Kangoo.plSzukamy produktów wśród ponad 10 mln ofert sklepów internetowych

Bayreuth od dawna zajmuje w krajobrazie kulturowym Niemiec miejsce szczególne. Na jego specyfikę składa się nie tylko urok tego niewielkiego frankońskiego miasteczka, z jego pięknym pejzażem i malowniczym położeniem, ale przede wszystkim magiczna siła przyciągania teatru Wagnera na Zielonym Wzgórzu. To głównie dzięki Richardowi Wagnerowi i jego festiwalom Bayreuth stało się znane na całym świecie i nadal gromadzi rokrocznie rzesze miłośników jego twórczości z wielu krajów. Festiwal wagnerowski (Boyreuther Festspiele), organizowany co roku (z przerwami) od 1876 roku, to jeden z najsłynniejszych festiwali w świecie muzycznym. Założony przez Richarda Wagnera w 1876 roku teatr (Boyreuther Festspielhaus) przechodził w swej historii różne, nieraz bardzo burzliwe koleje losu. Na jego specyfikę składa się splot wielu czynników: ewenementem jest chociażby fakt, iż teatr zrodził się z inicjatywy i według pomysłu samego kompozytora, ponadto, że służy wykonywaniu wyłącznie jego dzieł; od początku pozostaje niezmiennie interesem rodzinnym; utrzymuje wysoki poziom wykonawstwa, ma swoich wiernych wielbicieli i stałą publiczność. Warto przyjrzeć się bliżej problemom, z jakimi boryka się od jakiegoś czasu ta czołowa scena niemiecka, gdyż w Bayreuth, jak w soczewce, ogniskują się różne zagadnienia życia kulturalnego RFN: od kwestii finansowych poprzez kompetencyjne po kwestie artystyczno-programowe i pamięci historycznej. Na to wszystko zaś nakłada się historia rodziny, która w przeszłości odegrała znaczącą (choć nie zawsze chlubną) rolę w życiu kulturalnym, a także politycznym Niemiec. Recepcja Wagnera i jego twórczości jest przykładem ustawicznych zmagań z dziedzictwem kulturowym naznaczonym piętnem nazizmu i wyrazem wielowymiarowego sporu o pamięć i tradycję. Richard Wagner i jego muzyka w niezwykle silnym stopniu kształtowały i nadal kształtują niemiecką pamięć kulturową. Zapoznanie się ze sporami wokół festiwalu w Bayreuth może przyczynić się do lepszego zrozumienia zmian zachodzących w niemieckiej pamięci zbiorowej, a tym samym niemieckiej tożsamości narodowej. Fragmenty Wstępu

Chrześcijańska Europa odpiera atak islamskiej potęgi! Ostatni tryumf Rzeczypospolitej Obojga Narodów dopełniał się, gdy po spektakularnej szarży polska husaria zdobywała turecki obóz, a butny Kara Mustafa w panice uciekał z pola walki. Historia wiedeńskiej wiktorii to jednak nie tylko sławetne polskie uderzenie! To także tajne dyplomatyczne zabiegi, polityczne rozgrywki na dworach Europy, niszczycielski marsz ogromnej tureckiej armii oraz nieugięta obrona miasta. Imponującą wiedzę na temat historycznego zwycięstwa prezentuje w Oblężeniu Wiednia John Stoye - brytyjski historyk, którego Norman Davies nazywa swoim ulubionym nauczycielem. O roli króla Jana w dziejach Rzeczypospolitej dowiemy się więcej dzięki nigdy wcześniej nie publikowanemu w Polsce esejowi Normana Daviesa Spuścizna Sobieskiego, który znajduje się w książce.