Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

Namiot jest częścią ekwipunku podróżnika. Ukraińcy są podróżnikami. Podobnie jak wielu poddanych byłego imperium szukają drogi do wolności. Jest to wędrówka - co pokazuje też przykład ich sąsiadów zza Bugu, Łaby i znad rzeki Moskwy - bez końca, ale z nadzieją na w miarę szczęśliwe zakończenie. Namiot pełnił w niej dotychczas rolę szczególną, był symbolem obywatelskiego protestu, dawał skrawek wolności. W czasach Leonida Kuczmy, rozstawiony na Chreszczatyku, głównej ulicy Kijowa, poszerzał obszar wolności, czym z natury rzeczy zagrażał bezpieczeństwu oligarchicznego państwa, dlatego też był sprawnie, z determinacją demolowany przez milicję i wywożony. W listopadzie 2004 roku, po sfałszowanych wyborach prezydenckich, bracia kozackiego rodu znów rozstawili namioty, usiedli w nich na styropianie - przypomnijmy, że ten budowlany materiał stosowali już wcześniej w podobnych okolicznościach pracownicy pewnej bałtyckiej stoczni, noszącej imię wodza proletariackiej rewolucji ? i zaczęli najpierw cicho, a potem coraz głośniej skandować: "Juszczenko, Juszczenko", a echo, co szło po świecie, dopowiadało: ?Wolności, wolności". Juszczenko przyszedł. Kiedy namioty pojawią się znów?

To bardzo osobista opowieść o Ukrainie. Podróż po tym kraju i poznawanie mieszkających w nim ludzi pozwala autorowi opowiedzieć o losach Ukrainy od uzyskania niepodległości (1991 roku) do Pomarańczowej Rewolucji (2004). To w żadnym razie nie jest podręcznik historii, ale błyskotliwie napisana powieść drogi, w której autor przedstawia codzienność kraju i jego mieszkańców. Na pierwszy rzut oka głównymi bohaterami książki zdają się być najważniejsi ukraińscy politycy ostatnich lat: L. Kuczma, W. Juszczenko i J. Tymoszenko. W miarę zagłębiania się w lekturę okazuje się, że postaciami tej książki są Ukraińcy – obywatele państwa "sierot po Breżniewie”, państwa "szantażu”, "oligarchii”, nad którym unosi się ciągle "duch Czarnobyla”, w którym do dziś nie wyjaśniono bulwersującej sprawy śmierci opozycyjnego dziennikarza G. Gongadze. Kraju rozdzielonego między Wschód i Zachód, w kontekście którego na nowo odżywają polityczne spory o Europę Środkową. Autor przytacza anegdotę, jaką dzieliła się Kijowska ulica po zwycięstwie W. Juszczenki w wyborach prezydenckich: "Putin przesłał Juszczence depeszę gratulacyjną: GRATULUJĘ STOP, GAZ STOP, ROPA STOP”. Wiesław Romanowski, ur. 1952, reporter, socjolog, absolwent Uniwersytetu Warszawskiego. W latach 1998-2003 korespondent TVP na Ukrainie. Autor filmów dokumentalnych: "Moskwa jak las”, "Znak pokoju” (biograficzny film o Andrzeju Drawiczu)," Piąte przykazanie” (film o tragedii wołyńskiej, nakręcony wspólnie z ukraińską stacją telewizyjną "1+1”), "Moje miejsce”, cykli reportaży telewizyjnych: "Listy z Rosji”, "Lekcja rosyjskiego”, reportażu "Sprawa Gongadze”. Publikował teksty o Rosji i Ukrainie w "Polityce” i "Rzeczpospolitej”. Produkt poekspozycyjny lub końcówka magazynowa. Może posiadać nieznaczne uszkodzenia (np. metki cenowe, przybrudzenia, zarysowania, zagięcia).