[Impuls]
Kategoria: MetodykaWysyłka: od ręki
do bisocjacji z pedagogiką twórczości oraz do tworzenia
otwartych koncepcji kształcenia. Rozdział 4 został
poświęcony przeprowadzonym badaniom własnym o charakterze
triangulacyjnym,...
Pełen opis produktu 'Strategie psychodydaktyki twórczości w kształceniu językowym' »
Zaletą tej rozprawy jest bardzo dobre, syntetyczne i kompetentne
osadzenie jej we współczesnych pedagogiach, które uzasadniają inne
podejście do kształcenia językowego. Autorka bardzo dobrze łączy
klasyków rodzimej glottodydaktyki z najnowszymi badaniami i
teoriami francuskich pedagogów. Jest to niewątpliwie godna uwagi i
szerokiego upowszechnienia w środowisku oświatowym (szkolnym i
pozaszkolnym) oraz akademickim oferta kształcenia innowacyjnego i
partycypacyjnego, konstruktywistycznego, które odchodzi od
kształcenia adaptacyjnego, sprzyjając większej efektywności w
realizacji zakładanych przez nauczycieli lub uczących się
(studiujących) celów. [...] Książka E. Jastrzębskiej spełni także
rolę bardzo dobrze napisanego podręcznika, dzięki bogactwu treści,
interesującej formie przekazu, w tym zilustrowaniu czy syntetycznym
porównywaniu. Prof. zw. dr hab. Bogusław Śliwerski(fragment
recenzji wydawniczej) Trzy pierwsze rozdziały niniejszej publikacji
ukazują wielość źródeł współczesnej glottodydaktyki i złożoność jej
dyskursu, ze szczególnym uwzględnieniem jej twórczego wymiaru. Są
przeglądem celowo dobranych elementów dwóch literatur przedmiotu:
dydaktyki języków obcych i pedagogiki twórczości. Rozdział 1
przedstawia psychopedagogiczne fundamenty współczesnej dydaktyki
języków obcych, ze szczególnym uwzględnieniem nurtu
humanistycznego: nowego wychowania i tzw. pedagogiki
terapeutycznej, oraz współczesne koncepcje nauczania, m.in.
francuskie koncepcje holistyczne. Rozdział 2 wskazuje na
lingwistyczny rodowód dydaktyki języków obcych, ukazując ewolucję
pojęcia kompetencji komunikacyjnej (od teorii Chomsky?ego do
koncepcji Hymesa) i jej współczesne implikacje. Rozdział 3 jest
analizą twórczych aspektów dydaktyki języków obcych i próbą
udowodnienia, że jest to dziedzina szczególnie predestynowana do
bisocjacji z pedagogiką twórczości oraz do tworzenia otwartych
koncepcji kształcenia. Rozdział 4 został poświęcony przeprowadzonym
badaniom własnym o charakterze triangulacyjnym, łączącym strategie
jakościowe (obserwacja i analiza dokumentacji) ze strategią
ilościową (sondaż diagnostyczny), dotyczącym działań twórczych w
zakresie nauczania/uczenia się języka francuskiego. W końcowym
rozdziale charakteryzuję wybrane strategie psychodydaktyki
twórczości: myślenie dywergencyjne, pytajne, asocjacyjne,
analogiczne i metaforyczne, abstrahowanie, transformowanie oraz
twórcze rozwiązywanie problemów, z uwzględnieniem przykładów ich
praktycznej aplikacji w nauczaniu języka obcego. Przedstawiam
również własny model oraz przykłady wygenerowanych na jego
podstawie modeli szczegółowych, dokonując tym samym próby
konceptualizacji własnej koncepcji twórczego nauczania/uczenia się
języków obcych. Konkludując, niniejsze opracowanie jest zapisem
próby zrealizowania dwóch procesów integracyjnych w celu
wzbogacenia praktyki edukacyjnej, a mianowicie: 1) integracji
poziomej między dwoma dziedzinami: dydaktyką języków obcych (w jej
wymiarze metodycznym) a pedagogiką twórczości; 2) integracji
pionowej, tj. połączenia badań z ich praktycznym zastosowaniem
(Hejnicka-Bezwińska, 2008, s. 242) czy, jak to ujmuje Stanisław
Palka, ?twórczego powiązania obu modeli postępowania
humanistycznego? (2006b, s. 80): badawczego i praktycznego.