Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

Praca kapitana Seweryna Elterleina pt. Taktyka szturmowa armii austro-węgierskiej i niemieckiej w wojnie światowej w swej pierwszej redakcji, przedstawiała się jako podręcznik, przeznaczony do szkolenia oddziałów szturmowych w Polsce, oparty na doświadczeniach państw centralnych. Ponieważ w międzyczasie weszły w zastosowanie przepisy organizacyjne dla piechoty, które wykluczały z wojska polskiego specjalne oddziały szturmowe, zatem autor, stosując się do zmienionych warunków, poddał pracę nowej przeróbce, z której wyszła ona utrzymana w charakterze historycznym.W dzisiejszej swej postaci praca ta nosi zewnętrznie charakter historyczno-opisowy, zaś w swej treści wewnętrznej, jest ona zwięzłym podręcznikiem, mogącym służyć jako doskonały regulamin szkolenia oddziałów szturmowych, na wypadek gdyby je znowu do życia powołano. To jest ogromną zaletą tej książki i nadaje jej pewien charakter warunkowej ewentualności.

Spis treści:Rozdział I - Armia Rosyjska w XVIII wiekuRozdział II - Rozwój taktyki wobec osiągnięć Rewolucji Francuskiej (1801-1809)Rozdział III - Wpływ zwycięstw Napoleona na zmiany w taktyce (1810-1814)W książce umieszczono 27 szkiców, 8 map.

Armię Imperium Rosyjskiego na przełomie XVIII i XIX wieku zaliczano do najpotężniejszych w Europie. Jako pierwsza oparła się ?nie­zwyciężonej? armii francuskiej i choćby dlatego warto zwrócić uwagę na podstawy jej sukcesu. Niewątpliwie należy ich szukać w metodach szkolenia, organizacji oraz stosowanej taktyce. Wojny prowadzone od 1792 roku i trwające ponad dwie dekady odcisnęły swoje piętno w każdej dzie­­dzinie życia ówczesnych ludzi, zwłaszcza zaś w sztuce wojennej. Swoją jakże ważną cegiełkę dołożyła w tym aspekcie armia rosyj­ska. Co ciekawe, jak twierdził francuski emigrant polityczny, który wstąpił do służ­by rosyjskiej, hrabia Andrault de Langeron, armia carska była jedną z najgor­szych, a zarazem jedną z najlepszych w Europie. Przyczyny tego nietypowego stanu rzeczy można doszukać się w charakterze rosyjskiego żołnierza. To głównie dzięki jego wytrwałości i niezłomności udało się odeprzeć, a następnie pokonać Wielką Armię. Należy podkreślić, że to właśnie umiejętne zastosowanie taktyki niższego szczebla, na którą składały się działania każdego pojedynczego żołnierza i oficera, pozwoliło na wykorzystanie potencjału tkwiącego w armii rosyjskiej.Z naszej perspektywy, przemiany, które miały miejsce w Armii Im­perium Rosyjskiego podczas wojen z przełomu wieków są szczególnie istotne. To właśnie w Armii Królestwa Polskiego wprowadzono rosyjskie wzorce, które zderzyły się z napoleońskim zapatrywaniem na wojsko i wojnę. Należy również zaznaczyć, że wielu polskich, jak również ro­syj­skich wojskowych zdobywało doświadczenie za czasów wojen napoleońskich. Ta mieszanka rosyjskiej musztry i regulaminów oraz napoleońskiej myśli operacyjnej, którą możemy dostrzec choćby w planach Igna­cego Prą­dzyńskiego, przeszła próbę w czasie wojny pol­sko-rosyj­skiej 1831 roku. Dlatego też, analizując wydarzenia tej wojny warto zwrócić uwagę na czynniki, które ukształtowały rosyjską sztukę wo­jenną, a tym samym miały wpływ na naszą polską sztukę prowadzenia wojny.Książka braci Aleksandra i Jurija Żmodikowa to pierwsza mono­gra­fia poświęcona zagadnieniom dotyczącym taktyki stosowanej przez armię rosyjską w okresie napoleońskim. Dzięki gruntownej analizie licznych pamiętników, wspomnień oraz rozkazów i raportów, autorzy zobrazowali praktyczne zastosowanie regulaminowych szyków i formacji na polu bitwy. Niniejsza praca ukazała się pod tytułem Tactics of the Russian Army in the Napo­leonic Wars w 2005 roku w Stanach Zjednoczonych. Autorzy uzupełnili pierwsze wydanie, które zostało przetłumaczone i w tej odświeżonej formie wydane. W celu uniknięcia błędów terminologicznych udo­stępniona została rosyjska wersja językowa, która również w niniej­szym wydaniu została wykorzystana. Wszystkie daty podane są w nowym stylu, czyli według kalendarza gregoriańskiego.

Tytuł Bagnety Republiki Podtytuł Motywacja i taktyka armii rewolucyjnej Francji 1791-1794 Autor John Lynn Język polski Wydawnictwo Napoleon V ISBN 978-83-65652-35-5 Rok

Opis - Armię Imperium Rosyjskiego na przełomie XVIII i XIX wieku zaliczano do najpotężniejszych w Europie. Jako pierwsza oparła się niezwyciężonej armii francuskiej i choćby dlatego warto zwrócić uwagę na podstawy jej sukcesu. Niewątpliwie należy ich szukać w metodach szkolenia, organizacji oraz stosowanej taktyce. Wojny prowadzone od 1792 roku i trwające ponad dwie dekady odcisnęły swoje piętno w każdej dziedzinie życia ówczesnych ludzi, zwłaszcza zaś w sztuce wojennej. Swoją jakże ważną cegiełkę dołożyła w tym aspekcie armia rosyjska. Co ciekawe, jak twierdził francuski emigrant polityczny, który wstąpił do służby rosyjskiej, hrabia Andrault de Langeron, armia carska była jedną z najgorszych, a zarazem jedną z najlepszych w Europie. Przyczyny tego nietypowego stanu rzeczy można doszukać się w charakterze rosyjskiego żołnierza. To głównie dzięki jego wytrwałości i niezłomności udało się odeprzeć, a następnie pokonać Wielką Armię. Należy podkreślić, że to właśnie umiejętne zastosowanie taktyki niższego szczebla, na którą składały się działania każdego pojedynczego żołnierza i oficera, pozwoliło na wykorzystanie potencjału tkwiącego w armii rosyjskiej.Z naszej perspektywy, przemiany, które miały miejsce w Armii Imperium Rosyjskiego podczas wojen z przełomu wieków są szczególnie istotne. To właśnie w Armii Królestwa Polskiego wprowadzono rosyjskie wzorce, które zderzyły się z napoleońskim zapatrywaniem na wojsko i wojnę. Należy również zaznaczyć, że wielu polskich, jak również rosyjskich wojskowych zdobywało doświadczenie za czasów wojen napoleońskich. Ta mieszanka rosyjskiej musztry i regulaminów oraz napoleońskiej myśli operacyjnej, którą możemy dostrzec choćby w planach Ignacego Prądzyńskiego, przeszła próbę w czasie wojny polsko-rosyjskiej 1831 roku. Dlatego też, analizując wydarzenia tej wojny warto zwrócić uwagę na czynniki, które ukształtowały rosyjską sztukę wojenną, a tym samym miały wpływ na naszą polską sztukę prowadzenia wojny. Książka braci Aleksandra i Jurija Żmodikowa to pierwsza monografia poświęcona zagadnieniom dotyczącym taktyki stosowanej przez armię rosyjską w okresie napoleońskim. Dzięki gruntownej analizie licznych pamiętników, wspomnień oraz rozkazów i raportów, autorzy zobrazowali praktyczne zastosowanie regulaminowych szyków i formacji na polu bitwy.Niniejsza praca ukazała się pod tytułem Tactics of the Russian Army in the Napoleonic Wars w 2005 roku w Stanach Zjednoczonych. Autorzy uzupełnili pierwsze wydanie, które zostało przetłumaczone i w tej odświeżonej formie wydane. W celu uniknięcia błędów terminologicznych udostępniona została rosyjska wersja językowa, która również w niniejszym wydaniu została wykorzystana. Wszystkie daty podane są w nowym stylu, czyli według kalendarza gregoriańskiego. Nazwa - Taktyka armii rosyjskiej w dobie wojen napoleońskich Autor - Żmodikow Aleksander, Żmodikow Jurij Oprawa - Miękka Wydawca - Napoleon V Kod ISBN - 9788378894230 Kod EAN - 9788378894230 Rok wydania - 2015 Język - polski Format - 17.0x24.0cm Ilość stron - 300 Podatek VAT - 5% Premiera - 2015-11-06

Spis treści:Rozdział I - Armia Rosyjska w XVIII wiekuRozdział II - Rozwój taktyki wobec osiągnięć Rewolucji Francuskiej (1801-1809)Rozdział III - Wpływ zwycięstw Napoleona na zmiany w taktyce (1810-1814)W książce umieszczono 27 szkiców, 8 map....

Armię Imperium Rosyjskiego na przełomie XVIII i XIX wieku zaliczano do najpotężniejszych w Europie. Jako pierwsza oparła się niezwyciężonej armii francuskiej i choćby dlatego warto zwrócić uwagę na podstawy jej sukcesu. Niewątpliwie należy ich szukać w metodach szkolenia, organizacji oraz stosowanej taktyce. Wojny prowadzone od 1792 roku i trwające ponad dwie dekady odcisnęły swoje piętno w każdej dziedzinie życia ówczesnych ludzi, zwłaszcza zaś w sztuce wojennej. Swoją jakże ważną cegiełkę dołożyła w tym aspekcie armia rosyjska. Co ciekawe, jak twierdził francuski emigrant polityczny, który wstąpił do służby rosyjskiej, hrabia Andrault de Langeron, armia carska była jedną z najgorszych, a zarazem jedną z najlepszych w Europie. Przyczyny tego nietypowego stanu rzeczy można doszukać się w charakterze rosyjskiego żołnierza. To głównie dzięki jego wytrwałości i niezłomności udało się odeprzeć, a następnie pokonać Wielką Armię. Należy podkreślić, że to właśnie umiejętne zastosowanie taktyki niższego szczebla, na którą składały się działania każdego pojedynczego żołnierza i oficera, pozwoliło na wykorzystanie potencjału tkwiącego w armii rosyjskiej.Z naszej perspektywy, przemiany, które miały miejsce w Armii Imperium Rosyjskiego podczas wojen z przełomu wieków są szczególnie istotne. To właśnie w Armii Królestwa Polskiego wprowadzono rosyjskie wzorce, które zderzyły się z napoleońskim zapatrywaniem na wojsko i wojnę. Należy również zaznaczyć, że wielu polskich, jak również rosyjskich wojskowych zdobywało doświadczenie za czasów wojen napoleońskich. Ta mieszanka rosyjskiej musztry i regulaminów oraz napoleońskiej myśli operacyjnej, którą możemy dostrzec choćby w planach Ignacego Prądzyńskiego, przeszła próbę w czasie wojny polsko-rosyjskiej 1831 roku. Dlatego też, analizując wydarzenia tej wojny warto zwrócić uwagę na czynniki, które ukształtowały rosyjską sztukę wojenną, a tym samym miały wpływ na naszą polską sztukę prowadzenia wojny. Książka braci Aleksandra i Jurija Żmodikowa to pierwsza monografia poświęcona zagadnieniom dotyczącym taktyki stosowanej przez armię rosyjską w okresie napoleońskim. Dzięki gruntownej analizie licznych pamiętników, wspomnień oraz rozkazów i raportów, autorzy zobrazowali praktyczne zastosowanie regulaminowych szyków i formacji na polu bitwy.Niniejsza praca ukazała się pod tytułem Tactics of the Russian Army in the Napoleonic Wars w 2005 roku w Stanach Zjednoczonych. Autorzy uzupełnili pierwsze wydanie, które zostało przetłumaczone i w tej odświeżonej formie wydane. W celu uniknięcia błędów terminologicznych udostępniona została rosyjska wersja językowa, która również w niniejszym wydaniu została wykorzystana. Wszystkie daty podane są w nowym stylu, czyli według kalendarza gregoriańskiego.

Armię Imperium Rosyjskiego na przełomie XVIII i XIX wieku zaliczano do najpotężniejszych w Europie. Jako pierwsza oparła się „nie­zwyciężonej” armii francuskiej i choćby dlatego warto zwrócić uwagę na podstawy jej sukcesu. Niewątpliwie należy ich szukać w metodach szkolenia, organizacji oraz stosowanej taktyce. Wojny prowadzone od 1792 roku i trwające ponad dwie dekady odcisnęły swoje piętno w każdej dzie­­dzinie życia ówczesnych ludzi, zwłaszcza zaś w sztuce wojennej. Swoją jakże ważną cegiełkę dołożyła w tym aspekcie armia rosyj­ska. Co ciekawe, jak twierdził francuski emigrant polityczny, który wstąpił do służ­by rosyjskiej, hrabia Andrault de Langeron, armia carska była jedną z najgor­szych, a zarazem jedną z najlepszych w Europie. Przyczyny tego nietypowego stanu rzeczy można doszukać się w charakterze rosyjskiego żołnierza. To głównie dzięki jego wytrwałości i niezłomności udało się odeprzeć, a następnie pokonać Wielką Armię. Należy podkreślić, że to właśnie umiejętne zastosowanie taktyki niższego szczebla, na którą składały się działania każdego pojedynczego żołnierza i oficera, pozwoliło na wykorzystanie potencjału tkwiącego w armii rosyjskiej. Z naszej perspektywy, przemiany, które miały miejsce w Armii Im­perium Rosyjskiego podczas wojen z przełomu wieków są szczególnie istotne. To właśnie w Armii Królestwa Polskiego wprowadzono rosyjskie wzorce, które zderzyły się z napoleońskim zapatrywaniem na wojsko i wojnę. Należy również zaznaczyć, że wielu polskich, jak również ro­syj­skich wojskowych zdobywało doświadczenie za czasów wojen napoleońskich. Ta mieszanka rosyjskiej musztry i regulaminów oraz napoleońskiej myśli operacyjnej, którą możemy dostrzec choćby w planach Igna­cego Prą­dzyńskiego, przeszła próbę w czasie wojny pol­sko-rosyj­skiej 1831 roku. Dlatego też, analizując wydarzenia tej wojny warto zwrócić uwagę na czynniki, które ukształtowały rosyjską sztukę wo­jenną, a tym samym miały wpływ na naszą polską sztukę prowadzenia wojny. Książka braci Aleksandra i Jurija Żmodikowa to pierwsza mono­gra­fia poświęcona zagadnieniom dotyczącym taktyki stosowanej przez armię rosyjską w okresie napoleońskim. Dzięki gruntownej analizie licznych pamiętników, wspomnień oraz rozkazów i raportów, autorzy zobrazowali praktyczne zastosowanie regulaminowych szyków i formacji na polu bitwy. Niniejsza praca ukazała się pod tytułem Tactics of the Russian Army in the Napo­leonic Wars w 2005 roku w Stanach Zjednoczonych. Autorzy uzupełnili pierwsze wydanie, które zostało przetłumaczone i w tej odświeżonej formie wydane. W celu uniknięcia błędów terminologicznych udo­stępniona została rosyjska wersja językowa, która również w niniej­szym wydaniu została wykorzystana. Wszystkie daty podane są w nowym stylu, czyli według kalendarza gregoriańskiego.