[Napoleon V]
Kategoria: Literatura / Historia
Gdy pojmuje się wojnę jak sztukę lub jak naukę, to nie potrzeba nic
więcej niż wodza z systemem, dla uchwycenia i rozwiązania
na czas problemów, które bieżące wypadki przed nim stawiają.
Bada...
Pełen opis produktu 'Wojna napoleońska. Systemy operacyjne...' »
Gdy pojmuje się wojnę jak sztukę lub jak naukę, to nie potrzeba nic
więcej niż wodza z systemem, dla uchwycenia i rozwiązania na czas
problemów, które bieżące wypadki przed nim stawiają. Badania
prowadzone do tej pory na temat wojny napoleońskiej są
fragmentaryczne. Właśnie z powodu przyjęcia z góry założenia, że
talent wojskowy nie posiada systemu, nie starano się odnaleźć w nim
jakiś wspólnych metod. Z drugiej strony, wojna ta była studiowana
jedynie bardzo powierzchownie w dziełach pisarzy, którzy rozumieli
ją tylko częściowo, jak np. Gouvion-Saint-Cyr, Marmont, Clausewitz.
Bardziej pewne jest badanie Korespondencji Napoleona, chociaż nawet
ona nie daje zawsze dokładnego obrazu, gdyż wydzielenie systemu
wojny napoleońskiej jest całkowicie inną rzeczą, niż
przeprowadzenie krytyki historycznej. Taka krytyka, która wymaga
zresztą dogłębnej znajomości ogólnych metod Napoleona, to znaczy
teorii jego wojny, polega na zbadaniu, czy w danym, konkretnym
przypadku działanie które podjął było uzasadnione. Twierdzenia
takie muszą zostać oczywiście skonfrontowane z opiniami wybitnych
pisarzy wojskowych. Nie jest to jednak celem mojej pracy. Studia
porównawcze manewrów i bitew znacznie ułatwiły mi zrozumienie
każdej z nich z osobna. Taki manewr lub taką bitwę, której plan
początkowo błędnie rozumiałem, z braku wystarczającej liczby
dokumentów, rozjaśniało nagle porównanie go do planu podobnego
manewru lub bitwy, której system był wyraźnie zaznaczony lub gdzie
wyjaśnienia dawał sam Napoleon.Niniejsze studium porównawcze
pozwoliło mi zebrać wszystkie bitwy w jeden system, który ukazuje
ich większe lub mniejsze podobieństwo w zakresie wykonania, a
wszystkie operacje strategiczne grupuje w dwie metody: manewr na
tyły i manewr z położenia środkowego. Ten ostatni miał zresztą na
celu tylko podzielenie dominujących liczebnie oddziałów przeciwnika
na mniejsze części i użycia przeciw nim manewru na tyły, który jest
w najwyższym stopniu manewrem napoleońskim.
