnie omawiają różne kliniczne aspekty zaburzeń okresu dojrzewania, a szczególnie ich wpływ na rodzinę. Autorzy poszczególnych rozdziałów opisują: zaburzenia o różnym nasileniu, od problemów z przystosowaniem w szkole po anoreksję i psychozę, rozwój nastolatków wychowywanych w małych rodzinach i proces kształtowania się ich poczucia tożsamości. Okres dojrzewania to jeden z najbardziej burzliwych okresów rozwojowych. W ciągu kilku lat między pokwitaniem a wkroczeniem w dorosłość jednostka musi zaadaptować się do fizycznych zmian związanych z rozmiarami, kształtem, siłą i budową ciała, a także z ogólnym wyglądem, brzmieniem głosu oraz dojrzałością seksualną. Prowadzi to do różnych psychicznych i społecznych konsekwencji: młoda osoba zyskuje zdolność do nawiązywania intymnych relacji z ludźmi, angażowania się w kontakty seksualne, zmniejszenia zależności od rodziców oraz dążenia do separacji od rodziny. Odbywając tę współczesną formę męskiej i kobiecej inicjacji, zdaje rozmaite egzaminy i przygotowuje się do zdobycia pracy. Podsumowując, staje się niezależną jednostką pod względem wewnętrznym oraz zewnętrznym. To ogromne wyzwania. Niektórzy młodzi ludzie potrzebują wówczas profesjonalnej pomocy, zaś wszyscy – obecności dorosłych rozumiejących to, co się dzieje z nastolatkami.-------------------------------------------------------------------Rozdział 1Intensywność okresu dojrzewania w małych rodzinachAnna Dartington Niniejszy rozdział dotyczy małych grup rodzinnych oraz tego, jak sobie radzą z zakłóceniami wieku dojrzewania. Zgodnie z moją definicją mała rodzina to grupa dwóch lub trzech osób mieszkających razem – czasami rodziców i jednego dziecka, ale też (coraz częściej) rodzica z jednym lub dwojgiem dzieci. Doświadczenie życia w małej grupie przybiera na sile, gdy między rodziną a jej dalszymi członkami istnieje – z rozmaitych powodów – duży geograficzny lub emocjonalny dystans.Przedstawione tu rozważania opierają się na moich doświadczeniach nabytych w pracy zarówno z nastolatkami zmagającymi się ze swoimi rodzicami, jak i z rodzicami, którzy przeżywają konflikty ze swoimi nastoletnimi dziećmi. W niniejszym artykule nie zamierzam opisywać terapii rodzinnej – temat ów jest fascynujący sam w sobie i omówiono go w Rozdziale 10 tej książki. Przedstawię pacjentów, którzy poszukują pomocy indywidualnie. Czynią to nierzadko dlatego, że czują się głęboko niezrozumiani przez pozostałych członków rodziny i nie mają nadziei na bycie przez nich usłyszanymi. Niektórzy sprawiają wrażenie uchodźców, którzy próbują uniknąć nieznośnej intensywności uczuć panującej w ich rodzinie. Małe rodziny nieuchronnie stają się bardziej podatne na tę intensywność – tę samą ilość oczekiwań kieruje się przecież ku mniejszej liczbie osób. Gdy mała rodzina musi zaadaptować się do emocjonalnych i opartych na działaniu eksperymentów okresu dojrzewania, może znaleźć się pod ogromną presją.Być może już powyższe zdania zasugerowały pewien paradoks. Mała rodzina zapewnia każdemu z członków większą uwagę – to niewątpliwie prawda. W rzeczywistości jednak większość nastolatków – zwłaszcza około 15 roku życia – nie chce znajdować się w centrum uwagi, a przynajmniej nie w takim sensie, w jakim to zazwyczaj rozumieją dorośli (np. uwagi, której artysta pragnie ze strony publiczności; której kochanek pragnie od partnera; a nawet takiej, której małe dziecko pragnie od rodziców). Przebywając w gronie rodzinnym, nastolatki zazwyczaj pragną być dostrzegane i ważne, a zarazem traktowane z dyskrecją – tak, aby ich obecność nie skłaniała do komentarzy ani analiz, lecz uprawniała do obserwacji i komentowania zachowań innych osób (zwłaszcza rodziców).Owo połączenie chęci pozostawania na uboczu z postawą „wiem najlepiej” może wzbudzać w rodzicach wyjątkową wściekłość, zwłaszcza gdy oni sami pozostają bez wsparcia lub przeżywają tak silny stres, iż nie są w stanie wyważyć własnych reakcji lub (co jeszcze istotniejsze) zachować poczucia humoru będącego najlepszym sposobem na radzenie sobie z wielkościowością nastolatka.Czego nastolatki tak naprawdę oczekują od rodziny?Chciałabym omówić kilka kwestii, które poruszali zarówno młodzi ludzie, jak i ich rodzice, gdy zapytano ich o własne oczekiwania i potrzeby w życiu rodzinnym. Podaję przykłady niektórych powracających tematów.Ochrona przed publicznym wstydem15-letni Richard mówi: „Okropnie pokłóciłem się z rodzicami, bo dowiedzieli się, że wziąłem ze sklepu baton bez płacenia. Zachowałem się naprawdę głupio. Podejrzewam, że będą to ciągle wywlekać. Mogą nawet nalegać, żebym tam wrócił i przeprosił sprzedawcę. Ale przynajmniej mogę im wierzyć, że nie powiedzą sąsiadom i reszcie. Przysięgam, że gdyby to zrobili, uciekłbym z domu”.Ochrona przed niepotrzebnym upokorzeniemPani B, matka 14-letniego Iana: „Przyszło do nas na kolację kilku nowych znajomych. Jedna z osób, obecnie przytłoczona opieką nad dwojgiem małych dzieci, zaczęła opowiadać o problemach z moczeniem nocnym swojej czteroletniej córki. Nie wiedziała, że Ian miał w tym wieku ten sam problem. Zobaczyłam, że mój syn pąsowieje i rozpaczliwie boi się, iż ktoś skojarzy oba fakty. Udało mi się porozumieć z mężem – zmienił temat rozmowy, a ja znalazłam dla Iana zajęcie w kuchni. Z perspektywy czasu wszystko to brzmi trochę melodramatycznie, ale sama pamiętam, jak bolesne zażenowanie potrafiłam odczuwać jako nastolatka”.[…]Spis treści 1 - Intensywność okresu dojrzewania w małych rodzinach Anna Dartington2 - „Na czym to polega, po prostu rozmawiamy?” Praca terapeutyczna z młodymi ludźmi po doświadczeniach nadużycia seksualnego Stephen Briggs3 - Psychoterapia nastolatków z upośledzeniem umysłowym Lynda Miller4 - Konfrontacja, ustępstwo czy komunikacja? Jonathan Bradley5 - Zachowania samobójcze oraz ich znaczenie w okresie dojrzewania Robin Anderson6 - Refleksje na temat jednego z mechanizmów zaburzeń odżywiania Gianna Williams7 - Lęk przed staniem się mężczyzną. Przypadki dwóch nastolatków Hélène Dubinsky8 - „Czy jest tam ktoś?” Praca w Punkcie Konsultacyjnym dla Młodych Ludzi Elizabeth Oliver-Bellasis9 - Kozioł ofiarny Margot Waddell10 - Gorączka chwili. Psychoanalityczna praca z rodzinami Richard Graham11 - Zabawa, praca i tożsamość. Znalezienie miejsca w świecie dorosłych Paul Upson

Opis - Wydanie 2012r.Oprawa broszurowa.Strony 150.Format 16,0x23,0cm. Nazwa - Piękno w okresie dojrzewania. Autor - Weber Magdalena, Ziółkowska Beata Oprawa - Miękka Wydawca - Difin Kod ISBN - 9788376416151 Kod EAN - 9788376416151 Wydanie - 1 Rok wydania - 2012 Język - polski Seria wydawnicza - Engram Format - 16.0x23.0cm Ilość stron - 150 Podatek VAT - 5% Premiera - 2012-03-15

Dojrzewanie to taki czas w rozwoju człowieka, w którym ujawnić się może wiele zaburzeń psychicznych i/lub zachowań ryzykownych, a zatem takich, które szkodzą prawidłowemu fizycznemu i psychospołecznemu rozwojowi młodych ludzi. Dane epidemiologiczne wskazują, że wzrasta liczba młodzieży ujawniającej zachowania dysfunkcjonalne, a zatem niosące niebezpieczeństwo negatywnych konsekwencji zarówno dla ich fizycznego i psychicznego dobrostanu, jak i dla funkcjonowania jej otoczenia społecznego. Na szczęście, podobnie jak z pomocą odpowiednich działań można przygotowywać dzieci na wejście w okres dojrzewania, tak też można zapobiegać zaburzeniom, dla których ekspresji dojrzewanie jest okresem sensytywnym. Nieocenioną rolę odgrywają w tym procesie nauczyciele, wychowawcy, trenerzy, pedagodzy czy psychologowie szkolni. Bywa, że to oni właśnie, wcześniej niż rodzice, dostrzegają niepokojące zmiany w zachowaniu dzieci i młodzieży. Zdarza się nawet, że są pierwszymi osobami, którym młodzi powierzają swoje troski. Adresatem niniejszej książki są właśnie nauczyciele, wychowawcy i inne osoby pracujące w placówkach oświatowych i pozostające w stałym kontakcie z dziećmi i młodzieżą. Głównym celem książki jest ? z jednej strony ? wyposażenie pracowników szkół w niezbędną wiedzę konieczną dla uruchomienia wśród młodzieży działań profilaktycznych przeciwdziałających zaburzeniom łaknienia oraz nieprawidłowościom w sferze spostrzegania własnego ciała, z drugiej ? przedstawienie konkretnych narzędzi służących do celów prewencyjnych w postaci gotowych scenariuszy zajęć.

Słowo wstępne W tej książce próbujemy zastosować odkrycia psychoanalityczne do objaśnienia zaburzeń okresu dojrzewania, do ich diagnozy i leczenia. Doświadczenia pracy terapeutycznej – zarówno z nastolatkami, jak i z dorosłymi – przekonały nas, iż adolescencja wnosi unikalny i ważny wkład w życie psychologiczne, zaś psychiczne zakłócenia tej fazy należy rozumieć inaczej niż zakłócenia dzieciństwa i wieku dorosłego. Różnica wynika z tego, że okres dojrzewania rozpoczyna się po osiągnięciu dojrzałości seksualnej, a wydarzenie to zmienia trajektorię rozwoju psychicznego i nadaje zaburzeniom tej fazy znaczenie, które w perspektywie dynamicznej różni się od znaczenia psychopatologii dzieciństwa i dorosłości. Kilka lat temu uwagę naszą przyciągnął bardzo prosty fakt, który skłonił nas do zakwestionowania powszechnego rozumienia rozwojowej funkcji adolescencji oraz znaczenia psychopatologii tego okresu. Wszystko wskazywało na to, iż w okresie dojrzewania niezwykle często dochodzi do samobójstw i prób samobójczych, zaś przed tym okresem świadoma decyzja zabicia siebie nie istnieje jako problem społeczny lub kliniczny. Później zdaliśmy sobie sprawę, iż nasi nastoletni pacjenci – w przeciwieństwie do większości pacjentów dorosłych – byli szczególnie skłonni do tego, by fizycznie atakować swoje ciała albo robić coś, co – w fantazji – zmieni obraz ich ciał poprzez anoreksję, otyłość, samookaleczenia albo branie narkotyków i uzależnienia. Poza tym jedna czwarta naszych pacjentów nastoletnich była bardzo zaniepokojona normalnością lub nienormalnością swoich zachowań i myśli, a ten niepokój nieodłącznie wiązał się z normalnością lub anomaliami seksualnymi. Zarówno te obserwacje, jak i doświadczenia pracy w ogólnodostępnym ośrodku pomocy nastolatkom –psychoanalitycznym centrum badań nad adolescentami – sprawiły, że uznaliśmy, iż te same pytania można odnieść do większości młodych ludzi: Dlaczego nagle pojawiają się objawy choroby psychicznej, które są pospiesznie diagnozowane jako objawy schizofrenii? Skąd bierze się głęboka depresja, anoreksja, objawy seksualnych anomalii albo agresja, która nie wydaje się być następstwem działania jakiejś normy społecznej, ale jest odpowiedzią na wewnętrzne głosy albo potrzebę utrzymania z dala od świadomości poczucia, że nastolatek jest nienormalny? […] Rozdział 12 Diagnoza zaburzeń okresu dojrzewania Zastosowanie rozwojowego modelu okresu dojrzewania w procesie diagnozy polega na: 1. Określeniu, czy doszło do załamania rozwoju. 2. Oszacowaniu stopnia obecnej podatności na zaburzenia, czyli ocenie stopnia, w jakim mechanizmy obronne, do których stosowania nastolatek czuje się przymuszony (by radzić sobie z lękiem wzbudzonym w wyniku załamania rozwoju), pozwalają mu zachować poczucie kontroli nad własnym zachowaniem. 3. Próbie przewidzenia, w jakiej mierze to ryzyko ma szanse zaniknąć wraz z ustanowieniem ostatecznej organizacji seksualności i końcem adolescencji. Często odnosimy wrażenie, że podjęto błędne decyzje w kwestii oceny patologii, wyboru metody leczenia czy sposobu sprawowania opieki nad nastolatkiem, ponieważ nie uwzględniono jego problemu i znaczenia tego problemu dla dalszego rozwoju emocjonalnego. Kiedy młody człowiek mówi, że jest przygnębiony, że życie nie ma sensu – czy powinniśmy uznać to za objaw poważnej patologii? Jeśli uznamy przygnębienie za normalne uczucie w okresie dojrzewania, to jak bardzo przygnębiony musi być młody człowiek, byśmy uznali ten stan za objaw choroby? Jeśli nastolatek ujawnia swoje zaburzenia poprzez problematyczne zachowanie lub wręcz niezdolność do funkcjonowania, to jak możemy wykroczyć poza psychiatryczne kategorie diagnostyczne? Podejmując jakiekolwiek decyzje o dalszych interwencjach, powinniśmy uwzględniać dotychczasowe i przyszłe uszkodzenia procesu rozwojowego, nieuchronnie wpływające na podatność na zaburzenia i choroby psychiczne w dorosłym życiu. Często leczy się jedynie objawy zaburzeń okresu dojrzewania i wówczas nastolatki dostają leki bądź pomoc w rozwiązaniu konfliktu zewnętrznego, a jeśli zaburzenia zachowania mają szersze skutki społeczne, podkreśla się potrzebę sprawowania kontroli nad adolescentem. Młody człowiek może czuć, że takie działania nie dotykają istoty jego problemów, ale godzi się na nie, uznając, że to jedyna dostępna pomoc. Zakłada się zazwyczaj, że pomoc w aktualnym kryzysie emocjonalnym (lub w zaakceptowaniu choroby) to dla nastolatka wystarczające wsparcie. Przed diagnostą stoją jednak znacznie bardziej złożone zadania. Powinien on określić, w jakim zakresie doszło już do zaburzenia zdrowego rozwoju i na tej podstawie podejmować decyzje o intensywności i zakresie wysiłków terapeutycznych. Adolescencja to czas szczególnej podatności na zaburzenia emocjonalne. Z diagnostycznego punktu widzenia właśnie w tym okresie występują wczesne objawy potencjalnych poważnych problemów, które mogą ujawnić się w przyszłości. Zyskujemy więc wyjątkową szansę dokonania interwencji zapobiegającej wyborowi patologicznego rozwiązania zadań rozwojowych. Mimo, iż stoi przed nami trudne zadanie, nie możemy pozwolić sobie na porażki czy błędy, bowiem niewłaściwie przeprowadzona ocena diagnostyczna może negatywnie wpłynąć na całą przyszłość nastolatka. Diagnoza i załamanie W poprzednich rozdziałach przedstawiliśmy obserwacje kliniczne, na których podstawie sformułowaliśmy tezę, iż przyczyną poważnych zaburzeń emocjonalnych w okresie dojrzewania jest załamanie procesu rozwojowego po zakłóceniu równowagi struktur psychicznych przez dojrzewanie płciowe. Opisaliśmy związek między załamaniem rozwojowym a niezdolnością przekształcenia przez nastolatka obrazu ciała w sposób uwzględniający obecność seksualnie dojrzałych genitaliów, co pozwoliłoby mu określić się jako mężczyzna lub kobieta. W przypadku zaburzenia mamy do czynienia z mechanizmami obronnymi używanymi przez nastolatka, by uniknąć takich zmian w obrazie ciała lub by im zapobiec. Sama diagnoza polegałby zatem przede wszystkim na stwierdzeniu, czy istnieją dowody na to, że do załamania doszło w okresie dojrzewania płciowego, a jeżeli tak się stało – na ocenie głębokości uszkodzenia procesu rozwoju. [...] Spis treściSłowo wstępne I. PATOLOGIA I ZAŁAMANIE ROZWOJU W OKRESIE DOJRZEWANIA, 1. Okres dojrzewania i ostateczna organizacja seksualności 2. Załamanie rozwoju 3. Obraz ciała i masturbacja 4. Pacjentka nastoletnia – relacja z ciałem i masturbacja 5. Superego, wyidealizowany obraz ciała i okres dojrzewania płciowego II. ZAŁAMANIE I PROCES LECZENIA 6. Załamanie, przeniesienie i rekonstrukcja 7. Relacje z obiektem, korzystanie z ciała i przeniesienie 8. Próba samobójcza w okresie dojrzewania jako epizod psychotyczny III. ZAGADNIENIA KLINICZNE 9. Zachowania kompulsywne i centralna fantazja masturbacyjna: implikacje kliniczne 10. Wykluczenie rozwoju 11. Przeciwprzeniesienie a rozwój seksualny nastolatka IV. PROCES DIAGNOSTYCZNY 12. Diagnoza zaburzeń okresu dojrzewania 13. Konsultacje diagnostyczne

Tytuł OKRES DOJRZEWANIA DZIEWCZĄT Autor brak danych Język polski Oprawa miękka Liczba stron 83 Ciężar 0.02 kg Wydawnictwo PZWL, Warszawa Rok

Dojrzewanie to taki czas w rozwoju człowieka, w którym ujawnić się może wiele zaburzeń psychicznych i/lub zachowań ryzykownych, a zatem takich, które szkodzą prawidłowemu fizycznemu i psychospołecznemu rozwojowi młodych ludzi. Dane epidemiologiczne wskazują, że wzrasta liczba młodzieży ujawniającej zachowania dysfunkcjonalne, a zatem niosące niebezpieczeństwo negatywnych konsekwencji zarówno dla ich fizycznego i psychicznego dobrostanu, jak i dla funkcjonowania jej otoczenia społecznego. Na szczęście, podobnie jak z pomocą odpowiednich działań można przygotowywać dzieci na wejście w okres dojrzewania, tak też można zapobiegać zaburzeniom, dla których ekspresji dojrzewanie jest okresem sensytywnym. Nieocenioną rolę odgrywają w tym procesie nauczyciele, wychowawcy, trenerzy, pedagodzy czy psychologowie szkolni. Bywa, że to oni właśnie, wcześniej niż rodzice, dostrzegają niepokojące zmiany w zachowaniu dzieci i młodzieży. Zdarza się nawet, że są pierwszymi osobami, którym młodzi powierzają swoje troski. Adresatem niniejszej książki są właśnie nauczyciele, wychowawcy i inne osoby pracujące w placówkach oświatowych i pozostające w stałym kontakcie z dziećmi i młodzieżą. Głównym celem książki jest – z jednej strony – wyposażenie pracowników szkół w niezbędną wiedzę konieczną dla uruchomienia wśród młodzieży działań profilaktycznych przeciwdziałających zaburzeniom łaknienia oraz nieprawidłowościom w sferze spostrzegania własnego ciała, z drugiej – przedstawienie konkretnych narzędzi służących do celów prewencyjnych w postaci gotowych scenariuszy zajęć.

PIĘKNO W OKRESIE DOJRZEWANIA  WEBER M NOWA  Dojrzewanie to taki czas w rozwoju człowieka, w którym ujawnić się może wiele zaburzeń psychicznych i/lub zachowań ryzykownych, a zatem takich, które szkodzą prawidłowemu fizycznemu i psychospołecznemu rozwojowi młodych ludzi. Dane epidemiologiczne wskazują, że wzrasta liczba młodzieży ujawniającej zachowania dysfunkcjonalne, a zatem niosące niebezpieczeństwo negatywnych konsekwencji zarówno dla ich fizycznego i psychicznego dobrostanu, jak i dla funkcjonowania jej otoczenia społecznego. Na szczęście, podobnie jak z pomocą odpowiednich działań można przygotowywać dzieci na wejście w okres dojrzewania, tak też można zapobiegać zaburzeniom, dla których ekspresji dojrzewanie jest okresem sensytywnym. Nieocenioną rolę odgrywają w tym procesie nauczyciele, wychowawcy, trenerzy, pedagodzy czy psychologowie szkolni. Bywa, że to oni właśnie, wcześniej niż rodzice, dostrzegają niepokojące zmiany w zachowaniu dzieci i młodzieży. Zdarza się nawet, że są pierwszymi osobami, którym młodzi powierzają swoje troski. Adresatem niniejszej książki są właśnie nauczyciele, wychowawcy i inne osoby pracujące w placówkach oświatowych i pozostające w stałym kontakcie z dziećmi i młodzieżą.

OKRES DOJRZEWANIA I ZAŁAMANIE ROZWOJU LAUFER NOWA Słowo wstępne W tej książce próbujemy zastosować odkrycia psychoanalityczne do objaśnienia zaburzeń okresu dojrzewania, do ich diagnozy i leczenia. Doświadczenia pracy terapeutycznej – zarówno z nastolatkami, jak i z dorosłymi – przekonały nas, iż adolescencja wnosi unikalny i ważny wkład w życie psychologiczne, zaś psychiczne zakłócenia tej fazy należy rozumieć inaczej niż zakłócenia dzieciństwa i wieku dorosłego. Różnica wynika z tego, że okres dojrzewania rozpoczyna się po osiągnięciu dojrzałości seksualnej, a wydarzenie to zmienia trajektorię rozwoju psychicznego i nadaje zaburzeniom tej fazy znaczenie, które w perspektywie dynamicznej różni się od znaczenia psychopatologii dzieciństwa i dorosłości.

Dojrzewanie to taki czas w rozwoju człowieka, w którym ujawnić się może wiele zaburzeń psychicznych i/lub zachowań ryzykownych, a zatem takich, które szkodzą prawidłowemu fizycznemu i psychospołecznemu rozwojowi młodych ludzi. Dane epidemiologiczne wskazują, że wzrasta liczba młodzieży ujawniającej zachowania dysfunkcjonalne, a zatem niosące niebezpieczeństwo negatywnych konsekwencji zarówno dla ich fizycznego i psychicznego dobrostanu, jak i dla funkcjonowania jej otoczenia społecznego. Na szczęście, podobnie jak z pomocą odpowiednich działań można przygotowywać dzieci na wejście w okres dojrzewania, tak też można zapobiegać zaburzeniom, dla których ekspresji dojrzewanie jest okresem sensytywnym. Nieocenioną rolę odgrywają w tym procesie nauczyciele, wychowawcy, trenerzy, pedagodzy czy psychologowie szkolni. Bywa, że to oni właśnie, wcześniej niż rodzice, dostrzegają niepokojące zmiany w zachowaniu dzieci i młodzieży. Zdarza się nawet, że są pierwszymi osobami, którym młodzi powierzają swoje troski. Adresatem niniejszej książki są właśnie nauczyciele, wychowawcy i inne osoby pracujące w placówkach oświatowych i pozostające w stałym kontakcie z dziećmi i młodzieżą. Głównym celem książki jest – z jednej strony – wyposażenie pracowników szkół w niezbędną wiedzę konieczną dla uruchomienia wśród młodzieży działań profilaktycznych przeciwdziałających zaburzeniom łaknienia oraz nieprawidłowościom w sferze spostrzegania własnego ciała, z drugiej – przedstawienie konkretnych narzędzi służących do celów prewencyjnych w postaci gotowych scenariuszy zajęć....

Dojrzewanie to taki czas w rozwoju człowieka, w którym ujawnić się może wiele zaburzeń psychicznych i/lub zachowań ryzykownych, a zatem takich, które szkodzą prawidłowemu fizycznemu i psychospołecznemu rozwojowi młodych ludzi. Dane epidemiologiczne wskazują, że wzrasta liczba młodzieży ujawniającej zachowania dysfunkcjonalne, a zatem niosące niebezpieczeństwo negatywnych konsekwencji zarówno dla ich fizycznego i psychicznego dobrostanu, jak i dla funkcjonowania jej otoczenia społecznego. Na szczęście, podobnie jak z pomocą odpowiednich działań można przygotowywać dzieci na wejście w okres dojrzewania, tak też można zapobiegać zaburzeniom, dla których ekspresji dojrzewanie jest okresem sensytywnym. Nieocenioną rolę odgrywają w tym procesie nauczyciele, wychowawcy, trenerzy, pedagodzy czy psychologowie szkolni. Bywa, że to oni właśnie, wcześniej niż rodzice, dostrzegają niepokojące zmiany w zachowaniu dzieci i młodzieży. Zdarza się nawet, że są pierwszymi osobami, którym młodzi powierzają swoje troski. Adresatem niniejszej książki są właśnie nauczyciele, wychowawcy i inne osoby pracujące w placówkach oświatowych i pozostające w stałym kontakcie z dziećmi i młodzieżą. Głównym celem książki jest – z jednej strony – wyposażenie pracowników szkół w niezbędną wiedzę konieczną dla uruchomienia wśród młodzieży działań profilaktycznych przeciwdziałających zaburzeniom łaknienia oraz nieprawidłowościom w sferze spostrzegania własnego ciała, z drugiej – przedstawienie konkretnych narzędzi służących do celów prewencyjnych w postaci gotowych scenariuszy zajęć....

Wydanie 2012r. Oprawa broszurowa. Strony 150. Format 16,0x23,0cm.

Dojrzewanie to taki czas w rozwoju człowieka, w którym ujawnić się może wiele zaburzeń psychicznych i/lub zachowań ryzykownych, a zatem takich, które szkodzą prawidłowemu fizycznemu i psychospołecznemu rozwojowi młodych ludzi. Dane epidemiologiczne wskazują, że wzrasta liczba młodzieży ujawniającej zachowania dysfunkcjonalne, a zatem niosące niebezpieczeństwo negatywnych konsekwencji zarówno dla ich fizycznego i psychicznego dobrostanu, jak i dla funkcjonowania jej otoczenia społecznego.Na szczęście, podobnie jak z pomocą odpowiednich działań można przygotowywać dzieci na wejście w okres dojrzewania, tak też można zapobiegać zaburzeniom, dla których ekspresji dojrzewanie jest okresem sensytywnym. Nieocenioną rolę odgrywają w tym procesie nauczyciele, wychowawcy, trenerzy, pedagodzy czy psychologowie szkolni. Bywa, że to oni właśnie, wcześniej niż rodzice, dostrzegają niepokojące zmiany w zachowaniu dzieci i młodzieży. Zdarza się nawet, że są pierwszymi osobami, którym młodzi powierzają swoje troski. Adresatem niniejszej książki są właśnie nauczyciele, wychowawcy i inne osoby pracujące w placówkach oświatowych i pozostające w stałym kontakcie z dziećmi i młodzieżą. Głównym celem książki jest z jednej strony wyposażenie pracowników szkół w niezbędną wiedzę konieczną dla uruchomienia wśród młodzieży działań profilaktycznych przeciwdziałających zaburzeniom łaknienia oraz nieprawidłowościom w sferze spostrzegania własnego ciała, z drugiej przedstawienie konkretnych narzędzi służących do celów prewencyjnych w postaci gotowych scenariuszy zajęć.