Przejdź do wyników wyszukiwania
Sortuj:
Zainstaluj wyszukiwarkę
Włączyłeś filtrowanie wyników wyszukiwania. Aby znaleźć więcej produktów wyłącz część lub wszystkie filtry.
  • [DENIX Hiszpania]

    Kategoria: REPLIKI BRONI > Repliki broni > Szable, miecze - Świat

    Przedmiotem jest nowa replika z pochwą, miecza Templariuszy z okresu Krucjat XII w.       Miecz wykonany jest ze ZnAl-u - stopu cynku z aluminium, klinga ze stali niehartowanej półmatowej. W... Pełen opis produktu 'Miecz Templariuszy z okresu Krucjat XII w. Denix 4163N+L skala 1:1 - replika' »

    Przedmiotem jest nowa replika z pochwą, miecza Templariuszy z okresu Krucjat XII w.       Miecz wykonany jest ze ZnAl-u - stopu cynku z aluminium, klinga ze stali niehartowanej półmatowej. W wersji pierwszej rękojeść wraz z okuciami na pochwie wykończone w kolorze czernionej złotej patyny. Klinga wykonana z stali niehartowanej półmatowej. Pochwa w obita materiałem skóropodobnym w czarnym kolorze. W wersji drugiej rękojeść wraz z okuciami na pochwie wykończone w kolorze matowanego złota. Klinga wykonana z stali niehartowanej półmatowej. Pochwa obita materiałem skóropodobnym w czerwonym kolorze wraz z ozdobnym brązowym rzemykiem. Producent: Hiszpańska firma Denix (4163n+l) Skala: 1:1 !! Wymiary: Długość: 112,5 cm Długość ostrza: 75,5 cm Wysokość: 21 cm Waga: 2,4 kg Waga brutto: 2,9 kg POLECAM UWADZE i zachęcam do zakupu ! Kupującego proszę o informację, na którą wersję się zdecydował. Replika miecza z tępym ostrzem, wiernie odzwierciedla oryginał, jednak nie posiada jakichkolwiek cech użytkowych (w rozumieniu ustawy o broni i amunicji z dnia 21 maja 1999 r - Dz.U. z 2012 poz. 576 wraz z późniejszymi zmianami).
    Ranking sklepy24.pl : 0

    Więcej o Miecz Templariuszy z okresu Krucjat XII w. Denix 4163N+L skala 1:1 - replika

  • [Denix]

    Kategoria: Kategorie > Nożyki do listów

    Nóż do otwierania listów Templariusz + pochwa Kolor: srebrne ostrze, złota rękojeść, złoto - bordowa pochwa Materiał: nóż metalowy, pochwa pokryta imitacją skóry Wymiary: długość bez pochwy 25... Pełen opis produktu 'DENIX Nóż do otwierania listów Templariusz + pochwa' »

    Nóż do otwierania listów Templariusz + pochwaKolor: srebrne ostrze, złota rękojeść, złoto - bordowa pochwaMateriał: nóż metalowy, pochwa pokryta imitacją skóryWymiary: długość bez pochwy 25 cm, długość z pochwą 27 cm Templariusze, czyli Zakon Ubogich Rycerzy Chrystusa i Świątyni Salomona, powstał w 1118 roku. Na czele Zakonu stał wielki mistrz. Początkowo Templariusze byli tylko strażnikami szlaków pielgrzymkowych, by następnie wraz ze swoim liczebnym wzrostem stać się jedną z ważniejszych stron militarnych.
    Ranking sklepy24.pl : 0

    Więcej o DENIX Nóż do otwierania listów Templariusz + pochwa

  • [DENIX Hiszpania]

    Kategoria: REPLIKI BRONI > Repliki broni > Nożyki do listów, noże

    Templariuszy. Nóż jest wykonany w całości z metalu, przy czym klinga ze stali niehartowanej, chromowanej z połyskiem, zaś rękojeść to ZnAl zabarwiona na kolor złotej patyny. Pochwa jest plastikowa,... Pełen opis produktu 'Nóż do listów - miecz z pochwą Templariuszy Denix F3066 - replika' »

    Oferta firmy Denix to nie tylko artykuły kolekcjonerskie , ale również codziennego użytku jakimi są noże do korespondencji. Prezentowany nóż do listów to replika-miniatura miecza zakonu Templariuszy. Nóż jest wykonany w całości z metalu, przy czym klinga ze stali niehartowanej, chromowanej z połyskiem, zaś rękojeść to ZnAl zabarwiona na kolor złotej patyny. Pochwa jest plastikowa, obita materiałem skóropodobnym w kolorze czerwonym, zakończona metalowymi detalami, podobnie jak rękojeść wykonanymi ze ZnAl-u. Wymiary: całkowita długość noża - 25cm szerokość jelca - 6cm Miniaturka jest wykonana solidnie, jednak trzeba pamiętać aby używać nożyka wyłącznie zgodnie z jego przeznaczeniem. Replika ma wyłącznie charakter biurowy, wiernie odzwierciedla oryginał, jednak nie posiada jakichkolwiek cech użytkowych (w rozumieniu ustawy o broni i amunicji z dnia 21 maja 1999 r - Dz.U. z 2012 poz. 576 wraz z późniejszymi zmianami).
    Ranking sklepy24.pl : 0

    Więcej o Nóż do listów - miecz z pochwą Templariuszy Denix F3066 - replika

  • [DENIX Hiszpania]

    Kategoria: REPLIKI BRONI > Repliki broni > Nożyki do listów, noże

    Templariuszy. Nóż jest wykonany w całości z metalu, przy czym klinga ze stali niehartowanej, chromowanej z połyskiem, zaś rękojeść to ZnAl zabarwiona na kolor złotej patyny. Wymiary: całkowita... Pełen opis produktu 'Nóż do listów - miecz Templariuszy Denix 3066 - replika' »

    Oferta firmy Denix to nie tylko artykuły kolekcjonerskie , ale również codziennego użytku jakimi są noże do korespondencji. Prezentowany nóż do listów to replika-miniatura miecza zakonu Templariuszy. Nóż jest wykonany w całości z metalu, przy czym klinga ze stali niehartowanej, chromowanej z połyskiem, zaś rękojeść to ZnAl zabarwiona na kolor złotej patyny.Wymiary: całkowita długość noża - 25cm szerokość jelca - 6cm Miniaturka jest wykonana solidnie, jednak trzeba pamiętać aby używać nożyka wyłącznie zgodnie z jego przeznaczeniem. Replika ma wyłącznie charakter biurowy, wiernie odzwierciedla oryginał, jednak nie posiada jakichkolwiek cech użytkowych (w rozumieniu ustawy o broni i amunicji z dnia 21 maja 1999 r - Dz.U. z 2012 poz. 576 wraz z późniejszymi zmianami).
    Ranking sklepy24.pl : 0

    Więcej o Nóż do listów - miecz Templariuszy Denix 3066 - replika

  • [Denix]

    Kategoria: Kategorie > Templariusze

    RYCERSKI MIECZ TEMPLARIUSZY Z OKRESU KRUCJAT W XIIw WYOBRAŹ SOBIE JAK TA PIĘKNA REPLIKA UDEKORUJE TWOJE WNĘTRZE. WYOBRAŹ SOBIE PEŁNE PODZIWU I ZAZDROŚCI MINY TWOICH ZNAJOMYCH. WYOBRAŹ SOBIE J... Pełen opis produktu 'ŚREDNIOWIECZNY RYCERSKI MIECZ TEMPLARIUSZY Z OKRESU KRUCJAT W XIIw (4163/L)' »

    RYCERSKI MIECZ TEMPLARIUSZY Z OKRESU KRUCJAT W XIIwWYOBRAŹ SOBIE JAK TA PIĘKNA REPLIKA UDEKORUJE TWOJE WNĘTRZE.WYOBRAŹ SOBIE PEŁNE PODZIWU I ZAZDROŚCI MINY TWOICH ZNAJOMYCH.WYOBRAŹ SOBIE JAKĄ RADOŚĆ MOŻESZ SPRAWIĆ TAKIM PREZENTEM OBDAROWANEJ OSOBIE. (4163/L)Producent: Denix HiszpaniaMateriał: stop cynku i aluminiumdługość 110cm waga 2,4 kgPrezentowany model jest tylko wierną repliką oryginału. Miecz nie jest naostrzony ani przystosowany do ostrzenia. Ostrze wykonane jest ze stali pokrytej chromem. Pochwa wykonana z tworzywa obitego materiałem skóropodobnym-posiada bogate zdobienia.   "Zakon Ubogich Rycerzy Świątyni, czyli templariuszy powstał w 1118 roku (lub, jak sądzi część historyków, w 1119 lub dopiero w 1120 roku), kiedy Hugo de Payens, rycerz z Szampanii i jego towarzysze: Godfryd de Saint-Omer, Godfryd d'Eygorande, Nicolas de Neuvic, Jean d'Ussel, Jean de Meymac i Pierre d'Orlean złożyli przed Gormondem de Picquigny, patriarchą Jerozolimy śluby ubóstwa, czystości, posłuszeństwa i walki za wiarę według reguły cysterskiej (św. Bernarda z Clairvaux). Rycerze-zakonnicy zobowiązali się bronić pielgrzymów i chronić szlaki pielgrzymkowe. Od króla Jerozolimy, Baldwina II, otrzymali stojący na wzgórzu świątynnym, przebudowany na kościół, meczet Al-Aksa i wznoszący się w pobliżu pałac, który stał się ich kwaterą. Po 10 latach istnienia w 1128 na synodzie w Troyes któremu przewodzili kardynał legat Mateusz d'Albano i Bernard z Clairvaux, templariusze faktycznie konstytuowali się jako zakon: otrzymali Regułę Zakonną [ich sentencją stało się zdanie Memento Finis (łac. "pamiętaj o końcu")]. Reguła łacińska składała się z siedemdziesięciu dwóch artykułów, które omawiały obowiązki religijne i wojskowe braci, porządek dnia zakonnego, doczesnych własności braci, hierarchii zakonu i posłuszeństwa. W 1147 roku w czasie pontyfikatu Eugeniusza III, który uczestniczył w kapitule generalnej w Paryżu, papież nadał templariuszom godło czerwonego, ośmiokątnego krzyża, symbolu męczeństwa, które noszono na białym habicie. W tym samym czasie regułę łacińską przetłumaczono na język francuski, wprowadzając zmiany reguł, jak np. rezygnacja z zasady nowicjatu.Nazwa zakonu pochodzi od łacińskiego słowa templum – świątynia, od ich siedziby w pobliżu dawnej świątyni Salomona w Jerozolimie. Pieczęć zakonu przedstawiała dwóch rycerzy dosiadających jednego wierzchowca, i symbolizowała pokorę i ubóstwo.Struktura zakonu  Na czele Zakonu stał wielki mistrz, którego, większością głosów, wybierało kolegium złożone z trzynastu elektorów: ośmiu rycerzy, czterech serwientów i jednego kapelana. Wielkim mistrzem mógł zostać wyłącznie brat po ślubach zakonnych.W sprawach ważnych mistrz podejmował decyzje radząc się kapituły, w której skład wchodzili: seneszal, marszałek, szatny, komandor Królestwa Jerozolimskiego, Komandor Grodu Jeruzalem, komandor Akki, komandor Trypolisu i komandor Antiochii. Zastępcą wielkiego mistrza był seneszal, odpowiedzialny za zaopatrzenie i gospodarkę zakonu. Nad jego namiotem w obozie powiewała baussant - srebrzysto-biała chorągiew zakonu. Na czele hierarchii wojskowej stał marszałek, który dowodził hufcami w czasie wojny i był odpowiedzialny za dyscyplinę zakonników. Podczas bitwy marszałek osobiście dzierżył sztandar, najważniejszy znak dla walczących rycerzy.Komandor Królestwa Jerozolimskiego był skarbnikiem zakonu. Komandor Grodu Jeruzalem odpowiadał za bezpieczeństwo szlaków pielgrzymkowych prowadzących nad Jordan. Komandor Jeruzalem i jego dziesięciu rycerzy miało przywilej strzec relikwii Świętego Krzyża, który stracono w czasie bitwy pod Hattin. Komandorzy, przy pomocy własnych marszałków i szatnych - sukienników, zarządzali swoimi prowincjami zakonnymi. Podlegali im kasztelani i komandorzy poszczególnych domów zakonnych.W Europie templariusze posiadali 13 prowincji: Francja, Anglia ze Szkocją i Irlandią, Flandria, Poitou, Akwitania, Owernia, Prowansja, Sycylia, Apulia, Portugalia, Katalonia, Aragonia i Węgry. Na czele każdej stał mistrz. Najważniejszymi prowincjami, które posiadały status równy prowincjom wschodnim, były prowincje hiszpańskie, w których również walczono z niewiernymi. Pozostałe europejskie prowincje, baliwaty i komandorie pełniły funkcje gospodarcze i finansowe. Każdy klasztor miał swoją kapitułę zwykłą, zbierającą się raz w tygodniu, i kapitułę generalną, która służyła jako instancja odwoławcza.Członkowie Zakonu dzielili się na cztery grupy: braci-rycerzy (fratres milities), braci służebnych - serwientów (fratres servientes armigerii), kapelanów (fratres capellani), oraz służby i rzemieślników (servients famuli et officii). W zakonie mogli również służyć rycerze na określony czas, po którym wracali do życia świeckiego, oraz fratres conjugati - bracia żonaci. Rycerze odbywający czasową służbę w zakonie i bracia żonaci nie mogli nosić białych habitów, lecz, podobnie jak serwienci, brązowe lub czarne. Wicemarszałek, chorąży, brat kucharz klasztoru, kowal klasztoru, komandor portu w Akce rekrutowali się spośród braci służebnych. Historia  W dniu 19 marca 1128 roku templariusze otrzymali pierwsze nadanie z rąk Teresy, królowej Portugalii, która oddała im zamek w Soure nad Mondego strzegący południowej granicy królestwa przed Maurami. Także w tym roku Hugo de Payens założył prowincję angielską ze Starą Świątynią w Holborn jako ośrodkiem, a Gotfryd z Saint-Omer, syn kasztelana z Saint-Omer uzyskał darowizny na rzecz zakonu od Wilhelma Clitona, hr. Flandrii. W kolejnych latach templariusze pozyskali kolejnych hojnych sponsorów i współbraci. 14 lipca 1130 r. ślub zakonny złożył Rajmund Berengar III, hrabia Barcelony i Prowansji, ofiarowując templariuszom zamek Granena na granicy marchii saraceńskiej, zaś Alfons, król Portugalii obdarzył templariuszy nadaniem puszczy Cera pozostającej w rękach Saracenów; po wyzwoleniu regionu rycerze założyli Coimbrę, Ega i Rodin, które podlegały papieżowi bez pośrednictwa biskupów, a w 1131 podczas oblężenia Burgos Alfons I, król Aragonii pozostawił w testamencie templariuszom 1/3 swego królestwa. Jednak po jego śmierci w 1134 roku poddani unieważnili testament dzielący królestwo pomiędzy zakony rycerskie i przekazali królestwo don Ramirowi, bratu Alfonsa, biskupowi Burgos; w walkach o sukcesję, które wybuchły po unieważnieniu testamentu templariusze nie wzięli udziału. Kolejne nadania uzyskali w 1132 uzyskując zamek Barbara od Armengola, hr. Urgel, a w 1134 twierdzę saraceńską Calatrava zdobytą przez Alfonsa, kr. Kastylii i Aragonii od arcybiskupa Toledo, zaś w kwietniu tego roku hrabia Barcelony Rajmund Berengar IV przyrzekł templariuszom pomoc w obronie Graneny. 24 maja 1136 umarł Hugo de Payens, pierwszy mistrz templariuszy, jego następcą został wybrany Robert de Craon z Andegawenii, który uzyskał od papieży szereg bulli potwierdzających przywileje dla zakonu i stanowiących podstawę ich działalności. 23 marca 1138 r. papież Innocenty II wydał bullę Omne Datum Optimum będącą podstawą przywilejów templariuszy: wprowadził do zakonu braci kapelanów, wyłączył templariuszy spod władzy kościelnej (poza papieską) i powierzył mistrzowi oraz kapitule pełną odpowiedzialność za władzę w Zakonie, wyłączył spod opłaty dziesięcin, upoważnił do budowy kaplic i kościołów wyłączonych spod jurysdykcji biskupów. Bulla Milites Templi z 1144 r. nadała templariuszom prawo do kwestowania raz do roku w każdym kościele, nawet w okolicach obłożonych interdyktem; w tymże roku templariusze przyjęli do swego grona będącego w agonii i obłożonego klątwą Gotfryda z Mandeville, hr. Essex, co umożliwiło jego pochowanie w ziemi poświęconej i stanowiło wyraz ich szczególnego przywileju. W 1145 r. kolejna bulla Militia Dei powiadomiła biskupów o prawie templariuszy do budowy kaplic, a w 1147 papież Eugeniusz III nadał templariuszom godło czerwonego krzyża na białych habitach (miał być symbolem permanentnej krucjaty zakonu przeciw niewiernym) podczas obrad kapituły generalnej zakonu w Paryżu. Wszystkie te przywileje uszczuplające dochody duchowieństwa i wyłączające templariuszy spod jurysdykcji biskupiej spowodowały narastanie niechęci kleru do zakonu. Nowe bractwo wypełniło lukę w wewnętrznej organizacji kolonialnego państwa Franków. Początkowo spełniało tylko rolę policji, patrolując drogi i zwalczając opór ludności miejscowej – muzułmańskiej i chrześcijańskiej. Odciążało w ten sposób szczupłe siły wojskowe królestwa od zajmowania się sprawami bezpieczeństwa wewnętrznego w okupowanym kraju. Dlatego szybko zyskało uznanie, popularność i cieszyło się poparciem króla i możnych. Również duchowieństwo przyjęło z zadowoleniem powstanie rycerskiego bractwa.Gdy w 1291 roku upadło Królestwo Jerozolimskie, pozbawieni siedziby templariusze przenieśli się na Cypr (1291), a następnie do Francji.Król francuski Filip IV Piękny który miał wielkie długi u templariuszy postanowił uwolnić się od nich. 13 października 1307 (13 w piątek) uwięził członków zakonu we Francji, zarzucając im herezję, świętokradztwo, czary, rozpustę i spiskowanie z Saracenami. Po długotrwałym procesie, trwającym do czerwca 1311 roku, sobór w Vienne zdecydował o kasacie zakonu templariuszy. Jego majątki we Francji zostały skonfiskowane, wielu templariuszy poniosło śmierć na stosie, w tym wielki mistrz Jakub de Molay i 54 innych dostojników zakonnych. Nie wszędzie jednak likwidacja zakonu przebiegła bez problemu. Zbrojny opór stawili templariusze aragońscy i cypryjscy. Templariusze niemieccy zaś stawili się władzom świeckim w pełnym rynsztunku bojowym, dzięki czemu uniknęli aresztowania.Liczebność zakonu w różnych okresach była różna, jednak tuż przed upadkiem zakon liczył ok. 4500 ludzi, z czego 1000 to najwyżej postawieni w hierarchii bracia-rycerze, pozostali to bracia służebni, rzemieślnicy i kapelani-duchowni. Z tej liczby 2000 przebywało we Francji, a 2500 poza nią.Ulegając naciskom króla Francji papież Klemens V zawiesił, (ale nie skasował) zakon w 1312, ostatecznie jednak uniewinnił go z zarzutów o herezję. Po zawieszeniu zakonu templariuszy dobra jego zostały przez papieża przekazane joannitom, jednak nie wszystkie udało im się przejąć, część przejęli bowiem lokalni władcy. Templariuszom w Portugalii pozwolono natomiast na utworzenie nowego zakonu - Zakonu Rycerzy Chrystusa - który przejął posiadłości templariuszy. Stworzenie tego zakonu było możliwe dzięki wyjątkowym stosunkom templariuszy w tym kraju z jego władcami, gdyż już wcześniej zakonnicy składali tam przysięgę na wierność królowi, co ich uzależniało od władzy królewskiej, ale dzięki temu cieszyli się licznymi przywilejami i protekcją panujących. Podobnej zależności nie było w innych krajach, gdzie zakon funkcjonował. W Aragonii majątek zakonu został przekazany nowo utworzonemu Zakonowi Rycerzy z Montesy.Po zawieszeniu zakonu templariuszy, kontynuatorzy ich tradycji mieli ponoć w czasach nowożytnych utworzyć masonerię. Nie ma na to jednak przekonujących dowodów, choć część lóż masońskich przyjęła nazwę Rycerzy Świątyni, a więc "templariuszy". Ponadto, niektóre loże masońskie posługują się flagami templariuszy, a podczas niektórych spotkań masoni przebierają się za templariuszy. Wojsko  Początkowo templariusze byli tylko strażnikami szlaków pielgrzymkowych, by następnie wraz ze swoim liczebnym wzrostem stać się jedną z ważniejszych stron militarnych w Outremer. Ten fakt był min. przyczyną opracowania nowej Reguły w języku francuskim, która szczegółowo omawiała również militarne aspekty życia zakonnego. Z bronią w ręku musieli służyć wszyscy bracia i serwienci. Każdy rycerz-zakonnik mógł posiadać trzy wierzchowce, a czwartego dosiadał jego giermek. Zbroja rycerza składała się z hełmu, kolczugi oraz żelaznych nogawic. Templariusz uzbrojony był w miecz, tarczę, kopię, młot turecki i puginał. Serwianci najczęściej walczyli pieszo, chociaż mogli posiadać jednego konia, i byli uzbrojeni trochę gorzej. Podstawową jednostką taktyczną był hufiec, składający się z rycerzy i ich giermków. U boku templariuszy służyli turkopole - lekka jazda syryjska. Oddziałami templariuszy w czasie marszu, postoju i w boju dowodził marszałek. Reguła zakonna wymagała bezwzględnego podporządkowania się rozkazom marszałka, a każde naruszenie reguły było karane, najsurowiej tchórzostwo i przejście na stronę wroga. Nikt nie mógł opuścić pola walki, jeżeli widoczny był czarno-biały sztandar trzymany przez marszałka, którego chroniło dziesięciu rycerzy.Militarny charakter działalności templariuszy kazał im wznosić na Wschodzie obronne fortece, również na terenie miast, które powierzono im w obronę. Templariusze stanowili garnizon twierdz, zamków i warowni: Gazy, Tortosy, Safad, Safity - Chastel-Blanc, Sydonu, Arsour, Atlit, Natron, Bagras, Askalon, Toron, Beaufort, Ajn Musa, Chastellet, Chastel Rouge, Ahamant, Destroit, La Fève, Maldoim, Merla, Casal des Plaines, La Colée, Darbasak, La Roche de Roussel"1.1-http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Templariusze&oldid=15452916
    Ranking sklepy24.pl : 0

    Więcej o ŚREDNIOWIECZNY RYCERSKI MIECZ TEMPLARIUSZY Z OKRESU KRUCJAT W XIIw (4163/L)

  • [Denix]

    Kategoria: Kategorie > Repliki mieczy > Miecze templariuszy

    WSPANIAŁY MIECZ TEMPLARIUSZY Z OKRESU KRUCJAT XIIw. WYOBRAŹ SOBIE JAK TA PIĘKNA REPLIKA UDEKORUJE TWOJE WNĘTRZE. WYOBRAŹ SOBIE PEŁNE PODZIWU I ZAZDROŚCI MINY TWOICH ZNAJOMYCH. WYOBRAŹ SOBIE J... Pełen opis produktu 'WSPANIAŁY ZDOBIONY ZAKONNY MIECZ TEMPLARIUSZY Z OKRESU KRUCJAT XIIw. (4163/N)' »

    WSPANIAŁY MIECZ TEMPLARIUSZY Z OKRESU KRUCJAT XIIw.WYOBRAŹ SOBIE JAK TA PIĘKNA REPLIKA UDEKORUJE TWOJE WNĘTRZE.WYOBRAŹ SOBIE PEŁNE PODZIWU I ZAZDROŚCI MINY TWOICH ZNAJOMYCH.WYOBRAŹ SOBIE JAKĄ RADOŚĆ MOŻESZ SPRAWIĆ TAKIM PREZENTEM OBDAROWANEJ OSOBIE. (4163/N)Producent: Denix HiszpaniaMateriał: stop cynku i aluminiumdługość 110cm waga 2,4 kgPrezentowany model jest tylko wierną repliką oryginału. Miecz nie jest naostrzony ani przystosowany do ostrzenia. Ostrze wykonane jest ze stali pokrytej chromem. Pochwa wykonana z tworzywa obitego materiałem skóropodobnym-posiada bogate zdobienia."Zakon Ubogich Rycerzy Świątyni, czyli templariuszy powstał w 1118 roku (lub, jak sądzi część historyków, w 1119 lub dopiero w 1120 roku), kiedy Hugo de Payens, rycerz z Szampanii i jego towarzysze: Godfryd de Saint-Omer, Godfryd d'Eygorande, Nicolas de Neuvic, Jean d'Ussel, Jean de Meymac i Pierre d'Orlean złożyli przed Gormondem de Picquigny, patriarchą Jerozolimy śluby ubóstwa, czystości, posłuszeństwa i walki za wiarę według reguły cysterskiej (św. Bernarda z Clairvaux). Rycerze-zakonnicy zobowiązali się bronić pielgrzymów i chronić szlaki pielgrzymkowe. Od króla Jerozolimy, Baldwina II, otrzymali stojący na wzgórzu świątynnym, przebudowany na kościół, meczet Al-Aksa i wznoszący się w pobliżu pałac, który stał się ich kwaterą. Po 10 latach istnienia w 1128 na synodzie w Troyes któremu przewodzili kardynał legat Mateusz d'Albano i Bernard z Clairvaux, templariusze faktycznie konstytuowali się jako zakon: otrzymali Regułę Zakonną [ich sentencją stało się zdanie Memento Finis (łac. "pamiętaj o końcu")]. Reguła łacińska składała się z siedemdziesięciu dwóch artykułów, które omawiały obowiązki religijne i wojskowe braci, porządek dnia zakonnego, doczesnych własności braci, hierarchii zakonu i posłuszeństwa. W 1147 roku w czasie pontyfikatu Eugeniusza III, który uczestniczył w kapitule generalnej w Paryżu, papież nadał templariuszom godło czerwonego, ośmiokątnego krzyża, symbolu męczeństwa, które noszono na białym habicie. W tym samym czasie regułę łacińską przetłumaczono na język francuski, wprowadzając zmiany reguł, jak np. rezygnacja z zasady nowicjatu.Nazwa zakonu pochodzi od łacińskiego słowa templum – świątynia, od ich siedziby w pobliżu dawnej świątyni Salomona w Jerozolimie. Pieczęć zakonu przedstawiała dwóch rycerzy dosiadających jednego wierzchowca, i symbolizowała pokorę i ubóstwo.Struktura zakonu Na czele Zakonu stał wielki mistrz, którego, większością głosów, wybierało kolegium złożone z trzynastu elektorów: ośmiu rycerzy, czterech serwientów i jednego kapelana. Wielkim mistrzem mógł zostać wyłącznie brat po ślubach zakonnych.W sprawach ważnych mistrz podejmował decyzje radząc się kapituły, w której skład wchodzili: seneszal, marszałek, szatny, komandor Królestwa Jerozolimskiego, Komandor Grodu Jeruzalem, komandor Akki, komandor Trypolisu i komandor Antiochii. Zastępcą wielkiego mistrza był seneszal, odpowiedzialny za zaopatrzenie i gospodarkę zakonu. Nad jego namiotem w obozie powiewała baussant - srebrzysto-biała chorągiew zakonu. Na czele hierarchii wojskowej stał marszałek, który dowodził hufcami w czasie wojny i był odpowiedzialny za dyscyplinę zakonników. Podczas bitwy marszałek osobiście dzierżył sztandar, najważniejszy znak dla walczących rycerzy.Komandor Królestwa Jerozolimskiego był skarbnikiem zakonu. Komandor Grodu Jeruzalem odpowiadał za bezpieczeństwo szlaków pielgrzymkowych prowadzących nad Jordan. Komandor Jeruzalem i jego dziesięciu rycerzy miało przywilej strzec relikwii Świętego Krzyża, który stracono w czasie bitwy pod Hattin. Komandorzy, przy pomocy własnych marszałków i szatnych - sukienników, zarządzali swoimi prowincjami zakonnymi. Podlegali im kasztelani i komandorzy poszczególnych domów zakonnych.W Europie templariusze posiadali 13 prowincji: Francja, Anglia ze Szkocją i Irlandią, Flandria, Poitou, Akwitania, Owernia, Prowansja, Sycylia, Apulia, Portugalia, Katalonia, Aragonia i Węgry. Na czele każdej stał mistrz. Najważniejszymi prowincjami, które posiadały status równy prowincjom wschodnim, były prowincje hiszpańskie, w których również walczono z niewiernymi. Pozostałe europejskie prowincje, baliwaty i komandorie pełniły funkcje gospodarcze i finansowe. Każdy klasztor miał swoją kapitułę zwykłą, zbierającą się raz w tygodniu, i kapitułę generalną, która służyła jako instancja odwoławcza.Członkowie Zakonu dzielili się na cztery grupy: braci-rycerzy (fratres milities), braci służebnych - serwientów (fratres servientes armigerii), kapelanów (fratres capellani), oraz służby i rzemieślników (servients famuli et officii). W zakonie mogli również służyć rycerze na określony czas, po którym wracali do życia świeckiego, oraz fratres conjugati - bracia żonaci. Rycerze odbywający czasową służbę w zakonie i bracia żonaci nie mogli nosić białych habitów, lecz, podobnie jak serwienci, brązowe lub czarne. Wicemarszałek, chorąży, brat kucharz klasztoru, kowal klasztoru, komandor portu w Akce rekrutowali się spośród braci służebnych. Historia W dniu 19 marca 1128 roku templariusze otrzymali pierwsze nadanie z rąk Teresy, królowej Portugalii, która oddała im zamek w Soure nad Mondego strzegący południowej granicy królestwa przed Maurami. Także w tym roku Hugo de Payens założył prowincję angielską ze Starą Świątynią w Holborn jako ośrodkiem, a Gotfryd z Saint-Omer, syn kasztelana z Saint-Omer uzyskał darowizny na rzecz zakonu od Wilhelma Clitona, hr. Flandrii. W kolejnych latach templariusze pozyskali kolejnych hojnych sponsorów i współbraci. 14 lipca 1130 r. ślub zakonny złożył Rajmund Berengar III, hrabia Barcelony i Prowansji, ofiarowując templariuszom zamek Granena na granicy marchii saraceńskiej, zaś Alfons, król Portugalii obdarzył templariuszy nadaniem puszczy Cera pozostającej w rękach Saracenów; po wyzwoleniu regionu rycerze założyli Coimbrę, Ega i Rodin, które podlegały papieżowi bez pośrednictwa biskupów, a w 1131 podczas oblężenia Burgos Alfons I, król Aragonii pozostawił w testamencie templariuszom 1/3 swego królestwa. Jednak po jego śmierci w 1134 roku poddani unieważnili testament dzielący królestwo pomiędzy zakony rycerskie i przekazali królestwo don Ramirowi, bratu Alfonsa, biskupowi Burgos; w walkach o sukcesję, które wybuchły po unieważnieniu testamentu templariusze nie wzięli udziału. Kolejne nadania uzyskali w 1132 uzyskując zamek Barbara od Armengola, hr. Urgel, a w 1134 twierdzę saraceńską Calatrava zdobytą przez Alfonsa, kr. Kastylii i Aragonii od arcybiskupa Toledo, zaś w kwietniu tego roku hrabia Barcelony Rajmund Berengar IV przyrzekł templariuszom pomoc w obronie Graneny. 24 maja 1136 umarł Hugo de Payens, pierwszy mistrz templariuszy, jego następcą został wybrany Robert de Craon z Andegawenii, który uzyskał od papieży szereg bulli potwierdzających przywileje dla zakonu i stanowiących podstawę ich działalności. 23 marca 1138 r. papież Innocenty II wydał bullę Omne Datum Optimum będącą podstawą przywilejów templariuszy: wprowadził do zakonu braci kapelanów, wyłączył templariuszy spod władzy kościelnej (poza papieską) i powierzył mistrzowi oraz kapitule pełną odpowiedzialność za władzę w Zakonie, wyłączył spod opłaty dziesięcin, upoważnił do budowy kaplic i kościołów wyłączonych spod jurysdykcji biskupów. Bulla Milites Templi z 1144 r. nadała templariuszom prawo do kwestowania raz do roku w każdym kościele, nawet w okolicach obłożonych interdyktem; w tymże roku templariusze przyjęli do swego grona będącego w agonii i obłożonego klątwą Gotfryda z Mandeville, hr. Essex, co umożliwiło jego pochowanie w ziemi poświęconej i stanowiło wyraz ich szczególnego przywileju. W 1145 r. kolejna bulla Militia Dei powiadomiła biskupów o prawie templariuszy do budowy kaplic, a w 1147 papież Eugeniusz III nadał templariuszom godło czerwonego krzyża na białych habitach (miał być symbolem permanentnej krucjaty zakonu przeciw niewiernym) podczas obrad kapituły generalnej zakonu w Paryżu. Wszystkie te przywileje uszczuplające dochody duchowieństwa i wyłączające templariuszy spod jurysdykcji biskupiej spowodowały narastanie niechęci kleru do zakonu. Nowe bractwo wypełniło lukę w wewnętrznej organizacji kolonialnego państwa Franków. Początkowo spełniało tylko rolę policji, patrolując drogi i zwalczając opór ludności miejscowej – muzułmańskiej i chrześcijańskiej. Odciążało w ten sposób szczupłe siły wojskowe królestwa od zajmowania się sprawami bezpieczeństwa wewnętrznego w okupowanym kraju. Dlatego szybko zyskało uznanie, popularność i cieszyło się poparciem króla i możnych. Również duchowieństwo przyjęło z zadowoleniem powstanie rycerskiego bractwa.Gdy w 1291 roku upadło Królestwo Jerozolimskie, pozbawieni siedziby templariusze przenieśli się na Cypr (1291), a następnie do Francji.Król francuski Filip IV Piękny który miał wielkie długi u templariuszy postanowił uwolnić się od nich. 13 października 1307 (13 w piątek) uwięził członków zakonu we Francji, zarzucając im herezję, świętokradztwo, czary, rozpustę i spiskowanie z Saracenami. Po długotrwałym procesie, trwającym do czerwca 1311 roku, sobór w Vienne zdecydował o kasacie zakonu templariuszy. Jego majątki we Francji zostały skonfiskowane, wielu templariuszy poniosło śmierć na stosie, w tym wielki mistrz Jakub de Molay i 54 innych dostojników zakonnych. Nie wszędzie jednak likwidacja zakonu przebiegła bez problemu. Zbrojny opór stawili templariusze aragońscy i cypryjscy. Templariusze niemieccy zaś stawili się władzom świeckim w pełnym rynsztunku bojowym, dzięki czemu uniknęli aresztowania.Liczebność zakonu w różnych okresach była różna, jednak tuż przed upadkiem zakon liczył ok. 4500 ludzi, z czego 1000 to najwyżej postawieni w hierarchii bracia-rycerze, pozostali to bracia służebni, rzemieślnicy i kapelani-duchowni. Z tej liczby 2000 przebywało we Francji, a 2500 poza nią.Ulegając naciskom króla Francji papież Klemens V zawiesił, (ale nie skasował) zakon w 1312, ostatecznie jednak uniewinnił go z zarzutów o herezję. Po zawieszeniu zakonu templariuszy dobra jego zostały przez papieża przekazane joannitom, jednak nie wszystkie udało im się przejąć, część przejęli bowiem lokalni władcy. Templariuszom w Portugalii pozwolono natomiast na utworzenie nowego zakonu - Zakonu Rycerzy Chrystusa - który przejął posiadłości templariuszy. Stworzenie tego zakonu było możliwe dzięki wyjątkowym stosunkom templariuszy w tym kraju z jego władcami, gdyż już wcześniej zakonnicy składali tam przysięgę na wierność królowi, co ich uzależniało od władzy królewskiej, ale dzięki temu cieszyli się licznymi przywilejami i protekcją panujących. Podobnej zależności nie było w innych krajach, gdzie zakon funkcjonował. W Aragonii majątek zakonu został przekazany nowo utworzonemu Zakonowi Rycerzy z Montesy.Po zawieszeniu zakonu templariuszy, kontynuatorzy ich tradycji mieli ponoć w czasach nowożytnych utworzyć masonerię. Nie ma na to jednak przekonujących dowodów, choć część lóż masońskich przyjęła nazwę Rycerzy Świątyni, a więc "templariuszy". Ponadto, niektóre loże masońskie posługują się flagami templariuszy, a podczas niektórych spotkań masoni przebierają się za templariuszy. Wojsko Początkowo templariusze byli tylko strażnikami szlaków pielgrzymkowych, by następnie wraz ze swoim liczebnym wzrostem stać się jedną z ważniejszych stron militarnych w Outremer. Ten fakt był min. przyczyną opracowania nowej Reguły w języku francuskim, która szczegółowo omawiała również militarne aspekty życia zakonnego. Z bronią w ręku musieli służyć wszyscy bracia i serwienci. Każdy rycerz-zakonnik mógł posiadać trzy wierzchowce, a czwartego dosiadał jego giermek. Zbroja rycerza składała się z hełmu, kolczugi oraz żelaznych nogawic. Templariusz uzbrojony był w miecz, tarczę, kopię, młot turecki i puginał. Serwianci najczęściej walczyli pieszo, chociaż mogli posiadać jednego konia, i byli uzbrojeni trochę gorzej. Podstawową jednostką taktyczną był hufiec, składający się z rycerzy i ich giermków. U boku templariuszy służyli turkopole - lekka jazda syryjska. Oddziałami templariuszy w czasie marszu, postoju i w boju dowodził marszałek. Reguła zakonna wymagała bezwzględnego podporządkowania się rozkazom marszałka, a każde naruszenie reguły było karane, najsurowiej tchórzostwo i przejście na stronę wroga. Nikt nie mógł opuścić pola walki, jeżeli widoczny był czarno-biały sztandar trzymany przez marszałka, którego chroniło dziesięciu rycerzy.Militarny charakter działalności templariuszy kazał im wznosić na Wschodzie obronne fortece, również na terenie miast, które powierzono im w obronę. Templariusze stanowili garnizon twierdz, zamków i warowni: Gazy, Tortosy, Safad, Safity - Chastel-Blanc, Sydonu, Arsour, Atlit, Natron, Bagras, Askalon, Toron, Beaufort, Ajn Musa, Chastellet, Chastel Rouge, Ahamant, Destroit, La Fève, Maldoim, Merla, Casal des Plaines, La Colée, Darbasak, La Roche de Roussel"1.1-http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Templariusze&oldid=15452916
    Ranking sklepy24.pl : 0

    Więcej o WSPANIAŁY ZDOBIONY ZAKONNY MIECZ TEMPLARIUSZY Z OKRESU KRUCJAT XIIw. (4163/N)

  • [DENIX]

    Kategoria: Kategorie/TEMPLARIUSZE

    NOŻYK DO LISTÓW MIECZ TEMPLARIUSZY Z POCHWĄ Prezentowany model jest  miniaturową repliką oryginału.   Producent:  Denix Hiszpania (F-3066) długość 28 cm waga: 0,2 kg Model ten wykonany jest ze... Pełen opis produktu 'NOŻYK DO LISTÓW MIECZ TEMPLARIUSZY Z POCHWĄ (F-3066)' »

    NOŻYK DO LISTÓW MIECZ TEMPLARIUSZY Z POCHWĄ Prezentowany model jest  miniaturową repliką oryginału.   Producent:  Denix Hiszpania (F-3066) długość 28 cm waga: 0,2 kg Model ten wykonany jest ze stopu cynku i aluminium.  Cena nie dotyczy widocznego na zdjęciacj stojaka. Elegancki nożyk do listów – miecz templariuszy z elegancka pochwą. Zakonem Ubogich Rycerzy nazywano Templariuszy – powstał w 1118 roku. Nazwa pochodzi od łacińskiego słowa templum (świątynia) samych zaś templariuszy charakteryzują dwie cnoty: ubóstwo i pokora. Mamy nadzieję, że ten wspaniały nożyk do listów templariuszy przypadnie Państwu do gustu.    
    Ranking sklepy24.pl : 0

    Więcej o NOŻYK DO LISTÓW MIECZ TEMPLARIUSZY Z POCHWĄ (F-3066)

  • [Denix]

    Kategoria: Kategorie > Noże > Nożyki do listów

    Materiał: stop cynku i aluminium, pochwa z tworzywa DŁUGOŚĆ: 28CM WAGA: 0,2 kg (F-3066) PONIŻEJ KILKA INTERESUJĄCYCH FAKTÓW HISTORYCZNYCH: "Zakon Ubogich Rycerzy Świątyni, czyli templariuszy... Pełen opis produktu 'MIECZ TEMPLARIUSZY Z POCHWĄ-NOŻYK DO LISTÓW (F-3066)' »

    WYOBRAŹ SOBIE JAK TA PIĘKNA REPLIKA UDEKORUJE TWOJE WNĘTRZE.WYOBRAŹ SOBIE PEŁNE PODZIWU I ZAZDROŚCI MINY TWOICH ZNAJOMYCH.WYOBRAŹ SOBIE JAKĄ RADOŚĆ MOŻESZ SPRAWIĆ TAKIM PREZENTEM OBDAROWANEJ OSOBIE. Prezentowany model jest wierną repliką bazującą na wzorach historycznych. Replika nie jest naostrzona ani przystosowana do ostrzenia. Ostrze wykonane jest ze stopu cynku i aluminium.Producent: Denix Hiszpania Materiał:stop cynku i aluminium, pochwa z tworzywaDŁUGOŚĆ: 28CMWAGA: 0,2 kg (F-3066)PONIŻEJ KILKA INTERESUJĄCYCH FAKTÓW HISTORYCZNYCH: "Zakon Ubogich Rycerzy Świątyni, czyli templariuszy powstał w 1118 roku (lub, jak sądzi część historyków, w 1119 lub dopiero w 1120 roku), kiedy Hugo de Payens, rycerz z Szampanii i jego towarzysze: Godfryd de Saint-Omer, Godfryd d'Eygorande, Nicolas de Neuvic, Jean d'Ussel, Jean de Meymac i Pierre d'Orlean złożyli przed Gormondem de Picquigny, patriarchą Jerozolimy śluby ubóstwa, czystości, posłuszeństwa i walki za wiarę według reguły cysterskiej (św. Bernarda z Clairvaux). Rycerze-zakonnicy zobowiązali się bronić pielgrzymów i chronić szlaki pielgrzymkowe. Od króla Jerozolimy, Baldwina II, otrzymali stojący na wzgórzu świątynnym, przebudowany na kościół, meczet Al-Aksa i wznoszący się w pobliżu pałac, który stał się ich kwaterą. Po 10 latach istnienia w 1128 na synodzie w Troyes któremu przewodzili kardynał legat Mateusz d'Albano i Bernard z Clairvaux, templariusze faktycznie konstytuowali się jako zakon: otrzymali Regułę Zakonną [ich sentencją stało się zdanie Memento Finis (łac. "pamiętaj o końcu")]. Reguła łacińska składała się z siedemdziesięciu dwóch artykułów, które omawiały obowiązki religijne i wojskowe braci, porządek dnia zakonnego, doczesnych własności braci, hierarchii zakonu i posłuszeństwa. W 1147 roku w czasie pontyfikatu Eugeniusza III, który uczestniczył w kapitule generalnej w Paryżu, papież nadał templariuszom godło czerwonego, ośmiokątnego krzyża, symbolu męczeństwa, które noszono na białym habicie. W tym samym czasie regułę łacińską przetłumaczono na język francuski, wprowadzając zmiany reguł, jak np. rezygnacja z zasady nowicjatu.Nazwa zakonu pochodzi od łacińskiego słowa templum – świątynia, od ich siedziby w pobliżu dawnej świątyni Salomona w Jerozolimie. Pieczęć zakonu przedstawiała dwóch rycerzy dosiadających jednego wierzchowca, i symbolizowała pokorę i ubóstwo.Struktura zakonu Na czele Zakonu stał wielki mistrz, którego, większością głosów, wybierało kolegium złożone z trzynastu elektorów: ośmiu rycerzy, czterech serwientów i jednego kapelana. Wielkim mistrzem mógł zostać wyłącznie brat po ślubach zakonnych.W sprawach ważnych mistrz podejmował decyzje radząc się kapituły, w której skład wchodzili: seneszal, marszałek, szatny, komandor Królestwa Jerozolimskiego, Komandor Grodu Jeruzalem, komandor Akki, komandor Trypolisu i komandor Antiochii. Zastępcą wielkiego mistrza był seneszal, odpowiedzialny za zaopatrzenie i gospodarkę zakonu. Nad jego namiotem w obozie powiewała baussant - srebrzysto-biała chorągiew zakonu. Na czele hierarchii wojskowej stał marszałek, który dowodził hufcami w czasie wojny i był odpowiedzialny za dyscyplinę zakonników. Podczas bitwy marszałek osobiście dzierżył sztandar, najważniejszy znak dla walczących rycerzy.Komandor Królestwa Jerozolimskiego był skarbnikiem zakonu. Komandor Grodu Jeruzalem odpowiadał za bezpieczeństwo szlaków pielgrzymkowych prowadzących nad Jordan. Komandor Jeruzalem i jego dziesięciu rycerzy miało przywilej strzec relikwii Świętego Krzyża, który stracono w czasie bitwy pod Hattin. Komandorzy, przy pomocy własnych marszałków i szatnych - sukienników, zarządzali swoimi prowincjami zakonnymi. Podlegali im kasztelani i komandorzy poszczególnych domów zakonnych.W Europie templariusze posiadali 13 prowincji: Francja, Anglia ze Szkocją i Irlandią, Flandria, Poitou, Akwitania, Owernia, Prowansja, Sycylia, Apulia, Portugalia, Katalonia, Aragonia i Węgry. Na czele każdej stał mistrz. Najważniejszymi prowincjami, które posiadały status równy prowincjom wschodnim, były prowincje hiszpańskie, w których również walczono z niewiernymi. Pozostałe europejskie prowincje, baliwaty i komandorie pełniły funkcje gospodarcze i finansowe. Każdy klasztor miał swoją kapitułę zwykłą, zbierającą się raz w tygodniu, i kapitułę generalną, która służyła jako instancja odwoławcza.Członkowie Zakonu dzielili się na cztery grupy: braci-rycerzy (fratres milities), braci służebnych - serwientów (fratres servientes armigerii), kapelanów (fratres capellani), oraz służby i rzemieślników (servients famuli et officii). W zakonie mogli również służyć rycerze na określony czas, po którym wracali do życia świeckiego, oraz fratres conjugati - bracia żonaci. Rycerze odbywający czasową służbę w zakonie i bracia żonaci nie mogli nosić białych habitów, lecz, podobnie jak serwienci, brązowe lub czarne. Wicemarszałek, chorąży, brat kucharz klasztoru, kowal klasztoru, komandor portu w Akce rekrutowali się spośród braci służebnych. Historia W dniu 19 marca 1128 roku templariusze otrzymali pierwsze nadanie z rąk Teresy, królowej Portugalii, która oddała im zamek w Soure nad Mondego strzegący południowej granicy królestwa przed Maurami. Także w tym roku Hugo de Payens założył prowincję angielską ze Starą Świątynią w Holborn jako ośrodkiem, a Gotfryd z Saint-Omer, syn kasztelana z Saint-Omer uzyskał darowizny na rzecz zakonu od Wilhelma Clitona, hr. Flandrii. W kolejnych latach templariusze pozyskali kolejnych hojnych sponsorów i współbraci. 14 lipca 1130 r. ślub zakonny złożył Rajmund Berengar III, hrabia Barcelony i Prowansji, ofiarowując templariuszom zamek Granena na granicy marchii saraceńskiej, zaś Alfons, król Portugalii obdarzył templariuszy nadaniem puszczy Cera pozostającej w rękach Saracenów; po wyzwoleniu regionu rycerze założyli Coimbrę, Ega i Rodin, które podlegały papieżowi bez pośrednictwa biskupów, a w 1131 podczas oblężenia Burgos Alfons I, król Aragonii pozostawił w testamencie templariuszom 1/3 swego królestwa. Jednak po jego śmierci w 1134 roku poddani unieważnili testament dzielący królestwo pomiędzy zakony rycerskie i przekazali królestwo don Ramirowi, bratu Alfonsa, biskupowi Burgos; w walkach o sukcesję, które wybuchły po unieważnieniu testamentu templariusze nie wzięli udziału. Kolejne nadania uzyskali w 1132 uzyskując zamek Barbara od Armengola, hr. Urgel, a w 1134 twierdzę saraceńską Calatrava zdobytą przez Alfonsa, kr. Kastylii i Aragonii od arcybiskupa Toledo, zaś w kwietniu tego roku hrabia Barcelony Rajmund Berengar IV przyrzekł templariuszom pomoc w obronie Graneny. 24 maja 1136 umarł Hugo de Payens, pierwszy mistrz templariuszy, jego następcą został wybrany Robert de Craon z Andegawenii, który uzyskał od papieży szereg bulli potwierdzających przywileje dla zakonu i stanowiących podstawę ich działalności. 23 marca 1138 r. papież Innocenty II wydał bullę Omne Datum Optimum będącą podstawą przywilejów templariuszy: wprowadził do zakonu braci kapelanów, wyłączył templariuszy spod władzy kościelnej (poza papieską) i powierzył mistrzowi oraz kapitule pełną odpowiedzialność za władzę w Zakonie, wyłączył spod opłaty dziesięcin, upoważnił do budowy kaplic i kościołów wyłączonych spod jurysdykcji biskupów. Bulla Milites Templi z 1144 r. nadała templariuszom prawo do kwestowania raz do roku w każdym kościele, nawet w okolicach obłożonych interdyktem; w tymże roku templariusze przyjęli do swego grona będącego w agonii i obłożonego klątwą Gotfryda z Mandeville, hr. Essex, co umożliwiło jego pochowanie w ziemi poświęconej i stanowiło wyraz ich szczególnego przywileju. W 1145 r. kolejna bulla Militia Dei powiadomiła biskupów o prawie templariuszy do budowy kaplic, a w 1147 papież Eugeniusz III nadał templariuszom godło czerwonego krzyża na białych habitach (miał być symbolem permanentnej krucjaty zakonu przeciw niewiernym) podczas obrad kapituły generalnej zakonu w Paryżu. Wszystkie te przywileje uszczuplające dochody duchowieństwa i wyłączające templariuszy spod jurysdykcji biskupiej spowodowały narastanie niechęci kleru do zakonu. Nowe bractwo wypełniło lukę w wewnętrznej organizacji kolonialnego państwa Franków. Początkowo spełniało tylko rolę policji, patrolując drogi i zwalczając opór ludności miejscowej – muzułmańskiej i chrześcijańskiej. Odciążało w ten sposób szczupłe siły wojskowe królestwa od zajmowania się sprawami bezpieczeństwa wewnętrznego w okupowanym kraju. Dlatego szybko zyskało uznanie, popularność i cieszyło się poparciem króla i możnych. Również duchowieństwo przyjęło z zadowoleniem powstanie rycerskiego bractwa.Gdy w 1291 roku upadło Królestwo Jerozolimskie, pozbawieni siedziby templariusze przenieśli się na Cypr (1291), a następnie do Francji.Król francuski Filip IV Piękny który miał wielkie długi u templariuszy postanowił uwolnić się od nich. 13 października 1307 (13 w piątek) uwięził członków zakonu we Francji, zarzucając im herezję, świętokradztwo, czary, rozpustę i spiskowanie z Saracenami. Po długotrwałym procesie, trwającym do czerwca 1311 roku, sobór w Vienne zdecydował o kasacie zakonu templariuszy. Jego majątki we Francji zostały skonfiskowane, wielu templariuszy poniosło śmierć na stosie, w tym wielki mistrz Jakub de Molay i 54 innych dostojników zakonnych. Nie wszędzie jednak likwidacja zakonu przebiegła bez problemu. Zbrojny opór stawili templariusze aragońscy i cypryjscy. Templariusze niemieccy zaś stawili się władzom świeckim w pełnym rynsztunku bojowym, dzięki czemu uniknęli aresztowania.Liczebność zakonu w różnych okresach była różna, jednak tuż przed upadkiem zakon liczył ok. 4500 ludzi, z czego 1000 to najwyżej postawieni w hierarchii bracia-rycerze, pozostali to bracia służebni, rzemieślnicy i kapelani-duchowni. Z tej liczby 2000 przebywało we Francji, a 2500 poza nią.Ulegając naciskom króla Francji papież Klemens V zawiesił, (ale nie skasował) zakon w 1312, ostatecznie jednak uniewinnił go z zarzutów o herezję. Po zawieszeniu zakonu templariuszy dobra jego zostały przez papieża przekazane joannitom, jednak nie wszystkie udało im się przejąć, część przejęli bowiem lokalni władcy. Templariuszom w Portugalii pozwolono natomiast na utworzenie nowego zakonu - Zakonu Rycerzy Chrystusa - który przejął posiadłości templariuszy. Stworzenie tego zakonu było możliwe dzięki wyjątkowym stosunkom templariuszy w tym kraju z jego władcami, gdyż już wcześniej zakonnicy składali tam przysięgę na wierność królowi, co ich uzależniało od władzy królewskiej, ale dzięki temu cieszyli się licznymi przywilejami i protekcją panujących. Podobnej zależności nie było w innych krajach, gdzie zakon funkcjonował. W Aragonii majątek zakonu został przekazany nowo utworzonemu Zakonowi Rycerzy z Montesy.Po zawieszeniu zakonu templariuszy, kontynuatorzy ich tradycji mieli ponoć w czasach nowożytnych utworzyć masonerię. Nie ma na to jednak przekonujących dowodów, choć część lóż masońskich przyjęła nazwę Rycerzy Świątyni, a więc "templariuszy". Ponadto, niektóre loże masońskie posługują się flagami templariuszy, a podczas niektórych spotkań masoni przebierają się za templariuszy. Wojsko Początkowo templariusze byli tylko strażnikami szlaków pielgrzymkowych, by następnie wraz ze swoim liczebnym wzrostem stać się jedną z ważniejszych stron militarnych w Outremer. Ten fakt był min. przyczyną opracowania nowej Reguły w języku francuskim, która szczegółowo omawiała również militarne aspekty życia zakonnego. Z bronią w ręku musieli służyć wszyscy bracia i serwienci. Każdy rycerz-zakonnik mógł posiadać trzy wierzchowce, a czwartego dosiadał jego giermek. Zbroja rycerza składała się z hełmu, kolczugi oraz żelaznych nogawic. Templariusz uzbrojony był w miecz, tarczę, kopię, młot turecki i puginał. Serwianci najczęściej walczyli pieszo, chociaż mogli posiadać jednego konia, i byli uzbrojeni trochę gorzej. Podstawową jednostką taktyczną był hufiec, składający się z rycerzy i ich giermków. U boku templariuszy służyli turkopole - lekka jazda syryjska. Oddziałami templariuszy w czasie marszu, postoju i w boju dowodził marszałek. Reguła zakonna wymagała bezwzględnego podporządkowania się rozkazom marszałka, a każde naruszenie reguły było karane, najsurowiej tchórzostwo i przejście na stronę wroga. Nikt nie mógł opuścić pola walki, jeżeli widoczny był czarno-biały sztandar trzymany przez marszałka, którego chroniło dziesięciu rycerzy.Militarny charakter działalności templariuszy kazał im wznosić na Wschodzie obronne fortece, również na terenie miast, które powierzono im w obronę. Templariusze stanowili garnizon twierdz, zamków i warowni: Gazy, Tortosy, Safad, Safity - Chastel-Blanc, Sydonu, Arsour, Atlit, Natron, Bagras, Askalon, Toron, Beaufort, Ajn Musa, Chastellet, Chastel Rouge, Ahamant, Destroit, La Fève, Maldoim, Merla, Casal des Plaines, La Colée, Darbasak, La Roche de Roussel"1.1-http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Templariusze&oldid=15452916
    Ranking sklepy24.pl : 0

    Więcej o MIECZ TEMPLARIUSZY Z POCHWĄ-NOŻYK DO LISTÓW (F-3066)

  • [DENIX]

    Kategoria: Kategorie/Miecze/MIECZE TEMPLARIUSZY

    ZAKONNY MIECZ TEMPLARIUSZY Z OKRESU KRUCJAT XIIw.   Prezentowany model jest  wierną repliką oryginału  Model o charakterze wyłącznie dekoracyjnym     kod (4163/N) długość 110 cm  waga: 2,4 kg... Pełen opis produktu 'ZAKONNY MIECZ TEMPLARIUSZY Z OKRESU KRUCJAT XIIw. (4163/N) Pasowanie Wojowników Maryi' »

    ZAKONNY MIECZ TEMPLARIUSZY Z OKRESU KRUCJAT XIIw.   Prezentowany model jest  wierną repliką oryginału  Model o charakterze wyłącznie dekoracyjnym     kod (4163/N) długość 110 cm  waga: 2,4 kg Model ten wykonany jest ze stopu cynku i aluminium. Miecz nie jest naostrzony ani przystosowany do ostrzenia. Pochwa wykonana z tworzywa obitego materiałem skóropodobnym Przed Państwem zdobiony zakonny miecz Templariuszy. Nawiązuje do okresu krucjat (od łacińskiego: cruz – krzyż) – XII wieku. Okres zapisał się niezwykle krwawo. Atakowani byli nie tylko muzułmanie, ale także poganie czy heretycy. A wszystko to w imię Boga. Niech zakonny miecz Templariuszy będzie przestrogą przed pochopnym nawracaniem na jedną, słuszną wiarę.
    Ranking sklepy24.pl : 0

    Więcej o ZAKONNY MIECZ TEMPLARIUSZY Z OKRESU KRUCJAT XIIw. (4163/N) Pasowanie Wojowników Maryi

  • [Denix]

    Kategoria: Miecze Templariuszy

    ZAKONNY MIECZ TEMPLARIUSZY Z OKRESU KRUCJAT XIIw. Prezentowany model jest  wierną repliką oryginału (waga i wymiary jak w oryginale). REPLIKI NASZEJ FIRMY CENIONE SĄ PRZEZ NAJWYŻSZEJ KLASY Pełen opis produktu 'ZAKONNY MIECZ TEMPLARIUSZY Z OKRESU KRUCJAT XIIw. (4163/N)' »

    ZAKONNY MIECZ TEMPLARIUSZY Z OKRESU KRUCJAT XIIw. Prezentowany model jest  wierną repliką oryginału (waga i wymiary jak w oryginale). REPLIKI NASZEJ FIRMY CENIONE SĄ PRZEZ NAJWYŻSZEJ KLASY KOLEKCJONERÓW. ŚWIETNIE NADAJĄ SIĘ NA PREZENT M.IN. DLA: SZEFA, MĘŻA, CHŁOPAKA ITP. W OFERCIE POSIADAMY TAKŻE EKSKLUZYWNE OPAKOWANIA DREWNIANE ORAZ SZEROKĄ GAMĘ PRODUKTÓW DO EKSPOZYCJI REPLIK BRONI PALNEJ I BRONI BIAŁEJ, TAKICH JAK : RAMY, ZAWIESZKI, STOJAKI, TABLA  itp. Producent: Denix Hiszpania (4163/N) Kod EAN: 8435089771633 długość 110 cm waga: 2,4 kg Model ten wykonany jest ze stopu cynku i aluminium. Miecz nie jest naostrzony ani przystosowany do ostrzenia. Pochwa wykonana z tworzywa obitego materiałem skóropodobnym Cena nie dotyczy prezentowanego na zdjęciach stojaka CIEKAWOSTKA: Konstrukcja miecza zmieniała się wraz ze zmianami, jakie zachodziły w konstrukcji zbroi. W początkach XVI w. ciężka zbroja płytowa zastąpiła kolczugę. Doprowadziło to do tego, że w miejsce krótkich mieczy wprowadzono długie i ciężkie miecze z powiększoną rękojeścią przystosowaną do trzymania broni oburącz. Wobec narastającej dominacji na plach bitew broni palnej miecz w coraz większym stopniu stawał się bronią cywilną używaną do obrony osobistej i pojedynków. Szczególnie popularny w pojedynkach był rapier wywodzący się z hiszpańskiego espada ropera z XVI w. Później broń przekształciła się w szpadę, która jest używana do dzisiaj w walkach szermierczych. Już w XVIII w. moda noszenia miecza ogarnęła całą szlachtę europejską i tych, którzy za szlachtę pragnęli uchodzić. Najpowszechniej używany i codziennie noszony ył niewielki, lekki miecz do zadawania pchnięć, który po raz pierwszy pojawił się we Francji w XVII w. Chociaż wprowadzenie broni palnej miało zmienić sposób prowadzenia działań wojennych w Europie, a potem na świecie, to zmiana ta nie nastąpiła natychmiast. Miecz pozostał w arsenale wojownika, szczególnie wśród konnych rycerzy i w piechocie najemnej. Jednak pod koniec VXII w. technologia broni palnej i taktyka rozwinęły się do tego stopnia, że przydatność miecza na polu bitwy zmalała. Mimo to pozostały "modne" w Europie, gdzie używano ich w pojedynkach i jako symbole statusu społecznego ich właścicieli. Położone w środkowej Hiszpanii miasto Toledo od dawna było znane z wysokiej jakości wytwarzanych mieczy i innej broni białej. Pierwsze wzmianki o broni z Toledo pochodzą z I w. p.n.e. i  można je znaleźć w oracjach rzymskiego pisarza Grattiusa. Płatnerzez z Toledo używali doskonałej stali, która podobno była lepsza od damasceńskiej. Ich miecze cenili wojownicy w calej Europie, a według niektórych źródeł także japońscy samurajowie, którzy używali głowni z Toledo. Historyk Jared Diamond w swojej książce pt. " Guns, Germs and Steel" twierdzi, że stal z Toledo była ważnym czynnikiem w hiszpańskich podbojach Ameryki, gdyż stalowe miecze i inna broń szesnastowiecznych konkwistadorów hiszpańskich była znacznie lepsza niż broń, którą posługiwali się żołnierze imperiów Azteków i Inków "MIECZ NIGDY NIE JEST ZABÓJCĄ. TO JEST NARZĘDZIE W RĘCE ZABÓJCY" Seneka
    Ranking sklepy24.pl : 0

    Więcej o ZAKONNY MIECZ TEMPLARIUSZY Z OKRESU KRUCJAT XIIw. (4163/N)

  • [Denix]

    Kategoria: Templariusze

    NOŻYK DO LISTÓW MIECZ TEMPLARIUSZY Z POCHWĄ Prezentowany model jest  miniaturową repliką oryginału. REPLIKI NASZEJ FIRMY CENIONE SĄ PRZEZ NAJWYŻSZEJ KLASY KOLEKCJONERÓW. ŚWIETNIE NADAJĄ SIĘ ... Pełen opis produktu 'NOŻYK DO LISTÓW MIECZ TEMPLARIUSZY Z POCHWĄ (F-3066)' »

    NOŻYK DO LISTÓW MIECZ TEMPLARIUSZY Z POCHWĄ Prezentowany model jest  miniaturową repliką oryginału. REPLIKI NASZEJ FIRMY CENIONE SĄ PRZEZ NAJWYŻSZEJ KLASY KOLEKCJONERÓW. ŚWIETNIE NADAJĄ SIĘ NA PREZENT M.IN. DLA: SZEFA, MĘŻA, CHŁOPAKA ITP. W OFERCIE POSIADAMY TAKŻE EKSKLUZYWNE OPAKOWANIA DREWNIANE ORAZ SZEROKĄ GAMĘ PRODUKTÓW DO EKSPOZYCJI REPLIK BRONI PALNEJ I BRONI BIAŁEJ, TAKICH JAK : RAMY, ZAWIESZKI, STOJAKI, TABLA  itp. Producent:  Denix Hiszpania (F-3066) KOD EAN:8435089770667 długość 28 cm waga: 0,2 kg Model ten wykonany jest ze stopu cynku i aluminium. Cena nie dotyczy prezentowanego na zdjęciach stojaka
    Ranking sklepy24.pl : 0

    Więcej o NOŻYK DO LISTÓW MIECZ TEMPLARIUSZY Z POCHWĄ (F-3066)

  • [Denix]

    Kategoria: Kategorie/Dla mężczyzn/Imitacje broni/Nożyki do listów

    Nóż do otwierania listów Templariusz + pochwa Kolor: srebrne ostrze, złota rękojeść, złoto - bordowa pochwa Materiał: nóż metalowy, pochwa pokryta imitacją skóry Wymiary: długość bez pochwy 25... Pełen opis produktu 'DENIX Nóż do otwierania listów Templariusz + pochwa' »

    Nóż do otwierania listów Templariusz + pochwa Kolor: srebrne ostrze, złota rękojeść, złoto - bordowa pochwa Materiał: nóż metalowy, pochwa pokryta imitacją skóry Wymiary: długość bez pochwy 25 cm, długość z pochwą 27 cm   Templariusze, czyli Zakon Ubogich Rycerzy Chrystusa i Świątyni Salomona, powstał w 1118 roku. Na czele Zakonu stał wielki mistrz. Początkowo Templariusze byli tylko strażnikami szlaków pielgrzymkowych, by następnie wraz ze swoim liczebnym wzrostem stać się jedną z ważniejszych stron militarnych.
    Ranking sklepy24.pl : 0

    Więcej o DENIX Nóż do otwierania listów Templariusz + pochwa


Replikabroni.com.pl

Repliki broni białej i palnej.
Sklepy24.pl - przewodnik kupujących online Sklep wpisany: 24.03.2011
veronese, denix, usa, specialreplicas, wŁochy, hiszpania, płatnerze hiszpańscy, płatnerze, kuźnia mieczy samurajskich, guilermo forchino
Produkty w ofercie: 1524
Promocje: b/d
Wysyłka do 3 dni: b/d
Opinie pozytywne: 0
Opinie neutralne: 0
Opinie negatywne: 0

eMilitary.pl

Repliki broni historycznej.
Sklepy24.pl - przewodnik kupujących online Sklep wpisany: 07.04.2011
emilitary, cadojeux cadorev, denix
Produkty w ofercie: 125
Promocje: b/d
Wysyłka do 3 dni: b/d
Opinie pozytywne: 0
Opinie neutralne: 0
Opinie negatywne: 0

Globalreplicas

Repliki broni
Sklepy24.pl - przewodnik kupujących online Sklep wpisany: 17.10.2014
veronese, specialreplicas, denix, master cutlery, wŁochy, hiszpania, marto, polska, art gladius, forchino guilermo
Produkty w ofercie: 1630
Promocje: b/d
Wysyłka do 3 dni: b/d
Opinie pozytywne: 0
Opinie neutralne: 0
Opinie negatywne: 0

Aleprezent.com.pl

Maski i karabiny oraz hełmy i zbroje.
Sklepy24.pl - przewodnik kupujących online Sklep wpisany: 03.09.2009
płatnerze, veronese, usa, denix, pŁatnerze hiszpaŃscy, kuŹnia mieczy samurajskich, wŁochy, hiszpania, guillermo forchino, nepal
Produkty w ofercie: 4559
Promocje: b/d
Wysyłka do 3 dni: b/d
Opinie pozytywne: 0
Opinie neutralne: 0
Opinie negatywne: 0

Lampywcentrum.pl

Artykuły oświetleniowe, dekoracyjne oraz repliki broni.
Sklepy24.pl - przewodnik kupujących online Sklep wpisany: 06.02.2012
eglo, italux, spotline, nowodvorski, azzardo, markslojd, cleoni, zuma line, sigma, icaro
Produkty w ofercie: 16033
Promocje: b/d
Wysyłka do 3 dni: b/d
Opinie pozytywne: 0
Opinie neutralne: 0
Opinie negatywne: 0

SmartFox.pl

Gadżety, akrtykuły wyposażenia i dekoracji wnętrz oraz meble i upominki.
Sklepy24.pl - przewodnik kupujących online Sklep wpisany: 19.11.2010
pt, la chaise longue, zolux, wanted, puppy angel, vitakraft, historian, galicja, karlsson, leitmotiv
Produkty w ofercie: 1534
Promocje: b/d
Wysyłka do 3 dni: b/d
Opinie pozytywne: 1
Opinie neutralne: 0
Opinie negatywne: 0