Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

Profesor Janion jako „poeta krajowy”, „kloszard metafizyczny”, Pluszkin z powieści Gogola, „pracownica morza” z Wiktora Hugo, wreszcie – niezłomny starzec trwający na stanowisku w romantycznej bibliotece. Janion opowiada o życiu po katastrofie marca 68 tu, w kraju, na przekór projektowi emigracji. Lata siedemdziesiąte i osiemdziesiąte to epoka gdańskich „Transgresji”, czas Güntera Grassa, Wernera Herzoga, czas „nowej prywatności”, przekuwanej w projekt polityczny. Jarosław Iwaszkiewicz i – przede wszystkim – Miron Białoszewski pojawiają się w II tomie rozmów jako partnerzy tamtych poszukiwań. Duch zmarłego Kazimierza Wyki nawiedza mieszkanie Janion. Poczciwy język polonistyczny pęka pod naporem interpretacji demonicznych i wampirycznych. Powstaje nielegalne Towarzystwo Kursów Naukowych. Wybucha Sierpień....

Omówione zagadnienia : aktywność człowieka w świecie kultury, transgresje : przekraczanie granic materialnych, społecznych i symbolicznych, ekspansja w czterech światach, dynamika motywacji - potrzeba hubrystyczna, umysł jako układ poznawczy - pamięć zewnętrzna, kultura : jej koncepcje, formy i siły sprawcze, wkład transgresji do kultury, twórcy kultury - przywództwo duchowe.

Na pierwszy tom serii Współczesne Transgresje, zatytułowany Zmiany medialne i komunikacyjne. W stronę innowacyjnościi, składają się prace polskich medioznawców i komunikologów inspirowane przewodnim tematem medialnych i komunikacyjnych przeobrażeń. Autorzy uzmysławiają, w jakiej relacji pozostają do siebie stare i nowe media oraz ich użytkownicy. Swoje prace kierują w stronę innowacyjności, opowiadając o niej w sposób bezpośredni lub pośredni. Wyjaśniając zmiany zachodzące we współczesnej sferze medialnej, uświadamiają odbiorcom ich zakres i zróżnicowane konsekwencje. Niewątpliwie współczesne media są środowiskiem nieustannej zmiany, ale czy wszystkie mają charakter innowacyjny?Ze Wstępu...

Profesor Janion jako poeta krajowy, kloszard metafizyczny, Pluszkin z powieści Gogola, pracownica morza z Wiktora Hugo, wreszcie niezłomny starzec trwający na stanowisku w romantycznej bibliotece. Janion opowiada o życiu po katastrofie marca 68 tu, w kraju, na przekór projektowi emigracji. Lata siedemdziesiąte i osiemdziesiąte to epoka gdańskich Transgresji, czas Gntera Grassa, Wernera Herzoga, czas nowej prywatności, przekuwanej w projekt polityczny. Jarosław Iwaszkiewicz i przede wszystkim Miron Białoszewski pojawiają się w II tomie rozmów jako partnerzy tamtych poszukiwań. Duch zmarłego Kazimierza Wyki nawiedza mieszkanie Janion. Poczciwy język polonistyczny pęka pod naporem interpretacji demonicznych i wampirycznych. Powstaje nielegalne Towarzystwo Kursów Naukowych. Wybucha Sierpień.

Czy my jako współcześni zdajemy sobie sprawę, że: "według [prognoz] do 2020 r. co najmniej 20% młodzieży akademickiej przed uzyskaniem dyplomu w Europejskim Obszarze Szkolnictwa Wyższego powinno odbyć edukację za granicą? [...]Nie tylko z perspektywy mobilności świat nie jest zero-jedynkowy, ale nie sposób także zanegować kategoryzację na tułaczy i wędrowców. Ci pierwsi pozostają w granicach, których nie przekraczają w sensie geograficznym czy społeczno-kulturowym. Przeciwnym typem są wędrowcy ? współcześni podróżnicy konstruujący swój projekt tożsamościowy dzięki przekraczaniu różnorakich granic i stykaniu się z różnymi odległymi miejscami, ale przede wszystkim ze sposobami życia codziennego" (fragm. wstępu).Praca ma charter teoretyczno-empiryczny. Ukazano w niej problematykę przekraczania granic geograficznych, społecznych, ale przede wszystkim kulturowych przez studentów uczestniczących w różnych programach mobilności międzynarodowej. Książka jest publikacją socjologiczną, autorowi jednak nie jest obce podejście interdyscyplinarne, dzięki czemu znlazło się tu też miejsce na analizę z zakresu antropologii kultury i psychologii społecznej.

Profesor Janion jako ?poeta krajowy?, ?kloszard metafizyczny?, Pluszkin z powieści Gogola, ?pracownica morza? z Wiktora Hugo, wreszcie ? niezłomny starzec trwający na stanowisku w romantycznej bibliotece. Janion opowiada o życiu po katastrofie marca 68 tu, w kraju, na przekór projektowi emigracji. Lata siedemdziesiąte i osiemdziesiąte to epoka gdańskich ?Transgresji?, czas Güntera Grassa, Wernera Herzoga, czas ?nowej prywatności?, przekuwanej w projekt polityczny. Jarosław Iwaszkiewicz i ? przede wszystkim ? Miron Białoszewski pojawiają się w II tomie rozmów jako partnerzy tamtych poszukiwań. Duch zmarłego Kazimierza Wyki nawiedza mieszkanie Janion. Poczciwy język polonistyczny pęka pod naporem interpretacji demonicznych i wampirycznych. Powstaje nielegalne Towarzystwo Kursów Naukowych. Wybucha Sierpień.

Omówione zagadnienia : aktywność człowieka w świecie kultury, transgresje : przekraczanie granic materialnych, społecznych i symbolicznych, ekspansja w czterech światach, dynamika motywacji - potrzeba hubrystyczna, umysł jako układ poznawczy - pamięć zewnętrzna, kultura : jej koncepcje, formy i siły sprawcze, wkład transgresji do kultury, twórcy kultury - przywództwo duchowe.

Profesor Wiktor Żłobicki wystąpił z niezwykłą inicjatywą: jako redaktor naukowy przewodzi rzeszy młodych naukowców; razem współtworzą dwutomową publikację zatytułowaną Transgresje w edukacji - Tom 1 i 2. Tytułowe transgresje należy rozumieć bardzo szeroko: jako przekraczanie granic, realnych i umownych ? symbolicznych, psychologicznych, społecznych, materialnych. Tym, co pozwala pokonać bariery, jest edukacja, pojmowana multidyscyplinarnie, jako dziedzina wymagająca kontekstu pedagogicznego, psychologicznego, socjologicznego, a także ? filozoficznego. Zamiar Autorów niezwykle ambitny, a zakres ? bezkresny, toteż, jak zaznacza we Wstępie Wiktor Żłobicki, prezentowane czytelnikom obszerne dwa tomy to zaledwie czubek góry lodowej, jedynie zaznaczenie problematyki, ze wszystkimi jej odcieniami i półtonami.z receznzji:Tom drugi Transgresji w edukacji stanowi kontynuację zakończonego dużym powodzeniem przedsięwzięcia podjętego przez profesora Wiktora Żłobickiego w tomie pierwszym (pod takim samym tytułem). Muszę stwierdzić bez żadnego wahania, że i ta książka spełnia oczekiwania recenzenta (rozbudzone bez wątpienia wysokim poziomem pierwszej publikacji). Podobnie jak poprzedni tom składa się ona z czterech części, tworzących bardzo spójną całość, dającą wszechstronny obraz teorii/idei i praktyki/rzeczywistości [?].Z pełnym przekonaniem rekomenduję do druku drugi tom Transgresji w edukacji [...]. Jest to dzieło bardzo udane pod każdym względem: dobrze zredagowane, stanowiące zarówno bogate kompendium wiedzy, jak i ? w wielu przypadkach ? źródło błyskotliwych intelektualnych prowokacji.Z recenzji prof. zw. dr. hab. Zbyszka MelosikaPodobnie jak w poprzednim tomie (Tom I), materiał badawczy ze względu na problemy poruszane w artykułach podzielony został na cztery dopełniające się części.Część pierwsza, zatytułowana Transgresje. Edukacja i sfera publiczna, zawiera łącznie siedem artykułów, które dotyczą problematyki transgresji edukacji szkolnej w kierunku terapii probacyjnej, dystansu między przestrzenią szkoły a innymi przestrzeniami społecznymi, diagnozy przyczyn rasistowskich incydentów na przykładzie Białegostoku, transgresji zawierających się w umiejętnościach dotyczących sposobu myślenia, zarówno indywidualnego, jak i stosowanego w dyskursie publicznym oraz transgresji w pedagogice religii.Część druga: Transgresje. Całożyciowe uczenie się i edukacja dorosłych w kontekście rozwoju osobistego i zawodowego, zawiera pięć artykułów, w których podjęto rozważania nad stymulatorami i inhibitorami działań transgresyjnych nauczycieli, transgresyjnym wymiarem mediacji w edukacji, transgresyjnym uczeniem się osób starszych, praktycznymi metodami pracy z osobami dorosłymi w obszarze edukacji pozaformalnej oraz zjawiskiem śmierci, pojmowanej jako doświadczenie i etap rozwoju/edukacji.

Książkę rekomenduję do druku z wyraźnym przekonaniem, że będzie czytana i cytowana, stanowi bowiem wartościowe kompendium wiedzy, obejmujące jasno określone pole problemowe, a jednocześnie posiadające skrystalizowaną myśl/ideę przewodnią. Redaktorowi, profesorowi Wiktorowi Żłobickiemu, z całą pewnością udało się zgromadzić w tomie takie egzemplifikacje transgresji w edukacji, które ? jak wyeksponował to we wstępie ? ?są stałym elementem edukacji w wymiarze nie tylko grupowym, ale także jednostkowym/ indywidualnym, i towarzyszą człowiekowi na różnych etapach jego życia, dając szanse na rozwój, lecz stanowiąc również o barierach, które ów rozwój utrudniają czy wręcz uniemożliwiają?. Mamy tutaj przy tym do czynienia ? jak pisze słusznie redaktor ? z ?edukacją, która przybiera formę swoistej gry o wykorzystanie potencjału rozwojowego jednostki?.Z recenzji prof. zw. dr. hab. Zbyszka MelosikaDociekania o transgresji w edukacji w polecanej książce podzielone zostały na cztery części.W pierwszej z nich, zatytułowanej Transgresje. Edukacja i otoczenie społeczne, znalazło się siedem artykułów, w których podjęto następujące zagadnienia: hybrydowości dyscyplin naukowych, tranzycji z edukacji akademickiej na rynek pracy, transgresyjnych kontekstów edukacji osób starszych, kompetencji społecznych gimnazjalistów w kontekście ich aktywności w przestrzeni wirtualnej, doświadczeń adaptacyjnych dzieci po zakończeniu edukacji wczesnoszkolnej, poziomu zaufania rodziców na różnych etapach edukacji ich dzieci oraz barier edukacyjnych w środowisku wiejskim.Transgresje w perspektywie pedeutologicznej to druga część publikacji. Zawiera pięć tekstów poświęconych: rozpoznaniu kompetencji przyszłych nauczycieli, transgresyjnemu wymiarowi awansu zawodowego nauczycieli, kształtowaniu się tożsamości zawodowej nauczycieli w kontekście transgresji biograficznych, rozwojowi profesjonalnemu włoskich surdopedagogów oraz samoocenie kompetencji muzycznych nauczycieli edukacji wczesnoszkolnej.W części trzeciej, zatytułowanej Transgresje w edukacji wczesnoszkolnej, autorzy artykułów omawiają takie zagadnienia, jak: transgresyjny wymiar aktywności poznawczej dziecka, dojrzałość szkolna, progi programowe w edukacji wczesnoszkolnej, dynamika przestrzeni klasy w edukacji wczesnoszkolnej oraz amerykański program wspierania rozwoju umiejętności szkolnych dzieci w edukacji początkowej.Publikację zamyka część czwarta Transgresyjny wymiar specjalnych potrzeb edukacyjnych dzieci i młodzieży, w której zaprezentowano artykuły na temat: koncepcji nauczania transgresyjnego jako odpowiedzi na specjalne potrzeby edukacyjne, rozwijania wybranych kompetencji uczniów ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się, kompetencji nauczycieli języka angielskiego w pracy z uczniami o specjalnych potrzebach edukacyjnych, gotowości nauczycielek edukacji wczesnoszkolnej do pracy z dzieckiem przewlekle chorym, roli rodziców w pokonywaniu przeszkód w rozwoju dzieci uzdolnionych, barier w kształceniu uczniów zdolnych w czeskiej szkole oraz szans dzieci zdolnych z rodzin dotkniętych ubóstwem.

Ciemna zimowa noc odbiera mu Natalię. Gorący letni dzień stawia na jego drodze Lilę. Jest piękna, rudowłosa, tajemnicza, niemal eteryczna. Lila przenika do jego życia, miesza zmysły. Jednak w najmniej odpowiednich momentach zaczyna niebezpiecznie przypominać Natalię...Bohater błądzi w labiryncie przeszłości i teraźniejszości, usilnie próbując zrozumieć, co się wokół niego dzieje. Żyje Lilą, ale wspomnienie Natalii nigdy go nie opuszcza.Sytuację jeszcze bardziej komplikuje pojawienie się jego dawnego kolegi - Dawida, którego jednak nie ma prawa spotkać. W zapanowaniu nad rzeczywistością próbuje mu pomóc przyjaciel Michał, ale tutaj nic nie jest takie, jakim być się wydaje.Gdzie zaczyna się jawa a kończy sen? Aby przezwyciężyć wszechogarniające poczucie pustki, umysł ludzki nie cofnie się przed niczym.

Owszem, prawda jest taka, że i ja, za romantykami, kreśliłam apologię polskiego, romantycznego szaleństwa. I ja idealizowałam Polaków jako naród jednolicie bohaterski. I ja widziałam w naszym mesjanizmie przede wszystkim słuszną gloryfikację polskiego cierpienia ? mówi żywa legenda polskiej nauki, guru wiedzy o romantyzmie, znawczyni wampirów i guseł, żydowskich bohaterów polskiej historii i zapomnianych legend słowiańszczyzny, rewizjonistka polskich tradycji i Królowa Matka polskiego feminizmu. Profesor Maria Janion w rozmowie z Kazimierą Szczuką opowiada o dorastaniu w okupowanym Wilnie, młodości spędzonej w bibliotekach, o wierze w socjalizm. A także o wielkich przyjaźniach, tytanicznej pracy ? i o nieznośnym ?wieńcu męczeńskim na skroni?, za którym nie mogą przestać tęsknić współcześni Polacy.

Książka mierzy się z problematyką o niezwykłej ostrości społecznej kryzysu tożsamości, nie dającej się dłużej lekceważyć czy ubierać w stereotypowe wyobrażenia i komentarze. Pedagogika nie ucieknie już od konieczności szukania wszelkiego możliwego wsparcia własnych narzędzi diagnostycznych i jakości interwencji wychowawczej, a przede wszystkim głębszego namysłu nad własną świadomością humanistyczną i zdolnością do zmierzania się z dramatami egzystencjalnymi nie tylko ludzi młodych, ale zarówno wtedy, gdy są bliscy rozpaczy i rezygnacji, jak i gdy mają przerosty narcystycznej pychy i ślepoty na troskę o swój wysiłek wrastania w kulturę symboliczną i zmierzania się z własnymi wyobrażeniami z jednej strony a ciśnieniem niewidzialnej i niewysłowionej realności z drugiej.prof. zw. dr hab. Lech Witkowski

Na pierwszy tom serii Współczesne Transgresje, zatytułowany Zmiany medialne i komunikacyjne. W stronę innowacyjnościi, składają się prace polskich medioznawców i komunikologów inspirowane przewodnim tematem medialnych i komunikacyjnych przeobrażeń. Autorzy uzmysławiają, w jakiej relacji pozostają do siebie stare i nowe media oraz ich użytkownicy. Swoje prace kierują w stronę innowacyjności, opowiadając o niej w sposób bezpośredni lub pośredni. Wyjaśniając zmiany zachodzące we współczesnej sferze medialnej, uświadamiają odbiorcom ich zakres i zróżnicowane konsekwencje. Niewątpliwie współczesne media są środowiskiem nieustannej zmiany, ale czy wszystkie mają charakter innowacyjny?Ze Wstępu

Współczesna Warszawa. W tętniącej życiem metropolii mieszka 39-letnia Monika. Popadająca w stagnację i niezbyt ambitna kobieta wydaje się być pogodzona ze swoim losem. ?Oto ja ? pani w średnim wieku bez perspektyw? ? mówi sama o sobie. Jest bierna, podporządkowana innym, nie wykorzystuje swojego potencjału. Ogranicza się do obserwacji, które prowadzą ją do wielu gorzkich, a nieraz zabawnych przemyśleń.Monika to dzisiejszy Kopciuszek. Autorka bawi się konwencją znanej baśni, stąd na kartach powieści pojawia się przyrodnia siostra, która wiedzie szczęśliwe i poukładane życie, a także macocha ? prawdziwa wiedźma. Jednak opowieść o Kopciuszku w wydaniu Agnieszki Rahozy różni się od pierwowzoru w kilku istotnych szczegółach. W jej wersji macocha i siostra próbują pomóc podstarzałej pannie, która pędzi smętny żywot w cieniu wieloletniego partnera ? egoisty i korporacyjnego karierowicza. Splot nieszczęśliwych zdarzeń spowoduje, że Kopciuszek stanie do walki. Tyle że wygraną nie jest bilet wstępu na bal, gdzie czeka wymarzony książę z bajki, ale upajający smak wolności.

?Bo jest? ? słynna odpowiedź George?a Leigh Mallory?ego na pytanie, dlaczego chce zdobyć Mount Everest ? eksponuje doświadczenie ontologiczne jako fundament alpinizmu. Wspinaczka wysokogórska nie jest więc prostym wyjściem ze świata kultury w świat natury, to raczej doświadczenie istnienia granic pomiędzy nimi. Alpinista porusza się właśnie po tej ?grani?. Przedmiotem niniejszej książki jest próba dookreślenia kulturowego modelu transgresji w dyskursie alpinizmu: w jaki sposób fundamentalna ontologia doświadczenia liminalnego kształtuje model świata alpinistów oraz jakiego wzorca osobowości im dostarcza. Na materiał badawczy wykorzystany w książce składają się wypowiedzi alpinistów pozyskane w trakcie antropologicznych kwestionariuszowych badań terenowych oraz narracje zaczerpnięte z literatury alpinistycznej. Poprzez ich pryzmat lakoniczne ?Bo jest? doświadczenia alpinistycznego przedstawia się w pełni swej złożoności jako kontekstualne zjawisko kulturowe.

Celem, jaki postawili sobie autorzy drugiego tomu serii Współczesne Transgresje, zatytułowanego Zmiany medialne i komunikacyjne. Media, wizerunek, biznes, jest interdyscyplinarne opracowanie problematyki zmiany komunikacyjnej w kontekście rozwoju mediów, budowania wizerunku oraz prowadzenia biznesu. Te trzy sfery aktywności okazują się wzajemnie na siebie oddziaływać i przeplatać w codziennej praktyce produkcji i konsumpcji medialnej. Pozostają w ścisłych relacjach, które niniejsza praca stara się zidentyfikować i wyjaśnić.Ze Wstępu

Książkę rekomenduję do druku z wyraźnym przekonaniem, że będzie czytana i cytowana, stanowi bowiem wartościowe kompendium wiedzy, obejmujące jasno określone pole problemowe, a jednocześnie posiadające skrystalizowaną myśl/ideę przewodnią. Redaktorowi, profesorowi Wiktorowi Żłobickiemu, z całą pewnością udało się zgromadzić w tomie takie egzemplifikacje transgresji w edukacji, które – jak wyeksponował to we wstępie – „są stałym elementem edukacji w wymiarze nie tylko grupowym, ale także jednostkowym/ indywidualnym, i towarzyszą człowiekowi na różnych etapach jego życia, dając szanse na rozwój, lecz stanowiąc również o barierach, które ów rozwój utrudniają czy wręcz uniemożliwiają”. Mamy tutaj przy tym do czynienia – jak pisze słusznie redaktor – z „edukacją, która przybiera formę swoistej gry o wykorzystanie potencjału rozwojowego jednostki”. Z recenzji prof. zw. dr. hab. Zbyszka Melosika Dociekania o transgresji w edukacji w polecanej książce podzielone zostały na cztery części. W pierwszej z nich, zatytułowanej Transgresje. Edukacja i otoczenie społeczne, znalazło się siedem artykułów, w których podjęto następujące zagadnienia: hybrydowości dyscyplin naukowych, tranzycji z edukacji akademickiej na rynek pracy, transgresyjnych kontekstów edukacji osób starszych, kompetencji społecznych gimnazjalistów w kontekście ich aktywności w przestrzeni wirtualnej, doświadczeń adaptacyjnych dzieci po zakończeniu edukacji wczesnoszkolnej, poziomu zaufania rodziców na różnych etapach edukacji ich dzieci oraz barier edukacyjnych w środowisku wiejskim. Transgresje w perspektywie pedeutologicznej to druga część publikacji. Zawiera pięć tekstów poświęconych: rozpoznaniu kompetencji przyszłych nauczycieli, transgresyjnemu wymiarowi awansu zawodowego nauczycieli, kształtowaniu się tożsamości zawodowej nauczycieli w kontekście transgresji biograficznych, rozwojowi profesjonalnemu włoskich surdopedagogów oraz samoocenie kompetencji muzycznych nauczycieli edukacji wczesnoszkolnej. W części trzeciej, zatytułowanej Transgresje w edukacji wczesnoszkolnej, autorzy artykułów omawiają takie zagadnienia, jak: transgresyjny wymiar aktywności poznawczej dziecka, dojrzałość szkolna, progi programowe w edukacji wczesnoszkolnej, dynamika przestrzeni klasy w edukacji wczesnoszkolnej oraz amerykański program wspierania rozwoju umiejętności szkolnych dzieci w edukacji początkowej. Publikację zamyka część czwarta Transgresyjny wymiar specjalnych potrzeb edukacyjnych dzieci i młodzieży, w której zaprezentowano artykuły na temat: koncepcji nauczania transgresyjnego jako odpowiedzi na specjalne potrzeby edukacyjne, rozwijania wybranych kompetencji uczniów ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się, kompetencji nauczycieli języka angielskiego w pracy z uczniami o specjalnych potrzebach edukacyjnych, gotowości nauczycielek edukacji wczesnoszkolnej do pracy z dzieckiem przewlekle chorym, roli rodziców w pokonywaniu przeszkód w rozwoju dzieci uzdolnionych, barier w kształceniu uczniów zdolnych w czeskiej szkole oraz szans dzieci zdolnych z rodzin dotkniętych ubóstwem.

Sztuka XX i XXI wieku w swym wymiarze antystrukturalnym to pole zdobywania wtajemniczeń w ",inne przestrzenie",, ",nowe światy",, ",ukryte znaczenia",, ",głębokie sensy",. To także obszar, w którym dokonuje się przekroczeń konwencji społecznych, wychodzenia poza strukturę, wchodzenia w antystrukturalną liminalność i poszukiwania communitas. Artyści realizują różne praktyki pozbywania się ",starego", i zdobywania ",nowego ja",, wchodzą w odmienne stany świadomości, dokonują radykalnych akcji na ciele, bawią się z dziećmi, odkrywają na nowo duchowy aspekt natury, poszukują Wzoru, projektują rytuały, kontaktują się ze śmiercią. Sztuka jest wielkim eksperymentem alchemicznym, dokonuje transmutacji materii, ducha, emocji i - co najważniejsze - jest operacją na ludzkiej tożsamości, wpisując się przy tym w dynamikę społeczeństwa (po)nowoczesnego. Autor pokazuje w tej książce, że kategoria sacrum jest bardzo przydatna w interpretowaniu, rozumieniu i odczuwaniu współczesnych dzieł sztuki.