Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

Opis - Wydanie 2011r.Oprawa twarda.Strony 112.Format 21x30cm.Wyjątkowy album z pieczołowicie dobranymi fotografiami dokumentującymi zarówno wydarzenia społeczno-polityczne, jak i codzienne życie Polaków podczas stanu wojennego. Nazwa - Stan wojenny stan codzienny. 101 ważnych spraw. Autor - Stanisław Zasada Oprawa - Twarda Wydawca - Elipsa Kod ISBN - 9788324596126 Kod EAN - 9788324596126 Wydanie - 1 Rok wydania - 2011 Język - polski Seria wydawnicza - Album Format - 21.0x29.5cm Ilość stron - 112 Podatek VAT - 5% Premiera - 2011-10-20

Obie prezentowane pozycje są rodzajem prozy osobistego dokumentu. Z notatnika stanu wojennego to zapiski z okresu od grudnia 1981 roku do stycznia 1983, autor nie planował ich publikować są chaotyczne, osobiste i jak pisze sam Szczypiorski w słowie wstępnym są rodzajem dokumentu duchowych doświadczeń.* Kolejny notatnik pisany był w okresie 1983-1985 i jest komentarzem do powieści Początek, której pisaniem zajęty był wówczas autor.*Z notatnika stanu wojennego – Szczypiorski A., s. 5 ...

Tytuł W stanie Podtytuł Zbiorowy dziennik stanu wojennego Autor Opracowanie zbiorowe Język polski Wydawnictwo Karta ISBN 978-83-64476-26-6 Rok wydania 2014 Warszawa Wydanie 3 Liczba

Osobiste zapiski Polaków z okresu stanu wojennego - obraz "wewnętrznej okupacji". Książka jest efektem prac dokumentacyjnych podjętych już dwa miesiące po ogłoszeniu stanu wojennego. Wybrane zostały zapisy wnikliwe i wyraziste. Wybór uzupełniony został kalendarium porządkującym fakty.

Kolejny album z fotografiami jednego z najbardziej uznanych fotoreporterów europejskich, Chrisa Niedenthala, poświęcony jest szczególnemu okresowi w historii Polski stanowi wojennemu. Na blisko 200 znakomitych zdjęciach uwiecznione zostały codzienne zmagania cywilów i mundurowych w skromnych mieszkaniach i sklepowych kolejkach, podczas ulicznych manifestacji, drogowych rewizji czy studenckich strajków. Ogłaszający stan wojenny Wojciech Jaruzelski, widoczny na ekranie telewizora, transporter opancerzony stojący przed kinem Moskwa, w którym akurat wyświetlany był Czas apokalipsy Francisa Forda Coppoli, hasła wypisywane na drzwiach i bramach, choćby Zima wasza, wiosna nasza, i wiele innych przejmujących ujęć składa się na album upamiętniający czas, w którym polscy obywatele byli świadkami, ale i uczestnikami godziny ciężkiej próby. To obowiązkowa pozycja dla wszystkich wielbicieli fotografii reportażowej.

Profesor Lech Mażewski wyjaśnia: "Mam świadomość emocji, jakie ciągle wzbudza stan wojenny wśród dużej części Polaków". I dodaje: "W niniejszym studium interesować mnie będzie wyłącznie problem prawnych podstaw wydarzeń, jakie miały miejsce w nocy z 12 na 13 grudnia 1981 r. Jest to więc, zgodnie z podtytułem, "studium z historii prawa polskiego". Można dodać, że także studium jego konkretnych zastosowań. Czytelnik znajdzie w tej książce nie tylko jasno wyłożony pogląd autora na kwestię legalności bądź nielegalności stanu wojennego, ale także niezwykle interesujace i zaskakujące nie tylko laików prawnych uwagi, dotyczące funkcjonowania prawa w PRL i III RP. Można powiedzieć, że w jakiejś części książka jest także opisem obyczajowości prawnej, która niekoniecznie musiała być ujęta w konkretnych ustawach, z ustawą zasadniczą, czyli konstytucją włącznie. Bo jak inaczej wytłumaczyć fakt, że z projektem dekretu o wprowadzeniu stanu wojennego na kilkanaście godzin przed jego realizacją mogli się zapoznać wysocy przedstawiciele Kościoła katolickiego? Z drugiej strony, trudno byłoby dowieść zarówno ówczesnym władzom, jak i hierarchom Kościoła, że jedni dopuścili się zdrady treści tajnego dekretu wobec osób nieuprawnionych, a drudzy wiedzieli, że to, co czytają, opiniują, a nawet poprawiają, za kilka godzin wejdzie w życie Czytelnika tej książki zaskoczą też inne "ciekawostki prawnicze, jak choćby funkcjonowanie w systemie prawnym PRL, a po częsci także III RP zasady mówiącej, że prawo nie działa wstecz (lex non retro agit); w zasadzie można by tu mówić o dość swobodnym niestosowaniu tej zasady poprzez fakt nieujęcia jej w prawodawstwie PRL. Albo o funkcjonowaniu umów międzynarodowych w porządku prawnym PRL i III RP. Pozwala to nieco inaczej spojrzeć na kwestię suwerenności prawnej jednej i drugiej formy państwowosci polskiej.

Osnową książki są zapiski wieloletniego sekretarza Episkopatu Polski, najbliższego współpracownika Prymasa Tysiąclecia, sporządzone w pierwszym roku stanu wojennego, który gen. Jaruzelski wprowadził w Polsce 13 grudnia 1981 r. Niezwykle ciekawe, czasami wprost szokujące opinie abp. o ludziach władzy, Koscioła i Solidarności nie pozostawiają czytelnika obojętnym, są bowiem opiniami jednego z najważniejszych uczestników tamtych wydarzeń. Arcybiskup pisze o generałach, o prymasie Glempie, o działaczach Solidarności Książka zawiera też bogatą dokumentację, m.in. ściśle tajne stenogramy obrad Wojskowej Rady Ocalenia Narodowego.

Pisząc o stanie wojennym, można, wbrew pozorom, podkreślać także zachowania pełne honoru i godności. I nie chodzi tu bynajmniej o zachowania gen. Jaruzelskiego, określanego przez niektórych mianem człowieka honoru, co należy uznać za rzecz wielce haniebną. Chodzi tu o pełną godności postawę osób gnębionych i prześladowanych, którzy potrafili zachować ją nawet w warunkach ekstremalnych. Zmaganie się nikczemności z godnością, nikczemności z honorem tak oto najkrócej można scharakteryzować ów ponury czas nazywany stanem wojennym. O owym zmaganiu jest właśnie ta niezwykle ciekawa książka napisana wedle koncepcji prof. Wojciecha Polaka przez troje świetnych historyków. Po jednej stronie pokazują oni bestialstwo pacyfikatorów kopalni Wujek, a po drugiej bohaterstwo górników; po jednej stronie totalną cenzurę i propagandę, a po drugiej rozkwit publicystki i literatury podziemnej. Ukazują codzienną przemoc, a także codzienny opór wobec zła. Nieustająca demonstracja brutalnej siły napotyka na stałą demonstrację dobra. Książka obfituje w przykłady brutalności ZOMO i LWP, objaśnia mechanizmy działania stanu wojennego, ale też przynosi bardzo dużo opisów postaw niezłomnych, patriotycznych, świadczących o głębokiej wierze polskiego narodu. Autorzy nie mają dylematu ze wskazaniem, kto był winien. Nie przychodzi im do głowy pokrętne tłumaczenie terroryzmu komunistycznej władzy jakąś wyższą koniecznością. Dla nich tak oznacza tak, a nie nie. Komunizm zaczynał na początku XX wieku jako system zbrodniczy i tak też ten wiek kończył. Na biednych, bezbronnych ludzi, umęczonych twardą codziennością ruszono czołgami i wozami pancernymi. Okazało się jednak, że czołgami nie da się pokonać ludzkiej godności i wiary. Człowieka można zabić, ale honoru może on się pozbawić tylko sam. Siłą osłabić można jednak w wolnych ludziach nadzieję oraz ducha. W stanie wojennym dokonano zbrodni nie tylko na poszczególnych osobach, ale także na duchu narodu to wielkie przestępstwo o wymiarze historycznym. Aby ten duch narodu mógł się w pełni odrodzić, potrzeba nam jak najwięcej prawdy o naszych dziejach, w tym o stanie wojennym. Prawdę taką niesie właśnie ta książka, której dramatyczną treść wzbogaca ponad dwieście dokumentalnych ilustracji podnoszących jej autentyzm i wiarygodność.

Książka ukazująca, jak stan wojenny w Polsce był przedstawiany i oceniany na łamach trzech dzienników wywodzących się z różnych opcji ideowo-politycznych: Trybuny Ludu (później Trybuny), Gazety Wyborczej i Naszego Dziennika. Autor przedstawia, jak w tych gazetach prezentowano zagadnienia: 1) co doprowadziło do wprowadzenia stanu wojennego, 2) jaki był jego przebieg i czy stan wojenny był zgodny z prawem, 3) jakie inne wydarzenia są przytaczane przez autorów tych dzienników, gdy wspominany jest stan wojenny, 4) jak oceniają oni osoby odpowiedzialne za wprowadzenie stanu wojennego i co sądzą o ich rozliczeniu, 5) jaka jest według autorów rozpatrywanych tytułów generalna ocena stanu wojennego i jego skutków. Analiza tych wątków uwzględnia kontekst funkcji mediów, zarówno w wymiarze teoretycznym, jak i w polskiej praktyce. W 2021 roku mija 40 lat od wprowadzenia stanu wojennego w Polsce. Naturalnym jest, że coraz mniej jest naocznych świadków tego wydarzenia. Kreowane przez media uniwersa symboliczne, opowiadane przez media historie, które wskazują bohaterów i winnych, mają w tym wypadku znaczenie fundamentalne.

13 grudnia 1981 roku zatrzymał na moment rozpędzoną polską rzeczywistość. Przerwał wielkie marzenie ludzi o wolnym kraju. Siłami wojska i służby bezpieczeństwa przywrócił dawny porządek. Internował wolność. Chwilowo. Formalnie stan trwał półtora roku, niewiele dłużej niż solidarnościowy karnawał. W lipcu 83 został zniesiony. Jednak ostatni więźniowie polityczni siedzieli do połowy 1986 roku. Goniec z wydawnictwa, reżyser zaraz po filmówce, młody pracownik komitetu dzielnicowego, początkująca dziennikarka, motorniczy, ogrodniczka z MSW, kapitan z wydziału zabójstw, sekretarz organizacji partyjnej w dużej firmie, mały chłopiec, któremu zamknęli ojca, i inni to bohaterowie, których historia zwykle nie zauważa. Każdy z nich stał się częścią reporterskiej opowieści o jednym z najboleśniejszych momentów w dziejach powojennej Polski, kiedy wszystko przesiąknięte było polityką. Ludzi tych, niezależnie od tego, po której stronie barykady stali, łączy trudna historia czasów ich młodości. To bohaterowie szarej codzienności, wciągnięci w wojnę z niewidzialną siłą politycznej przemocy. Jak dostosowywali się do zakazów i nakazów stanu? W jaki sposób zamykały się za nimi ścieżki otwarte przed grudniem 81? Co pozwalało im trwać, i tworzyć enklawy wolności? Jakich musieli dokonywać wyborów? Kiedy słabli i gorzknieli? Dzięki czemu znów ogarniała ich nadzieja? Czy ten proces naprawdę się zakończył? Relacje bohaterów, nagrywane na bieżąco, a także w roku 1989 i w latach dwutysięcznych, przeplatają się z dokumentami władz partyjnych czy SB. Pokazują szczegóły tego kolizyjnego kursu, na którym Polacy znaleźli się w latach 80.

Opis - Był u mnie przedstawiciel Znaku, Więzi, potem przedstawiciel PAX-u. Nie mogą na siebie patrzeć, ale w gruncie rzeczy mają te same tendencje: gra polityczna, licytowanie się w zdobywaniu rozgłosu, osobiste i grupowe ambicje, dobro Narodu na końcu.Ponadto miałem dwie długie konferencje: jedna w sprawie statutu Caritas, druga z b./yłymi/ doradcami ?Solidarności", nudne, bo jednostronne i jednokierunkowe. Ci ludzie, aczkolwiek umiarkowani, to jednak natrętni, dla nich, poza ?Solidarnością ", nikt i nic nie istnieje - ani wiara, ani duszpasterstwo, ani człowiek. Przestrzegają, aby się Kościół nie dał zinstrumentalizować rządowi, ale sami do tego dążą, chcieliby Kościół wprząc w swój rydwan i Kościołem kierować. Jeszcze nie otrząsnęli się z iluzji. Nazwa - Stan wojenny w zapiskach arcybiskupa Dąbrowskiego Autor - Peter Raina Oprawa - Miękka Wydawca - Von Borowiecky Kod ISBN - 8387689920 Kod EAN - 9788387689926 Wydanie - - Rok wydania - 2006 Język - polski Tłumacz - - Seria wydawnicza - - Format - 14.4x20.4cm Ilość stron - 243 Podatek VAT - 5% Premiera - 2013-12-11

Książka ta nie jest konspektem mowy obrończej. Adresuję ją do tych milionów Polaków, którzy starają się myśleć bezstronnie w kategoriach obywatelskiej współodpowiedzialności za losy kraju. Bez obrazy sądów i trybunałów, które - jak można przewidywać - będą mnie oskarżać i osądzać - te właśnie miliony są dla mnie najwyższą moralną instancją orzekającą. Ich zdanie przyjmuję z należytym respektem.O stanie wojennym będzie się dyskutować bez końca, tak jak się dyskutuje o różnych kontrowersyjnych wydarzeniach z naszej historii. Najważniejsze aby była to dyskusja odpowiedzialna, rzeczowa. Jeśli ta książka stanie się jednym z jej konstruktywnych akcentów, uznam, że spełniłem swoje zadanie.Ze Słowa Wstępnego...

Środki masowego zakłamania. Gadzinówki w czasie stanu wojennego, red. Sebastian Ligarski, Szczecin 2102, 165 s. (seria: Dziennikarze – Twórcy – Naukowcy)Propaganda w czasie stanu wojennego (1981–1983) to niezwykle szerokie spektrum działań prowadzonych przez różnego rodzaju instytucje-gremia, mających jeden wspólny mianownik: opanowanie umysłów społeczeństwa polskiego. Oddawana w ręce Czytelników publikacja ma charakter analityczny, łączący metodologię badań historycznych i prasoznawczych. Jej celem jest zachęcenie do kontynuowania studiów nad prasą lat osiemdziesiątych. Tych dramatycznie brak. Problem stanowiło nawet ustalenie pełnej listy szesnastu tytułów dzienników partyjnych, które ukazywały się w pierwszym okresie stanu wojennego. To zadziwiające, zwłaszcza że coraz większa ilość archiwaliów staje się dostępna dla historyków....

Najgłośniejsza i najbardziej kontrowersyjna książka Edwarda Redlińskiego.Historia alternatywna Polski końca XX wieku. Generał Jaruzelski nie wprowadza stanu wojennego 13 XII 1981 r. i w wyniku puczu partyjno-wojskowego zostaje odsunięty od władzy. Lech Wałęsa po zamachu na swoje życie wycofuje się z życia publicznego. Szybko postępuje destabilizacja kraju. W styczniu 1982 r. wylatuje w powietrze Pałac Kultury (symbol sowieckiej dominacji nad Polską), co rozpoczyna "drugie powstanie styczniowe" i wojnę domową. Na prośbę Zachodu interweniuje ZSRR, dołącza NRD. Ale skłóceni Polacy teraz jednoczą się w polsko-rosyjskoniemieckiej "wojnie ojczyźnianej". Rok później w wyniku rozejmu w Terespolu Ziemie Zachodnie przejmuje NRD, Warmię i Mazury zaś Rosjanie. Kraj pogrąża się w apatii. Zgorzkniały Jan Paweł II odchodzi na emeryturę, ksiądz Popiełuszko zostaje biskupem, Jerzy Urban wydaje w Nowym Jorku tygodnik dla Murzynów, Adam Michnik doradza władzom w Pekinie jako "chiński Brzeziński"... Zbiża się narodowe referendum. Co my, Polacy, wybierzemy? Status Królestwa Kongresowego? Czy wcielenie do ZSRR na prawach kolejnej republiki?

Był u mnie przedstawiciel Znaku, Więzi, potem przedstawiciel PAX-u. Nie mogą na siebie patrzeć, ale w gruncie rzeczy mają te same tendencje: gra polityczna, licytowanie się w zdobywaniu rozgłosu, osobiste i grupowe ambicje, dobro Narodu na końcu.Ponadto miałem dwie długie konferencje: jedna w sprawie statutu Caritas, druga z b./yłymi/ doradcami ?Solidarności", nudne, bo jednostronne i jednokierunkowe. Ci ludzie, aczkolwiek umiarkowani, to jednak natrętni, dla nich, poza ?Solidarnością ", nikt i nic nie istnieje - ani wiara, ani duszpasterstwo, ani człowiek. Przestrzegają, aby się Kościół nie dał zinstrumentalizować rządowi, ale sami do tego dążą, chcieliby Kościół wprząc w swój rydwan i Kościołem kierować. Jeszcze nie otrząsnęli się z iluzji.