Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

Oddajemy do Państwa rąk tom drugi wydawnictwa zbiorowego Camino Polaco. Teologia – sztuka – historia – teraźniejszość. Jest on kolejnym owocem multidyscyplinarnych poszukiwań i badań wokół fenomenu Dróg św. Jakuba w Polsce oraz w Europie. Niektóre teksty zamieszczone w książce zostały wygłoszone jako wykłady podczas konferencji naukowej, która odbyła się w dniach 6–8 czerwca 2014 roku w Centrum Dialogu im. Jana Pawła II w Toruniu. Większość powstała jednak jako pokłosie zainteresowań różnych osób zarówno postacią św. Jakuba, jak i dynamicznie rozwijającego się zjawiska pielgrzymowania drogami naznaczonymi obecnością świętego. Od początku tworzenia wydawnictwa Camino Polaco towarzyszy nam doświadczenie współpracy z różnymi środowiskami. W tym miejscu pragniemy podziękować wszystkim autorom tekstów, którzy odpowiedzieli na nasze zaproszenie. W prezentowanym tomie dominują teksty historyków. Ich obfita obecność wskazuje wyraźnie, jak wiele kwestii z dziejów kultu św. Jakuba oczekuje na swoje zainteresowanie i opracowanie. W prezentowanym tomie nie brakuje jednak także tekstów teologów, filozofów, archeologa czy historyka sztuki. Cieszy nas także obecność tekstu, który jest opisem przebytej Drogi Polskiej. fragm. Wstępu

Rozstrząsane w tym tomie problemy stanowią samo sedno każdej chrześcijańskiej teologii - jest to pojęcie ludzkiego wyobcowania i doktryna Chrystusa. Jest przeto słuszne, by omówić je w specjalnym - stojącym w centrum systemu - tomie.

Do dziś kontrowersyjny ze względu na epizod nazistowski Carl Schmitt (1888–1985), niemiecki filozof prawa i konstytucjonalista, miał wyraziste poglądy prawicowego krytyka republiki weimarskiej, demokracji i II soboru watykańskiego. Zaznaczył też swoją obecność na polu teologii, którą jednak, choć był gorliwym katolikiem, zawodowo się nie zajmował. Pojęcie politycznej teologii, które spopularyzował w latach 20. XX wieku, zrobiło światową karierę, choć niekoniecznie w takim sensie, w jakim rozumiał je sam Schmitt. W niniejszej książce z 1969 roku autor polemizuje ze znaną rozprawą teologiczną z lat 30. XX wieku odrzucającą samą możliwość teologii politycznej, przez którą rozumie się tu uwikłanie Kościoła chrześcijańskiego w związki z władzą świecką, czego wyrazem był np. w średniowieczu „cezaropapizm”. Ta konkretna tematyka jest okazją do podjęcia uniwersalnej dyskusji o Augustyńskiej idei dwóch państw, państwa Bożego i państwa doczesnego, sacerdotium i regnum, o zadaniach chrześcijanina w świecie. Taki sens ma politische Theologie: nie tyle jakiś dział teologii, „teologia” polityczna, ile raczej „polityczna” teologia – religia w polis, civitas, doczesnym „mieście” człowieka.