Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

W Europejskiej konwencji praw człowieka mamy dziesięć takich praw i wolności. Tortury są nie tylko dlatego ciężkim naruszeniem praw człowieka, że wyrządzają ofierze takich praktyk trudne do powetowania cierpienia. Tortury degradują cały aparat państwa i samo państwo. Ich dopuszczenie, ochrona ich sprawców pociągają za sobą specyficzny dobór ludzi do służb policyjnych oraz wymuszanie na prokuratorach i sądach respektowania takich praktyk. Państwo, które moralnie ma stać zawsze wyżej od kryminalistów, kryminalizuje się w ten sposób....

Tortury, jakich dopuszczali się pracownicy Bezpieczeństwa Publicznego w Polsce, w latach 40. i 50. ub. wieku wobec przeciwników politycznych z antykomunistycznego podziemia, socjalistów, ludowców i byłych partyjnych towarzyszy, a także zwykłych ludzi, w tym kobiet, należą do najciemniejszych kart polskiego komunizmu. Nie należy jednak zapominać, że nie były one niczym wyjątkowym – torturowano bowiem wszędzie, w reżimach autokratycznych, totalitarnych, monarchiach, jak również w krajach demokratycznych. I co najbardziej ponure – torturuje się w nich do dziś. Wspomniane w książce zeznania procesowe jednego z komunistycznych oprawców, płk. Różańskiego, iż torturami wymuszano od „terrorystów” zeznania, które mały jakoby zapobiec zamachom i śmierci wielu ludzi, czyli tzw. syndrom tykającej bomby (który nigdy i nigdzie nie został pozytywnie zweryfikowany), są jak żywcem wyjęte ze słownika amerykańskich i europejskich zwolenników współczesnej „wojny z terroryzmem”. Okazuje się, że nie tylko metody tortur, ale i ich uzasadnienie nie zmienia się od wieków, niezależnie od demokratycznej czy też nie legitymacji stosujących je reżimów....

John Conroy zabiera nas w niezwykłą podróż: na posterunek chicagowskiej policji, do dwóch izraelskich wiosek i tajnego brytyjskiego ośrodka przesłuchań w Irlandii Północnej, by na tych przykładach wyjaśnić zawiły mechanizm tortur. W trakcie tej wyprawy prezentuje nam trzy różne perspektywy: doświadczenia ofiary, racjonalizacje kata i pozorną obojętność osób postronnych. Ujawnia tkwiący w każdym z nas potencjał dokonywania potwornych czynów i tłumaczy, dlaczego w demokratycznych, zapewniających o poszanowaniu sprawiedliwości i praw człowieka krajach tak często sprawcy tortur i ich przełożeni pozostają bezkarni. Jego przekonująca i wciągająca narracja trzyma czytelnika w napięciu jak dobra powieść! "Większość ludzi, kiedy myśli o torturach, najczęściej wyobraża sobie siebie w roli ofiary. Sprawca jawi się jako potwór – nieludzki, sadystyczny zwyrodnialec, diaboliczny mężczyzna mówiący z obcym akcentem. Liczne dane świadczą jednak o tym, że większość oprawców to ludzie najzupełniej normalni, a każdy z nas równie łatwo może zostać ofiarą, jak i okrutną bestią, jaką podsuwa nam wyobraźnia". Fragment tekstu...

U progu XXI wieku kwestia tortur, chociażby z normatywnego punktu widzenia, wydawała się rozwiązana raz na zawsze. Jednakże po wydarzeniach z 11 września 2001 r. w Stanach Zjednoczonych Ameryki nie tylko politycy, ale także etycy, filozofowie oraz prawnicy zaczęli prowadzić poważne dyskusje na temat powrotu do możliwości zastosowania tortur w sytuacjach nadzwyczajnych. Obok uzasadnienia wspomnianych propozycji na płaszczyźnie prawnej równie często posługiwano się argumentacją z zakresu etyki. Kładąc na szali godność jednostki oraz zdrowie i życie niewinnych osób, starano się wykazać, że w obliczu wojny z terroryzmem wybór mniejszego zła jest konieczny. Niektórzy przekonywali zatem, że w pewnych sytuacjach, jak chociażby w celu ujawnienia przez terrorystę miejsca podłożenia ładunku wybuchowego, może być uzasadnione użycie wobec niego tortur. Podobna dyskusja rozgorzała także w środowisku intelektualistów europejskich. Wprawdzie inny był jej impuls, bowiem wiązał się z groźbą użycia tortur w celu ratowania porwanego dziecka, to jednak w obu przypadkach chodzi o możliwość zastosowania tortur w imieniu państwa prawa.Niniejsza książka stanowi pierwszą w literaturze polskiej próbę kompleksowego przedstawienia i analizy współczesnej dyskusji na temat tortur....

„Łacińskie powiedzenie „człowiek człowiekowi wilkiem” przez długie stulecia zachowuje prawdziwość. Rozwojowi cywilizacji człowieka stale towarzyszyły tortury i egzekucje. Przemoc wobec drugiego człowieka, świadoma czy nie, jest zakorzeniona w naszej naturze tak głęboko, że nie potrafi my, a może i nie chcemy z niej zrezygnować. Świat grozy, w którym zło stawało się banalne, otworzył się dla człowieka z chwilą, gdy wyprodukowane przez niego dobra zaczęły kusić innych. Choć współczesny świat wygląda już zupełnie inaczej, tortury nie wszędzie odeszły wraz z okrutnymi epokami. O ile w nowoczesnej Europie są już sprawą przeszłości, o tyle w wielu innych regionach świata wciąż stanowią poważne zagrożenie dla egzystencji człowieka. Egzekucje wykonuje się od czasów pojawienia się władzy i prawa, a tortury stanowiły ważną część przewodu sądowego jako środek wymuszania zeznań i przyznania się do winy. W pierwszym kodeksie karnym, wprowadzonym przez babilońskiego króla Hammurabiego w XVIII wieku p.n.e., egzekucje traktowane są jako zasłużona kara i przestroga dla innych, a bezwzględna zasada „oko za oko, ząb za ząb”, uznająca wszystkich równymi w obliczu prawa, skłaniała wręcz do samosądów. W średniowieczu, wskutek zalewu przestępczości, dominowała brutalność w ferowaniu wyroków i sposobach torturowania mających wymusić zeznania. Wiązało się to także z metodą rządzenia strachem; poddani do pewnego stopnia oswoili się z okrucieństwem swych władców i starali się w takim świecie w miarę bezpiecznie przeżyć. Początkowo europejskie innowacje w dziedzinie torturowania opierały się na prostych, instynktownych sposobach zadawania bólu i uśmiercania, czasami jednak stanowiły przemyślane działania zapoczątkowujące w niektórych dziedzinach wręcz rozwój nauki. Karanie więzieniem należało jeszcze wtedy do rzadkości”.– fragment wprowadzenia pióra Roberta Jurgi...

Prawdziwym tematem tej książki jest Europa, a właściwie powszechne wśród jej mieszkańców przekonanie, że cesarskie Chiny to kraj, w którym bez opamiętania stosowano krwawe i okrutne tortury. Autorzy, opierając się zarówno na źródłach chińskich, jak i europejskich, omawiają proces powstawania tej błędnej opinii i starają się udowodnić, że cesarskie Chiny nie były państwem bezsensownego barbarzyńskiego chaosu, a Europa z kolei nie może się uważać za świętą, jeśli chodzi o okrucieństwo. Ponadto autorzy skupili się na wojnie jako elemencie kultury historycznej: opisali, jak pamięć o wojnie trwała, ulegała przemianom i była wykorzystywana w różnych kontekstach i w różnych epokach. Napisana jest w sposób łatwy i przystępny, zawiera liczne zdjęcia, mapy, szkice....