Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

Bursztyn jest szczególnie wdzięcznym tematem dla archeologa. Jego specyfika fizyko-chemiczna powodowała, że pobudzał on wyobraźnie wielu społeczeństw tradycyjnych, dzięki czemu otaczała go zawsze bogata przestrzeń mitologiczna.Z drugiej strony bursztyn jest bardzo trudny do badań metodami archeologicznymi, bowiem łatwo ulega utlenieniu, stąd wiele zabytków z tego surowca nie zachowało się do naszych czasów.W pracy Autor poddał analizie zjawisko bursztynu w kulturze mykeńskiej w zakresie czysto archeologicznym, a z drugiej strony zarysował pewne interpretacje na temat jego roli społecznej, politycznej i religijnej.

Książka dotyczy kontaktów kulturowych pomiędzy społecznościami Europy Środkowej i Grecji mykeńskiej na tle dalekosiężnych powiązań ludności mykeńskiej. Analizy źródeł archeologicznych, a w przypadku basenu Morza Śródziemnego również pisanych, wyraźnie wskazują, iż w drugim tysiącleciu p.n.e. ludność zamieszkującą obszary Europy kontynentalnej, Egei oraz Wschodniego Śródziemnomorza charakteryzowały intensywne kontakty międzykulturowe oraz mobilność na dużą skalę. Egea była wówczas częścią dużego i dynamicznego kręgu społeczeństw, rozciągniętego od Mezopotamii, Syro-Palestyny, Anatolii, Egiptu i Nubii, aż po południową Italię, Bałkany oraz tereny położone na północ od nich. O ile kontakty kultury mykeńskiej ze społecznościami zamieszkującymi Centralne i Wschodnie Śródziemnomorze nie budzą najmniejszych wątpliwości, o tyle jej relacje z Europą Środkową (czy bardziej ogólnie z Europą kontynentalną) są zdecydowanie niedoceniane. Dane źródłowe wskazują jednak na ich wzajemne powiązania, mimo iż w dobie epoki brązu społeczności Grecji mykeńskiej i Europy Środkowej charakteryzowały się różnym stopniem komplikacji struktur społeczno-polityczno-ekonomicznych.