Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

Badania demograficzne od wielu dekad wskazują na systematycznie zwiększający się odsetek ludzi starych w globalnej liczbie mieszkańców świata. Wydłużające się życie sprawia, że mamy coraz więcej współobywateli w jesieni życia oraz coraz więcej lat do zagospodarowania - lat starości i emerytury. Z tego powodu zagadnienia związane ze starością przestają być problemem tej jednej grupy wiekowej, a stają się problemem globalnym. Jednakże zjawisko to ma nie tylko wymiar demograficzny.Współcześnie dominacja techniki, a zwłaszcza nowoczesnych technologii, w życiu gospodarczym, przemyśle, rozrywce oraz nauce, mnogość narzędzi informatycznych w każdej niemal dziedzinie gospodarki i życia zawodowego powoduje, że seniorzy są grupą najłatwiej i przez to najpowszechniej pomijaną oraz wykluczoną z działalności społecznej. Stąd stereotyp osoby starszej jako zacofanej, biernej i pełnej lęku o przyszłość jest nieustannie rozwijany ze względu na jej stopień jej niedopasowania" do wymogów współczesności.W procesie stereotypizacji powstaje wizerunek starości, który możemy uznawać za efekt przekazu kulturowego. Stereotyp bywa traktowany jako struktura poznawcza składająca się z wiedzy, przekonań i oczekiwań obserwatora na temat stereotypizowanej grupy. Medialny przekaz wspiera stereotyp osób starszych jako łatwych ofiar - bezbronnych, niezorientowanych, naiwnych. Społeczny odbiór starości bazuje na stereotypie nie uwzględniając zróżnicowania wśród osób starszych. Dzisiejsi emeryci to ludzie bardzo często w pełni sił, coraz lepiej wykształceni, mający swoje pasje, zainteresowania, aktywności. Mają wiele do zaoferowania społeczeństwu, dysponują potencjałem, którego nie można zmarnować, zwłaszcza że to grupa stanowiąca jedną piątą społeczeństwa.Książka porusza problemy i zagadnienia wynikające ze zwiększającej się nieustannie liczby osób starszych we wszystkich społeczeństwach świata, w tym Polski. Prezentowana problematyka, ujęta w ramy zagrożeń oraz wyzwań, stanowi podstawowy zakres tematyczny dla studentów kierunków humanistycznych oraz osób zainteresowanych zagadnieniami starzenia się i starości jako zjawiska jednostkowego i społecznego. Publikacja obejmuje między innymi zagadnienia:stereotypizacji starości i osób starszych,marginalizacji, dyskryminacji i wykluczenia społecznego seniorów,samotności i sieroctwa seniorów,aktywności społecznej i edukacyjnej osób starszych,profilaktyki starości.

Proponowana książka wpisuje się w wielowymiarowe i wieloobszarowe sposoby poznania, poznawania, oglądu i opisu starzenia się i starości. Ma ona charakter interdyscyplinarny, a koncentruje się wokół społecznych teorii starzenia się i starości. Przeprowadzono w niej analizę różnych aspektów starzenia się i starości w perspektywie doświadczania jednostkowego oraz zbiorowego na poziomie indywidualnym i demograficznym, z wieloma odniesieniami do zadań oraz działań z pola polityki społecznej i pracy socjalnej. Umieszczając te rozważania i dociekania w paradygmacie aktywnego starzenia się, nie tylko uwypuklamy zalety, możliwości i potencjalności okresu starości, lecz także nie uciekamy od pokazywania opresyjności starzenia się i starości, ograniczeń i niemożności charakterystycznych dla tego okresu w życiu, a wszystko to w kontekście szeroko i wielopłaszczyznowo ujmowanych uwarunkowań jednostkowych, społecznych, rodzinnych, ekonomicznych, gospodarczych, zdrowotnych, często zawierających się w przedmiocie polityki społecznej.

Mówią, że starość nie radość. Może i maja rację, a może po prostu nie znają teorii, nakazujących traktować wiek podeszły jako nowy okres rozwojowy, o odmiennych możliwościach i innych niż dotychczas zadaniach. Niewątpliwym atutem starości jest mądrość, ujmowana jako suma życiowych doświadczeń. Niech nikt więc nie myli idei uniwersytetu trzeciego wieku z pomysłem, by sadzać seniorów w szkolnej ławie! Edukację należy tu rozumieć nie jako budowanie pewnego zasobu wiedzy i wyposażanie w zestaw społecznie pożądanych umiejętności, lecz raczej jako poszerzanie i aktualizowanie wiedzy/umiejętności już posiadanych. Tym samym uniwersytety te stają się miejsce wymiany doświadczeń z młodszą generacją, walnie przyczyniając się do integracji międzypokoleniowej.Starość. Między tradycją a współczesnością stanowi pewnego rodzaju relację, będąc zbiorem artykułów i referatów wygłoszonych podczas międzynarodowej konferencji, jaka odbyła się we wrześniu 2015 r. w Lublinie, wieńcząc spotkanie członków zarządu AIUTA Międzynarodowego Stowarzyszenia Uniwersytetów Trzeciego Wieku (Association Internationale des Universits du Troisime ge). Zbiór prezentowanych czytelnikowi tekstów został podzielony na cztery bloki tematyczne: Starość jako potencjał, Edukacja w okresie późnej dorosłości teoria i praktyka, Uniwersytety trzeciego wieku w świecie, Uniwersytety trzeciego wieku doświadczenia polskie. Takie ukierunkowanie tematyczne pozwala połączyć w jednym tomie wielopłaszczyznową refleksję teoretyczną nad starością z analizą konkretnych rozwiązań praktycznych, stosowanych w różnych zakątkach świata. Także i polski czytelnik z pewnością odnajdzie tu odpowiedzi na wiele z nurtujących go pytań.

W rodzinie Wójcików znowu dużo się dzieje. Rodzice z Agnieszką wyjechali, a Bartek został pod opieką babci. Ku swojemu zdumieniu odkrył jej nowe, zupełnie nieznane oblicze. Jego wyobrażenie na temat babci dziergającej sweter na drutach w bujanym fotelu i pijącej ziółka legło w gruzach. Zaskoczony Bartek ujrzał babcię-sportsmenkę, którą z trudem udało mu się pokonać na basenie. To wszystko skłoniło go do przemyśleń na temat starości. Czy fajnie jest być emerytem? Czy starsze osoby się nudzą? Co można robić na emeryturze?Kolejny tom serii Duże Dzieciaki Romka Pawlaka, poruszającej tematy, z którymi dorośli spotykają się na co dzień, a dla dzieci są często abstrakcyjne. Autor w przystępny i ciekawy sposób objaśnienia dzieciom takie zagadnienia jak ekonomia, polityka, nauka i wiele innych.

Starość czeka wszystkich, niezależnie od tego, czy zastanawiają się nad nią czy nie. Starość, tak jak życie, bywa różna, bo kowalem swego losu każdy bywa sam. Upływający czas kradnie młodość, przyjaciół Kiedy umieramy, zostaje po nas jedynie miłość, którą daliśmy innym. Zachęcam do przeczytania tej książki. Mam nadzieję, że ludzie starsi odkryją dobre strony starości, a młodym posłuży za przykład, jak żyć, aby cieszyć się radością życia niezależnie od wieku. Książkę tę pomogło mi napisać samo życie. Większość opisanych historii jest prawdziwa, zmieniłam tylko imiona bohaterów. Pragnę zatem podziękować wszystkim, którzy opowiedzieli mi bądź sami opisali zdarzenia ze swego życia i wyrazili zgodę na ujęcie ich w książce. Szczególne podziękowania składam mojej szkolnej koleżance Helenie oraz mężowi, Marianowi, z którym przeżyłam czterdzieści wspaniałych lat. Nie wiem, ile jeszcze nam ich zostało, dlatego od pewnego czasu dziękuję za każdy darowany nam dzień.

Kategorie czy też toposy starości i młodości są bardzo często obecne we wszelkich dokonaniach będących przejawem działalności artystycznej. Funkcjonują zarówno w kulturze wysokiej, jak i popularnej, ponieważ należą do pojęć podstawowych, stanowiąc fundamentalne wymiary przebiegającej w czasie egzystencji człowieka. W prezentowanym tomie znajdują się charakterystyki utworów respektujących poetyki kolejnych okresów literackich od średniowiecza po czasy współczesne. Omawiane dzieła literackie przynależądo poezji oraz do prozy, reprezentując liczne gatunki i formy, takie jak: poemat, traktat, kazanie, poradnik, wierszowana epika, sielanka, dramat, elegia, epitafium, powieść, krótkie utwory liryczne (wiersze), rozważania drogi krzyżowej, reportaż czy piosenka.Zgromadzone w tomie prace obejmują głównie twórczość autorów polskich, nieliczne wyjątki wykraczają poza ten krąg. Młodzi badacze spojrzeli przekrojowo na literaturę od średniowiecza po współczesność. Rozważania dotyczą twórczości Franoisa Villona, Stefana Falimirza, Mikołaja Reja, Fabiana Birkowskiego, Samuela Twardowskiego, Klemensa Bolesławiusza, Franciszka Zabłockiego, Franciszka Karpińskiego. Juliusza Słowackiego, Cypriana Kamila Norwida, Marii Bartusówny, Narcyzy Żmichowskiej, Eugenii Żmijewskiej, Brunona Schulza, Jana Lechonia, Zofii Nałkowskiej, Haliny Poświatowskiej, Tadeusza Konwickiego, Jacka Kaczmarskiego i Wojciecha Tochmana.

To zbiorowe opracowanie daje przegląd podejmowanych zagadnień oraz ujawnia zróżnicowanie metodologiczne (wywiady, ankiety, skale, testy, listy) w badaniach nad okresem późnej dorosłości. Na przełomie XX i XXI wieku ukazało się wiele opracowań dotyczących wieku senioralnego, zwykle prezentujących głosy specjalistów z różnych dziedzin, a mianowicie z medycyny, socjologii, pedagogiki, filozofii. Niniejsza monografia jest pierwszym całościowym, a zarazem analitycznym ujęciem problematyki starości z psychologicznego punktu widzenia. [] Zawiera teksty o różnym poziomie teoretycznego nasycenia, empirycznego uzasadnienia czy też wskazań praktycznych. Ta rozmaitość sprawia, że monografia może być interesująca dla wszystkich podejmujących studia i działania praktyczne związane z okresem starości. Lektura zgromadzonych tekstów nie tyle przynosi odpowiedzi na różne pytania dotyczące procesu starzenia się, co pokazuje zakres zagadnień, ujawnia rozmaitość możliwych pytań i wątpliwości oraz proponuje ścieżki poszukiwania odpowiedzi i wyjaśnień.Z Wprowadzenia prof. dr hab. Marii Kielar-TurskiejMonografia ukazuje aktualny stan badań psychologicznych nad psychospołeczną kondycją seniorów, ich światem przeżyć, rozumieniem siebie, własnego życia, otaczającego świata, a także percepcją społeczną starości jako nieuniknionego etapu ludzkiego losu. Będzie książką poszukiwaną na rynku wydawniczym zarówno przez przedstawicieli środowisk naukowych, jak i instytucji podejmujących działania praktyczne, będące wyrazem troski o zdrowie somatyczne, dobrostan psychiczny i jakość życia osób w okresie późnej dorosłości. [] Może być źródłem rzetelnej wiedzy psychologicznej dla studentów wszystkich kierunków z obszaru nauk społecznych, humanistycznych i medycznych. Ponadto może stanowić ciekawą lekturę dla samych seniorów, rozbudzając ich autorefleksję, motywując do ustawicznego samodoskonalenia i samospełnienia.Z recenzji prof. dr hab. Władysławy Pileckiej

Książka powstała na życzenie czytelników mojej poprzedniej publikacji Starość. Skarb do odkrycia. Temat starości jest mało obecny we współczesnej literaturze, stąd duże zainteresowanie przywołaną książką i prośba o napisanie drugiej części. Każdy człowiek ma swoją historię i swoje problemy. I tak jak było w pierwszej części: wiele opisanych historii jest prawdziwych, bo opowiedzieli mi je czytelnicy na spotkaniach autorskich lub spisali i przysłali z nadzieją na opublikowanie, za co im serdecznie dziękuję. Mam nadzieję, że Starość niejedno ma imię zostanie przyjęta równie ciepło i niejednemu czytelnikowi pomoże godnie i mądrze przeżyć starość oraz przygotować się na odejście do wieczności. Tematowi odejścia poświęciłam sporo miejsca w niniejszej publikacji, ponieważ jest mi bardzo bliski, gdyż sama musiałam uporać się ze stratą męża i żałobą. W wielu fragmentach książki opisałam moje osobiste przeżycia, rozmyślania i przedstawiłam próbę zmierzenia się z problemem utraty najbliższej osoby i wdowieństwem. Nie ja jedna straciłam męża i zostałam wdową. Problem ten dotyka wiele osób. Nie wszyscy dobrze sobie z nim radzą. Żywię nadzieję, że niniejsza książka im w tym pomoże.

Niekorzystne zjawiska związane ze spadkiem dzietności i starzeniem się społeczeństwa, jakie od pewnego czasu zachodzą w państwach rozwiniętych, skupiają uwagę opinii publicznej, coraz bardziej świadomej wyzwań, jakie niosą za sobą te zmiany. Właściwe zdiagnozowanie tych problemów oraz zaproponowanie trafnych rozwiązań będzie miało fundamentalne znaczenie dla niepodległej rzeczywistości ekonomicznej, politycznej, społecznej czy tożsamości cywilizacyjnej Starego Kontynentu. Wzrost zainteresowania przemianami demograficznymi we współczesnym świecie rodzi przy okazji pytania o różne konteksty zagadnień dzieciństwa i starości w przeszłości. Celem niniejszej publikacji jest przybliżenie poglądów, postaw oraz sposobów traktowania najmłodszych i najstarszych przedstawicieli zbiorowości ludzkich na przestrzeni wieków, począwszy od wczesnego średniowiecza aż po okres dwudziestolecia międzywojennego.

Książka wpisuje się w nowy nurt dyskusji o starzeniu się i starości, który akcentuje możliwości optymalnego przystosowania się i rozwoju seniorów, wskazuje różnorodne zasoby ułatwiające poradzenie sobie z charakterystycznymi dla tego okresu sytuacjami trudnymi oraz podkreśla odpowiedzialność człowieka za kształt tego ostatniego etapu życia. W nowym świetle ukazano zagadnienie strategii pomyślnego starzenia się poprzez wzmacnianie posiadanych zasobów i budowanie nowych, inicjatywę i kreatywność, przygotowywanie się na wystąpienie potencjalnych zagrożeń i strat.