Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

Hetman Stanisław ŻółkiewskiBiografia znakomitego wodza doby dawnej Rzeczypospolitej, mistrza staropolskiej sztuki wojennej, hetmana wielkiego koronnego. Był autorem i świadkiem największych triumfów polskiego oręża. Zwyciężył pod Kłuszynem nad wielokrotnie przeważającą armią moskiewską i w następstwie osiągniętego po bitwie porozumienia z bojarami mógł umieścić na Kremlu polską załogę i otworzyć perspektywę uzyskania carskiej korony przez polskiego królewicza. Poległ w czasie tragicznego odwrotu pod Cecorą. Był też utalentowanym pisarzem i teoretykiem wojskowości.Leszek Podhorodecki, znakomity popularyzator historii, z wielką erudycją, w sposób przystępny i rzetelny, przybliża nam sylwetkę wielkiego hetmana.Hetman Stefan CzarnieckiW XVII wieku Rzeczpospolita toczyła nieustanne wojny z Rosją, Szwecją, Turcją i Tatarami. Nękały ją też konflikty wewnętrzne, zwłaszcza z Kozakami, rokosze i wojny domowe. Te niszczące kraj zmagania, a także wynaturzenie demokracji szlacheckiej doprowadziły państwo do upadku. Zanim jednak pogrążyło się ono w anarchii i niemocy czasów saskich, oręż polski święcił wiele triumfów na polach bitew, a w wojsku pojawiła się cała plejada wielkich wodzów. Jednym z nich był Stefan Czarniecki. Tylko on jeden utrwalił się jednak w strofach naszego hymnu narodowego, zdobył sobie wielką sławę. Stało się to za sprawą całej ogromnej literatury pamiętnikarskiej XVII wieku, a później twórczości pisarzy epoki Oświecenia i XIX wieku z Henrykiem Sienkiewiczem na czele.Wbrew ocenom wielu współczesnych literatura ta przedstawiała Czarnieckiego jako posągowego bohatera bez żadnych wad i ułomności. W podobnym duchu pisali na ogół także autorzy okresu II Rzeczypospolitej.Dziś wiemy, że Czarniecki był człowiekiem z krwi i kości, a nie posągowym, wyidealizowanym bohaterem. Takiego też staramy się ukazać Czytelnikom na łamach książki.

Stefan Czarniecki 1599 -1665 Adama Kerstena to już dziś klasyka historiografii polskiej XX stulecia. Ta opublikowana po raz pierwszy w 1963 roku w Wydawnictwie Ministerstwa Obrony Narodowej monografia w ciągu minionego czterdziestolecia była swoistym punktem odniesienia i jedną z prac najczęściej przywoływanych przez kolejne pokolenia siedemnastowieczników - historyków tej epoki. Publikując swą książkę, Kersten dokonał podwójnego wyłomu: zerwał z obowiązującym zapisem na biografię wybitnego dowódcy wojskowego, a jednocześnie zaproponował zupełnie nowy model uprawiania pisarstwa historiograficznego.

Ten nowy, wyłaniający się na widownię dziejową wielki wódz Rzeczypospolitej, wychodząc z Krakowa z swoim planem kampanii, potrafił go już od pierwszej chwili z wielką umiejętnością i daleko sięgającym przewidywaniem dostosowywać do każdorazowych warunków. Czarniecki, bez władzy hetmańskiej, sam na własną rękę i na własną obywatelską odpowiedzialność dobierze środki, w Rzeczypospolitej może dotąd nie tylko niepraktykowane, ale prawdopodobnie i nigdy przez żadnego Jej wodza lub męża stanu nawet niepomyślane. Narazi go to na zarzuty łupiestwa, gwałcenia wolności i swobód szlacheckich. Stanie się przedmiotem to obelg i zawiści, to uwielbienia i entuzjazmu.

W XVII wieku Rzeczpospolita toczyła nieustanne wojny z Rosją, Szwecją, Turcją i Tatarami. Nękały ją też konflikty wewnętrzne, zwłaszcza z Kozakami, rokosze i wojny domowe. Te niszczące kraj zmagania, a także wynaturzenie demokracji szlacheckiej doprowadziły państwo do upadku. Zanim jednak pogrążyło się ono w anarchii i niemocy czasów saskich, oręż polski święcił wiele triumfów na polach bitew, a w wojsku pojawiła się cała plejada wielkich wodzów. Jednym z nich był Stefan Czarniecki. Tylko on jeden utrwalił się jednak w strofach naszego hymnu narodowego, zdobył sobie wielką sławę. Stało się to za sprawą całej ogromnej literatury pamiętnikarskiej XVII wieku, a później twórczości pisarzy epoki Oświecenia i XIX wieku z Henrykiem Sienkiewiczem na czele. Wbrew ocenom wielu współczesnych literatura ta przedstawiała Czarnieckiego jako posągowego bohatera bez żadnych wad i ułomności. W podobnym duchu pisali na ogół także autorzy okresu II Rzeczypospolitej.Dziś wiemy, że Czarniecki był człowiekiem z krwi i kości, a nie posągowym, wyidealizowanym bohaterem. Takiego też staramy się ukazać Czytelnikom na łamach książki.

W XVII wieku Rzeczpospolita toczyła nieustanne wojny z Rosją, Szwecją, Turcją i Tatarami. Nękały ją też konflikty wewnętrzne, zwłaszcza z Kozakami, rokosze i wojny domowe. Te niszczące kraj zmagania, a także wynaturzenie demokracji szlacheckiej doprowadziły państwo do upadku. Zanim jednak pogrążyło się ono w anarchii i niemocy czasów saskich, oręż polski święcił wiele triumfów na polach bitew, a w wojsku pojawiła się cała plejada wielkich wodzów. Jednym z nich był Stefan Czarniecki. Tylko on jeden utrwalił się jednak w strofach naszego hymnu narodowego, zdobył sobie wielką sławę. Stało się to za sprawą całej ogromnej literatury pamiętnikarskiej XVII wieku, a później twórczości pisarzy epoki Oświecenia i XIX wieku z Henrykiem Sienkiewiczem na czele. Wbrew ocenom wielu współczesnych literatura ta przedstawiała Czarnieckiego jako posągowego bohatera bez żadnych wad i ułomności. W podobnym duchu pisali na ogół także autorzy okresu II Rzeczypospolitej.Dziś wiemy, że Czarniecki był człowiekiem z krwi i kości, a nie posągowym, wyidealizowanym bohaterem. Takiego też staramy się ukazać Czytelnikom na łamach książki....

Stefan Czarniecki 1599 -1665 Adama Kerstena to już dziś klasyka historiografii polskiej XX stulecia. Ta opublikowana po raz pierwszy w 1963 roku w Wydawnictwie Ministerstwa Obrony Narodowej monografia w ciągu minionego czterdziestolecia była swoistym punktem odniesienia i jedną z prac najczęściej przywoływanych przez kolejne pokolenia siedemnastowieczników - historyków tej epoki. Publikując swą książkę, Kersten dokonał podwójnego wyłomu: zerwał z obowiązującym zapisem na biografię wybitnego dowódcy wojskowego, a jednocześnie zaproponował zupełnie nowy model uprawiania pisarstwa historiograficznego....

Hetman Stanisław ŻółkiewskiBiografia znakomitego wodza doby dawnej Rzeczypospolitej, mistrza staropolskiej sztuki wojennej, hetmana wielkiego koronnego. Był autorem i świadkiem największych triumfów polskiego oręża. Zwyciężył pod Kłuszynem nad wielokrotnie przeważającą armią moskiewską i w następstwie osiągniętego po bitwie porozumienia z bojarami mógł umieścić na Kremlu polską załogę i otworzyć perspektywę uzyskania carskiej korony przez polskiego królewicza. Poległ w czasie tragicznego odwrotu pod Cecorą. Był też utalentowanym pisarzem i teoretykiem wojskowości.Leszek Podhorodecki, znakomity popularyzator historii, z wielką erudycją, w sposób przystępny i rzetelny, przybliża nam sylwetkę wielkiego hetmana.Hetman Stefan CzarnieckiW XVII wieku Rzeczpospolita toczyła nieustanne wojny z Rosją, Szwecją, Turcją i Tatarami. Nękały ją też konflikty wewnętrzne, zwłaszcza z Kozakami, rokosze i wojny domowe. Te niszczące kraj zmagania, a także wynaturzenie demokracji szlacheckiej doprowadziły państwo do upadku. Zanim jednak pogrążyło się ono w anarchii i niemocy czasów saskich, oręż polski święcił wiele triumfów na polach bitew, a w wojsku pojawiła się cała plejada wielkich wodzów. Jednym z nich był Stefan Czarniecki. Tylko on jeden utrwalił się jednak w strofach naszego hymnu narodowego, zdobył sobie wielką sławę. Stało się to za sprawą całej ogromnej literatury pamiętnikarskiej XVII wieku, a później twórczości pisarzy epoki Oświecenia i XIX wieku z Henrykiem Sienkiewiczem na czele.Wbrew ocenom wielu współczesnych literatura ta przedstawiała Czarnieckiego jako posągowego bohatera bez żadnych wad i ułomności. W podobnym duchu pisali na ogół także autorzy okresu II Rzeczypospolitej.Dziś wiemy, że Czarniecki był człowiekiem z krwi i kości, a nie posągowym, wyidealizowanym bohaterem. Takiego też staramy się ukazać Czytelnikom na łamach książki.

Stefan Czarniecki 1599-1665 Adama Kerstena to już dziś klasyka historiografii polskiej XX stulecia. Ta opublikowana po raz pierwszy w 1963 roku w Wydawnictwie Ministerstwa Obrony Narodowej monografia w ciągu minionego czterdziestolecia była swoistym punktem odniesienia i jedną z prac najczęściej przywoływanych przez kolejne pokolenia ,,siedemnastowieczników" - historyków tej epoki. Publikując swą książkę, Kersten dokonał podwójnego wyłomu: zerwał z obowiązującym ,,zapisem" na biografię wybitnego dowódcy wojskowego, a jednocześnie zaproponował zupełnie nowy model uprawiania pisarstwa historiograficznego. W wielkim skrócie polegał on na tym, by ukazać losy bohatera na szerokim tle historii społecznej i politycznej epoki, pokazać czytelnikowi całą złożoność dokonywanych przez niego wyborów i podjętych decyzji, postępować w ślad za Czarneckim, odtwarzając jego ówczesną wiedzę, system wartości, motywy postępowania. A jednocześnie nie przesłaniać narracją samego procesu badania historycznego, dopuścić czytelnika do tajników krytyki źródłowej i wnioskowania nawet z ich milczenia.