Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

Książka Czas spekulantów wypełnia dotkliwą lukę w zapisie polskiego doświadczenia ostatnich dekad. Mamy tu całą antologię oryginalnych, czasem śmiesznych do łez, a czasem lekko jeżących włos na głowie polskich pomysłów na dobry interes w epoce realnego socjalizmu. Mamy imponujące nagromadzenie surrealistycznie zabawnych anegdot całe pasmo tragikomicznych przygód, które stały się udziałem samego autora i jego znajomych z tamtej pionierskiej epoki polskiego biznesu z bezcenną notacją niepodrabialnych kwestii dialogowych i całą paradą zadziwiających typów ludzkich, których energia i zapobiegliwość zdaje się nie mieć sobie równych. Polak potrafi znane hasło z repertuaru propagandy PRL tu znajduje swe jakże oryginalne potwierdzenie.Grzegorz BraunSowiecki okupant był pewien, że posiadł Polskę na wieki, starał się o jakie-takie zagospodarowanie okupowanego obszaru oczywiście w ramach ustroju, jakiego świat nie widział. Wtłoczony w te nienaturalne ramy i poddany nadzorowi polskojęzycznej wspólnoty rozbójniczej naród polski, kierowany instynktem samozachowawczym, musiał wytworzyć specyficzne formy funkcjonowania również w dziedzinie gospodarki co znakomicie i z humorem Autor przedstawia w pierwszej części swojej książki (...) W 1989 roku przeprowadzono tzw. transformację ustrojową. Odtąd, za parawanem parlamentarnej demokracji, rządzące Polską bezpieczniackie watahy, za cenę pozwolenia na pasożytowanie na polskim narodzie, realizują tu interesy państw poważnych. W drugiej części swojej książki Józef Białek przedstawia ten mechanizm na konkretnych przykładach, co nie tylko osadza spiskową teorię w realiach, ale również pokazuje, że transformacja ustrojowa niewiele zmieniła. III Rzeczpospolita, podobnie jak PRL, jest kolejną okupacyjną formą polskiej państwowości i podobnie jak PRL stała się organizacją przestępczą o charakterze zbrojnym.Stanisław Michalkiewicz

„Czas gniewu” to kontynuacja „Po południu”. Kolejny tom historii polskiej polityki, obejmujący lata 1996-2005. Głównymi bohaterami są politycy Sojuszu – Miller i Kwaśniewski, których konflikt zniszczył lewicowe imperium. W tle są liderzy rządu AWS-UW – Buzek, Krzaklewski i Balcerowicz. Oraz Lepper, który okazał się jedną z najważniejszych postaci w dziejach polskiej polityki. Jak pisze Rober Krasowski: Kiedy się patrzy na tamte lata, niemile uderza obserwacja, że miałkość polityki nie obniżyła jej atrakcyjności. Była bez znaczenia, bez ciężaru, jednak nie wiało zeń nudą. Zwłaszcza pojedynek o dominację na lewicy - między Kwaśniewskim a Millerem - miał w sobie porywającą dramaturgię. Do ostatniej chwili nie było wiadomo, kto w tej grze jest nadmuchaną wielkością, a kto wielkością prawdziwą. Odpowiedź na to pytanie padnie pod koniec książki, ale w trakcie pisania nachodziło mnie często zdumienie, jak wiele energii poświęciliśmy w końcu tak błahej sprawie. Kwaśniewski czy Miller? Po latach ich wojna jest burzą w szklance wody. Rywalizacją, w której ważą się losy, ale nie nasze, lecz tylko obu tych panów. Bili się o swoją sławę, o swoją pozycję.

Czas gniewu" to kontynuacja ,,Po południu". Kolejny tom historii polskiej polityki, obejmujący lata 1996-2005. Głównymi bohaterami są politycy Sojuszu - Miller i Kwaśniewski, których konflikt zniszczył lewicowe imperium. W tle są liderzy rządu AWS-UW - Buzek, Krzaklewski i Balcerowicz. Oraz Lepper, który okazał się jedną z najważniejszych postaci w dziejach polskiej polityki.Jak pisze Rober Krasowski: Kiedy się patrzy na tamte lata, niemile uderza obserwacja, że miałkość polityki nie obniżyła jej atrakcyjności. Była bez znaczenia, bez ciężaru, jednak nie wiało zeń nudą. Zwłaszcza pojedynek o dominację na lewicy - między Kwaśniewskim a Millerem - miał w sobie porywającą dramaturgię. Do ostatniej chwili nie było wiadomo, kto w tej grze jest nadmuchaną wielkością, a kto wielkością prawdziwą. Odpowiedź na to pytanie padnie pod koniec książki, ale w trakcie pisania nachodziło mnie często zdumienie, jak wiele energii poświęciliśmy w końcu tak błahej sprawie. Kwaśniewski czy Miller? Po latach ich wojna jest burzą w szklance wody. Rywalizacją, w której ważą się losy, ale nie nasze, lecz tylko obu tych panów. Bili się o swoją sławę, o swoją pozycję.

Jeden z najbardziej inspirujących filozofię drugiej połowy XX wieku, rumuńsko-francuski myśliciel Emil Cioran (1911-1995), uchodził za pesymistę, nihilistę i bluźniercę (Kościół katolicki umieścił go na indeksie). W latach sześćdziesiątych jego pisma zaczęły zyskiwać światową sławę. Upadek w czas (1964) należy do najbardziej znanych utworów Ciorana z tego okresu. Podobnie jak w późniejszych książkach, ale nie tak prześmiewczo czy nawet satyrycznie, autor rozważa `katastrofę narodzin`, upadek z wieczności w czas, historię. Jest to właśnie `upadek` - upadek ze świata `bezrefleksyjnej, niepodzielnej szczęśliwości`. Odpowiada za niego świadomość, która pozbawia człowieka `świętości` istoty nietkniętej refleksją, barbarzyńskiej, roślinnej, ale wolnej od sceptycyzmu. Myślenie Ciorana - neurotyczne, prowokacyjne, stawiające na głowie dogmaty humanizmu - choć `egzystencjalne`, dalekie jest od heroizmu rozpaczy i absurdu tradycyjnego egzystencjalizmu. Jest zarazem pełne życia, nawet jeśli jest to życie udręczonego sobą samotnika z paryskiej mansardy.