Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

Leczenie farmakologiczne jest jedną z najważniejszych metod terapeutycznych zaburzeń psychicznych. W wielu zaburzeniach jest terapią podstawową, a w przypadkuwielu innych ważną formą terapii stosowaną wspólnie z innymi oddziaływaniami terapeutycznymi, na przykład psychoterapią.Powszechnie akceptowane jest istnienie pewnych schematów podstępowania w zakresie farmakoterapii i schematy takie powinny być przestrzegane. Nie oznaczato, że zawsze w konkretnych sytuacjach klinicznych obowiązuje jeden schemat postępowania, ale zalecany schemat powinien być przede wszystkim brany poduwagę. Schemat taki opracowany jest na podstawie poprawnych metodologicznie badań klinicznych oraz doświadczenia klinicznego ekspertów, z uwzględnieniemskuteczności i profilu działania leku, jego farmakokinetyki i farmakodynamiki, tolerancji i z uwzględnieniem typowego przebiegu leczonego zaburzenia wraz z zasadamileczenia podtrzymującego oraz profilaktyki. Ma to służyć klinicystom jako pomoc w przyjęciu strategii leczenia, która wymaga określonych wcześniej zasad.Standardu nie należy traktować jako obowiązującej metody terapii, ponieważ zawsze dobór postępowania terapeutycznego zależy od konkretnej sytuacji klinicznejoraz indywidualnych potrzeb chorego — nazywamy to leczeniem spersonalizowanym.Natomiast standard to pomoc w podjęciu decyzji dotyczącej opcji terapeutycznej w konkretnej sytuacji, w jakiej znalazł się pacjent. Oczywiście, od tej zasady są wyjątki,to znaczy dość ściśle określone zasady postępowania terapeutycznego w konkretnych sytuacjach klinicznych. Takim wyjątkiem jest na przykład zespół katatoniczny, któregorozpoznanie wymaga ściśle określonego postępowania terapeutycznego. W takiej sytuacji odejście od zalecanego schematu terapeutycznego jest wysoce ryzykownedla chorego, niezalecane, a nawet uważane za niewłaściwe.Obecnie opracowane standardy w stosunku do tych opublikowanych w 2015 roku różnią się uwzględnieniem zmian dotyczących dostępności nowych leków psychotropowych, a także zmiany poglądów na zakres ich stosowania; ten ostatni element to skutek prowadzonych badań klinicznych wskazujących na różne opcje terapeutyczne dotyczące leków, które dotychczas miały ściśle określone, ale zarazem ograniczone zastosowanie.Taka sytuacja rodzi pytanie o relacje pomiędzy charakterystyką produktu leczniczego a standardem jego zastosowania. Należy podkreślić, że każdy produkt leczniczy ma określoną charakterystykę, która uwzględnia jego skład chemiczny, zasady działania farmakologicznego i klinicznego oraz zakres dawek terapeutycznych, jego zastosowanie i tolerancję. W naszym porządku prawnym istotna jest też regulacjadotycząca refundacji danego produktu leczniczego, ponieważ — co jako klinicyści uznajemy za niezupełnie zasadne — objęcie refundacją danego produktu lub jegopozycjowanie poza wykazem leków refundowanych może decydować o możliwości jego zastosowania z powodów pozamedycznych, na przykład gdy chorego nie staćna wykupienie danego leku.Problem zastosowania danego leku poza wskazaniami określonymi w charakterystyce produktu leczniczego jest istotny w przypadku tak zwanej potencjalizacji leczenialekiem wskazanym do stosowania w określonym zaburzeniu psychicznym, które to postępowanie okazuje się mało skuteczne albo wręcz nieskuteczne. Dołączenie innego leku — poza wskazaniami do jego stosowania, bywa powszechnie uznawane za skuteczne, a więc strategia taka jest uwzględniona w standardzie postępowania.Należy jednak pamiętać, że najczęściej jest to kolejny wybór strategii leczenia i powinien nastąpić po wykorzystaniu podstawowych zasad leczenia farmakologicznego.Nigdy natomiast nie należy traktować jako niezgodnego ze standardem leczenia łączenia farmakoterapii z innymi oddziaływaniami terapeutycznymi, na przykładpsychoterapią czy psychoedukacją.Kolejną kwestią dotyczącą stosowania się do standardów leczenia farmakologicznego zaburzeń psychicznych jest problem odpowiedzialności fachowego personelumedycznego za wybór i prowadzenie terapii danego zaburzenia u konkretnego chorego. Należy podkreślić, że stosowanie się do standardu leczenia jest wskazane,ale nie w sposób bezrefleksyjny, a więc nie jako usprawiedliwienie dla zwolnienia z obowiązku właściwego doboru terapii. To zespół terapeutyczny, a przede wszystkimlekarz, decyduje to tym, jak ma przebiegać postępowanie terapeutyczne, najczęściej w zgodzie ze standardem leczenia, ale nie bezwzględnie z jego stosowaniem.Niezbędne przy tym jest wyjaśnienie zasad takiego wyboru terapii w dokumentacji medycznej, czasami bowiem się zdarza, że nie jest to właściwie opisane.Inna sytuacja to postępowanie niezgodne ze standardem leczenia, polegające na zawierzeniu własnemu doświadczeniu i przekonaniu o własnej wiedzy. Postępowanietakie nie jest zalecane i może narazić lekarza na zarzut niewłaściwego prowadzenia terapii. W takim przypadku bezwzględnie obowiązujący jest wymóg uzasadnienia takprowadzonej terapii w dokumentacji medycznej chorego.Dla osób z zaburzeniami psychicznymi oraz fachowego personelu medycznego istotne jest, czy i do jakiego stopnia organizacja sytemu opieki zdrowotnej modyfikuje stosowanie standardów leczenia. Chodzi tu przede wszystkim o dostępność różnych metod terapii, a także o wybór właściwej farmakoterapii. Należy zaznaczyć,że organizacja opieki zdrowotnej w chwili tworzenia obecnie publikowanych standardów nie jest optymalna, a dostęp do fachowej pomocy dla osób z zaburzeniamipsychicznymi jest niedostateczny. Nie zwalnia to jednak ze stosowania opisanych w standardach zasad prowadzenia leczenia farmakologicznego niezależnie od sposobu organizacji opieki zdrowotnej, trudno jest bowiem przyjąć, że farmakologiczne leczenie zaburzeń psychicznych w warunkach ambulatoryjnych różni się znacząco od postępowania w trakcie hospitalizacji. Przede wszystkim dotyczy to możliwościzastosowania (dostępności) leków, chociaż bywa i tak, że stosowanie pewnych produktów leczniczych następuje głównie w warunkach szpitalnych, a nie jest stosowanew opiece ambulatoryjnej (np. stosowanie octanu zuklopentiksolu)....