[Impuls]
Kategoria: Pedagogika>Pedagogika ogólnaWysyłka: do 3 dni
książka ta pomyślana jest jako narracja na temat
urządzania młodzieży w Polsce. Zwracam się w stronę
stworzonej przez Foucaulta jednej z najbardziej inspirującej
poznawczo we współczesnych ...
Pełen opis produktu 'Urządzanie młodzieży Studium analityczno-krytyczne' »
Warszawa 2012, wydanie 1, format 165 x 235, objętość 220 str.,
oprawa miękkaW niniejszej publikacji zasadniczym celem uczyniłam
rekonstrukcję i krytykę dyskursów o młodzieży (w ramach pewnego
historycznie określonego „pola dyskursywnego”) i ostatecznie
identyfikację relacji wiedzy – władzy, w której znajduje oparcie i
legitymizację praktyka sprawowania władzy nad współczesną
młodzieżą. Ostatecznie książka ta pomyślana jest jako narracja na
temat urządzania młodzieży w Polsce. Zwracam się w stronę
stworzonej przez Foucaulta jednej z najbardziej inspirującej
poznawczo we współczesnych naukach społecznych koncepcji
urządzania. (…)Strukturę i kierunek wywodu wyznaczyło przyjęcie
założenia, że współczesne dyskursy o młodzieży stanowią
konstytutywny element urządzania społeczeństwa. W związku z tym
zasadnicza linia rozważań obejmuje analizę tego, jak określone
reprezentacje młodzieży (profile epistemiczne, wiedza,
racjonalności) czynią możliwymi, uprawomocniają istnienie pewnych
typów praktyk społecznych (technik, interwencji, strategii,
programów). Celem Autorki było bowiem ukazanie owego permanentnego
i konstytutywnego powiązania episteme i techne w praktykach
dyskursywnych i polityce młodzieżowej. Z tego powodu rozpoczyna od
refleksji nad problematyką władzy w perspektywie pedagogiki
analityczno-krytycznej, w której to odnajduje teoretyczne i
metodologiczne ugruntowanie analiz prowadzonych w kolejnych
częściach pracy.W rozdziale drugim problematyzuje dominujące we
współczesnym dyskursie naukowe profile epistemiczne, w których
znajdują oparcie naturalizacja, socjologizacja i historyzacja
młodzieży. Przedstawiony opis wybranych momentów rozwoju dyskursu o
młodzieży ma służyć ukazaniu ich przygodnego charakteru, to jest
zakotwiczenia w określonym miejscu i czasie historycznym. Ta
szeroko rozumiana kontekstualność teorii naukowych i
problematyczność badań społecznych stanowią punkt wyjścia w
krytycznych studiach młodzieży, którym poświecona jest trzecia
część książki. Omawiane w książce podstawowe założenia oraz
rezultaty badań prowadzonych w obszarze anglosaskim, pokazując
swoje inspiracje i kontynuując myśli zaczerpnięte z tych badań w
analizach własnych. Rozdział ten kończy bowiem krytyczna analiza
pedagogicznych badań młodzieży.Od rozdziału czwartego zaczyna się
wywód mający na celu ukazanie ciągłości temporalizacji
doświadczenia rozumianego jako zmiana przez czas oraz „bycie” w
swoim czasie. Przyglądam się rożnego typu dyskursom o młodzieży
(naukowym, medialnym, rządowym), w których naturalizacja i
socjologizacja młodzieży zasadzają się na dyspozytywie wieku, w
wymiarze zarówno dyskursywnym (wiedzy o rozwoju i dojrzewaniu
człowieka, jego zadaniach rozwojowych), jak i pozadyskursywnym
(instytucjonalnych i technicznych relacji władzy opartych na
kategoryzacji według wieku). Ukazuję osadzenie linearnego,
wyznaczonego „strzałką czasu” opisu doświadczenia w kontekście
nowoczesnych sposobów oswajania młodości oraz biopolitycznych
technik zarządzania ryzykiem. Tym samym otwieram perspektywę, z
której będę opisywać urządzanie młodzieży w kolejnych rozdziałach
pracy.Rozważania w piątym rozdziale poświęcone są bowiem sposobom,
w jakich w dyskursach o młodzieży pojawia się wiedza o ryzyku.
Wskazuję na obecność tej wiedzy w dwóch wymiarach. W pierwszym
chodzi o reprezentacje młodzieży, w których młodzi ludzie są
przedstawiani jako zagrożenie dla samych siebie (swojego zdrowia,
swojego rozwoju i swojej przyszłości), w drugim zaś – o zakładane
ryzyko, jakie młodzież niesie dla reszty społeczeństwa. Sensy i
znaczenia, w jakich pojęcia te są stosowane, wraz z całą retoryką
konieczności zmniejszania ryzyka i zagrożenia oraz troski o
bezpieczeństwo, koncentrują się na przewidywaniu i kontrolowaniu
przyszłości. Właśnie jako reżimy redukcji niepewności przedstawiam
w ostatniej części praktyki ekspertyz, reżimy prewencji i
przedsiębiorczości. Analizy te mają na celu ukazanie pewnych
regularności urządzania młodzieży i problematyzowania „kwestii
młodzieżowej”, pomimo różnorodności wiedzy i technik wywodzących
się z pastoralnych, biopolitycznych i neoliberalnych racjonalności,
konstruowanych w przestrzeni „zarządzania niepewnym w imię
pewności”. Tezą, którą próbuje autorka uzasadnić, strukturyzującą
logikę prowadzonego wywodu, jest więc w istocie teza głosząca, że
młodzież jest urządzana jako zagrożenie.Spis treściWprowadzenie
1. W stronę foucaultowskiej analityki rządzenia
1.1. Pedagogika analityczno-krytyczna 1.2. Urządzanie jako
kategoria dla pedagogiki 1.3. Myślenie ponad metodami 2.
Problematyzacja dyskursów naukowych o młodzieży 2.1.
Naturalizacja 2.2. Socjologizacja 2.3.
Historyzacja 3. Badania młodzieży w perspektywie
krytycznej 3.1. Studia nad młodzieżą – rekonstrukcja
debaty 3.2. Młodzież jako obiekt badań pedagogicznych 4.
Temporalizacja doświadczenia 4.1. Zmiana poprzez czas 4.2. Poza
„swoim czasem”. Przypadek „nastoletnich ciąż” 5. Dyskurs ryzyka a
„problem” młodzieży 5.1. Wiedza o ryzyku w dyskursie medialnym o
młodzieży 5.2. Młodość jako czynnik ryzyka 5.3. Zagrożona
młodzież 6. Reżimy redukcji niepewności 6.1. Reżim ekspertyzy
6.2. Reżim prewencji 6.3. Reżim przedsiębiorczości Zakończenie
– urządzanie młodzieży ...