Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

Wojna w Hiszpanii od wielu lat przyciąga uwagę Polaków, choćby ze względu na udział naszych żołnierzy walczących w szeregach Legii Nadwiślańskiej, Dywizji Księstwa Warszawskiego, czy szwoleżerach Gwardii. Bogata spuścizna pamiętnikarska, opisująca wybitne wyczyny, jak również znakomite prace Kirkora i Kujawskiego wydane na emigracji powodują, że nie sposób przejść obojętnie wobec konfliktu na Półwyspie Iberyjskim. Zarówno zwolennicy, jak i przeciwnicy cesarza Francuzów do dziś spierają się o słuszność użycia naszych sił w tej wojnie, która z punktu widzenia Hiszpanów była „sprawiedliwa”.Zostawiając jednak na boku polityczne racje oraz naszych rodaków należy zwrócić uwagę, że wojna w Hiszpanii była najdłuższym konfliktem wojen napoleońskich, który miał swój lądowy front działań, zmuszający Napoleona do ciągłej uwagi. Sukcesy przeplatały się tam z porażkami, ale w żadnym z momentów nie udało się podbić całego półwyspu. Nic dziwnego, że konflikt dorobił się określenia „hiszpański wrzód”, a Napoleon żałował potem na Św. Helenie swojego długotrwałego zaangażowania w tym rejonie. Przy okazji jest to jeden z niewielu obszarów, gdzie Francuzi przez wiele lat spotykali się z Anglikami, będącymi sprawcami wielu koalicji antynapoleońskich i próbowali sobie udowodnić swoją przewagę w taktyce oraz wyższej sztuce wojennej. Nic zatem dziwnego, że ta wojna szczególnie silnie działała na wyobraźnię wyspiarzy zwłaszcza, że mogli sycić swoją dumę sukcesami odnoszonymi przez ich wodza Arthura Wellesleya, który przeszedł do historii pod przydomkiem, jaki otrzymał wraz z tytułem za bitwę pod Talaverą....

Dzieło Thiersa nie tyle wpisało się w legendę napoleońska, co stało się jej kamieniem milowym. Przesądziło o tym kilka czynników. Duże znaczenie miał styl autora: barwny, dynamiczny, umiejętnie podtrzymujący uwagę czytelnika, pełen świetnych chwytów literackich.(?) O sukcesie książki zadecydował jednak przede wszystkim rozmach przedsięwzięcia oraz ? po prostu ? jej temat w ujęciu tego właśnie a nie innego autora. Thiers na stronicach swego dzieła zawarł to, co czuły miliony Francuzów: wspomnienie o potędze i marzenie o niej, tęsknotę za dniami, gdy uwaga całej Europy skierowana byłą na Paryż, a zwłaszcza za człowiekiem, który poprowadził Francję do najwspanialszych sukcesów w jej dziejach, klęski schodziły na drugi plan.

Wojna w Hiszpanii od wielu lat przyciąga uwagę Polaków, choćby ze względu na udział naszych żołnierzy walczących w szeregach Legii Nadwiślańskiej, Dywizji Księstwa Warszawskiego, czy szwoleżerach Gwardii. Bogata spuścizna pamiętnikarska, opisująca wybitne wyczyny, jak również znakomite prace Kirkora i Kujawskiego wydane na emigracji powodują, że nie sposób przejść obojętnie wobec konfliktu na Półwyspie Iberyjskim. Zarówno zwolennicy, jak i przeciwnicy cesarza Francuzów do dziś spierają się o słuszność użycia naszych sił w tej wojnie, która z punktu widzenia Hiszpanów była ?sprawiedliwa?.Zostawiając jednak na boku polityczne racje oraz naszych rodaków należy zwrócić uwagę, że wojna w Hiszpanii była najdłuższym konfliktem wojen napoleońskich, który miał swój lądowy front działań, zmuszający Napoleona do ciągłej uwagi. Sukcesy przeplatały się tam z porażkami, ale w żadnym z momentów nie udało się podbić całego półwyspu. Nic dziwnego, że konflikt dorobił się określenia ?hiszpański wrzód?, a Napoleon żałował potem na Św. Helenie swojego długotrwałego zaangażowania w tym rejonie. Przy okazji jest to jeden z niewielu obszarów, gdzie Francuzi przez wiele lat spotykali się z Anglikami, będącymi sprawcami wielu koalicji antynapoleońskich i próbowali sobie udowodnić swoją przewagę w taktyce oraz wyższej sztuce wojennej. Nic zatem dziwnego, że ta wojna szczególnie silnie działała na wyobraźnię wyspiarzy zwłaszcza, że mogli sycić swoją dumę sukcesami odnoszonymi przez ich wodza Arthura Wellesleya, który przeszedł do historii pod przydomkiem, jaki otrzymał wraz z tytułem za bitwę pod Talaverą.

Wydane w latach 30-tych XX wieku Sveriges Krig 1611-1632 pozostaje, pomimo upływu czasu, najważniejszym opracowaniem dotyczącym szwedzkich działań wojennych za panowania Gustawa II Adolfa. Oryginalne wydanie składa się z ośmiu tomów. Tomy I-VI opisują konflikty zbrojne, pozostałe opisują działania na morzu oraz rozwój uzbrojenia i wyposażenia armii szwedzkiej. Niniejsza edycja planowana jest w formie szesnastu części, na każdy oryginalny tom Sveriges Krig będą przypadały dwie części. W tym wydaniu zdecydowaliśmy się na jak najmniejszą ingerencję w oryginalny tekst. Tłumaczenie i redakcja nie obejmują poprawiania zawartych w Sveriges Krig błędów merytorycznych popełnionych przez autorów. Przypisy pochodzące od tłumacza i redakcji mają tylko przybliżyć polskim Czytelnikom mniej znane szwedzkie zwroty i terminy. Niektóre z nich pozostawiliśmy w języku szwedzkim, gdyż w języku polskim nie istnieją odpowiednie określenia kontekstowe. Do tego tomu dodaliśmy słownik najczęściej używanych nieprzetłumaczalnych szwedzkich określeń; mamy nadzieję że ułatwi on lekturę. Zdecydowaliśmy się także na pozostawienie oryginalnego zapisu źródeł podanych w przypisach ? tak w przypadku listów, rozkazów jak i źródeł drukowanych. Ideą przyświecającą niniejszemu tłumaczeniu jest przybliżenie szerszemu gronu odbiorców mniej znanych wątków szwedzkiej historii i ich silnego powiązania z Rzeczpospolitą za panowania Gustawa II Adolfa.

Cel niniejszego dzieła stanowi zbadanie historii kwestii bałtyckiej w XVI i XVII stuleciu. Wywołała ona w owej epoce zaciętą walkę, mającą z początku charakter raczej kulturowy i handlowy, a później wyłącznie polityczny.Nowy kierunek całemu handlowi Europy nadały wielkie odkrycia geograficzne, które to zdarzenie zadało Hanzie decydujący cios. Jej upadek przyniósł z kolei awans wielu nowych państw na stopień europejski. Dania, Rosja, Szwecja i Polska na wyścigi dążyły od tej pory do objęcia jej bogatego spadku, rozpoczynając między sobą długą wojnę; władca,. który wyszedłby z niej zwycięsko, zająłby dominującą pozycję na całej północy. Walka o panowanie nad Bałtykiem nabrała zatem charakteru tak ekonomicznego, jak i politycznego. Kwestia bałtycka weszła w nową fazę rozwoju. Nie dotyczyła ona już wyłącznie handlowej dominacji na tym morzu, ale rozszerzyła się na politykę i sprawy wyznaniowe. Cała historia państw północy – Rosji, Polski, Szwecji i Danii – jako państw europejskich wiąże się z tym kolejnym etapem kwestii bałtyckiej. Ich polityka zagraniczna to w znacznej mierze polityka bałtycka....

"Kawaleria w wojnach Rewolucji i Cesarstwa", kilkakrotnie wznawiana przez francuskich wydawców, doczekała się wreszcie również polskiej edycji. Tom 1 zawiera szczegółowe omówienie działań kawalerii francuskiej z okresu kolejnych kampanii wojen rewolucyjnych z lat 1792-1800 oraz świetnych zwycięstw za Cesarstwa w 1805, 1806 i 1807 r....

Najnowsza publikacja Prof. H. Kocója, będąca podsumowaniem pracy twórczej, zawierająca autorskie recenzje, omówienia i oryginalne relacje m.in. posłów pruskich z Warszawy, Petersburga, Wiednia, Konstantynopola i Londynu – przesyłane królom pruskim Fryderykowi Wilhelmowi II i Fryderykowi Wilhelmowi III – ukazuje się na rynku księgarskim dzięki „mrówczej pracy” Autora. Profesor Henryk Kocój tworzy dzieła na miarę źródłowych prac Bronisława Dembińskiego (1858-1939), choć nie zawsze rodziły się one w odpowiedzi na „boski podszept natchnienia” i w wyniku kontemplacji w ciszy własnych „drgnień duszy”. Idąc w ślad za własnym mistrzem Józefem Dutkiewiczem (1903-1986) i nauczycielem akademickim Henrykiem Wereszyckim (1898-1990), zbierał on w archiwach materiały źródłowe, pragnął odkrywać nowe fakty i na ich podstawie kreować nową interpretację dziejów, życie minionych pokoleń Polaków pogrążonych w odmęcie burzliwych dziejów walk o zachowanie, a potem odzyskanie niepodległości. Było to życie zrodzone z naoczności i odtworzone w słowach mocą twórczej inspiracji, a zarazem pulsujące własnym rytmem wewnętrznego istnienia, oderwanym od wszelkiej ulotności i przemijalności, budowane na prawdzie historycznej oraz fundamencie wartości narodowych, takich jak patriotyzm i umiłowanie wolności....

Kampania U-Bootów na Morzu Śródziemnym należała do jednej z najbardziej niebezpiecznych podczas II wojny światowej. Stosunkowo niewielkiej liczbie U-Bootów przyszło zmierzyć się z potęgą Royal Navy, oraz co najgorsze, z wszechobecnym lotnictwem wroga, które swoim zasięgiem zdolne było nękać niemieckie okręty gdziekolwiek się znajdowały. Oprócz tego, pozostawała jeszcze kwestia samego przedostania się na Morze Śródziemne. Cieśnina Gibraltarska była jedyną drogą! Owiana była ona najgorszą sławą wśród marynarskiej braci U-Bootwaffe. Pomimo tego, U-Bootom operującym na Morzu Śródziemnym udało się dzielnie podjąć walkę. Zanotowały one na swoim koncie kilka spektakularnych sukcesów, jak chociażby zatopienia pancernika HMS Barham (największy okręt wojenny II wojny światowej zatopiony przez U-Booty) oraz lotniskowce HMS Ark Royal, duma brytyjskiej floty oraz HMS Eagle. Tom I stanowi kompleksowy opis działalności U-Bootów na Morzu Śródziemnym w latach 1941-1942. Książka ta oparta na licznych materiałach archiwalnych rzetelnie opisuje zarówno każdy sukces jak i stratę podczas działalności niemieckich okrętów podwodnych w akwenie Morza Śródziemnego....

Jedna z najwybitniejszych prac jaka powstała na temat XVI-wiecznej wojskowości.Charles William Chadwick Oman (1860-1946) – brytyjski historyk wojskowości, polityk, wykładowca akademicki, przewodniczący Królewskiego Towarzystwa Historycznego i innych stowarzyszeń naukowych, członek British Academy. Jego dzieła historyczne, obejmujące starożytność, średniowiecze, XVI wiek i epokę napoleońską, stosowały pionierską metodę rekonstrukcji przebiegu bitew z fragmentarycznych wzmianek i przeczących sobie źródeł, cechując się zarazem wiernością faktom, jak i żywością stylu. Poglądy Omana stanowiły często podstawę dyskusji naukowców, rozwijających stan wiedzy na dany temat (np. przyczyn wyższości wojsk brytyjskich nad napoleońskimi)....

Wraz z upływem czasu od zakończenia drugiej wojny światowej problematyka dotycząca dziejów historycznej architektury obronnej jest coraz częściej podejmowana w badaniach nad szeroko rozumianą historią wojskową. Rozwój polskiej historiografii w tym zakresie, w sposób wyraźny i zauważalny widoczny jest zwłaszcza na przestrzeni ostatniego minionego ćwierćwiecza. Choć powstało już kilka całościowych opracowań historii dawnych założeń obronnych, to wciąż przeważają raczej próby monograficznego omówienia wybranych problemów. Niezwykle istotny wkład w postęp naukowy mogą przynieść badania szczegółowe. Dzieje fortyfikacji, w sposób szczególny zaś umocnień powstałych na przestrzeni ostatnich trzech stuleci, cieszą się również coraz większą popularnością i zainteresowaniem zarówno wśród profesjonalnych badaczy historii, jak i miłośników oraz aktywnych popularyzatorów tej tematyki. To właśnie powyższe powody zadecydowały o powstaniu niniejszej publikacji Ars fortificandi. Studia i materiały z dziejów architektury obronnej, której tom I grupa autorów oddaje Czytelnikom....

Przypuszczam, że każdy miłośnik epoki napoleońskiej ma swojego ulubionego pamiętnikarza. Historyk powinien wprawdzie wszystkie źródła traktować sine ira et studio, ale są autorzy, po których sięga się z większą przyjemnością. Mamy w czym wybierać – relacje wojskowych i cywili, Polaków i cudzoziemców, kobiet i mężczyzn. Przyjaciół i wrogów. Szukamy w nich interesujących, w miarę możliwości autentycznych, okruchów minionych wydarzeń. Myślę, że różnorodność to także cecha tej książki.Udało się w niej zebrać teksty znawców epoki, których interesują rozmaite zagadnienia. Tylko część autorów to zawodowi historycy. Wydaje mi się jednak, że to korzystna sytuacja, ponieważ pozwala na uchwycenie szerszej perspektywy, a niekiedy połączenie kilku warsztatów.Zainteresowani historią wojskową, a zwłaszcza armią Hohenzollernów, mają przed sobą lekturę tekstu pióra znawcy tych zagadnień – dr. Patrycjusza Malickiego, który przedstawił rozwój, wyszkolenie i taktykę działań w polu pruskiej piechoty lekkiej. Dr Paulina Dąbrosz – Drewnowska oraz dr Arkadiusz Drewnowski przygotowali artykuł z pogranicza dziejów społecznych oraz historii gospodarki i techniki, w którym prezentują opinie żołnierzy francuskich o polskich drogach i próbują odpowiedzieć na dręczące nas po dziś dzień pytanie o genezę trudnych warunków podróżowania w naszym kraju. Bernard Lipka skupił się natomiast na postaci Fryderyka Augusta, pokazując władcę na ciekawym tle historiografii niemieckiej. Dwoma obszernymi tekstami wsparła nas dr Maria J. Turos, która od lat zgłębia medyczne aspekty epoki. Pierwszy z artykułów dotyczy popularnego ostatnio tematu śmierci ks. Józefa Poniatowskiego. Autorka, wykorzystując nieznane dotąd źródła, stara się rozwikłać szereg wątpliwości, jakie narosły przez lata. Drugi tekst to studium postawy najsłynniejszego chirurga Wielkiej Armii wobec działań napoleońskich urzędników wojskowych. Krzysztof Figa postanowił szerzej zgłębić zjawisko maruderstwa – jeden z kluczowych problemów gnębiących Wielką Armię podczas działań w Rosji. Sam zająłem się kwestią alternatywnego planu ataku na Rosję, powstałego w środowisku polskich oficerów.Tom zamyka pierwsza część cyklu Pomniki epoki napoleońskiej w Polsce, przygotowanego przez Jana K. Kowalika, Włodzimierza Nabywańca i Adama Paczuskiego. Autorzy wykonali ogromną pracę odnajdując, klasyfikując, fotografując i wreszcie fachowo opisując setki monumentów, nagrobków, epitafiów, tablic i kamieni, rozsianych po całej Polsce, upamiętniających tych, którzy poszli za cesarzem, jak również ich przeciwników. Katalog ten posiada dodatkową wartość, kiedy uświadomimy sobie opłakany stan, w jakim znajduje się część udokumentowanych obiektów.Wszystkie tłumaczenia cytatów obcojęzycznych pochodzą od autorów poszczególnych tekstów.Kończąc, chciałbym wyrazić wdzięczność zacnemu gronu Recenzentów, którzy nie szczędzili nam szczegółowych uwag i przydatnych porad w trosce o odpowiednią jakość prezentowanych rozpraw....

Gdy generał Bee wskazywał na Jacksona, siedzącego spokojnie na swoim wierzchowcu gdy wokół niego gwizdały kule nie przypuszczał zapewne, że tym jednym zdaniem nadał przydomek nieznanemu wcześniej generałowi, przed którym przez następne dwa lata miała drżeć Armia Federalna. Niniejsza książka przedstawia dzieje jednego z najsłynniejszych dowódców Wojny Secesyjnej – Thomasa „Stonewall” Jacksona. Od kampanii w Meksyku, gdzie po raz pierwszy odznaczył się na polu bitwy, aż po Chancellorville, jego największe zwycięstwo możemy śledzić losy jego i dowodzonych przez niego żołnierzy na polach bitew tej największej wojny toczonej na ziemi amerykańskiej.Autor tego dzieła, pułkownik George Francis Robert Henderson, miał za sobą wieloletnią służbę w armii brytyjskiej w trakcie której wielokrotnie chwalono go za odwagę. Jako szef wywiadu w trakcie Wojny Burskiej, według słów Lorda Roberta, zawsze potrafił „zapewnić wartościowe i dokładne informacje dotyczące terenu i rozmieszczenia przeciwnika”. Praca dotycząca generała Jacksona, która ukazała się po raz pierwszy w 1898 r. jest wynikiem ośmioletnich studiów i łączy w sobie elementy biograficzne z historią Wojny Secesyjnej, przedstawiając postać Jacksona ale nie zapominając o zaprezentowaniu czytelnikowi szerszego poglądu na sytuację militarną i polityczną. Drugie wydanie ukazało się w 1900 r. i zostało dodatkowo opatrzone przedmową Lorda Wolseley, Naczelnego Dowódcy Sił Zbrojnych w Wielkiej Brytanii. Pierwszy tom, który w tej chwili leży przed czytelnikiem opisuje młodzieńcze lata Jacksona i pierwsze doświadczenia wojskowe, ale skupia się w dużej części na kampanii w Dolinie Shenandoah, w trakcie której jego żołnierzy ochrzczono „pieszą kawalerią” ze względu na dystanse, jakie pokonywali w jej trakcie, całkowicie zaskakując przeciwników szybkością marszu. Kończy się w przededniu rozpoczęcia tzw. „Bitwy siedmiodniowej” podsumowaniem osiągnięć Jacksona w trakcie kampanii w Dolinie....

Po katastrofie nad Berezyną niedobitki Wielkiej Armii przekroczyły w grudniu 1812 roku Niemen. Pomimo niewielkiej liczby zdolnych do walki, po wzmocnieniu, pospiesznie zebranymi w Niemczech, posiłkami, siły te w zupełności wystarczyłyby przynajmniej do utrzymania się na linii Wisły. Jednak w tym krytycznym momencie, kiedy Napoleon potrzebował każdego batalionu, dowodzący niemalże nietkniętym korpusem pruskim generał Yorck podpisał z nieprzyjacielem w Taurogach znaną powszechnie konwencje, a austriacki korpus Schwarzenberga zachowywał się bardzo dwuznacznie....

Napoleon postarał się sam o opisanie swoich zwycięstw we Włoszech. Może zatem wydawać się zbyt śmiałe próbować – po tak sławnym i kompetentnym poprzedniku – przedstawić historię nieśmiertelnej kampanii 1796 roku, preludium najwspanialszej epopei czasów nowożytnych. Jednak – o ile pamiętniki podyktowane na Świętej Helenie zachowują prawdę w generaliach – o tyle nie zawsze służą jako dobre źródło wiedzy o szczegółach operacji. Był to naturalny defekt, zależny od warunków w jakich Napoleon tam pracował – daleko od oryginalnych dokumentów w archiwach, dysponujący tylko (jako podstawowymi relacjami) swoimi własnymi redagowanymi po każdej bitwie biuletynami, które nie były pozbawione błędów, dowolnych ocen, pominięć i wykalkulowanej przesady. Jednym słowem można powiedzieć – i zrobił to jeden z najwierniejszych poddanych Cesarza – że jego opis przypomina pieśń Iliady....